Smoki Wolnych Stad

Czarnołuski zmarszczył nos z niesmakiem. Chociaż nie było mu to na łapę, to zapłata się zgadzała. Odesłał więc mięso i kamień na stosik, po czym przeniósł znudzony wzrok na Uzdrowicielkę. – Pracownia. – odparł krótko.

//Na drugi raz, proszę, odejmować kamienie wtedy kiedy będzie założona nauka. Nie wcześniej

– Idź tam gdzie ostatnio – rzucił na odchodnym, odprawiając smoczycę machnięciem łapy. Oby tym razem opuściła jego grotę już na dobre. Po chwili już go nie było. Znikł w czeluściach swojej groty. Może teraz będzie miał chwilę spokoju?

Nauczyciel zgarnął jaspis bez słowa, nie zaszczycając czarodziejki dłuższym spojrzeniem. Jego nigdy nie interesowały smocze imiona ani także ich profesje. Bo i po co? On jest od uczenia a nie od rozmów towarzyskich. – Skały Mądrości – rzucił jedynie marudnym głosem. Czy Ulotne Wspomnienie spodziewała się innego przyjęcia?

Czarnołuski uniósł nieco łeb, lustrując wszystkich nieprzyjemnym spojrzeniem. Wskazał pazurem na Cichego, Runę i Słodycz. – Wy na skały mądrości. Ty... – tu przesunął pazurem na Chmurnego Kolca – na półkę skalną. – zebrał wszystkie kamienie i niemal od razu położył łeb na swym legowisku, marząc o tym, aby dali mu spokój.


//Runo, nie mamy w zwyczaju takiego rozdzielania nauk.

Znowu ma uczyć za darmo? Eh. Z wyrokami Bogów się jednak nie dyskutuje. Tym razem Nauczyciel nie zamierzał wysuwać swojego nosa z mroku. Siedział więc w ciemnościach, wpatrując się w przybyłego smoka z jawną wrogością. – Leśny Zakątek – warknął krótko.

Warknął gardłowo, gdy tylko ponownie ujrzał Wizję Zniszczenia. Znowu ona? Za chwilę dojdzie do tego, że wyjrzy z legowiska i zobaczy ognistą. Wyjdzie na spacer i też ją zobaczył. To dopiero była by katastrofa. – Leśny Zakątek – burknął, zarzucając łbem w stronę wyjścia. Do czego to doszło, że ma uczyć za darmo?! Eh.

Nauczyciel podniósł łeb ze swoich łap i z cichym westchnięciem popatrzył na kolejnego przybysza. Prychnął, zabierając zapłatę. – To, czy nauczę zależy od tego, czy będziesz wystarczająco inteligentny. – stwierdził. Na jego pysku widać było, że powątpiewa w to, jakoby Instynkt był wystarczająco inteligentny na to wszystko. Pewnie po drodze go wyrzuci. – Półka skalna. Później leśny zakątek. – mruknął i powrócił do leżenia licząc na to, że ten samiec zaraz sobie pójdzie i zgubi się po drodze.

Z mroku wyłoniła się masywna sylwetka Nauczyciela. Był o wiele większy niż wszystkie smoki w Wolnych Stadach, a niektórych to niemalże przyćmiewał. Z ponurym wyrazem pyska, burknął w stronę adeptki. – Leśny Zakątek – Najwyraźniej nie był tak samo jak smoczyca skory do rozmów. No i w dodatku nie zapłaciła za możliwość posiadania kompana.

Nauczyciel nie zaszczycił wchodzącej wojowniczki Cienia nawet krótkim spojrzeniem. jego uwaga skierowana była na kamienie szlachetne, które to zgarnął i odesłał na zatrważająco wielka górę kamieni szlachetnych, jakie już zdołał zgromadzić.
– Leśny Zakątek – burknął jedynie w stronę cienistej, nie tracąc na nią więcej czasu. A przynajmniej nie tutaj.

Nauczyciel obrzucił zirytowanym spojrzeniem Matową Łuskę, marszcząc lekko nos. Pamiętał jad Duszy, który swego czasu bez przerwy zawracał mu łeb.
– Nie używam już tego imienia – burknął, zgarniając diamenty i odkładając je na stos swoich skarbów.
– Półka Skalna – powiedział, wskazując łapa kierunek.Nie był zbyt miły, wszyscy to wiedzieli.

Nauczyciel popatrzył na ciebie ze znudzeniem w ślepiach. Miał dosyć. A ty ciągle przychodzisz i zawracasz mu zad. Popatrzył na zapłatę. Zabrał wszystko, co przyniosłeś. Tylko tego by brakowało, żeby uczył cię za pół darmo. – Półka skalna. A później Pracownia. – mruknął, wracając do słodkiego lenistwa.

Nauczyciel obrzucił obie smoczyce nieprzychylnym wzrokiem, zgarniając owoce i mięso od ognistej smoczycy
– Leśny Zakątek – rzucił w stronę ognistej, po czym przeniósł wzrok na Adeptkę Życia.
– Jesteś za młoda na dalsza naukę latania – powiedział do niej. Potem przestał zwracać na nie uwagę.

Nauczyciel nie miał nawet chwili spokoju. ledwie pozbył się jednego petenta, a już zjawiał się następny. Czarnołuski samiec przeniósł zirytowany wzrok na ognistego, bezceremonialnie zgarniając i licząc położone przez niego kamienie szlachetne. potem odrzucił je na stosik swoich skarbów,
– Leśny Zakątek – burknął do młodego samca, odwracając od niego spojrzenie, jakby mówił "znikaj wreszcie".

Nauczyciel popatrzył nieprzychylnym okiem na Płomienistego Zdrajcę, po czym chciwie zgarnął położone przez niego kamienie, odkładając je na swój imponujący stos błyskotek.
– Leśny Zakątek – powiedział do smoka burkliwym głosem, po czym przestał zwracać na niego uwagę.

Z mroku wyłoniła się masywna sylwetka Nauczyciela. Był o wiele większy niż wszystkie smoki w Wolnych Stadach, a niektórych to niemalże przyćmiewał. Z ponurym wyrazem pyska zgarnął kamień Grzesznej. Chwilę później podał jej miejsce gdzie ma się stawić. – Półka Skalna – po tych słowach zniknął w ciemnościach groty.