Smoki Wolnych Stad

Śpiewająca Łuska, -2/4 mięcha (nieudane oswajanie)

Akt.

Szyszka ostatnio straciła poczucie czasu. Trudno się dziwić, skoro jedna noc zamieniła się w cale księżyce... Na spotkanie przybyła mocno spóźniona – obecni mogli zauważyć na niebie brązowy pocisk, który najpierw ich minął, a następnie – jakby zdając sobie sprawę, że przegapił swój cel – zawrócił, aby ostatecznie wylądować ciężko obok Axarusa.
– Dużo mnie ominęło? – wysapała, gdy odrobinę odzyskała oddech.

Jeden smok za drugim lądował na placu przed świątynią w wiadomym celu. Także brązowa czarodziejka była wśród nich. Położyła obok kamieni towarzyszy swoje, niecierpliwie czekając na to, co się ma wydarzyć za barierą.

/ 15.07 2x szmaragd

Sosnowa skupiła się na iluzji, nie chcąc ułatwić Rapsodowi zadania. Kiedy jego niezwykły czar opadł na okolicę już nie sposób było się nie zorientować, która ze skał jest prawdziwa – pociski bez trudu przechodziły przez niematerialne iluzje, a uderzając o skałę, odłupywały kawałek po kawałku. W tej chwili skała była już o ponad połowę mniejsza, a jej kształt nie przypominał wcale pierwotnego.
Fałszywy krajobraz rozpłynął się, kiedy Sosnowa powiedziała.
– Imponujący widok. Wymagało to nie lada skupienia. Czy mógłbyś sobie wyobrazić jeszcze trudniejszy czar? Niekoniecznie skomplikowany, po prostu... Trudny do uchwycenia myślą. Trzęsienie ziemi. Piorun. Huk, który jest w stanie spowodować lawinę... Albo kropla żłobiąca w skale. Wiesz co mam na myśli? – zakończyła.

Czarodziejka musiała się mocno skupić, aby gruba lodowa powłoka pozostała na swoim miejscu. Nie uzupełniała ubytków, które tworzyły kolejne ataki Rapsoda, aby mógł on obserwować swoje postępy. Lodu było coraz mniej, aż po ostatnim ataku samca pozwoliła mu zniknąć całkowicie.
Skinęła łbem z zadowoleniem.
– Lód został zniszczony, ale skała, choć uszkodzona, wciąż stoi. Przydałoby się ją całkiem zniszczyć – powiedziała. Oczywiście, nie mogło być zbyt łatwo. – Zamknij ślepia. Modraszko, pilnuj, żeby nie podglądał! Obróć się kilka razy w miejscu i po chwili otwórz ślepia – poleciła, a gdy tylko zaczął robić to o co poprosiła, znowu sięgnęła do własnego źródła, tym razem tworząc niematerialną iluzję wokół nich. Były to cztery skały, identyczne z tą, którą miał zniszczyć czarodziej. Każda w nieco innym miejscu, starannie wybranym. Dodała iluzję kilku drzew i krzewów, aby sama spostrzegawczość nie pomogła przyjacielowi, a i sama przeszła kilka kroków, by nie być wskazówką. Pomyślała o wszystkim? Chyba tak.
– Może jakiś atak o szerokim polu rażenia? – zasugerowała. W końcu zdarzają się przeciwnicy o przewadze liczebnej, prawda?

Szyszka zacmokała z powątpiewaniem, krytycznie przyglądając się czarowi Hiacynta.
– Niedobrze. Niedobrze... Zdecydowanie za łatwo Ci poszło! – powiedziała w końcu. Czyżby za mało mu utrudniła zadanie? Spojrzała na córkę i przesłała jej delikatną sugestię dokuczania samcowi podczas jego następnych prób. Jakieś łaskotki mogłyby tutaj być całkiem na miejscu. Ewentualnie ugryzienia. Sama natomiast zebrała maddarę i otoczyła wcześniej atakowaną skałę grubą na 10 szponów warstwą lodu. Miał być twardy, zimny, przezroczysty, aby Rapsod cały czas mógł widzieć swój cel i wytrzymały – by dostanie się do ukrytej w nim skały nie było takie proste. Cały czas podtrzymując czar, przekazała kolejne zadanie, którego przyjaciel pewnie się już spodziewał.
– Spróbuj teraz dostać się do skały. Może tym razem skupisz się na różnych żywiołach? – zaproponowała.

https://smoki-wolnych-stad.pl/viewt ... 921#428921

Rogata Łuska wyleczona z:

2x ciężka , 1x średnia

Pikujący Upiór +1PL

Do odjęcia:
3x babk, 2x nawłoć, 2x tasznik, 3x jałowiec, 2x owocekaliny, 2x kozłek, ostróżeczka


Akt.

Minęły księżyce, a Sosnowa ponownie tuż po wygranej walce stanęła przed piedestałem Kammanora. Szczęście jej sprzyjało, ale nie chciała o nie prosić dla siebie. Młodzi dorastali i z ciekawością stawiali pierwsze kroki na arenie. Pomiot, Sasanka, a nim się czarodziejka obejrzy to i Modraszka pójdzie w ich ślady. Dlatego smoczyca przymknęła zielone ślepia i gorąco poprosiła o opiekę boga siły nad członkami stada. Niech ich wesprze w chwilach, gdy ona nie będzie mogła tego zrobić osobiście.

Szyszka skinęła łbem, z zainteresowaniem obserwując wspinaczkę Modraszki.
– Rozumiem co masz na myśli. Ostrzegam od razu, że będzie to wymagało sporo praktyki, ale warto się przyłożyć – zaczęła. – Sam problem jest dość prosty i chodzi o zwykłe skupienie się. Gdy ćwiczymy w samotności mogą nam się udawać najtrudniejsze czary, ale podczas walki, gdy tyle rzeczy dzieje się wokół... A, co ja mówię, przecież pamiętasz, że prosiłam Morrigan o przeszkadzanie Ci podczas naszych pierwszych treningów. Tu zrobimy podobnie, będziemy utrudniać zadanie jak tylko możemy, żeby w walce było łatwiej – wyjaśniła krótko i wskazała łbem na pobliską skałę. – Spróbuj w nią trafić, dodając w swój czar wiele szczegółów... A przede wszystkim korygując jego tor lotu – powiedziała samej sięgając do źródła i tworząc pomiędzy skałą, a czarodziejem kilka innych skał, które byłyby równie wysokie co docelowa, a dodatkowo poruszałby się tak, aby co chwilę przysłaniać cel Hiacyntowi.

– Rap-sod – poprawiła Modraszkę smoczyca. Na komentarz Sasanki zachichotała, patrząc przepraszająco na przyjaciela. – To jego naturalny kolor Sasanko. Tak samo jak mój. Przecież jestem brązowa od zawsze, a nie na przykład od błota, prawda? – wyjaśniła małej, wybierając nieco przyjemniejsze porównanie niż to, które cisnęło się na myśl do pary z żółtym śniegiem.
– Właściwie co chwilę coś się dzieje, ale tylko w obrębie obozu... myślę, że samiczki chętnie poznają nowe miejsce i przy okazji pomogą w naszych ćwiczeniach – odpowiedziała Hiacyntowi. – To co? Może najpierw powiesz albo pokażesz w czym dokładnie leży problem? – zapytała.

Czarodziejka ostatnio często odwiedzała to miejsce. Nastał trudny czas dla wszystkich stworzeń i choć smoczyca kochała zimę, to musiała zauważyć jak biały puch utrudniał polowania oraz zbiory ziół. Dlatego zwróciła się w myślach do boga łowów prosząc o jego wsparcie dla stada podczas następnych księżyców.

/Błogosławieństwo łowczych

Przysłuchiwała się uważnie Rucze, podziwiając w myślach jej zdolności do zainteresowania piskląt opowieściami. Miała wrażenie, że przy jej własnych próbach przekazania jakiś historii maleństwa głównie zasypiają... ale chyba żadna matka nie będzie narzekać na chwile wolnego, które nieumyślnie sobie tym zapewniała, prawda?
Kiedy Modraszka biegając to tu to tam wspomniała o chęci pomodlenia się do Thahara, czarodziejka od razu wzięła małą na grzbiet, obiecując bardzo wygodną podróż na miejsce (chociaż to było zaledwie kilka kroków dalej).
– Trzymaj się mocno! Bogu łowów, przybywamy! – wykrzyknęła ze śmiechem, truchtając slalomem pomiędzy wszystkimi zebranymi smokami, a Fenka okrążając całe dwa razy, zanim się zatrzymała nieco zdyszana u jego boku.
– To co mu śpiewamy? – zapytała córeczki. Szyszka uwielbiała śpiewać, wiec pewnie także się dołączy. Miejmy nadzieję, że nie zostanie wyrzucona za swoje fałszowanie... To nie byłby dobry przykład dla piskląt.

–> cd. fabu przy thaharze

https://smoki-wolnych-stad.pl/viewt ... 760#417760

Czarnoskrzydły: kryształ ideału i kolekcjonera rozładowany


Akt.

Smoczyca ostatnio jakby opadła z sił, więc nic dziwnego, że zawędrowała w to miejsce. Pora była wyjątkowo ciężka dla wszystkich, a i ostatnie wydarzenia nie przeszły przez stado niezauważone.
Czarodziejka zwróciła się do boga siły, prosząc go o wsparcie dla całego stada. Żeby potrafili sobie znaleźć siłę potrzebną zarówno na arenie, jak i w codziennej walce z przeciwnościami losu.

/Błogosławieństwo walecznych