Smoki Wolnych Stad

Być może naiwnie dawał ostatnie szanse? A może po prostu nie widział lepszej perspektywy? Tak wiele opcji i każda pozostanie wyłącznie jego sprawą.

Czy brak wielu pytań, powinien interpretować na swoją korzyść? Nie miała się do czego przyczepić? Byłoby dobrze, takie gierki bywały męczące, ale jak widać potrzebne.
– Nie rozmawiam z nią na tematy stadne. – na pewno jej w to nie wkopie, zresztą była to szczera prawda. Nie rozmawiali o Pladze, tak samo jak on, nie mówił zbyt wiele o Słońcu, Księżycu, czy Wodzie. W sumie na jedno wychodzi.
– Krąży wiele plotek o tych zasadach, a jak wiadomo, każda plotka ma w sobie ziarnko prawdy.

Erys poniekąd słuchający tej rozmowy, co rusz wtrącał kilka mentalnych słów, przez co Maros zmuszony był dzielić swoją uwagę na ich dwoje. Nie wpływało to jednak na zachowanie, jakie widziała Infamia.
– To i tak długo, skoro niektórzy nie wytrzymali nawet księżyca. – rzucił, nadając temu żartobliwe znaczenie. Na pysku pojawiło się nawet delikatny uśmiech.
– Przy tym co się tam dzieje, można odnieść wrażenie, jak gdyby było to znacznie dłużej. – ignorował wszelkie docinki, które w mniemaniu smoczycy, miały chyba uderzyć w niego.
– Chaos, kompletny brak dyscypliny, zero szacunku wobec przywódców, złe zorganizowanie. – wymienił raz, za razem.
– Nie na to się pisałem idąc tam. Nie to przedstawił mi Blask, zresztą i on po chwili zwiał. – końcówka ogona leniwie przesuwała się z boku, na bok.

Zastanowił się nad kolejnymi słowami, będącymi odpowiedzią na jej pytanie, trwało to zaledwie oddech
– Macie jasno wytyczone zasady, a co za tym idzie, sama dyscyplina również wygląda zgoła lepiej.

Oh, cierpliwości na szczęście nigdy mu nie brakowało w takich sytuacjach. Przyjemnością było, siedzenie w ciszy i zatopieniu we własnym bagnie myśli. Cudownie. Chyba bardziej sarkastycznie nie dało się tego określić.
Mimo to czekał spokojnie, żywiołaka obrzucając jedynie przelotnym spojrzeniem. Wymienił kilka słów z Erysem, zanim na miejsce przybyła Infamia. Jak zawsze najpierw krótkie skinienie łbem, niemal już odruch gdy stawał przed nim przyszły rozmówca.
– Nie wątpię. – nie wiedział o rozmowie z Erlyn.
Darował sobie wstępne uprzejmości, uznając przejście do meritum sprawy, za najlepsze rozwiązanie.
– Nie ma co odwlekać, chciałbym przyłączyć się do stada, któremu przewodniczysz. – z zainteresowaniem przyglądał się jej mimice ciała, nie robił tego jednak nachalnie.
– Jestem na terenach Wolnych Stad jakieś dwadzieścia księżyców, dostatecznie długo by przekonać się, jak kiepskim wyborem okazał się Księżyc, a następnie Słońce. – zaraz po tym, z jego strony zapadła cisza.

Leczenie Omszałogrzbietego – udane. PL przyznany.

1x lekka

Leczenie Charakternego Zapału – udane. PL przyznany.

1x średnia
1x lekka

Leczenie Wrót Dziejów – całkowicie nieudane. Okres rehabilitacji do 7.10.

1x ciężka

Użyte zioła: 3x babka, 1x nawłoć, 2x ślaz, 2x macierzanka, 2x mięta

Odłamek Raju +2PL
https://smoki-wolnych-stad.pl/viewt ... 377#534377

Aktualizacja.

Pasterz Ziemi +1/3 PL

Użyte zioła: 2x babka, 1x macierzanka
https://smoki-wolnych-stad.pl/viewt ... 372#534372

aktualizacja

//inny czas

Od ostatniej rozmowy minęło nieco czasu, mijającego strasznie wolno. Na tyle, by przyprawiać o wrażenie stania w miejscu. Przysiadł sztywno pod jednym z drzew, kompanów pozostawiając gdzieś w okolicy, bo kto wie co się mogło stać. Jeszcze się starej wiedźmie zachce urwać mu łeb po raz drugi...
Skrzywił się na moment, na samą myśl o tej rozmowie. Bogowie jedni wiedzą, że zaledwie kilka dni temu, było by to ostatnie, o czym by pomyślał.
Ranny bark ukrył nieco pod skrzydłem, resztę powinno ukryć futro.

Erys posłał ku Infami wiadomość mentalna z prośbą o rozmowę i miejscem, w którym miała by ona się odbyć. Leszy nie był z tego zadowolony, mimo to, brzmiał spokojnie. Pozostało czekać, z zaskakująco neutralnym wyrazem pyska oraz postawą.

Nagły zryw wywołał jedynie przyspieszony oddech i delikatny ból zastałych mięśni. Nie zwracał jednak na to uwagi, starając się pozostać mniej więcej w tym samym miejscu, zmienił je jedynie gdy Erlyn zaczęła nieco opadać.
~ Chciałem.... ~ zaczął, gdy padły kolejne słowa przez co wiadomość mentalna urwała się w połowie. Od tego się zaczynało, prawda? Za jakiś czas dostanie kolejna wiadomość, że ma spadać. Zacisnął zęby, a gdy zaczęła go ominąć, powiódł tylko za nią wzrokiem.
– Jeśli tak chcesz.... – mruknął cicho pod nosem, nie słysząc sam swoich słów, a co dopiero ktoś obok.

Opadł na ziemię i odszedł, nie czując się na siłach by lecieć. //Zt

Oh, nie tylko ona miała dość tak szybkiego rozwoju wydarzeń.
– Nie myślę tak o tobie i nie traktuje Cię tak. – zaprzeczył jej pierwszych słów. Nie chciał, aby ta rozmowa tak wyglądała, żeby tak o sobie myślała. Pal licho, jakie miała o nim zdanie.

A ja nie potrafiÄ™...
Właśnie to chciał przyznać, ale kolejny raz dała mu do zrozumienia, co takiego zepsuło jego odejście ze stada.
– Przez cały czas, od tego ze snami, nie użyłem go... – chciał się wytłumaczyć, ale nie miał jak. Ostatni zarzut skutecznie zamknął mu pysk. Przecież... Nie , to nie tak.
– Erlyn porozma... – ... wiajmy. Jak by tego właśnie nie robili. Nie chciał by poszła bez wyjaśnień, to przyniesie jeszcze gorsze skutki wtedy. Odbił się od ziemi, i poleciał za nią. W którym momencie ją dogonił? Ciężko powiedzieć, czy byli nad zagajnikiem, czy równiną. Nie chciał gwałtownie zagradzać jej drogi, ale coś zrobić musiał. Wyprzedził ją, by zawisnąć w powietrzu gdzieś przed smoczycą.
~Nie uciekaj... ~ błagalny ton mówił chyba wszystko.

//Eee, nie wiem czy zt, czy nie

Nie trzeba było wiele, by Erys krok, za krokiem wycofał się z rozmowy całkowicie. Wyglądał na zmieszanego.
– Nie chciałem... – wymamrotał jeszcze. Na pewno miał dobre intencje, niestety efekty jakie wywołał, chyba dobre nie były. Umknął w cień zarośli, oddalaj się od smoków.


Nie musiała tłumaczyć, wiedział.
– Nie lubię się narzucać, masz przeze mnie dość roboty i zmartwień. – teraz to sam zaczynal myśleć, że lepiej by było, gdyby jego nie było.
Dalsza chęć wyjaśnień, zakończyła się cichym westchnieniem.
– Teraz też zarywasz noc przeze mnie, a później chodzisz niewyspana.

Wiedziała jak to nazwać, jako uzdrowiciel na pewno znała działanie tego. Nie tyle samego chmielu, a samego uzależnienia.
Być może dodał by coś jeszcze, jednak w rozmowę wciął się leszy. Siedział więc przez kilka uderzeń serca z otwartym pyskiem, nie wiedząc co powiedzieć.

Kompan nie miał takiego problemu, zresztą czy kiedyś Maros nie wytknął mu zbyt długiego języka?
– Bałeś się jej, nie potrafiłeś poradzić sobie z tym, więc sięgnąłeś po chmiel, znowu. A tak długo wytrzymałeś bez, mimo, że łatwo nie było. – złość, powoli ustępowała, na jej miejsce wchodził zwyczajny smutek.

Dopiero po tym popatrzył na Erlyn i zawiesił nieco głowę. Przez niego uciekła od Marosa.
– Przepraszam.. – wymamrotał cicho, samemu się cofając.

Axarus
-2/4 roślin

https://smoki-wolnych-stad.pl/viewt ... 238#534238

Aktualizacja.

No tak, przecież tego nie dało się nie wyczuć. Kolejny raz spuścił wzrok na łapy, nabijając na pazur jakiś mały listek, potem kolejny i następny.
– Tak wyszło. – co miał powiedzieć?

Wtedy z cienia wyszedł Erys, zmierzył wzrokiem czarodzieja od stóp, do samego łba i cóż, nie obyło się bez paru słów.
– Dlaczego nie powiesz jak było? Przecież z Emisem prawie zawału dostaliśmy, gdy ją zobaczyłeś!
Kolejne kilka kroków, i w końcu stanął naprzeciwko nich.
– Przestań udawać, że wszystko jest dobrze, bo nie jest! – wskazał na niego chudym palcem, chyba na moment zapominając o obecności Erlyn.

Jej stwierdzenie wybiło go z pogłębiającego się zamyślenia.
– Co? Nie. Przecież skoro pojawiła się mi, równie dobrze, może pojawić się przed nosem Infamii. – może lepiej było by nie zaczynać tego tematu?
– Po prostu, nie spodziewałem się jej zobaczyć.

Patrząc po zachowaniu smoczycy, z pewnością nie rozpoznała. Swoją drogą ciekawe, co zrobiła by gdyby zamiast Marosa, stała przed nią Kwintesencja? Z drugiej strony nie chciał wiedzieć. Poniekąd bał się tej odpowiedzi, bo o ile śmierć Szarej Rzeczywistości nie była przypadkowa, tak Bandycka... Ugh, nie pora o tym myśleć.
– Nie, wzięła mnie za obcego smoka... – westchnął cicho, męczył go ten temat już kawał czasu, nawet jeśli wyciągnął z niego tyle informacji, ile tylko był w stanie.

Nie odpowiedziała, no dobrze. Może i dobrze, że nie wiedział, jak traktuje jego słowa? Nie zbywał by jej, starał się być szczery, ale też nie potrafił się teraz uśmiechać.

Gdy cofnęła łeb, zrobił to samo, chociaż chętnie po prostu posiedział by, z nosem zatopionym w jej futrze.
– Wiesz, czasem zdarza się, że zmarli dają radę zawitać do świata śmiertelników. – nadal czuł się z tym nieswojo.
– Nie mają ciała, nie mogą ingerować w nasz świat. Da się z nimi rozmawiać. Duch. – na pewno nie był to czyiś durny żart, wyczuł by maddare.