Smoki Wolnych Stad

poproszę bezzwrotną pożyczkę 4/4 owoców(nie wykorzystałem całej ostatnio), wymiane 1/4 owoców na 1/4 mięsa oraz akwamaryn jako pożyczkę

Akt

Przyszedł wraz z resztą, wciąż czując zmęczenie przebytą misją, jednak również ulgę jej zakończeniem. Zaczynał oswajać się na nowo z byciem sam na sam ze sobą, choć wciąż nie minęło dostatecznie dużo czasu, by całkowicie przestał czuć się dziwnie z nieobecnością Ragana w swoim umyśle.
Póki co zwyczajnie usiadł przy grupie, czekając czy coś się stanie. Bóg śmierci nie brzmiał szczególnie przyjaźnie, ale z drugiej strony gdyby stanowił zagrożenie, Frar nie przyniosłaby tutaj jego iskry.

Przybył wraz z Frar, niosąc ze sobą pakunek. Był trochę zaspany, gdyż magiczny sen próbował go dalej zmóc. Nie był już tak przerażający, gdyż przestał być czymś obcym. Mimo to przeszkadzał mu w wykonywaniu obowiązków, co go trochę irytowało.
Wiedział, że Ragan już był na miejscu i na nich czekał. Skinął mu głową, w myślach przepraszając za spóźnienie, po czym położył pakunek na ziemi.

//rubin, diament, 4/4 mięsa za misję 21.11

Przybył na końcu, gdyż podróż pieszo zawsze zajmowała trochę więcej niż lot i musiał wyjść przed innymi smokami, by być w stanie zdążyć. Wszedł na plac i skinął głową mamie oraz pozostałej dwójce, po czym wyjął z torby trzy kamienie i dołożył je do pozostałych.

//akwamaryn, szmaragd, topaz na misję 11.11

4/4 mięsa i tygrysie oko dla isimy ode mnie

Aktualizacja

daję jaspis na październikowy zus i poproszę o wymianę akwamarynu na 4/4 mięsa i po tym od razu to mięso wpisać Isimie, tak samo jak jeszcze 2/4 mięsa ode mnie

Akt

9/4 mięsa i nefryt ode mnie dla różanej

Akt

4/4 mięsa ode mnie dla Agonii

Akt

potrzebuję 4/4 mięsa ze skarbca pożyczyć xD

Akt

Przyszedł i on, niechętnie. Nie chciał jednak by jego towarzyszom podróży coś się stało tylko dlatego, że było ich za mało. Z drugiej strony w trakcie poszukiwań kompana dla Veir może nie będą musieli rozmawiać z żadnymi dwunogami. Łowca stanął niedaleko fiołkowej smoczycy, kładąc pod swe łapy pakunek z zapłatą. Nie rozumiał po co bogom było jedzenie i kamienie, ale nie zamierzał tego kwestionować; szczególnie jeśli naprawdę sprawiali, że było bezpieczniej podróżować za barierą.

//4/4 mięsa, 4/4 owoców i koral za misję 18.09 godz. 16:30-17:30

2/4 mięsa ode mnie dla isimy i 4/4 mięsa na zus

Akt.

Yarhra nie sądził, by Błyskotka była chętna kogokolwiek pogryźć. Była dość nieśmiała i unikała kontaktu z rzeczami, które były dla niej straszne. Mimo wszystko postanowił przekazać jej przez więź, że miała taką opcję i nie powinna się bać z niej skorzystać. Wilczyca tylko strzepnęła uchem.

– Nie rozumie co od niej chce. Czemu nie bawi się tak jak powinien – wyjaśnił pokrótce, obserwując parkę wilków.

Teraz, gdy Łaska Aterala wyjaśniła mu sytuację, on sam zrozumiał co się dzieje. Choć potrafił rozumieć uczucia innych smoków na podstawie ich ekspresji, bardziej subtelne rzeczy unikały jego uwadze. Szczególnie jeśli na pierwszym miejscu się ich w ogóle nie spodziewał.

Błyskotka była zaskoczona tym, co zrobił Imbir. Gdy puścił patyk, poleciała w tył i upadła na zad, prawie robiąc fikołka. Gdy nagle poczuła nos wilka wpychający się jej do ucha, kłapnęła na niego pyskiem, omijając jego własny pysk o grubość łuski. Nie podobało jej się to. Podniosła się z ziemi, otrzepała i porzuciła Imbira, wracając do boku swojego smoczego kompana, gdzie usiadła. Niezadowolona zaczęła czyścić swoje futro, ostentacyjnie ignorując wilka.

Sam łowca mógł jedynie na to wewnętrznie wzruszyć barkami. Przynajmniej jego towarzyszka potrafiła lepiej okazać niezadowolenie niż on i odciąć się od czegoś, co nie sprawiało jej przyjemności. Westchnął dyskretnie i zwrócił spojrzenie ku uzdrowicielce, choć nie patrzył bezpośrednio w jej ślepia.

– On chyba nie wpadł jej w oko – skwitował.

– 8/4 mięsa
– rehabilitacja do 14.09

also chcę wymienić 4/4 owoców z mojego ekwipunku na jakiś kamień szlachetny ze skarbca.

Akt

Och, a więc to było zwykłe nieporozumienie. Sierść łowcy opadła powoli na swoje miejsce, zaś głowa powróciła do normalnej pozycji. Spojrzenie przesunęło się na pióra zdobiące głowę Łaski Aterala. W ten sposób wyglądał prawie jakby patrzył rozmówczyni prosto w oczy bez robienia tego.

Słowa Wodnej były dość niespodziewane. Czemu jej się podobało to, że był dziwny? Przecież nie było w tym nic dobrego. Nie potrafił mówić normalnie, podczas gdy innym smokom przychodziło to bez wysiłku; nie potrafił nawet przekładać tego co czuł na gesty i mimikę. Był niczym kawałek drewna – nudny i pozbawiony wyrazu. Jakaś jego część jednak też się trochę speszyła, szczególnie gdy do słów dołączył dotyk. Był jednak zbyt krótki i ulotny, by łowca potrafił określić, czy mu się podobał. Nieznacznie przechylił głowę na bok, jakby się nad czymś zastanawiał, ale trwało to tylko krótką chwilę.

Zerknął na wilki, gdy smoczyca zwróciła na nie uwagę. Nie miał więzi z Imbirem, więc nie wiedział czy Błyskotka naprawdę wpadła mu w oko. Wyglądał jednak na zadowolonego, bo to właśnie znaczyło machanie ogonem.

– Czy to źle – powiedział, choć nastawienie uzdrowicielki raczej tego nie sugerowało.

Sama Błyskotka zaś nie wiedziała jak zareagować na zachowanie wilka. Myślała, że będą się bawić w przeciąganie patykiem, jednak samiec stanął obok niej, zamiast na przeciwko, na dodatek jego pysk przysuwał się coraz bliżej. Bok wilczycy odsunął się od jasnobrązowego boku Imbira, a ona sama zaczęła znów uparcie ciągnąć za patyk. Z jej zaciśniętego na kiju pyska wyrwało się parsknięcie.

Jego ogon również drżał w nieregularnym rytmie, jedyny wskaźnik sugerujący odczuwane przez łowcę emocje. Rozmowa zeszła na tor poza jakimikolwiek schematami, do których był przyzwyczajony. Czuł się prawie jak przy ostatnich rozmowach z rodzicami. W takich momentach miał ochotę rozpłynąć się w nicość, by nie musieć w nich uczestniczyć. Jednak bogowie tych krain najwyraźniej nie spełniali tego typu życzeń. A może to kwestia tego, że się nie modlił?

Szorstka sierść nastroszyła się nieco, a pomiędzy puchatymi brwiami Yarhry pojawiła się drobna zmarszczka. Poczuł ukłucie irytacji. Może kiedyś był uprzedzony do smoków z innych stad; może w jakimś stopniu dalej był. Nie zmieniało to faktu, że nie zamierzał zachowywać się źle w stosunku do innych smoków tylko dlatego, że nie były z Plagi. Zniżył głowę i zawiesił wzrok na prawym uchu Oleandry.

– Lubię cię. I nie obchodzi mnie twoje stado. Po prostu nie chcę o tym mówić. Złe wspomnienia – powiedział typowo monotonnym głosem, choć przy ostatnim zdaniu stał się on nieco zduszony, jakby łowca siłą wypchnął owe dwa słowa z gardła. – A nad imieniem naprawdę nie myślałem dużo. I mówiłem. Że nie jestem dobry w rozmowach. Po prostu jestem dziwny. – Bezbarwna i pozbawiona tonacji wypowiedź została zaakcentowana gwałtowniejszym wydmuchnięciem powietrza przez nos, które w tej sytuacji nie robiło szczególnego wrażenia, może poza pokazaniem, że za jednostajnym głosem kryły się faktyczne emocje, a nie zupełna pustka.

Błyskotka odwróciła wzrok ku Imbirowi, odchylając uszy w tył. Wreszcie z ociąganiem kontynuowała zabawę, chwytając wolny koniec patyka we własne zęby i zaczynając ciągnąć. Była nieco rozkojarzona, ale ostatecznie postanowiła pozostawić swojego smoczego towarzysza samemu sobie. Przynajmniej na razie.