Smoki Wolnych Stad

Grunt to znalezienie odpowiednich sojuszników, prawda? O Pladze nie mogło być mowy, natomiast Blask praktycznie nie miał kontaktu z Ziemnymi (i to odkąd był pisklęciem!), nawet jeśli ich stada od wielu, wielu księżyców żyły ze sobą w zgodzie i harmonii. Tymczasem z Ogniem zdawali się w pewnym sensie dopełniać jednego obrazu, zupełnie jak dwie strony miedzianej monety stworzonej przez dwunoga.
— Będę wdzięczny — skłonił nieznacznie łeb. Oczywiście nie był to żaden głęboki, ani oficjalny ukłon, ale widać w nim było wdzięczność Blasku. Nawet jeśli nie było to definitywne „tak, wyślę kogoś, żeby szkolił waszych adeptów”, wciąż była to obietnica próby i o więcej nie chciał nawet prosić. W końcu sam nie czułby się dobrze, zmuszając któregokolwiek ze swoich (nielicznych) dorosłych, żeby trenowali nawet księżycowych adeptów.
Zresztą, nauczyciel z przymusu nigdy nie był dobrym nauczycielem.
— I nie miałabyś nic przecwko…?— wyglądał na zaskoczonego, bo, owszem, Księżyc nie miał w tej chwili wielu smoków, miał za to garstkę piskląt, które lada moment trzeba będzie wykarmić, a więc pozostali im łowcy z całą pewnością zrobiliby świetny użytek z większych terenów, jednocześnie nie wchodząc sobie w drogę. Terytorium Ognia nie należało do małych. — Ze swojej strony, nie tylko nie widzę przeszkód, ale wręcz cieszę się na taką możliwość… zawsze to lepsza sposobność na zacieśnienie więzi — podsumował, zerkając wreszcie w stronę Jadu, aby spróbować z jego reakcji wywnioskować, jak on zapatruje się na tę propozycję.

Zwrot za kwarce:
+ 4/4 owoców, szafir.

— Może nie w Ogniu, lecz Księżyc nie ma w tym momencie zbyt wielu zdolnych do walki smoków… Większość z nas to łowcy i uzdrowiciele, którym powoli zaczyna brakować terenu… — Sen na chwilę odetchnął. — Wiesz, jak łatwo o konflikt w sytuacji, w której stado jest aż tak obciążone, a… nie mam czego ukrywać, ostatnie wyzwanie, które Wspomnienie Nocy skierował pod adresem Plagi musiało zostawić niesmak w ich pyskach. — Nie mógł być tego pewien, ale też nie zamierzał udawać, że czuje się w obecnej sytuacji bezpiecznie. Kiedy był jeszcze podrostkiem, poinformowano go o sojuszu z Ogniem, ale nie mógł wiedzieć, jak młoda była w czasie zawiązywania tego paktu Mir.
— Miałabyś coś przeciwko… gdybym i ciebie prosił o przysługę? Nie mamy w tej chwili czarodziei, a naszym jedynym wojownikiem jest Przejaw, który z całą pewnością chętnie pomoże młodym się rozwijać, lecz może nie być w stanie wykształcić nowego pokolenia… Czy miałabyś coś przeciwko, aby któryś z twoich czarodziei mógł przejąć pieczę nad adeptami, jeśli tacy się pojawią?

Choć mogłoby się wydawać, że uzdrowiciel czekał na Skałach Pokoju dość długo, on wcale tego nie odczuwał. Dosłownie emanował nerwową energią, z jednej strony głowiąc się (i rozczulając) nad pisklętami, które zostawił pod opieką Przejawu, z drugiej martwiąc reakcją Miru. Owszem, ostatnie ich spotkanie zakończyło się na bardzo przyjacielskiej nucie, ale czy dalej miało być tak samo? W końcu teraz to on przychodził z prośbą.
Kiedy zauważył zbliżającą się figurę, która na dodatek nie należała do Płomienia, podniósł się, próbując wyglądać na pewniejszego siebie, niż był w rzeczywistości i przybierając neutralny wyraz pyska.
— Dobrze cię znowu widzieć — zwrócił się do Jadu, gdy ten się z nim przywitał, a później lekko skinął łbem na znak, że nie ma problemów z czekaniem. Naszyjnik z turkusową łuską wciąż bezpiecznie spoczywał na rzemieniu wiszącym na jego szyi, lecz w tej chwili mógł być niewidoczny, skryty gdzieś pośród bujnego upierzenia.
— Nic się nie stało. — Zanim rozmowa zdążyła w ogóle się rozwinąć, Mir przybyła na miejsce, a Sen prawie niezauważalnie odetchnął, próbując dodać sobie otuchy.
— Blask — poprawił ją odruchowo, choć było to powiedziane tak pod nosem, że ciężko stwierdzić, czy go usłyszała. — Blask Księżyca — uściślił już głośniej, jednocześnie pochylając nieznacznie łeb przed wywreną. — Obawiam się, że ziściło się to, o czym rozmawialiśmy ostatnio. — Nie widział sensu w ukrywaniu tego przed Mir, bo… rozmawiali i naprawdę uważał, że niewiele starsza smoczyca zrozumie jego intencje. — Nie będę cię okłamywał, Księżyc w tej chwili jest… w bardzo ciężkiej sytuacji… pomimo tego, chciałbym raz jeszcze prosić cię o obustronne wsparcie. Wiem, że Pełnia zawiązał z wami sojusz, lecz boję się, że ustalenia sprzed kilkunastu księżycy mogą przestać obowiązywać — zakończył swój wywód, posyłając Ognistej słaby półuśmiech
Trzeba jednak Blask pochwalić: powiedział wszystko, co chciał powiedzieć, a przy tym udało mu się utrzymać z Mir kontakt wzrokowy i wcale nie miał ochoty ukryć się w najbliższej grocie przed całym światem.

Nauka w Kwarcach:
– 3x ametyst, 5x rubin, 3x szafir, 2x jaspis;
+ Wytrzymałość II, III.

Środek wiosennego dnia, Blask wybrał na opuszczenie groty nie po to, żeby udać się na wyprawę, lecz w celu spotkania z inną przywódczynią. Asfodel towarzyszył mu, nie podejmując się jednak lądowania: szybował gdzieś pośród chmur, gotów, żeby w razie konieczności dołączyć do smoka, choć woląc zachować dystans do żyjących w pełnym znaczeniu tego słowa gadach.
Czy to był drugi raz, kiedy przebywał na Skałach Pokoju? Tak mu się przynajmniej wydawało… ostatnio był świadkiem, jak krew ich wojowniczki zalewa tę ziemię po przegranym pojedynku i chyba nie bardzo chciał tę wizytę pamiętać. A jednak musiał: wydawało mu się, że to część odpowiedzialności spoczywającej na nim, tak, jako na uzdrowicielu i tak, jako na nowym przywódcy.
Odkąd tylko pamiętał, głównym sojusznikiem Księżyca pozostawała Ziemia, ale to nie z przedstawicielami tego stada chciał spotkać się świeżo mianowany przywódca. Doskonale wiedział, że nie będzie to ostatni raz, gdy jego łapy dotkną skał w samym sercu ziem należących do Wolnych Stad, lecz na razie chciał umocnić relatywnie świeży sojusz, jednocześnie spotykając się ze smoczycą, z którą miał już okazję rozmawiać na temat uderzająco podobny: oboje troszczyli się o swoje stada, nawet gdy pełnili odmienne funkcje… Sen miał nadzieję, że i tym razem uda im się znaleźć wspólny język.
Usiadł, owinął łapy ogonem i wysłał mentalne zaproszenie do Miru Płomieni. Mógł mieć tylko nadzieję, że nie jest zbyt zajęta, żeby się z nim zobaczyć.

Sytość kompanów:
– 4/4 mięsa.

Od Szczerozłotej:
+ eliksir zwiększający moc.

Witamy wśród żywych!

+ Aparycja II, III;
+ Moc II, III .

Sytość kompana:
– 2/4 mięsa

Przekazane Szczerozłotej
– 2x Eliksir Zwiększający Moc.

Wydatek na warsztat:
– 2x cytryn, onyks, 2x topaz, szmaragd, 8/4 mięsa;

Z raportów:
+ 1/4 owoców, 24/4 mięsa, rubin, granat, perła, onyks oraz szmaragd.

– cytryn (sytość kompana),
– 2/4 mięsa (sytość kompana);

+ 2x topaz, szmaragd, 2x cytryn, akwamaryn, ametyst, agat oraz 3/4 mięsa;
– cytryn (wymiana);
– 5/4 owoców (z zakładki pożywienie, sytość).

Znaleziono 39 wyników