Smoki Wolnych Stad

Jednak, samica mogła być pewna że nie widzi podwójnie. Tutaj był dwie młode samic, gdzie dzieliły całe swoje torso ze sobą. To było raczej niecodzienne, ale no... jakoś z tym żyją. Choć samiczki też nie zdawały sobie sprawę, że ta właśnie wywerna, kojarzyła już kiedyś taki przypadek. W końcu skąd, prawda? Pierwszy raz ją na oczy widzą, tak na prawdę.
Rimarin nie pochylała swojej głowy za mocno. Jedynie odrobinkę, po to by siostra mogła łatwiej dostać się do wody, a ona pozostała dosyć czujna, tak... na wszelki wypadek. Wtedy też, zauważyła, że nieznajoma mruczy coś pod swoimi nozdrzami.
Szturchnęła przy tym swoją siostrę, spoglądając się tu na nią na krótką chwilę
– Wydaje mi się że coś mówi... Jak myślisz, może powinnyśmy podejść bliżej? – Nie za blisko, jedynie może o parę kroków. Jednak ją ciekawi, kim ona może być.

Mówiąc szczerze, one też za bardzo nie wyściubiały nosa zza granicę, tylko w rzadkich przypadkach, tak jak teraz. Ostatnio było sporo zamieszania w wolnych stadach, więc wypadałoby jednak trochę się rozerwać, zanim nikt nie rozerwie ich. Młodociane siostry na pewno przykuwają sporo uwagi, i nie wiadomo co ludzie pomyślą jak je zobaczą. Może będą łatwym celem? Albo uznają że są śmieszną atrakcją i je zabiorą? Albo przerażą się na tyle że tu takie mutanty chodzą i zostawią je w spokoju? Nigdy nic nie wiadomo.
Tak że dwie siostry szarpnęły się, lecąc w okolice wodospadu. Ostatnio jakoś miała ochotę zwiedzać, plus, jako że jest tym dziwnym północnym, lubiła szum wody. Nawet by chciała się zanurzyć na chwilę, ale nie wiedziała za bardzo co siostra na to. Cóż... Zobaczymy!
Doleciały sobie w okolice i przystanęła sobie na brzegu. Zerknęła wpierw na siostrę
– O patrz, wodospad. Ja bym w sumie tutaj została na dłużej. – Powiedziała od niej, a potem zerknęła w kierunku wody. Chyba dopiero po chwili zorientowała się, że nie zupełnie są tutaj same. Cóż, Rimarin nie była nigdy mistrzem spostrzegawczości

Niramir i Rimarin przybył do warsztatu. Choć był nieco opustoszały niż zwykle, to jednak chciały odwiedzić go póki jeszcze jest taka możliwość. Zdecydowanie, to było dobre miejsce... Dotarły pod kwarc, który ponoć miał dawać moc. Rzecz, której w zasadzie obydwie siostry mocno potrzebowały. Zaraz przyjrzała się siostrze, a potem wzrok padł na magiczny kamień.
– Kiedyś słyszałam pogłoski że one potrafią wzmocnić smoka, tylko za jakąś kwotę... Nam jest zdecydowanie potrzeba więcej mocy siostra. Jak myślisz... Te siedem kamieni co mamy. Chyba powinny starczyć? – Zapytała się jej zaciekawiona. Chyba tak? Nie była też do końca pewna, ale to dlatego że są pierwszy raz. Trzeba się przekonać!

Rim tylko tak przekręciła głowę na bok, kiedy słuchała słów siostry. No bardzo taka przymilna się zrobiła momentami, no ale nie brała tego jako coś złego... no cóż, mogła nieco zrozumieć siostrę. Wypady sam na sam był raczej rzadkie, a to dziwne! Końcu są dwugłowymi siostrami! No ale też starały się rozwijać, a nauki zabierają dużo czasu. Chyba dopiero teraz były w stanie nieco wyskrobać czasu na takie wypady.
– No dobra dobra, masz rację. Chociaż póki co ja widzę, że źródło to takie...trochę zamarznięte. Spokojnie, nie będę szukać ryb pod lodem. – Powiedziała rozbawiona, wspominając sobie tą jedną wpadkę którą zrobiła ostatnio. Ale hej! Nie było tak źle. Nauczyły się ciekawych rzeczy, o których Rimarin wciąż myśli.
Tak czy owak, Rimarin poszła wraz z Nir, pomoczyć łapki tam gdzie lodu nie było. Cóż, powoli wiosna nastawała w okolicy. Choć czasem, pogoda dalej była taka... no, dawała wiele do życzenia.
– Domyślam się o co ci chodzi. Ale wiesz, myślę że sobie jakoś poradzimy mimo wszystko. Jeszcze nikt nie próbuje nas wyrzucić ze stada, więc to chyba jakiś sukces, co? Ej, może powinnyśmy to zapisać gdzieś na ścianie jaskini. – Powiedziała, patrząc się do góry. Podniosła swoją łapę i machnęła ją w powietrzu, robiąc taki półokrąg.
– "Rimarin i Niramir. Jeszcze żyją. 17 księżyc od momentu przybycia na wolne stada" – a potem zaśmiała się jak nigdy nic. Brzmi jak dobry wstęp do pamiętnika... może powinny prowadzić jeden!

Ostatnio podróże po terenach gdzie smoki zamieszkiwały i po innych okolicach nie było wcale takie proste, ani też bezpieczne, to jednak młodziki starały się robić dobrą minę do złej gry. No i też pozwiedzać, bo kto wie, kiedy następnym razem będą mieć na to akurat czas i możliwości. Tak więc wybrały się w okolicę jeziora, tak jak to Nir zarządziła. Jej to pasowało, nie była jak typowy północny co się brzydzi wody bo tak, no ale. Koordynowała się już całkiem nieźle z siostrą, jak tylko poprosiła to zaczęły powoli lądować w okolice. Zaczęła ustawiać swoje skrzydło podobnie do niej, i wylądowały bez przykrego zarycia łebkami w trawę! Yahoo!
– No i jesteśmy. W sumie to po co tu jesteśmy, o ile mogę się zapytać? – Rim spojrzała się na nią zaciekawiona. Dzisiaj podążała za nią, a miała wrażenie że Nir miała coś na myśli, więc w zasadzie nie wtrącała się.

Bonus ode mnie dla Infamii:
– możliwość zmiany 1 atutu – użyj do końca '23

• Aktualizacja.

Oddaję bonus – możliwość zmiany 1 atutu – użyj do końca '23 dla Infamii

Aktualizacja

+ 2 x Nefryt i Bursztyn od Przeklętego Kolca dla Mnie
( Zagubiło się w akcji, link do powiadomienia z strony Przeklętego: cyk )

Aktualizacja

Wschód Słońca: żeton złoty, ametryn, czaroit, Boska Opatrzność* (+1 sukces do dowolnej akcji) – zużyj do końca '23

Poproszę to dopisać na bliźniaczy rachunek, a czaroit od razu do szefa (Pasterza)

• aktualizacja