Młode Spotkanie XV

[Szelest Kroków]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Gdy Strażnik Gwiazd zaczął mówić, trzepnął lekko uchem, wysłuchując tego, co mówił. A mówił dużo, bardzo dużo, toteż Szakłak musiał wysilić się, by wyłapać wszystkie słowa i ich sens. Nie był przyzwyczajony do wysłuchiwania takich monologów, takich potoków słów i informacji. Poruszył się nieco niespokojnie. Większość tematów opiewała wokół Bogów, jednak kiedy, na samym końcu, prorok przeszedł do pytania jego i Żaby, gwałtownie wyprostował się z wielkimi ślepiami. Czyli stada nie były zawsze Wodą, Plagą, Ziemią i Ogniem. Były też Wiatrem, Energią i Lasem. Zmarszczył lekko nos. To było ciekawe. Tylko skąd te zmiany? Czemu tylko Ogień nigdy się nie zmienił? Co stało się z tym Wiatrem, z Energią i Lasem? Miał tak wiele pytań – ale nie mógł ich wypowiedzieć. Nie chciał przerywać prorokowi, a ten, kiedy skończył odpowiadać na pytania, przeszedł do innej formy nauczania młodych. Zamrugał kilkukrotnie. Oni mieli odpowiedzieć na pytanie Żaby? Przeniósł powoli spojrzenie na wspomnianego brata. Przełknął ślinę. Znowu minęło nieco czasu, nim zdążył odpowiedzieć – myślał nad tym, co mógł powiedzieć, by jednocześnie nie sugerować się za bardzo wypowiedziami innych. Mimo to wysłuchał je wszystkie, by wreszcie i samemu się odezwać:
— My w stadzie też się różnimy! Niektórzy są radośni, a inni — tutaj posłał w stronę Zorzy znaczące spojrzenie — są gburowaci i mało mówią. I tak pewnie w każdym stadzie. Pewnie różnimy się tylko tym, kto nami rządzi, charakterem tej osoby i sposobem rządzenia. I pewnie... Historią i problemami, bo wszyscy mamy, chyba, podobne tradycje. No i... Mój tata jest przywódcą! Jest odpowiedzialny i dba o każdego smoka w Wodzie, dba o najmłodszych, nawet może nas nosić na plecach!, i pilnuje, byśmy się nie kłócili i dobrze się czuli! Przesilenie Północne to dobry... — zmarszczył lekko nos, w zastanowieniu. — Lider. Nie wiem jacy byli inni, ale przywódca powinien być właśnie taki. Dbający o stado, opanowany i sprawiedliwy, a także silny i mądry, by móc bronić smoki przed niebezpieczeństwem! Organizuje patrole, ceremonie... Ale do tego wszystkiego potrzebuje maaa- — ugryzł się w język. Nie chciał się aż tak spoufalać. — Zastępcy, który mu pomoże w obowiązkach i spojrzy na coś z innej strony! I go zastąpi, jak nie będzie miał czasu!
Tak, dokładnie tak. Odetchnął ciężko czując, jak język mu się plącze od mówienia.

[Ariesme]

Pokaz Strażnika obserwowała z zapartym tchem. To była magia, prawda? Bo chyba prawdziwi bogowie by się ot tak nie pojawili... zrobił na niej okrutnie duże wrażenie. Ona też pewnie chciałaby tak potrafić, ale już była świadoma tego, że niektóre rzeczy mogły znajdować się poza jej zasięgiem. Nie przeszkodziło jej to jednak w rozdziawieniu pyszczka na znak absolutnego zafascynowania.
Słuchała jego wytłumaczeń jak i późniejszej dyskusji... i chyba ją to trochę przerastało. Jej świat był bardzo niewielki i niekoniecznie chciała opuszczać jego bezpieczne granice, stąd też kompletnie nie wiedziała, dlaczego są różne stada. Po prostu były... i już. My. I oni. Stada zapewniały relacje wykraczające poza te rodzinne. Być w tym samym stadzie co ktoś dla Ariesme oznaczało "nie bać się" tego kogoś.
Drugie pytanie przyjęła ze znacznie większym entuzjazmem.
– Idealny psywódca to ktoś kto jest mądly i lozumie swoje stado! Wie jak zachęcić i wspielać i wie, jak kogoś tseba skalcić albo upomnieć za zachowanie! I nikt się na niego nie oblaza jak kogoś skalci, bo wsyscy wiedzą, ze lobi to, bo działa na kozyść stada. Stado mu ufa. I na odwlót, sam tez potlafi całemu stadu zaufać, ze będzie go godnie leplezentować i nie psynosić wstydu. Bo jak jedna stlona ufa, a dluga nie, to wtedy taka lelacja jest nieko...zystna! – ale była z siebie dumna, że wypluła z siebie taką wypowiedź.

[Strażnik Gwiazd]

Pytania wymagały zaangażowania całej grupy, więc podobnie jak wcześniej, Strażnik nie zamierzał spieszyć się z wtrąceniem, chcąc aby młodzi przeanalizowali podsunięte zagadnienie, po kolei rozbijając je na pojedyncze składniki. Dla osoby zupełnie nie zainteresowanej funkcjonowaniem stada pytania mogłyby wydać się banalne, ale widać było jak na grzbiecie łapy, iż czym starsze smoki udzielały odpowiedzi, tym bardziej skomplikowane były aspekty, na które zwracały uwagę. Nie ze wszystkimi się zgadzał, ale naturalnie nie zamierzał zostawić młodych bez odpowiedzi, zwłaszcza że nie zebrał ich tutaj aby błądzili.
Mając Sennah po swojej stronie, nawet gdy emocje płynące nićmi ich mentalnego połączenia były specyficzne, był w stanie lepiej zapamiętać, bądź zwyczajnie wrócić do pytań zadanych wcześniej, bez obawy iż mu się pomieszają. Nadal towarzyszył mu stres, że pewnych rzeczy nie zaadresuje, bądź zrobi to niepoprawnie, lecz nic dziwnego, skoro boska pomoc ograniczała się prędzej do informacji, niźli wskazania mu ścieżki właściwej dyplomatycznie. Nie wątpił że istnieli patroni, którzy mogliby być w tej kwestii większym wsparciem, ale musiał radzić sobie z tym co było mu dane.
Wybacz mi Sennah. Moje myśli często są niepoprawne, lecz słowa którymi nazwałem cię w gniewie nie odzwierciedlają rzeczywistości w którą wierzę
Myślał do siebie, a zatem również do niej, podczas gdy młodzi stopniowo wyczerpywali temat. W pewnym momencie to iż należy zabrać głos stało się oczywiste.
– Goździku, to prawda że stada różnią się terenem i zapachami. Jak wszyscy wiecie, są to pochodne struktur, które jako smoki narzuciliście sobie samodzielnie, a teraz na ich podstawie łatwiej odróżniacie siebie nawzajem, przypisując innym konkretny, asekuracyjny zbiór skojarzeń – Słowo być może dość problematyczne, zwłaszcza w tym kontekście, więc od razu pospieszył z wyjaśnieniem – Logiczne że stada różnią się smokami, lecz może się zdarzyć iż odmienność poglądowa pomiędzy Ognistym a Wodnym będzie mniejsza, niż w przypadku smoków z tej samej grupy. To czym trwale posługujemy się by odgrodzić jednych od drugich jest historia, a z niej wynikające tradycje i przyzwyczajenia. Hebogu, Zorzo, Szaklaku, słusznie zwróciliście na to uwagę. Trudniej jest poprzez jednostki zdefiniować charakter całego stada, choć każdy z was będzie mniej lub bardziej posługiwać się tą metodą ażeby ułatwić sobie dobór odpowiednich sojuszników.
Wracając jednak do tradycji i dlaczego tak mocno określa charakter stada – Aki, Mango, a zwłaszcza Aedal nie błędnie zauważyli, że krzewiciele ustalonych zasad, a zatem przywódcy, mogą w decydujący sposób skierować rozwój stada na konkretną ścieżkę, czyli ułatwić innym dopisanie indywidualnych oczekiwań do grupy. Wszystko to wynika z wzajemnego utwierdzania się we wspólnych racjach, które zależnie od swojej atrakcyjności decydują o tym jakie decyzje podejmujecie. Oznacza to, iż każde stado i smok są zmienne, o czym świadczy właśnie historia i potrzeba dostosowywania nazwy czy samego bytu stada do opinii większości, którą zaś znacząco pomaga wyszlifować lider – Zrobił krótką przerwę, patrząc po kolei po ich pyskach. Tak jak wcześniej, gdy korzystał z imion, spoglądał w ślepia wywołanych smoków, ale jedynie na chwilę, żeby móc obiektywniej skupić się na wszystkich. Nie czuł się dobrze jako Opiekun Ziemi, ale gdy mówił o przywódcach, czasami tęsknił za funkcją, którą pełnił pod tym imieniem
– Oto jak sprawy mają się obiektywnie, lecz na to jak ta dynamika powinna wyglądać, lub jaką się utrzymać zwróciliście uwagę wy – Dahvie, Raganie, Kwari i Bjallvarze – Czyżby osoby, które będą w przyszłości szczególnie oddani idei stada, ponieważ wierzą że stanowcze podkreślanie różnic uczyni ich silniejszymi? – Definitywnie podział ułatwia wam organizację, gdyż mniejszy zakres terenów i smoków, które należy poznać jest wygodniejszą i bardziej realną perspektywą do osiągnięcia. Rolą przywódcy, jak również zostało podkreślone, jest znać smoki aby lepiej odnosić się do ich potrzeb, lecz podobna rzecz ma się do tego jak podchodzicie do siebie nawzajem, wewnątrz grupy. To od was jako jednostek również będzie zależała stadna atmosfera. Nie każdy będzie w prawdzie dążył do zacieśniania więzi, lecz już samo kojarzenie nawzajem swoich zapachów, czy pysków, pomaga lepiej nadzorować zmiany na granicach oraz chronić obóz stada. Oddzielność pomaga wam stworzyć własną, precyzyjnie ukształtowaną tożsamość. Mniejsza skala czyni stada również bardziej prywatnymi, więc utrata ziem, czy członka grupy jest bardziej personalna; mocniej mobilizuje do walki, gdy zachodzi taka potrzeba. Wymieniona konieczność rywalizacji – choć również zależy od wspólnie zaakceptowanego charakteru stada – pomaga wam pozostać wyszkolonymi i gotowymi na odparcie alternatywnych rodzajów zagrożeń –
Gdy doszedł myślami do argumentu jednego z plagijczyków skrzywił się nieznacznie, nie do końca przekonany – Nie sądzę by twoje rozumowanie było słuszne Bjallvarze, biorąc pod uwagę, że podział na stada, nawet jeśli wymieniony przez ciebie problem miałby miejsce, nie zdołałby go zlikwidować, a wręcz zaostrzyłby – teoretycznie – chęć do łączenia się wewnątrz własnej, znajomej grupy. Naturalnie tak jak inne zwierzęta, smoki wybierają czasem związek ze osobnikiem z innego stada, ale jest to mniej chęć na zróżnicowanie genów, niźli zwyczajnie personalny, różnorako uzasadniony wybór – Oczywiście brzydziła go idea parzenia się z bliskimi krewnymi, ale nigdy nie wnikał dlaczego, podobnie jak nie zastanawiał się, czemu wykręcało go na samą myśl o intymnych relacjach wewnątrz tej samej płci. Pewnych rzeczy dokonywać nie należało, ale podział grupy na mniejsze części, sam w sobie nie ułatwiał kontroli nad tymi odstępstwami.
– Wracając jednak do waszych innych odpowiedzi – zauważcie, że każdy z was definiuje przywódcę w miarę podobnie. Gdyby podsumować waszą wizję, przewodnik byłby osobą: odpowiedzialną, obiektywną, zdecydowaną, nie wrogą bez potrzeby, zdolną aby was reprezentować i operować sprawnie wewnątrz stada, ale przede wszystkim osobą zaangażowaną. Zauważcie, że choć nie wszyscy zwrócili uwagę na aspekt zaufania, powinniście być zgodni iż macie wobec tej rangi konkretne oczekiwania. Lider ma na sobie zdecydowanie większą presję niż przeciętny smok i właśnie dlatego, gdy poprawnie realizuje swoje obowiązki otrzymuje szacunek. Nie jest jednak nieomylny i stale podlega krytyce, którą na niego nakładacie. Sęk w tym, że nie powinniście zapomnieć jak uniżyć się i zwrócić szacunek za wysiłek włożony w waszą reprezentację, jak również pociągać go do odpowiedzialności, gdy widzicie że swoimi ideami działa na szkodę waszego stada – Przerwał znów na chwilę, wzdychając pod nosem. Miał nadzieję, że sposób w jaki zamierzał połączyć to zagadnienie z bogami wyda się dla młodych bardziej przekonujące niż dla niego samego, stale nieusatysfakcjonowanego swoją wiarą
– Tutaj właśnie zawracamy do kwestii bogów. Nie można ich nazwać przywódcami, lecz w podobny sposób budujecie sobie wobec nich oczekiwania – zgodne z ich funkcją. Nie oczekujecie iż przybędą do was i od razu rozwiążą wasze problemy. Są pomocni, lecz funkcjonują odrębnie, jak potężne sojusznicze stado, które gotowe jest podzielić się swoimi zasobami, lecz nie uczyni tego naiwnie, w zamian za nic.
Solo – zwrócił się do niej gwałtowniej, zwłaszcza że jej pytanie sprawnie łączyło się z jego myślą – Bogowie różnią się od nas świadomością, lecz wciąż posiadają idee, które darzą większą sympatią i zainteresowaniem. To iż Wolni są potomkami pierwszych smoków nie ma obiektywnego znaczenia, lecz tak samo funkcjonuje tradycja, która ma znaczenie gdyż zwyczajnie odpowiada smokom; obrazuje ich charakter. Nie wszystko musi mieć znaczenie na podstawie jakości wyniku, do którego doprowadza, rozumiesz? – Mówił w pełni przekonany i zaangażowany, ale sam nie miał pewności. Fakt, że samiczka dopytała po raz drugi, niemal o to samo, zmusił go do dodatkowej refleksji, której nie mógł teraz zgłębić – Podobnie ich forma, odzwierciedla ich naturę i nastrój, a są to wartości na tyle abstrakcyjne, że aby poznać bliżej cel konkretnych wyborów, musiałabyś samodzielnie zaangażować się w poznanie boskich charakterów.

Czy jesteście w stanie na takiej podstawie lepiej zrozumieć idee bogów? Wciąż ich zasady nie są tak samo zakorzenione w praktyce, jak zasadność stad, czy przywódców, lecz są istotami które koegzystują z wami, nawet jeśli nie odkrywają w pełni swojego znaczenia, ani sposobu w jaki powstali. Na zbliżonej zasadzie przyzwyczajacie się do terenów, które potem określacie domem. Nie kwestionujecie skał ani drzew, a przystosowujecie się do ich towarzystwa i adaptujecie strategie, które zapewniają wam przewagę w konkretnych przestrzeniach, nawet jeśli nie zdołacie ich przemieścić.

Czy w obszarze stad, bogów, a może samej smoczej natury dostrzegacie coś jeszcze, co uważacie za warte omówienia? Tak jak wcześniej, skupcie się proszę by zadać jedno, prosto sformułowane pytanie na łeb.

♣ ♣ ♣
– Kolejna tura do 11.08. do 20:30 (potem zamykam temat)
– Kolejna tura pytań. Po jednym na głowę w zakresie bogów, stad albo smoczej natury

Wybaczcie za opóźnienie, ale nie jestem w stanie wygospodarować naraz kilku godzin skupienia

[Pikujący Upiór]

Cóż, baardzo ciekawe opowiadanie w postaci długieeeego tekstu, ale przynajmniej dostał pochwałę od samego wielkiego proroka. Co może być lepsze? Jedni dawali ciekawe odpowiedzi, inni nie takie ciekawe, ale w każdym razie znalazło się coś, co dawało do myślenia. Jak tylko boski ziemniak na niego spojrzał, jedyne co zrobił, to nieznacznie się uśmiechnął.
Trochę się co prawdą zaplątał w tym całym stosie słów, ale w sumie to go niezbyt obchodziły podobne tematy. Mógł nawet odlecieć stąd, mimo tego nadal go trzymała dziwna siła, która ciągle wymuszała pozostanie na zebraniu, wysłuchiwanie jakichś głupot i aktywnego udawania, że tak naprawdę to go jeszcze jak obchodzi, ponieważ bogowie i stada to przecież BAAARDZO WAŻNA RZECZ. Co do stad to można jeszcze pojąć, w końcu to temat, który będzie jeszcze aktualny przez lata, jeśli nie przez wieki, a bogowie... No co to ma być? Coś, które panuje nad tobą, a ty modlisz się jak debil i zgadujesz, co oni obecnie od ciebie żądają i jeśli nie daj "boże" zrobisz coś nie tak, albo po prostu będą mieli zły nastrój, dostaniesz surową karę i nawet ci nikt nie wyjaśni, co konkretnie poszło nie tak. Możesz się do nich modlić i błagać o pomoc, ale oni mogą mieć cię gdzieś.
Dobra, dosyć tego gadania o bogach, czas na kolejną falę pytań. Hebog zastanowił się. Co by tu wybrać? Może... Co by było, gdyby nie było stad? Nie, takie sobie... Może znowu o tych bogach, bo czemu nie?
– A co byłoby, gdyby nie było bogów i stad? – spytał wreszcie, zastanawiając się samemu, ale chciał usłyszeć odpowiedzi od tego proroka.

[Szelest Kroków]

Ponownie wsłuchał się w słowa Strażnika, czując nagły napływ pisklęcej dumy, kiedy ponownie usłyszał własne imię padające z pyska samego proroka. Będzie miał czym pochwalić się rodzicom! Drzewny samiec mówił długo, miał wrażenie, że z każdym monologiem mówił coraz więcej i dłużej, lecz mimo to starał się nie tracić uwagi, choć, musiał przyznać, było mu ciężko. Niektórych słów nie rozumiał, musiał zastanawiać się nad ich sensem, jednak w ostateczności – przyswajał wszystko. Gdy padł temat przywódcy, a zatem poniekąd jego ojca, Przesilenia Północnego, zamyślił się. Z tego, co mówił prorok, to był bardzo... Męczący obowiązek. Ciągła presja, ciągłe myślenie o tym, by robić dobrze, jak najlepiej dla stada, świadomość, że każdy krok był obserwowany i oceniany. Mimowolnie skrzywił się. Nie chciałby tak. To był moment, w którym w jego głowie zajaśniała myśl, że zwyczajnie nie chciałby być na miejscu własnego ojca. I jednocześnie jego szacunek do Przesilenia Północnego podskoczył niemal dwukrotnie. Tata naprawdę był silny.
Trzepnął uchem na wspomnienie o bogach. Nie spotkał jeszcze żadnego. A czy chciałby? Nie był tego taki pewien – widział tego dnia co potrafili. Co, jeśli sprawiliby, że zniknąłby tak samo, jak tamten fioletowy smok? Ale tak całkowicie? To było nieco przerażające. Choć z drugiej strony – Strażnik Gwiazd mówił o tym, że byli potężnymi sojusznikami. A sojusznik raczej nie był jednostką, która miała zamiar działać na jego niekorzyść, tak? Oblizał wargi.
Gdy prorok zadał pytanie, Szakłak nie zamierzał tym razem czekać. Mimowolnie jego wzrok padł na Zorzę, a później na Żabę i Pełnię. W jego głowie momentalnie zrodziło się pytanie.
— Proroku, jak to jest, że niektóre smoki rodzą z dodatkowymi skrzydłami? Albo oczami? Aaalbo czymś jeszcze? Bo bez skrzydeł mogą się rodzić niektóre rasy, czy tam bez pary łap. Ale czemu niektóre smoki każdej rasy rodzą się takie... No. Inne? — zapytał, całkowicie mijając się z poleceniem zadania prostego pytania, by ostatnie słowo wymamrotać nieco niewyraźnie. Nie chciał urazić własnego rodzeństwa, które wyglądało w taki sposób. Nie uważał tego za coś złego, niemniej jednak był tego ciekawy. Tego, dlaczego pozostali bracia urodzili się właśnie tacy, a on był taki... Zwyczajny.

[Szarża Rekina]

Chyża oczywiście słuchała tego co mówił strażnik, ale w pewnym momencie jej uwaga skupiła się trochę bardziej na Fillie. Ooo, o! Walka to był akurat świetny pomysł! Kiwnęła głową –Jasne, możemy kiedyś się umówić. Nawet zaraz po tym jak to całe spotkanie się skończy -powiedziała do niej cichutko, i szybko obróciła głowę żeby słuchać rzecz jasna proroka. Rany, jak on dużo mówił. Starała się zapamiętać co ważniejsze dla niej rzeczy, ale na pewno trochę słów wypadało drugim uchem. Miała nadzieję że po tym wszystkim nie będzie jakiegoś egzaminu, bo inaczej to obleje. Chyba że Davh zapamięta trochę, i będzie się go drażnić swoimi pytaniami. Tak czy owak, wychodzi że chyba wszyscy mieli dosyć podobne opinie, przynajmniej co do roli przywódcy. Co do Stad... cóż, bywało różnie, i można to zrozumieć.
Wracając, teraz po raz kolejny oni mieli zadać jakieś pytanie. Co w sumie zastanawiało ją, o co mogłaby zapytać tego dziwnego brązowego smoka. Jak się namyśliła, podniosła do góry swoją łapę, mając nadzieję że Strażnik szybko dopuści ją do słowa, nie chciała za bardzo się przekrzykiwać z innymi. Wtedy dopiero się odezwała.
– Tak swoją drogą, to mnie ciekawi czemu bogowie stali się tymi iskrami których trzeba szukać. Co się z nimi stało że są w takim stanie? – I tu wlepiła swoje kolorowe ślepka w Strażnika. Mówiąc szczerze, nawet o tym specjalnie nie słyszała. Widziała tylko odrobinę że są iskry których trzeba szukać ale... nic poza tym. Może jest jakaś legenda o tym? Tak czy owak, była ciekawa czemu tak się dzieje, skoro są tacy potężni.

[Słodycz Ziemi]

Siedziała sobie spokojnie i słuchała słów dziadka. Udało jej się przywyknąć nieco do tłumu młodych smoczków oraz kilku starszych. Już nie czuła się tak mocno przytłoczona nimi. Strażnik opowiadał ciekawie, kupił już pełną uwagę małej. Pozostali uczestnicy spotkania zadawali także interesujące pytania. Kątem oka spojrzała na Świetlika i Brzoskwinkę. Ciekawe czy po spotkaniu będą chcieli porobić coś ciekawego? Na razie nie chciała im jednak przeszkadzać i rozpraszać. Została więc na swoim miejscu i przysłuchiwała się słowom Strażnika. Wygląda na to, że podsumował wypowiedzi każdego z uczestników. Słuchając natomiast odpowiedzi pozostałych smoczków, perspektywa postrzegania stada i roli przywódcy poszerzyła się u Goździka. A teraz Prorok zachęcił ich do kolejnego pytania. Było coś co nurtowało małą od jakiegoś czasu.
– Czy eeee... bogowie mogą mieć pisklęta ze zwykłymi, śmiertelnymi smokami i jeśli tak to te pisklęta czymś się różnią od pozostałych? – zapytała niewinnie. Wiedziała, że ona sama powstała dzięki Ha'arze i Basiorowi, a ciekawe czy zwykły smok mógłby mieć pisklęta z którymś z bogów? Ciekawe czy ona mogłaby się zaprzyjaźnić z kimś takim!

[Texotli]

Tex była na tyle skołowana całą sytuacją, że jedyne, co robiła przez ostatni czas, to patrzenie prosto i próba przyjęcia całego ogromu informacji – zadawane pytania nie pomagały jej, nie dając jej wręcz ani chwili wytchnienia, nie pozwalając na wypoczynek od skupienia i koncentracji. Co chwila odwracała głowę, patrząc, kto zadaje pytanie, raz za razem odwracając się raz w jedną, raz w drugą stronę. To wszystko... było dla niej tak nagłe i tak przytłaczające, że skuliła się delikatnie, jakby chcąc schować się w swojej skorupie i odrzucić całą tą lekcję, te wszystkie informacje darowane jej na tacy. Zmrużyła oczy, starając się słuchać spokojnie, jednak nie wszystko dla niej było tak zrozumiałe jak dla innych.
Wyprostowała się delikatnie, uspokajając oddech i cichutko zapytała, jednak mając nadzieję, że mimo wszystko jej uzbierana odwaga, naładowana w to właśnie pytanie nie przysporzy jej wstydu i upokorzenia.
Otwarła pyszczek, po czym zawahała się – a co jeśli już ktoś o to zapytał? A ona tego nie słyszała? O nie, wtedy wyjdzie na zupełną ignorantkę i będzie strasznie, strasznie głupio!
A może jednak powinna spróbować? Jeśli chociaż trochę przybliży ją do zrozumienia tego wszystkiego...
– Emmm... Pr-Proroku? Czy to bogowie decydują o naszym wyglądzie i charakterze? – pisnęła, po czym przymknęła z powrotem oczy, cała zawstydzona.

[Zgubna Słodycz]

Zorza znów się zamyśliła, próbując zebrać myśli. Nie zwracała uwagi na inne smoki, chociażby dlatego, że kolejne pytania i rozmowa były ważniejsze. Spojrzenie smoczycy stało się nieobecne, chociaż słuchała dzielnie każdego słowa. Smoczyca przesunęła ogonem po podłożu i postanowiła się odezwać.
– Po co bogowie wybierają swoich proroków? – Nadal zagwozdką był powód boskiej opieki, ale postanowiła tym razem odpuścić. Nie wierzyła, że to po prostu tradycja. Każdy miał jakiś cel, bogowie również, prawda? Wymyśliła jednak inne pytanie, które również sobie zadawała. Bogowie mieli przecież świątynie i swoje formy, więc mogli porozumiewać się normalnie. Zresztą, to byli bogowie. Z pewnością mieli swoje sposoby. Smoczyca podniosła wzrok na Strażnika i czekała grzecznie na odpowiedź, wsłuchując się

[Dziedzictwo Wojny]

Gdyby tylko wiedział to, co wiedział Prorok, mógłby sam odpowiedzieć na pytanie zadane przez smoczycę Ziemi. Na oba pytanie odpowiedzią byłoby "tak", nawet jeśli sam zainteresowany nie miał jeszcze o tym pojęcia. Czy Strażnik coś wiedział?
Ragan nie zastanawiał się jednak na tym. Słuchał odpowiedzi, ale zdecydował, że nie wszystko, co powiedział brązowołuski smok przypadło mu do gustu oraz nie ze wszystkim się zgadzał. Na przykład z tym, że można pociągnąć Przywódce do odpowiedzialności, gdy coś im się nie spodoba. To co, Przywódca był przywódca tylko wtedy, gdy robił wyłącznie to, czego inni od niego chcieli, a potem mógł zostać wyrzucony, bo podejmie własna decyzję i nikogo nie zapyta o zdanie? Albo fakt, że nie można było zostać bogiem. Dlaczego? Chciałby o to zapytać, ale nie sądził, aby i tym razem odpowiedź go zadowoliła, a nie chciał "zmarnować" swojego pytania. Uznał Proroka za kopalnię wiedzy, którą zapragnął wysuszyć do dna. Zamiast tego postanowił zapytać o coś, co zwróciło jego uwagę na samym początku. Była mowa o Wolnych Stadach, ich bogach i tak dalej... Ale czy świat był tak mały, że istnieli tylko oni? Tylko cztery stada i tych kilku bogów?
– Czy tam, gdzie nas nie ma są inni bogowie? – Cóż, zapytał najprościej jak potrafił. Skoro mógł zapytać o jedną rzecz, postanowił skończyć na jednym zdaniu. W końcu jemu wydawało się to proste – czy tam, gdzie nie sięgały tereny Wolnych Stad i władza tutejszych bogów, istnieli inni bogowie, czy może ci sami. A może nie było tam żadnych bogów, więc było wolne miejsce lub można było robić, co tylko się chciało?

[Bandycka Groźba]

Bandycka nie była zadowolona z odpowiedzi proroka. Ach tak, oczywiście – bogowie mieli dla ciebie plan kotku, mogli walić w ciebie jak w dzika, a twoim zadaniem było znalezienie w tym wszystkim sensu. I to było określane przez proroka jako "sojusznicze" stado? Czerwona grzywa zafalowała, a końcówka ogona zakołysała się jak u zdenerwowanego żbika. Niedoczekanie.
– Proroku, gdybym ja celowo i z premedytacją wypuściła drapieżniki Viliara na tereny sojuszniczego stada Ognia, prawdopodobnie nie byłoby mnie tutaj, bo Szyderca skróciłby mnie o głowę. – powiedziała. Nie było to może całkowitą prawdą, bo mogła sobie wyobrazić scenariusz kiedy takie działanie przyniosłoby korzyść Siewcom, ale był on bardzo mało prawdopodobny. – Sojusz zakłada równość obu stron. W momencie gdy jedna strona może robić z nami absolutnie co jej się żywnie podoba, a my nie otrzymujemy nawet okruchu wyjaśnienia dlaczego, to staje się poddaństwem. – dodała twardo. Nie podobało jej się to nazywanie ich "opiekunami", którzy otaczali ich szczególną uwagą, o nie. Z jej perspektywy byli dla bogów zabawkami, którymi można się odrobinę pobawić, a potem odłożyć na półkę jak się znudzą, by potem ponownie, z zaskoczenia porwać ją w wir zabawy. Bo partnera do zabawy się zaprasza, zabawki zaś, tak jak w ich przypadku, nikt o zdanie nie pytał. – Czy między bogami istnieją konflikty, o których nie wiemy, a w które możemy zostać w przyszłości wciągnięci? – zapytała, chociaż miała ochotę zapytać o coś zupełnie, zupełnie innego. Czego obawiają się bogowie? Czy jest coś, co ich odstrasza? Na to, kochany proroku, oczywiście mi nie odpowiesz. Na to pytanie muszę szuka odpowiedzi po za Wolnymi Stadami.

[Symbol Pustki]

___Słuchał tego wywodu, jednak w żadnym stopniu się do niego nie odniósł. W duchu chyba go rozbawiły odpowiedzi proroka, który sam trochę błądził – w ocenie Bjallvara. Ciekawe czy na bieżąco musiał pytać o coś bogów, bo sam nie umiałby znaleźć odpowiedzi na niektóre zagadnienia. Zerknął kątem oka na Mimir, która miała w swoich słowach pełną słuszność.
___Temat bogów absolutnie go nie ciekawił, jednak zadawał pytania dla samego podkreślenia swojej obecności. No i wymagano od niego udziału, jakiegokolwiek, by otrzymać nagrodę. Czy od matki, czy od samego Strażnika – niezbyt miało to dla niego znaczenie.
___– Czy poza Wolnymi Stadami ktoś jeszcze wyznaje wiarę w ten sam panteon? Inne istoty rozumne? – rzucił takim pytaniem, mrużąc ślepia.

// chciałabym się odnosić do wszystkiego ale w taki upał moje esencje życiowe wynoszą 0,1 ;cc //

[Wspomnienie Nocy]

Tym razem Pełnia nie został wymieniony z imienia, ale Żaba i parę innych smoków też nie, dlatego uznał, iż nie ma się czym przejmować. Grunt, że w ogóle zabrał głos. Samczyk słuchał Strażnika Gwiazd i starał się zapamiętać tyle ile potrafi, a było tego naprawdę wiele. Rozglądał się też wokół starając się zapamiętać te wszystkie obce pyski i może wyłowić jakieś różnice, które wskazywałyby na jasny podział ich stad, lecz w sumie nie było już po co; temat został zakończony, nadszedł czas na zadawanie kolejnych pytań.
– Czy bogowie mogą się wzajemnie pozabijać? Albo czy zwykły smok może w jakiś sposób zabić boga? – Pełnia uniósł pyszczek, patrząc bystro na drzewnego smoka błękitno-niebieskimi oczami. Miał nadzieję, iż ten nie poprosi bogów, by ubili go na miejscu za pomocą pioruna za zadanie aż dwóch pytań, na dodatek mocno kontrowersyjnych, gdyż zdradzanie podobnych tajemnic mogło nie spodobać się Sennah, Immanor całej reszcie.

[Brat Win]

Aedal pisał dalej, już ze zmęczonym nadgarstkiem, a co chwila cichym gwizdem sygnalizował zmianę tabliczki. Misio pochyliła się nad nim, patrząc na runiczne oznakowania, lecz równie dobrze mogła mie patrzeć, nie rozumiejąc nic.
– Czemu bogowie nas opuścili?

[Ostatni Uśmiech]

Smok rozejrzał się po reszcie. Każdy miał delikatnie inne poglądy ale wszystkie właściwie kierowały się w jedną stronę. Owinął ogonem swoje łapy słuchając odpowiedzi proroka. Hmh. Pogmatwane to ale jednocześnie stosunkowo proste. Za proste możnaby rzecz. Zaraz jednak się uśmiechnął lekko a z jego pyska popłynęło inne pytanie.
-Czy spotykane przez nas na polowaniach duszki, są jakąś formą bogów, ich wysłannikami, czy zwykłymi psotnikami które psują nam w większości miło spędzony dzień podczas tropienia zwierzyny?
O taka drobnostka.

[Maros]

Ciężko będzie zapamiętać tyle informacji na raz, do tego podanych w dość chaotyczny sposób. Obecność tak sporej ilości gadów również nie ułatwiała zadania, każdy ruch i nagły odzew rozpraszał młodą. Stało się to w pewien sposób irytujące co przełożyło się na sam wyraz pyska samicy.
Nie zamierzała jednak tak łatwo się poddać i wyjść. Wpatrywała się w Strażnika starając się po raz kolejny nie zgubić wątku.
Chwile po skończeniu ostatniej wypowiedzi proroka, na jej uszu dotarł cichy głosik Nieuchwytnej. Skinęła delikatnie łebkiem na znak, iż słyszała oraz zgadza się na taką propozycje.
Zaczęły się pytania, tak więc wyłapywała każde z nich zerkając również kto jest jego autorem. Jedno z nich przykuło jej szczególną uwagę – dokładniej to zadane przez pewne małe, pomarańczowe pisklę. Była to kwestia dość intrygująca, no bo jak by to miało wyglądać. Według jej rozumowania pisklę będące owocem związku boga oraz zwykłego smoka musiało zawierać w sobie cząstkę tejże boskiej istoty. Wyczekała moment w którym zapadła dłuższa chwile przerwy, tak aby na spokojnie móc powiedzieć swoje.
– Dołączę się do pytania pomarańczowego malucha – tutaj posłała niewielki uśmiech w jego stronę, jeśli akurat patrzyła w tym kierunku powinna go zauważyć.
– Czy w historii wszystkich stad, istniał smok który nawiązał partnerstwo z Bogiem? – mówiąc to ponownie przeniosła spojrzenie na drzewnego nauczyciela.