Światokrążca pisze:BIEG
Bieg, fascynujące, jak czynność na tak prosta może mieć tak wiele ukrytych znaczeń i przypisanych emocji. Możesz biec... by przed czymś uciec... obezwładniony strachem. Słyszysz ogłuszające bicie twojego serca, słyszysz jak przełykasz ślinę, chociaż masz wrażenie, że przez gardło przechodzą ci potłuczone ości. Czujesz jak drżysz, czujesz siebie, swoje ciało, czujesz, że zaraz się potkniesz o niewidoczny korzeń, że nogi ci się poplączą jak nowo narodzonej sarnie. Że padniesz, że usłyszysz cudze dyszenie tuż przy uchu, że cie dopadnie, że umrzesz. Panika.
... Uspokój się.
Im bardziej się boisz tym więcej błędów popełnisz.
Jak cię dopadnie, to umrzesz... i co z tego? Przecież, cię nie dopadnie. Bo nie dasz się dopaść. Jesteś na wrzody Tarrama ZBYT DUMNY NA ŚMIERĆ! TY CHCESZ ŻYĆ I POKAŻESZ TO CAŁEMU ŚWIATU!
Oddychaj głęboko. Oddychając płytko zabraknie ci powietrza w płucach, zmęczysz się szybciej, padniesz szybciej. Bądź pewny swoich kroków, nie upadniesz, ha w końcu uczysz się ode mnie, prawda? Zachowaj elastyczność, by nawet drobne potknięcia ci nie zaszkodziły. Już i tak słyszysz, czujesz, jesteś swoim ciałem, więc zachowaj równowagę, to jest ci potrzebne. Reaguj nim zdążysz upaść. Zignoruj bicie serca, zignoruj ślinę. Zaufaj ciału. Dostrzeż otoczenie. Wróg może zajść cię od boku, jeśli się na nie zamkniesz. Albo przegapisz okazje. Skacz, zwódź, spraw by, ten kto cię goni tego pożałował. Ugnij nogi, prześlizgnij się pod gałęzią, wycisz kroki zgub się w lesie. Wskocz do wody i biegnij po dnie.
Możesz biec by gonić, będąc bestią polującą na zwierzynę. Czujesz krew buzującą w żyłach, czujesz wściekłość, czujesz głód i żądze. Nie widzisz nic po za oddalającym się puntem przed sobą. Nic innego się nie liczy. Tylko dopaść. Zabić. Zjeść. Nic się nie liczy, świat się nie liczy, ty się nie liczysz. Liczy się tylko ofiara. Błąd.
To, że masz ochotę na coś sobie zapolować, nie znaczy, że świat zniknął. On wciąż tu jest, i czeka by z łowcy zrobić ofiarę. Bądź skupiony na celu, tak. Ale nie zapominaj, że ty wciąż możesz upaść, że możesz czegoś nie zauważyć, że możesz się zgubić. Gniew zaślepia, przeistocz to w zimną furię. Bądź sprytniejszy, skróć sobie ścieżkę, okrąż bokiem, skacz, ryknij tak by ofiara zamarła w trwodze.
A może... a może zwyczajnie doceniasz finezje smoczego ciała? Tego jak się porusza, jak wygina grzbiet w łuk, jak łapy na zmianę uderzają o ziemie, jak lecisz bez rozkładania skrzydeł. Czujesz swój ogon z tyłu, czujesz jak się buja, chybocze, jak jego waga utrzymuje cię na prostej. Czujesz wiatr na policzkach i ciepłe promienie słońca dotykające twoich powiek. I biegniesz, biegniesz przez zielone łąki i lasy, oddychasz głęboko, spokojnie. Nikt cię nie goni. Ani ty nikogo nie gonisz. Po prostu biegniesz... jesteś wolny.
Chochlik Miłości pisze:LOT
Ach lot.. Niby to podstawowa cześć naszego smoczego życia, główny środek transportu a jednak zapominamy o tak wielu rzeczach. Często zapominamy o technice, podstawach które zdają się zbędne w obliczu tak prostej, mechanicznej czynności. A to jednak dzięki technice jesteśmy w stanie pomóc sobie w szybszym dotarciu do celu czy zwinnej ucieczce przed zagrożeniem. Dobrze – Od początku. Rozluźnij się skarbie bowiem spięte mięśnie nie pomagają w dobrym oderwaniu się od gruntu. Napięcie musisz czuć jedynie w łapach i tylko podczas wybicia – Przez resztę czasu masz być lekki niczym piórko, pozwalając by ciało dało się porwać wietrznemu żywiołowi. Ogon na ziemi jest Ci zbędny – Niech będzie lekko nad podłożem. Wyprostuj się, łeb zadrzyj do góry i prosto. Gdy poczujesz swobodę, odepchnij się mocno i wyprostuj swe skrzydła – Agresywnie! Mają ustawić się w linii prostej tak by jedno solidne machnięcie pozwoliło Ci się odbić ku górze. Działa? Machnij jeszcze raz, mocniej! Dociśnij łapy do cielska, zginając je lekko jednak pamiętaj by łeb cały czas wyprzedzał resztę ciała. Teraz ogon, który wcześniej statyczny powinien obecnie być Ci nawigatorem, pomocnikiem balansu.
Sam lot, teraz na tym się skupimy. Normalnie latasz w jednej pozycji, prawda? Machasz skrzydłami by poruszać się dalej dziś jednak spróbuj zaburzyć ten rytm. Rozłóż je mocno, zastygając resztą ciała. Nie machaj, nie ruszaj się i pozwól wiatru ponieść Cię gdzie ma ochotę. By rozwinąć swoje umiejętności rób na przekór wszystkiemu, czego uczono Cię za pisklęcia – Zamiast delikatnych skrętów, które idą w prostej kolejności od łba, przez tułów aż po zadek, wyginając ciało w lekkie półkole niech ten łeb szarpnie się drastycznie ku wybranej stronie a ogon wraz z przeciwnym skrzydłem niech odbiją się mocno od spokojnego powietrza. Wykręcaj ciało, pomagając sobie skrzydłami – Niech błony czy pióra jedynie pozwalają Ci się unosić bez szwanku w powietrzu. Jesteś tutaj by odkryć ten żywioł z lekko innej strony. Czasem schowaj skrzydła i przechyl ku ziemi aby poczuć jak zdradliwa siła ściąga Cię na dno. A co z lądowaniem? To bardzo proste! Machaj skrzydłami coraz mniej i mniej, ujmując ruchowi mocy a gdy będziesz czuć że zbliżasz się do ziemi, rozprostuj delikatnie przednie i zadnie łapy z ugiętymi lekko nadgarstkami – I od razu po pierwszym odczuciu trawy pod opuszkami łap, zacznij biec; delikatnie i bez zrywu a skrzydła złóż, przyciskając do boków. Z czasem nauczysz się lądować w miejscu, bez biegania ale z nim zawsze bezpieczniej.
Oczywiście nie mówię iż statyczny, zwykły lot według zasad jest zły. Gdy zechcesz kiedykolwiek wzlecieć ponad chmury, chcąc dotknąć czubka góry – Tam zachowaj spokój. Oddychaj miarowo i spokojnie, skrzydła rozstaw delikatnie w równej odległości a łapy owszem, trzymaj przy sobie jednak nie uciskaj klatki piersiowej. Staraj się też nie machać często skrzydłami – Raz a mocno, przy prosto ustawionym ciele z lekko balansującym z tyłu ogonem powinno Ci starczyć. I pamiętaj o tym, że owe wysokości są zdradliwe! Tam nie ma miejsca na szaleństwa, bowiem powietrze jest bardziej gęste a jeżeli nie jesteś górskim, idzie stracić przytomność. Łagodnie, tak jak uczyła matula czy tato – Twoje skręty powinny być finezyjne i delikatne.
To wszystko co teraz słyszysz jest czymś, czego ja sam doświadczyłem w swoim życiu. Lot jest piękny i ważne abyś wiedział gdzie możesz pozwolić sobie na trochę szaleństwa a gdzie warto zachować umiar.