Szmaragdowe ustronie

[Zabójczy Umysł]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Atak moze i ciekawy ale nie dla mnie. Dlaczego? No bo szybko zostal przezemnie zneutralizowany wiec nie mialam za bardzo duzo czasu aby przyjrzec sie dokladnie atakowi smoczycy. Powod? Uniwersalnosc. Po prostu swoja bariere nad atakowanym miejscem uodpornilam na zaklecie Ulotnej. Nie wazne czym atakowal – i nie chodzi tutaj o ksztalt – jej substancja miala zostac usunieta. Cokolwiek by to bylo. Po obronie, najciszej jak sie da – no nie liczac poduszek na mych lapach – obeszlam Ulotna i ustawilam sie za jej plecami. Tym razem nie dalo sie mnie – bo o tym tez nalezy wsomniec – wykryc za pomoca magii. Sond, wibracji etc.

//Wykorzystane do zlokalizowania umyslu: uzycie sluchu, uzycie magii

[Zorza Północy]

Tym razem smoczyca nie przemówiła. Słyszała jedynie trzask powietrza, gdy Maddara walczyła ze sobą. A potem zaległa cisza. Co dziwniejsze, jej wewnętrzny zmysł przestał odbierać to charakterystyczne mrowienie, które podpowiadało jej o obecności cudzej Maddary. Mistrzyni musiała wyciszyć energię tak, aby nie dało się jej wykryć.
Sapnęła cicho, a chociaż uszy podrygiwały, próbując wychwycić jakiś ruch, tak się nie stało. Ale poczuła coś innego, delikatne ciepło ciała napływające ku niej, od boku. Przez grzbiet Czarodziejki przepłynął dreszcz, gdy ciepło przesunęło się za nią. Nie wiedziała, jak daleko od niej znajduje się Czarodziejka, ale przynajmniej wiedziała mniej więcej, gdzie się przeniosła. Czasem zmysł dotyku i nerwy odpowiedzialne za czucie zmian temperatury było pomocne.
Wypuściła wolno powietrze przez nozdrza i skupiła się.
Wyobraziła sobie liczne (dziesięć sztuk), spiczaste kolce. O stożkowatym kształcie i ostrym zakończeniu, w miejscu, gdzie były najszersze osiągały nie więcej, niż jeden szpon – i to były największe z całej ich grupy. W pierwszej chwili chciała zdecydować się na lód, jednak przypominając sobie, jak łatwo można było to zneutralizować, szybko zrezygnowała z tego pomysłu, zastępując zamarzniętą wodę czymś innym. Sople te składały się z lawy.
Ich skorupa, ciemna, niepokojąca, parząca i błyskająca żyłkami, w których prześwitywać było to, co znajduje się w środku, miała przerwać się z chwilą, gdy uderzą o smocze ciało pokryte czerwoną łuską, o gabarytach Mistrzynie. Wtedy pierwsze skrzypce miał zagrać płynny ogień, znajdujący się w środku – lawa, wrząca, rażąca ślepia jaskrawym pomarańczem i bielą, o niebotycznej wręcz temperaturze miała wylać się, dosłownie wypalić łuski, skórę i mięśnie – wszystko, co tylko znalazłoby się na jej drodze.
Kolce miały uderzyć z góry, z zaskoczenia, pojawiając się jedną czwartą ogona nad samicą i mknąc w dół, w jej kierunku. Celem Czarodziejki oczywiście był grzbiet Zabójczego Umysłu, jednak wielkość tego ataku była na tyle duża, by zagrożone były również nasady skrzydeł, a także kark i łeb.
Upewniając się, że zadbała o wszystko, przelała w wyobrażenie maddarę.

[Zabójczy Umysł]

No wiecie co? Tak mnie pokiereszowac? Co prawda w teorii niz w praktyce bo oczywiscie nie dalam sie zranic Ulotnej ale ... Wstyd, uczennico, wstyd. Serem Szwajcarskim (czy raczej czyms co jest jego odpowiednikiem w swiecie smokow) nie zamierzalam byc. Tym razem jednak – zamiast powloki czy zwyklej tarczy – uzylam kopule. Oczywiscie w 100 % funkcjonalna – nie zamierzalam zginac z braku powietrza ani takze zginac gdyby moja bariera nie byla wytrzymala. Co to, to nie! Co do substancji .. no coz ... wykorzystalam numer z poprzedniej obrony. Funkcja niwelowania/niszczenia (jak zwal tak zwal) maddary cxarodziejki. Mlodszej czarodziejki.
Ulotne Wspomnienie nie mogla tez mnie znalezc tak jak chwile wczesniej. Moja cieplota ciala jakby dla niej nie istniala.
Hm. Chyba trzeba bedzie otoczyc sie powloczka. Takie utrzymywanie cxarow na raz, bez bariery, bylo teraz nieco meczace.


//Uzyte dozlokalizowania Umyslu: uzycie sluchu, wykorzystanie magii, wykorzystanie cieploty ciala

[Zorza Północy]

Poczuła delikatny upływ Maddary, gdy zaklęcie zmaterializowało się. Nie wiedziała jednak, tak jak uprzednio, co się działo wokół niej. Nie słyszała nic, ani brzęku odbijanych kolców, ani oddechu Mistrzyni, kroków. Co dziwniejsze, przestała wyczuwać też ciepło jej ciała.
Mimowolnie zastrzygła uszami, nieco zaniepokojona. Ale wątpiła, aby coś uczyniła Czarodziejce, inaczej na pewno dałaby jej znać, nawet, jeżeli byłaby ranna. No i wyczułaby posookę w powietrzu.
Nos smoczycy zmarszczył się, a gadzie wargi drgnęły, gdy zrozumiała, jak mogła zlokalizować smoczycę.
Wciągneła głęboko powietrze przez nozdrza, odwracając łeb nad swym barkiem. Jest, wyczuła całkiem wyraźnie zapach łusek Zabójczego Umysłu, co oznaczało, że nadal znajdowała się za nią. Albo zapomniała się przesunąć, albo była zbyt obciążona zaklęciami wyciszającymi i maskującymi, aby móc się poruszyć. Dłuższe utrzymywanie zaklęć musiało być męczące.
Postawiła na coś prostego, na coś, co nie będzie wymagać wielu jej umiejętności. Zaczęła już odczuwać pierwsze skutki zmęczenia i upływu energii. Taka opcja była o wiele bezpieczniejsza – liczyła na to, iż dzięki temu będzie miała większe szanse na powodzenie.
Wyobraziła sobie roślinne pnącza. Zielonkawa łodyga była gruba na pół szpona, wytrzymała, złożona z wielu skomplikowanie splecionych ze sobą włókien o szorstkiej, niezbyt przyjemnej w dotyku powierzchni. Wychodził z niej krótkie, wyraziste i twarde włoski, które być może nieco podrażniały skórę, jednak między innymi dzięki nim liany miały dokładnie obwiązać się dookoła ciała Czarodziejki o czerwonych, gładkich łuskach. Gdzieniegdzie pojawiały się na nich również pojedyncze, ciemne listki. Niezbyt duże, o owalnym kształcie, zakończone ząbkami nadawały roślinie swego rodzaju uroku.
Pnącza miały wytrysnąć z ziemi po bokach przedstawicielki Życia. Skręcając się gwałtownie w powietrzu, miały dopaść do jej smukłego ciała, dostając się do jasnych łusek, by potem opleść jej sylwetkę. Początkowo miały skrępować jedynie tułów, by potem zakręcić się dookoła wszystkich jej długich łap, a także wpływając na szyję. Jednym słowem, miały unieruchomić ją całkowicie zaraz po tym, jak się pojawią.
Oczywiście, pamiętała również o odpowiednich właściwościach tego, co zamierzała stworzyć. Liany miały być mocne, grube, twarde, wytrwałe, odporne na wszelkie próby rozerwania i wyrwania się z ich objęć. Również miały opleść ciało czerwonej smoczycy bez względu na to, w jakiej pozycji znajdowałaby się – po czym zastygnąć w miejscu i unieruchomić ją, napiąć się ku ziemi.
Upewniając się, iż zadbała o wszystko, przelała w wyobrażenie maddarę.

[Zabójczy Umysł]

No,no, no. Rozkrecamy sie. Ladnie, ladnie. Juz dawno nikt w stosunku do mnie nie uzyl zadnych pnaczy. I to takich normalnych, bez jakis dziwnych .. hm .. udziwnien.
~ A teraz jak mnie znajdziesz?
Padlo rozbawione pytanie gdzies mniej wiecej z przodu mimo, ze wciaz znajdowalam sie z tylu. Jeszcze! Co zas do obrony? No coz. Jak zapowiedzialam (wczesniej) tak i z zrobilam. Zniwelowalam poprzednie zaklecia (i kopule i magie maskujaca – czy jak sie to tam nazywalo. Moj – byly – mistrz – nic m na ten tema nie wspominal) i otoczylam sie odpowiednia powloczka – od lap az po sam czubek glowy. Oddychanie, chodzenie, no i ukrywanie tego co wykorzystala Ulotna do zlokalizowania mnie. Cala reszta? Hehe. Tylko znalezc odpowiedn sposob na odszukanie mnie. Aha. No i wciaz wykorzystalam uniwersalnosc mej bariery – to bylo najlepsze i najprostrze rozwiazanie. A zwlaszcza wtedy kiedy nie chcialo sie glebiej wchodzic w to jaki czar uzyje przeciwnik. Jak ksztalt i jaka substancja.
Ta. To jedziemy dalej zxta impreza. Od tego momentu, warto zapamietac ta chwile, zaczelam sie poruszac. Tj. caly czas bylam w ruchu, obchodzac czarodziejke zgodnie z ruchem zegara. Kola? Nie! To byly okregi!. Nie za duze i nie za male. Ot, takie zeby mlodsza samica wiedziala, ze ktos krazy kolo niej.

//Uzyte: wykorzystanie sluchu; magii, cieploty ciala, wechu

[Zorza Północy]

Czarodziejka poczuła ponownie, jak kolejna dawka energii maleje w jej ciele, przelana do zaklęcia. Była ciekawa, jak długo jeszcze musiałaby rzucać kolejne zaklęcia, nim osłabnie zupełnie. Do tego pozostawał zupełnie inny problem. Skończyły jej się pomysły, jak ma zlokalizować swą mistrzynię. Gdy usłyszała jej głos z przodu, wiedziała, że to podstęp. Rozpoznała to po zbyt prostym przekazie dźwiękowym, który dochodził z jednego miejsca, ale nie rozchodził się na boki.
Wysunęła jęzor i musneła nim gadzie wargi, wyostrzając wszystkie zmysły. Ale, jak na złośc nie słyszała oddechu smoczycy, nie czuła jej znajomego zapachu, a tym bardziej nie wyczuwała ciepłoty ciała. Walczyła z pokusą, aby otworzyć ślepia i się rozejrzeć, czuła się dziwnie bezbronna i tylko myśl, iż smoczyca krzywdy jej nie uczyni chroniła ją przed tym krokiem.
Ale wtedy...
Nadstawiła uszu, stając wygodniej na wszystkoch czeterech łapach, a ogon kołysał się za nią miarowo. Och, znowu. Zmarszczyła nos, wyczuwając delikatne wibracje podłoża pod swymi łapami i miękkimi poduszkami, które wieńczyły stopy. Najpierw delikatna wibracja z prawej, potem nieco z tyłu i z lewej, zaraz z przodu. I zrozumiała, że smoczyca krąży wokół niej!
Odetchnęła i skupiła się na kolejnym zaklęciu. Wyobraziła sobie, jak trzy szpony od niej powietrze nagrzewa się gwałtownie tak, jakby właśnie zbliżyć się nad przepaść wypluwającego lawę wulkany. Powietrze falowało od gorąca, mogło sparzyć nie tylko skórę kryjącą się pod czerwoną łuską, ale poparzyć nozdrza i górne drogi oddechowe, a nawet płuca. Średnica nagrzanego powietrza sięgała ogoło dwóch ogonów przed nią. Powietrze to poddawało się cyrkulacji od lewej, do prawej, a więc miało wiać wprost w pysk Czarodziejki, parząc dotkliwie. Do tego to powietrze było bardziej ściśnięte, niż normalnie, a więc ciężko było je rozwiać, wręcz wiatr z zewnątrz zupełnie nie działał na nie. Wewnątrz kręgu, w którym znajdowała się znieruchomiała Ulotna, temperatura miała być normalna, do tego powietrze napływało do niej od góry, czyli nie była to broń obosieczna. Przelała Maddarę w zaklęcie.

[Zabójczy Umysł]

No patrzcie?! Znalazla mnie?! Wstyd i hanba! A tak sie krylam. Eh. Te Magiczne smoki zwani Czarodziejami one sa rzep czepiajacy sie ogona. Albo takze lap. Chronic sie przed atakiem juz nie musialam, no bo juz bylam ukryta, ale pozostala jeszcze jedna kwestia. Co zrobic by Ulotna tak szybko mnie nie znalazla. Latac nie zamierzalam a przenosiny z miejsca na miejsce juz wyszly z uzycia. A wiec pozostala kwestia krazenia. I tak tez robilam – wciaz krazylam wokol Ulotnej ale zmienilam tempo okrazenia (na szybsze) oraz ruch w odwrotna strone zegara.

Uzyte: wykorzystane sluchu – kroki; magii,cieploty ciala; wechu; nacisku lap o podloze (drganie podloza);

[Zorza Północy]

Ulotna uśmiechnęła się mimowolnie pod nosem. Wiedziała, że zaklęcie zadziałało i czuła, iż Czarodziejka je odparła. Zastanawiała się, jak ma ją teraz znaleźć, powoli pomysły jej się kończyły, ale tak, jak poprzednio, tak i teraz odpowiedź okazała się niespodziewana i zaskakująca, bo była przecież tak oczywista!
Stojąc nadal na wszystkich łapach, rozluźniła się odruchowo, nadal zachowując to czarodziejskie opanowanie i wyciszenie, które pozwalało jej czerpać ze źródła i tworzyć zaklęcia. Wtedy też poczuła delikatny powiew wiatru na swym prawym skrzydle. Z początku je zignorowała, przecież wiatr był wszędzie, słyszała, jak trąca gałązki drzew, szumi pośród traw i krzewów, ale zaraz wiatr omiótł jej ogon, a potem lewe skrzydło i musnęło pysk. Wiatr tak nie krąży.
Zmarszczyła nos, kiedy zrozumiała, iż to Zabójczy Umysł najzwyczajniej w świecie nadal krąży wokół niej, ale szybciej, skoro wzbudzała ten delikatny wiatr muskający jej ciało.
Dlatego szybko zabrała się za stworzenie odpowiednie zaklęcia. Wyobraziła sobie, jak szpon od niej, o średnicy ogona, energia przepływa do ziemi. Spod niej miało wysunąć się wiele kamiennych kolców, długich na trzy, cztery łuski, twarde, wytrzymałe na skruszenia i ostre z cienkimi czubeczkami. Miał ją otaczać dysk kamiennych kolców, taka kolcowa ścieżka. Kolce miały wbić się po prostu w łapy smoczycy, która krązyła wokół niej, przebijając delikatne stopy i palce. Przelała Maddarę w zaklęcie.

[Zabójczy Umysł]

– Atak obszarowy połączony z systemem naprowadzania na ruch – znienacka mój pełen aprobaty głos zaatakował uszy smoczycy. I jak można było się domyślić nie sposób było stwierdzić w którym konkretnie miejscu się znajduję. Przyspieszyłam nieco swój chód, modyfikując po raz kolejny swoją osłonkę. Tym razem miała także niwelować/odbijać ruch powietrza powstały przy szybszym biegu. Chociać i tak nie byl to najlepszy sposób (bo znowu można było użyć ataku obszarowego mając do dyspozycji okrąg po którym się poruszałam oraz czas kolejngo okrążenia) ale ciii ...

Uzyte: wykorzystanie sluchu – kroki; magii, cieploty ciala; wechu; nacisku lap o podloze (drganie podloza); systemu naprowadzającego na cel (w postaci ruchu powietrza);

[Zorza Północy]

/Ha, nie mam już pomysłów xDDDD


Uśmiechnęła się w odpowiedzi, słysząc pełen aprobaty głos swej Mistrzyni, ale tym samym wyczerpała zapas pomysłów, które pomogłyby jej zlokalizować smoczycę. Nie wyczuwała ciepłoty jej ciała, nie czuła jej zapachu, ani nie słyszała, jak się porusza. Nie wyczuwała ruchów powietrza, ani jej Maddary, a także nie docierały do niej drgania podłoża podczas jej chodzenia. Co jeszcze mogło się przydać?
Sapnęła z lekką frustracją, poruszając łbem na boki, ale pomimo tego, że się starała, nic nie wyczuwała. Nie wiedziała, czy smoczyca poszła gdzieś dalej, czy nadal ją okrążała.
Przełknęła ślinę i sfrustrowana poczyniła inny krok.
Wyobraziła sobie pochodną poprzedniego ataku. Przelała Maddarę do ziemi, tkając zaklęcie. Z ziemi, w odległości około trzech szponów od niej, ziemia miała się nagle wybrzuszyć, a spod ziemi miała wystrzelić ściana kolców celująca w przód. Ściana ta nachylała się ku ziemi pod kątem około 45 stopni, długa była na półtora ogona, gładka od ziemi, rozszczepiająca się na długie na pół ogona kolce, jedne nieco krótsze, niż pół ogona. Ściana kolców miała szaro brązową barwę, były chropowate w dotyku, smukłe kolce, o ostrych czubkach. Kamień miał być twardy, niczym marmur, miał nie podlegać skruszeniu, ani złamaniom. Zadaniem ściany było wystrzelenie z ziemi, możliwie nadziewając odsłonięty na wewnątrz koła bok, jeżeli smoczyca nadal wokół niej kroczyła. Przelała Maddarę w zaklęcie.

[Zabójczy Umysł]

//E tam. Jest jeszcze kilka sposobow xD Na przyklad telepata,ktora na Umysl nie dziala xDDDD

Hehe. Nie ma to jak zarobic dodatkowe otwory, i to calkiem niekoniecznie za zgoda broniacego sie. Na szczescie i na takie numery bylam przygotowana. Nieznacznie wzmocnilam swoja bariere aby byla lepiej odporna na cos ostrego. Ot, na przyklad taki diamencik. I odporne to na zarysowania i wytrzymale jak diabli.
– Postaw na prostote. Probowalas na przyklad wychwycic uchem moje kroki ale cos jeszcze Ci umknelo.
Gdyby nie to, ze Ulotna mnie nie widziala, a szkoda, mogla by zauwazyc moj usmiech nr. 3. Taki wesoly paszczak.
Koniec! Na dzis koniec z okrazaniem. Od teraz zmienialam swa pozycje co cwier okrazenia. Pare krokow i siad. Znowu pare krokow i siad. I .. jak na razie to tyle w temacie.

//Uzyte: Wykorzystane – to co wczesniej + bystrosc umyslu,

[Tejfe]

Samica przelatywała nad Szklistym Zagajnikiem. Dawno nie widziała się z swoim młodszym bratem, Oczkiem, chyba najbliższym jej samcem, na równi z Głosem i ojcem, zaraz po Pożeraczu Księżyca, którego darzyła płomiennym uczuciem. Samica z góry zauważyła, że miejsce w, którym obiecała bratu, że będzie się z nim spotykać jest zajęte. Z góry niezbyt rozpoznawała przez kogo, jakiś dorosły osobnik i pisklę, być może prowadzili naukę. W każdym razie nie będzie im przeszkadzać. Wybrała więc miejsce położone nieco dalej, mianowicie szmaragdowe ustronie- równie piękne co zagajnik. Zapikowała w dół. Westchnęła z zachwytu napawając się urokiem tego miejsca. Latem zdecydowanie wszystko wydaje się ładniejsze. Zaryczała głośno wzywając w ten sposób swojego młodszego brata. Czekała.

[Oczywistooki]

Miał również przybyć w miejsce, w którym się z nią umówił, lecz także zauważył, iż jest zajęte. Na szczęście zauważył swoją siostrzyczkę na niebie, lecącą troszkę dalej. Nie marnując czasu szybko przydreptał tam z szerokim uśmiechem na pysku.
– Cześć siostro! Tak dawno się nie widzieliśmy... – Powiedział, czule się z nią witając. Miał nadzieję, że ona nie będzie jak Bezkresna i nie będzie stała po stronie Wodnych. Jednak postanowił, że nim poruszy ten temat poczeka na to, co Hipnotyzująca mu do powiedzenia. Może w końcu jakieś dobre wieści?

[Tejfe]

Przyleciał. Mimo nerwicy, którą dźwigała zaśmiała się szczerze i radośnie. Tak dawno go nie widziała. Cała, aż drżała kiedy samiec zbliżał się do lądowania. –Bracie!– zawołała uszczęśliwiona, po czym cofnęła się o krok. Na jej pysku malowało się oszołomienie. –Jakżeś Ty urósł! Jesteś już mojego wzrostu!– zawołała zdziwiona. I faktycznie tak było. Ona sama była niewielka od urodzenia i praktycznie nie rosła już odkąd osiągnęła 25 księżycy. –Cieszę się, że Cię widzę. Powiedz jak w domu? Podobno macie nowego przywódcę.– Słowo "dom" przyszło jej tak jakoś niespodziewanie. Nie, żeby tęskniła za Życiem, albo uznawała je za miejsce w, którym powinna żyć. Po prostu miała do tego stada głęboki sentyment. Tam przecież się wychowała. Jednak mimo to należała do Ognia.

[Zorza Północy]

Smoczyca starała sie oddychać spokojnie. Wiedziała, że z każdym kolejnym wykorzystaniem jakiegoś zmysłu traciła kolejną mozliwość odnalezienia smoczycy. A pomysłów miała coraz mniej! Nie wiedziała, co zrobić. Nie czuła kroków smoczycy, ani ich nie słyszała, nie czuła jej zapachu, ani ciepła ciała. Nie wyczuwała ruchów powietrza, gdy obok niej przechodziła. A potem smoczyca znowu przemówiła i Czarodziejka zastrzygła uszami, próbując ją zlokalizować. Wtedy też przyszło jej coś innego do głowy. Skupiła się na tym, co czuje. A wtedy usłyszała oddech smoczycy! Gadzie wargi Czarodziejki drgneły, a następnie przeszła do ataku. Smoczyca nadal musiała ją okrążac, ale momentami przystawała, gdy słyszała jej oddech z jednej ze stron dłużej, niż zwykle.
Wyobraziła sobie zatem coś innego. Zwizualizowała sobie czerwone, smukłe łapy Czarodziejki, te przednie. Bezpośrednio na nich miał osiąść gruby na pięć szponów lód, osd stóp, obejmujący łydki i kolana ściśle, uniemozliwiając jej poruszenie się, ale ważniejsze było to, że lód chociaż niezwykle twardy i odporny na ciepłą temperaturę, w środku był tak zimny, iż miał spowodować odmrożenie tkanek aż do mięśni. Przelała Maddarę w zaklęcie.

[Zabójczy Umysł]

I po raz kolejny moja powłoczka zyskała nową funkcję. Funkcję maskowania mojego oddechu tak aby Ulotna w żaden sposób nie była już w stanie mnie po nim złapać. – Brawo – rzuciłam (z lekkim sarkazmem, choć raczej rozbawionym niż czymś bardziej negatywnym) w przestrzeń – a jakże – magicznie przerobionym. Ot, takie a la Echo. Albo coś w tym stylu. – A teraz jak mnie znajdziesz?? – sposobu poruszenia się po "kole" w żaden sposób nie zmieniłam. No może nieco dłuższe przerwy miałam. A co! Ja też w końcu się mogę zmęczyć, nie?

Uzyte: wykorzystanie:
1) sluchu – kroki;
2) magii;
3) cieploty ciala;
4) wechu;
5) nacisku lap o podloze (drganie podloza);
6) systemu naprowadzającego na cel (w postaci ruchu powietrza);*
7) wpadnięcie na pomysł ataku, którego celem będzie ruch przeciwniczki po okręgu
8) magicznie wzmocniony słuch – oddech