Smoki Wolnych Stad

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Prorokini uśmiechnęła się jedynie delikatnie. Czy do ciepła w jej lazurowych ślepiach dołączyła na moment pobłażliwość, jaką mogłaby obdarzyć pisklę zbyt pewne swojej racji? Kto wie. Może to po prostu odbicie bladego śniegu.
~ Długo już pozbawiony jesteś Stada. Przywódca oprócz dbania o swe smoki musi też pamiętać o swym ciele, stąd też zapewne to opóźnienie.
Zdawałoby się, że w prawym oku Pióra zalśniła gwiazdka rozbawienia, zupełnie jakby smoczyca była świadoma miłości, jaką Uśmiech darzy własne wygodne legowisko i sen.
~ Pozwól, że Ci to ułatwię. Wysłuchają Cię trzej Przywódcy, by dać Ci większą szansę na znalezienie sobie miejsca.
Jakaś nuta w jej głosie mówiła, że mógł skończyć teatralne przedstawienia, a przejść do rzeczy. Z ciepłym, szczerym uśmiechem wskazała skrzydłem Przywódców i odsunęła się delikatnie na bok.

Zachowanie Opiekunki Gwiazd bylo conajmniej smiesznie. To zebranie bylo zbedne. To, ze rozmowa zostala przerwana akurat w kluczowym momencie, bylo dosc....meczace, a teraz jeszcze ma ponownie gadac z tymi wszystkimi smokami? Po co?
-Ja juz zdecydowalem, decyzja zwrotna nalezy do jednego smoka.
Oznajmil spokojnie. Uwazal, ze dalsze rozmowy nie maja sensu.

Czarnołuski samiec bez zainteresowania wysłuchał, jak to tereny wspólne nie są niczyje. No ale należą do wszystkich, nieprawdaż? Ergo, każdy może z nich korzystać. Prorokini przeczy sama sobie. Parsknął z rozbawieniem po raz kolejny.
"Łamią strukturę stad" ? Ou... Szyderca już czuje na swych czarnych łuskach nadchodzący chaos i masową zagładę.
Spojrzał na Naznaczonego i uśmiechnął się paskudnie.
– Mój bratanek opowiedział mi o spotkaniu z tobą. Nie miałbym nic przeciwko przyjęciu do stada silnego Wojownika, ale z pewnością nie mam zamiaru pozwolić, by wśród cieni zamieszkał obłąkaniec, opowiadający wszystkim, iż jest "bogiem". – Przywódca Cieni zmrużył ślepia. – Darzę wszelką wiarę w istoty nadprzyrodzone pogardą i nazywam je zaślepieniem i ograniczeniem. Nie chcę w moim stadzie osobnika, który mąciłby moim smokom we łbach, rozumiesz? – Nozdrza zadrżały, wypuszczając zeń obłoki czarnego dymu, a szpony zadrapały skaliste podłoże z nieprzyjemnym dźwiękiem.

Poslal dosc delikatny usmiech w kierunku Usmiechu Cienia, ten smok byl zaslepiony, ale mimo wszystko wierzyl i poddawal sie woli tych, ktorzy tutaj panowali, bogow Wolnych Stad, ktorzy jak widac trzesli sie ze strachu przed puszczeniem samopas jednego, jedynego smoka. Po chwili samotnik skinal lbem.
-Jak sobie zyczysz.
Odparl bez cienia szyderczosci. Nie macil nikomu we lbach, ot...mowil kim jest, a to, czy uwierza, czy nie, zalezalo od nich samych. Poznal juz wielu smiertelnych i wielu z nich wierzylo, ale nie wyznawalo, inni zas wysmiewali, bo byli zaslepieni tylko i wylacznie wlasna wiara, a inni...byli po prostu jak Usmiech, slepi na wszystko, co sie dzieje wokol nich. Ale to nie obchodzilo dluzej Naznaczonego.

Gdyby Naznaczony znał Szydercę, wiedziałby, że nie ma na tych terenach bardziej upartego i niewierzącego w bogów smoka, niż on, nawet, gdy dowody ich działalności kopią go w rzyć. Nie miał zamiaru więc tym bardziej uwierzyć w majaczenie młodego samca, a tym bardziej pozwolić, by co bardziej skore do bycia manipulowanymi osobniki z Cienia miały narąbane w głowie głupot.
– Powiem to przy wszystkich. Jeśli ktoś mi doniesie, że próbujesz założyć jakąś sektę, z powrotem wylądujesz w swoim obecnym położeniu. Nie, bym miał jakiś problem z samotnikiem, ale Prorokini najwyraźniej nie toleruje innych samotników, niż ona – rzekł z ironią, rzucając owej smoczycy jakże krnąbrne spojrzenie. Nadal pamiętał, jak go przytuliła, to było dziwne.
– Skoro wszystko jasne, to chyba nie ma po co tu już sterczeć? – spytał gardłowo i rozwinął lekko skrzydła, sugerując, że najchętniej już by stąd poleciał.