Skała

[Znamię Chaosu]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Pokrecil przeczaco lbem.
-Uzdrowiciel, jest smokiem ktorego nie obowiazkuja konwenanse.
Powtorzyl raz jeszcze.
-A to oznacza, ze przy leczeniu, nie wazne z jakiego stada pochodzi smok. Jednak jego trud i checi w leczeniu nie powinny mu sprawiac problemow, jesli chodzi o rekompensate za cos, czego potrzebowali inni. To ci "inni" musza splacic dlug, jaki musial zaciagnac Uzdrowiciel. A przynajmniej tak to powinno wygladac. Niektorzy jednak maja inne poglady na otaczajacy ich swiat, bardziej....irracjonalny.
Odpowiedzial za Chochlika, po czym zadumal sie na chwile.
-Ostatnie pytanie. Jest smoczyca i samiec. Samiec jest Przywodca stada Ziemi, a samica Przywodca stada Ognia. Samica chce, by samiec porzucil swoje stado i przeszedl do Ognia. Co jako samiec, powinnas zrobic?
Zapytal, to juz byl ostatni problem. Wiecej raczej nie przyniesie wiekszych rezultatow.

[Zabójczy Umysł]

Przewróciłam oczyma. Ależ ta mediacja jest trudna. Ni ząb nie mogłam jej zrozumieć, a przynajmniej na razie. No cóż. Prędzej czy później będę musiała nad nią popracować, ale to nie teraz. Teraz to mi się nie chce. Niemniej jednak, Przekrzywiłam nieco łeb, słuchając z zapałem informacji przekazywanych przez Nieposkromione Wody. Wszystko to, układałam sobie w pamięci, segregując w zależności od działu. niczym szafki z szufladkami. Nie trwało to jednak długo. Parę sekund, może minuta – nie więcej. Pora na kolejne zadanie. – Próbowałam bym jej powiedzieć, że nie można sobie ot tak sobie przechodzić ze Stada. Stado, jak zdążyłam już zauważyć – tu nastąpiło kolejne przewrócenie ślepiami. To miało tłumaczyć mą myśl: "Bo ta rodzina ma strasznie brzydki nawyk wchodzenia z butami nie tam gdzie trzeba, i to w dodatku wtedy kiedy się ją nie zaprasza. – to rodzina, a rodziny nie powinno się porzucać. Poza tym, obowiązkiem Przywódcy jest zarządzanie swoją grupą, podejmowanie decyzji z nią związanych i przede wszystkim troszczenie się o jej dobro i rozwój, a opuszczając swój klan stanie się zdrajcą a to może doprowadzić do konfliktów na linii stare Stado-Przywódca. Bo zdrajca to zdrajca, sam tak mówiłeś. Zdrajcę można wygnać albo nawet zabić. Stąd też, Przywódca stada Ziemi powinien więc także przytoczyć punkt, który o tym mówi. A jeśli to nie poskutkuje to niech z nią dalej rozmawia, ale delikatnie. Że niekoniecznie musi zmieniać Stado, skoro chcą być razem. O ile się wcześniej nie rozmyślą, rzec jasna. To nie jest jakaś poważna przeszkoda. Może także wspomnieć, że w razie ich rozejścia w tym nowym Stadzie, niby poprzedzone jakimś tam powodem, obojętnie jakim ale dość poważnym, może ucierpieć na tym dobro Stada. Bo część może polubić ziemnego, a część dalej będzie trzymać stronę wodnej smoczycy. I co wtedy? Powstanie wewnętrzny konflikt.

[Znamię Chaosu]

Pokiwal lbem. Tak, slowa Chochlika byly poprawne, zawieraly jednak bardzo wazne luki. Jednak Piskle bylo jeszcze malo obeznane ze swiatem, wiec bylo to do zrozumienia. Nieposkromiony zamierzal wiec nieco pomoc maluchowi.
-Tak, masz racje. Ale skoro ona postawila mu tak powazna decyzje przed nosem, on pownien rowniez postawic jej taka sama. Wtedy, jak latwo by sie domyslec, samica znalazlaby sie w tej samej sytuacji, co teraz samiec. Byla Przywodczynia, odpowiedzialna za stado. Zaden dobry Przywodca nie porzucilby swojego stada. A wiec i w tym momencie zrozumialaby polozenie, w jakim postawila swojego partnera. Wspolnie, powinni pojsc na kompromis. Jako Przywodcy w koncu maja wladze, nieprawdaz? A co szkodzi, zakochanym, by przebywac czesc czasu na terenach wspolnych, gdzie smoki z obu stad moglyby je bez problemu znalezc, w razie potrzebny, a czesc na terenach stada, by zajac sie najwazniejszymi sprawami? Oczywiscie trzeba by bylo to rozdzielic logicznie. Wolny czas, tereny wspolne, gdy jednak sytuacja wymaga calkowitego oddania, obie strony musialyby to zrozumiec i zaakceptowac. W koncu milosc...milosc to chodzenie na kompromisy.
Oznajmil beznamienym tonem. W jego przypadku milosc...nie istniala. Liczyl sie umysl, ktory teraz...byl okaleczony. Wody zamilkl, Zamilkl na bardzo dlugi czas, pograzajac sie w rozmyslaniach. Gdy w koncu sie ocknal z amoku westchnal.
-To by bylo na tyle z podstaw.

//raport.

[Zabójczy Umysł]

Podrapałam się lewą, przednią łapą po nosie. No przynajmniej nie byłam w lesie. Udało mi się co nieco trafić – totolotkowej szóstki tu jednak nie było – ale i tak byłam bardzo zadowolona ze swojej odpowiedzi. I to było akurat widać. Miałam wielki wyszczerz na pysku, ukazujący swoje niewielkie, śnieżnobiałe kiełki oraz błyszczące, jak jakieś neony, ślepka. Oba. Zaś długi, czepny gon ślizgał się po śniegu, robiąc wyraźne ślady na nim w nierównym rytmie. Niemniej jednak, uważnie wysłuchałam uwag samca, mruknąwszy coś pod nosem. Cicho i niewyraźnie. Jakbym nie chciała, aby to co powiedziałam dotarło do słów Przywódcy Wody. A na pewno nie były to sympatyczne słowa. Niestety. Ta nauka mi się wogóle nie podobała, bo jej kompletnie nie rozumiałam (a powinnam rozumieć, bo moja inteligencja jest po prostu niebotyczna), ale skoro smoki się jej uczą, to i ja musiałam się jej nauczyć. ja nie mogłam być przecież gorsza, czyż nie? Zamrugałam ślepiami, raz, drugi, trzeci. Co? Jaki koniec? Jaki koniec? Ja nie chcę jeszcze niczego kończyć! Ja chcę się uczyć dalej. Chcę dalej wykorzystywać innych, ja to po po prostu lubię. O! – Opowiedz mi coś. Cokolwiek. Znam rangi, znam rasy smoków, wiem, że występują drapieżniki ale jakie to nie wiem, że smoki jedzą także jakieś owoce ...

[Znamię Chaosu]

Przechylil lekko leb na bok.
-A wiec chcesz sie pouczyc wiedzy?
Zapytal retorycznie. Nieee, moja droga, jesli chceszz pouczyc sie wiedzy, a jakas juz dysponujesz to mi to opowiesz. Nieposkromiony pokiwal z wolna lbem.
-Owoce, a takze zwierzyne lowna, roslinozercow. To smoki jedza, choc i zdarza sie, ze jemy drapiezniki, daja one jednak mniej miesa, niz tacy roslinozercy. No i trudniej je zabic.
Oznajmil z takim spokojem, jakby to bylo cos naturalnego. Zabijanie. No i w zasadzie to bylo naturalne. Smoki byly na szczycie lancucha pokarmowego.
-Skoro wiesz juz co nieco o rangach, opowiedz mi wiec o nich.

[Zabójczy Umysł]

Oho. To warto zapamiętać. Przyda mi się to do męczenia Promienia Jutrzenki. Aż dziwne, że ma opiekunka o tym nie wspomniała. A przecież mogła, czyż nie? Skoro wspomniała mi o drapieżnikach, mogła przecież dodać, że aby zabić te zwierzaki trzeba się nieco namęczyć, a i nie dają one tylko samo mięsa co zwierzęta roślinożerne. Niby drobny fakt, ale jednak bardzo ważny. Argh. Trzeba będzie sobie poważnie porozmawiać z TĄ ziemną. Oj tak. I to tak konkretnie. Naburmuszywszy się, wydałam z siebie ciche parsknięcie. Zaraz? Zaraz? Dostałam przecież pytanie, czyż nie? Ok. W takim razie o drapieżnikach porozmawiamy sobie z czarodziejką, ale nie dziś. Dziś mi się nie chce. Może jutro? Albo pojutrze? O taaaak. No dobra, czas na te nieszczęsne rangi. Oh. – Przywódca przewodzi stadu i na nim ciąży największa odpowiedzialność za jego losy. to bardzo odpowiedzialna funkcji i bardzo problematyczna Zastępca jak sama nazwa wskazuje zastępuje Przywódcę gdy ten jest chory lub nieobecny, a po jego śmierci, odejściu lub rezygnacji to on najczęściej zostaje Przywódcą. Uzdrowiciel zajmuje się leczeniem smoków i dbaniem o ich zdrowie, zaś Kleryk uczy się na uzdrowiciela, pomaga mu w zbieraniu ziół. Łowca poluje dla stada, dzięki czemu niepolujące smoki nie muszą martwic się o to, że umrą z głodu. Czarodzieje zajmują się magia. Obowiązkiem wojowników jest obrona stada, to mistrzowie walki fizycznej. Adepci to młode smoki, które wciąż się kształcą,a Pisklęta to najmłodsi członkowie stada, którzy dopiero poznają otaczający ich świat
Krótko i na temat. Tyle powinno wystarczyć. Czekając na kolejne polecenie, zaczęłam sobie rysować pazurem po śniegu. Jedna kreska, potem druga, trzecia ...

[Znamię Chaosu]

Krotko, za krotko. Ale to Nieposkromionemu wystarczylo. Sluchal z uwaga slow Chochlika, by po zakonczeniu wywodu skinac lbem.
-Tak, masz racje. Jednak zapomnialas o jeszcze jednej randze. Jest nia Starszy. Starszy to smok, ktory jak sama nazwa wskazuje, jest juz wiekowy i w stadzie pelni funkcje doradcy i nauczyciela. Z nim kazdy smok musi sie liczyc, bowiem nikt nie przezyl tyle, co Starszy.
Tak, ta ranga faktycznie byla niedoceniana, on z przyjemnoscia ja przyjmie.
-A co do Czarodziei, ich obowiazkiem rowniez jest ochrona stada.
Dodal po chwili i usmiechnal sie polgebkiem.
-A teraz opowiedz mi o stadach, co o nich wiesz?

//Krwiozerczym bedziesz mam nadzieje aktywna podczas wojny?

[Zabójczy Umysł]

//No ba :P

Przekrzywiłam nieco głowę, zamyślając się na chwilę. Czy aby Starszy jest rangą? Nikt mi o niej wspominał, stąd też musiałam to wyjaśnić jak najszybciej. – A czy to na pewno jest ranga? Bo nikt mi o niej nie mówił, a skoro to jest kolejny etap w hierarchii, to dlaczego to ona jest pomijana? – pytanie może i głupie, ale nie dla mnie. Dla mnie to było oczywiste pytanie, dośc inteligentne pytanie. Zakrawające na miarę księzycowego, może dwuksiezycowego pisklaka, który zastanawia się dlaczego nie mam takiego miękkiego, cieplutkiego, futerka jak mama albo tata? Słysząc poprawkę, wyszczerzyłam się. Tak, tak, wiedziałam o tym, ale czemu o tym nie wspomniałam? No cóż. Chyba z lenistwa. Nie chciało mi się, o! Zaraz potem, przyjrzałam się swojemu dziełu. Niby przypominało to drzewo, ale ... no własnie przypominało. – Hm. Nie znam innych Stad. Wiem jednak, że smoki w Ziemi są leniwe, tylko by spały i spały; niektórzy dręczą bez powodu inne smoki, głównie pisklaki; większość nie odpowiada na zadawane pytania, albo je ignorując albo podsumowują to stwierdzeniem później
Ot, w kilku krótkich zdaniach, podsumowało to zdążyłam zaobserwować. Co prawda, nie był to idealny obraz tego co działo się w mym obozie, ale to już nie był mój problem. Nie znałam po prostu innego wyobrażenia Ziemi. Poza tym, co ja mam reaklamę robić? Że jest cudownie, że wszyscy są dla siebie mili? O nie! tak to nie będzie. Najgorsza prawda jest o wiele lepsza niż najlepsze kłamstwo.

[Znamię Chaosu]

Pokiwal powoli lbem.
-Tak, to jest ranga. Jednak malo ktory smok dozywa tak sedziwego wieku, by objac ta range, wiec z czasem....jest po prostu zapominana.
Oznajmil, wyjasniajac, czemu mlodziutka samiczka mogla nie slyszec wczesniej o takiej randze. Zbyt wiele smokow umieralo za mlodu, zbyt wiele rezygnowalo z zycia ot tak. Pokiwal powoli lbem. A wiec tak sie miala sytuacja w Ziemi? Wielkie Marzenie Ziemi, choc przyjal dosc zabawne imie sprawial jedynie, ze po prostu tam, dzialo sie tak, jak dziac nie powinno w stadzie. Kto by myslal, by piskle traktowac w taki sposob? Nie skomentowal tego.
-Wasze stado, stado Ziemi z zalozenia powinno byc spokojne. Bowiem podania i legedny glosily, iz smoki Ziemi najbardziej miluja nature i cisze. Byly zawsze spokojne, niczym glazy, jednak gdy ktos je zezloscil, byly wrecz bezlitosne. Z waszego stada podobno rodza sie najlepsi Lowcy, a patronem jest najwyzszy bog, bog wytrzymalosci, Immanor. Moje stado, stado Wody to smoki ciche i tajemnicze. Jednak potrafia byc nieprzewidywalne, niczym gorski potok. Smoki z mojego stada czesciej kieruja sie rozumem, niz sercem i z niego slyna najlepsi Czarodzieje. Nasza patronka jest Naranlea, boginii magii. Trzecim ze stad, jest stado Ognia. To porywcze, gwaltowne smoki, ktore trzymaja z tymi, ktorzy w danej chwili sa im przydatni. Domena Ognia jest odwaga, stad dlatego pochodza najlepsi Wojownicy, ich patronem jest Kammanor, bog sily. Ostatnim, najnowszym stadem, jest stado Cienia. To zdradliwe i tajemnicze istoty, ktore swoimi podstepami i czujnymi zmyslami zaslynely z najlepszych strategow. W tym stadzie nacisk klada na dyscypline i wiernosc stadu. Ich patronem jest bogini percepcji, Lahae.
To by bylo na tyle jesli chodzi o stada.
-Opowiedz mi wiec o rasach, bo wspominalas, ze je znasz. Wymien je wszystkie i scharekteryzuj trzy z nich. Ale nie skrotowo.

[Zabójczy Umysł]

Słuchałam, analizowałam, zapamiętałam. I tak niemal do samego końca. Ok, do Wody i Ognia nie miałam żadnych zastrzeżeń bo po prostu nie znałam tych przedstawicieli. Co prawda, z Wody poznałam tylko dwa smoki, właśnie przywódcę Wody i ich Uzdrowicielkę, ale przecież na podstawie dwóch smoków nie będę oceniać całe Stado, czyż nie? To by było dość głupie. Poza tym, wcale Esencja Maddary wcale nie wydała mi się jakaś tajemnicza albo nieprzewidywalne. Nie. Ona zdawała się być ok. Pomocna, ciepła ... chyba musiała mieć wiele piskląt, albo swoich własnych, albo adoptowanych, bo według mnie, na pewno tego wielkiego uwielbienia nie wyniosła by tego nie wiadomo skąd. A Nieposkromione Wody? No cóż? Jemu bliżej do wąchania kwiatów od spodu a nie od tej drugiej strony. Jak już mówiłam, nie ma w nim życia, więc nie kwalifikuje się ani do jednego, ani do drugiego. Ani do tajemniczości, ani do nieprzewidywalności. Piekielnie ze mnie inteligenta istotka, czyż nie? I nawet nie musiałam za długo nad tym myślec. Ah/ Ale jak to mówią, ten typ tak ma. – A co do tej Ziemi, to są takie ... nieprawdziwe informacje, czy tak? – gdybym znała słowo stereotypy zapewne bym go użyłą w swojej wypowiedzi, no ale skoro nie znałam tego słowa, to musiałam sobie inaczej poradzić. – Ok. Z stwierdzeniem, że lubimy naturę to się akurat zgodzę, bo raz, że mamy dużo lasów, a dwa, większość z naszych, ma legowiska zbliżone do naturalnych kryjówek. Pełno mchu, pełno jakiś igieł, jakieś takie dziwne, długie, czasami skręcone, rosliny zasłaniające wejście ... ale reszta? – drążenie jakiegoś tematu, nie wazne czy w dobrą stronę czy też i nie, chyba leżało w mojej naturze. I to nawet nie była ciekawość, tylko stwierdzenie faktu. Żaden z "naszych" nie był ani spokojny ani ... jak to wodny okreslił? ... kamienny? Idźmy dalej. Rangi znałam, więc jak tylko usłyszałam to słowo, to ślepia mi zabłysły. Dość nieładnie. – Co do smoczych ras, to na terenach Wolnych Stad jest ich bardzo wiele, choć zdecydowaną większość stanowią prawdopodobnie smoki skrajne, a więc łączące w sobie krew i wszelkie cechy więcej, niż jednej rasy. Na początek smoki drzewne, ich cechą charakterystyczną jest to, że plują żrącym kwasem, mają bardzo chwytne łapy i skrzydła oraz długie i cienkie ogony. Nietrudno się domyślić, że świetnie się wspinają i darzą szacunkiem jeśli nie miłością wszelkie roślinki i drzewa. Często mają zielone lub brązowe odstające łuski. Smok bagienny również pluje kwasem, ale czasami są i takie wśród nich co zieją ogniem. Te lubią wodę, wilgoć i tereny podmokłe. Można je poznać po szczątkach błony pławnej między palcami, na ciele nie mają wyrostków rogowych, ale za to czasami ich ciało posiada grzebień wzdłuż kręgosłupa, co jest pomocne podczas pływania. Te smoki najczęściej bywają niebieskie albo zielone. Smoki morskie są bardzo podobne do smoków bagiennych, lecz różnica pomiędzy nimi jest taka, że te morskie między palcami posiadają pełną błonę oraz mają też mniejsze skrzydła od bagiennych. Nie lubią lądu i wyjątkowo nienawidzą latania, choć bywa, że potrafią latać. Tylko smok morski umie oddychać pod wodą, ale ani nie pluje kwasem, ani nie zieje ogniem, ani lodem. Ja jestem smokiem skrajnym, gdyż posiadam zarówno cechy smoka drzewnego jak i bagiennego.Smok wywernowy nie ma przednich łap, ale za to bardzo mocne skrzydła i dobrze umięśnione tylne łapy. Na skrzydłach z reguły ma dwa palce, którymi potrafi unosić przedmioty. Jak zdecydowana większość smoków zieje ogniem, lubi skaliste miejsca. Smok zwyczajny, to klasyczny przedstawiciel rasy smoków, posiadający jej wszystkie cechy charakterystyczne, ale zarazem nie wyróżnia się niczym szczególnym wśród pozostałych podgatunków, których jest zarazem przodkiem, zieje zawsze ogniem. Obecnie bardzo rzadko można spotkać smoka tej rasy. Smoki bezskrzydłe są nieco podobne do smoka zwyczajnego, lecz nie posiadają w ogóle skrzydeł, ich tułów jest za to często wydłużony, zaś łapy krótkie. Smok bezskrzydły tak jak drzewny jest zwinny i może się wspinać po drzewach. Bezskrzydłe najczęściej są ciemne, a zieją ogniem. Smoki górskie jak mówi sama ich nazwa uwielbiają góry i wspinaczkę po nich, są dość duże no i zwinne rzecz jasna. Zieją lodem, a niektóre z nich czasami plują kwasem. Mają dwa chwytne palce na skrzydłach, dwie pary łap oraz całe mnóstwo rogowatych i kostnych wyrostków, przez co wyglądają czasem nieraz na kolczaste stwory. Ich łuski są twarde i mocne. Smoki pustynne zieją ogniem jak większość i są wprawdzie bardzo zwinne, lecz wyróżniają się tym, że ich łuski nigdy nie mają ciemnej barwy, a zazwyczaj są piaskowe, jasne lub zupełnie białe. Te smoki nie mają rogowych grzebieni i wyrostków, bo to utrudniałoby im wymianę ciepła. W zamian za to mają duże, szerokie skrzydła, dzięki którym skutecznie się chłodzą, ale nie potrafią jednak zbyt długo wytrzymywać w powietrzu. Smoki powietrzne są podobne do pustynnych z tą różnicą, że mają nieco większe ciała, a ich łuski są elastyczne, trójkątne i opływowe. To sprawia, że używając zarazem długich, cokolwiek wąskich skrzydeł potrafią one znakomicie zwinnie i szybko latać, poruszając się w powietrzu. Jest to najlżejsza ze wszelkich ras, o jasnych maściach. Zazwyczaj smok powietrzny zieje ogniem, lecz bywają też i takie, które zieją lodem. Smok z Północy posiada grube, niekiedy także długie futro, które bez problemu chroni ich przed zimnem. Zamiast błony na skrzydłach mają pióra.I wreszcie ostatnia rasa, smok jaskiniowy. On również zieje ogniem, ale w czasie dnia często bywa leniwy i powolny. Ma raczej niewielkie skrzydła i niezbyt przepada za używaniem ich w locie, a jego łuski są twarde, grube i z reguły o ciemnych barwach. Smoki jaskiniowe najbardziej lubią przesiadywać w ciemnościach, szczególnie kiedy dzień jest najcieplejszy, a oprócz tego mają bardzo dobry wzrok

[Krzyk Honoru]

No i w końcu, mam okazję nadrobić zaległości. I to nie byle jakie zaległości, bo muszę w końcu dowiedzieć się czegokolwiek o terenach Wolnych Stad. Przyszedłem tu z nikłą wiedzą i jestem świadom, że muszę to nadrobić.
Nauk zgodziła się udzielić mi Cienista, jednak nie kojarzę jej imienia z czasów, kiedy jeszcze za barierą spotkałem Aidena i jego towarzyszów, więc musi to być jakaś nowa członkini. Nie ważne. Ważne, że jest na tyle uprzejma by mi pomóc.
-Tylko bądź miły.– polecił mi tata przysiadając na lodowatej skale.
-A czy ja kiedykolwiek byłem niemiły?– oburzyłem się. -Ja zawsze jestem miły!– bulwersowałem się dalej, a tata śmiał się ze mnie w najlepsze. Klapnąłem na ziemię, plecami do demonstrując swoje oburzenie.
-No już, nie obrażaj się, to nie przystoi praktycznie dorosłemu smokowi.
Odwróciłem się do niego i zachowując jak typowe pisklę, wysunąłem swój język na chłodne powietrze pokazując tacie co o tym myślę.

[Esencja Przeszłości]

Opuszczenie mojego legowiska powinno być dobrym pomysłem, zwłaszcza, że minęły już dwa księżyce odkąd z niego wyszłam. Nie czułam jednak, aby spłynęło na mnie jakieś błogosławieństwo. Było niezwykle mroźno i nieprzyjemnie, ale jakoś nie przejmowałam się tym nazbyt. Już dawno uodporniłam się na ten chłód. Nie wystartowałam w powietrze, a jedynie ruszyłam ku Czarnym Wzgórzom wczesnym świtem, wiedząc, że podróż nie będzie trwała krótko.
W końcu dotarłam do Skały, która była umówionym miejscem spotkania dostrzegłam ciemno łuską sylwetkę swego ucznia. To musiał być on, chociaz nigdy wcześniej go nie widziałam. Zbliżyłam się do smoka spokojnym krokiem, kołysząc lekko niezwykle długim ogonem i stanęłam na przeciw niego, skinąwszy mu lekko rogatym łbem, pomiędzy którymi to rogami powiewała długa, granatowa grzywa.
– Witaj, czy to ty jesteś Piękny Kolec? – mruknęłam swym cichym głosem, patrząc czarnymi ślepiami na samca.

[Krzyk Honoru]

Pogrążony w zadumie nie dostrzegłem w pierwszym momencie, że ktoś się do mnie zbliża. W końcu jednak usłyszałem skrzypienie śniegu pod czyimiś łapami. Podniosłem nieco zamglony, rozkojarzony wzrok na samicę, która właśnie stanęła naprzeciw mnie.
-Witaj.– skinąłem jej łbem. Czy ona o coś pytała? Hmmm jeśli tak, nie dosłyszałem jej słów. Głupie myśli. -Jestem Piękny Kolec.– przedstawiłem się wiedząc, że tego wymaga kultura.– Adept Ognia. – dodałem gwoli ścisłości.
-Chciałbym poprosić cię o naukę wiedzy i mediacji. Nie jestem rodzimym mieszkańcem Wolnych Stad więc tutejsze zwyczaje są mi nieco obce. – wyjaśniłem, jakby tłumacząc się z tego, że mimo swego wieku dalej nie mam podstawowej wiedzy.

[Esencja Przeszłości]

Zastrzygłam długim, pręgowanym uchem, unosząc nieco wąski pysk, aby móc spojrzeć uwazniej na jasno łuskiego samca z niejakim wręcz zastanowieniem. Być może nawet w moich czarnych ślepiach pojawił się błysk rozbawienia? Tak, czy siak uśmiechnęłam się leciutko samymi kącikami gadzich warg.
– Mnie zwą Esencją Maddary, Uzdrowicielka – przedstawiłam się, zgadzając się na takie rozegranie sprawy.
Dlaczego nie dodałam, że jestem Uzdrowicielką Cienia? Bo nią nie byłam. Odkąd przeszłam do Cienia leczyłam może jednego Cienistego, każde z nich wolało poddać się w łapy Talaith, nie ufali mi, co o tyle zakrawało na hipokryzję, iż jako Wodna zwracali się do mnie znacznie częściej. Nie rozpatrywałam tego jednak. Nadal rozważałam przejście na stronę Czarodziejów... Ale... nie chciałam kolejny raz zdradzać temu, czemu ślubowałam. Chociaż ślubowałam jako Czarodziejka, tak więc czy powrót to ów rangi nie byłby odpowiednim? Może dałby mi to coś, czego mi brakowało?
Zamruczałam cicho.
– Zatem mogę Ci pomóc. Od czego wolałbyś zacząć? – spytałam spokojnym głosem, przysiadając na zadnich łąpach, jednoczesnie przenosząc długi, pasiasty ogon ku przednim łapom, które owinęłam.

[Krzyk Honoru]

Zerknąłem na ojca, który stanął obok mnie i uśmiechał się lekko. Coś czuję, że ten uśmiech jest bardziej kpiący niż pokrzepiający. Prychnąłem. I tak czuję się urażony tym jego "tylko bądź miły".
Zmrużyłem oczy zastanawiając się od czego chcę zacząć. Hmmm... jest wiele rzeczy o które powinienem zapytać.
-Na początek może chciałbym dowiedzieć się czegoś o bogach. – Tak, tak będzie najrozsądniej. Nic nie wiem o tutejszej religii, a przecież nie wypada nie wiedzieć choćby podstawowych informacji na temat patrona własnego Stada. Taki wstyd! Smok pyta mnie o kogoś tam a kogoś, a ja mogę tylko świecić oczami zawstydzony.

[Esencja Przeszłości]

Mojej uwadze nie uszło to, iż samiec odwraca na chwilę pysk i patrzy na coś koło siebie, chociaż niczego tam nie było. Hm, nie zamierzałam jednak wnikać w to, co się stało, a jedynie skupiłam się na żądaniu młodego samca.
Skinęłam krótko rogatym łbem.
Ułożyłam ogon przy przednich łapach, uderzając wolno zakończoną kitą końcówką o ziemię tuż pomiędzy nimi.
– Bogów nie da się dotknąć, ani zobaczyć, chyba, że zechcą inaczej. Są naszymi opiekunami i stwórcami. Nie mamy jednego konkretnego bóstwa, a wręcz ich cały panteon. Może więc najpierw zacznę od tego. Powiada się, że spośród całego Panteonu można wyróżnić takich bogów jak Immanor, Naranlea, Lahae, Valanyan, Viliar, Kamanor, Nenya, Uessas, Nytba, Erycal, Thahar, Tarram Upadły i Ateral. Najwyższym Bogiem jest Immanor, stwórca smoczej rasy. Jest również Ojcem Naranlei, bratem Kamanora i Tarrama, jak i opiekunem stada Ziemi. Wyobrażamy go sobie jako złotego smoka o dobrych, niebieskich oczach. Naranlea jest patronką stada Wody, twórczyni Maddary oraz tą, która obdarzyła tym darem wolne stada. Wyobrażamy ją sobie jako fioletową smoczycę i srebrzystych, głębokich ślepiach. Kamanor jest bratem Immanora, jest opiekunem stada Ognia, przypisuje mu się patronat siły. Lahae jest córką Naranlei, bogini percepcji oraz niegdysiejszą opiekunka Wiatru. Wszystkie nacje pochodzące spod kopuły Naranlei robią z nas, ze stad, rodzinę. Siostrą Immanora, partnerką Valanyana i patronką Zręczności jest Nenya. Zielona smoczyca o dużych, złotych oczach. Miłuje dobry humor.
Valanyan to cierpliwy patron Refleksu. Jest czarnym smokiem o łagodnych, błękitnych oczach.
Synem Immanora i Patronem Charyzmy jest niezwykle przekonujący, ale i kochający lenistwo Uessas. Ma srebrne łuski.
Viliar, czerwony, porywczy smok. Miłuje rozpacz i strach. Jest patronem niesłusznej wojny.
Niezwykle piękna, srebrna smoczyca o złotych oczach to uosobienie Nytby, patronki Aparycji i najmłodszej córki Immanora.
Dalej Erycal – jedyny bóg posiadający futro. Jest ono białe, a sam smok ma lodowo-niebieskie ślepia. Jest synem Naranlei i patronem Uzdrowicieli oraz uzdrowień.
Brat Immanora, Thahar, to smok z wyraźną nadwagą. Ma soczyście wiśniowe łuski i złote oczy. Jest patronem zwierzyny łownej i polowań.
Tarram Upadły. Czarny smok o pustych, szarych oczach. Błona jego skrzydeł jest mocno postrzępiona. To brat Immanora a zarazem jego największy wróg. Był Bogiem śmierci. Został pokonany i spętany w ciele Erycala. Jego miejsce zajął Ateral, samiec o niepozornej sylwetce, nieco chudy. Posiada ciemnoszare łuski, które są nieco jaśniejsze na łbie. Ma niezwykłe, czarne ślepia nakrapiane srebrzystymi kropkami. Bóg Śmierci i Sprawiedliwości – zakończyłam tą jedną wypowiedź.
– Wielu uważa, że bogowie to wymysł, ale zapominają o tym, że to, co dostają przy wykluciu, nie jest naturalne. Patron danego stada obdarza nas przy wykluciu jakimś atrybutem, w Wodzie jest to zręczność, w Cieniu percepcja, w Ziemi wytrzymałość, a w Ogniu siła. Nie raz bogowie dawali nam znak, że istnieją. Przed przybyciem Tarrama smoki mogły odwiedzać świątynie, wymieniać kamienie na mięso. Mogły znosić modły, które nie raz bywały wysłuchane. Kiedy smok podczas walki, czy polowania utracił zdolność widzenia, węchu, skrzydło, czy cokolwiek innego, modlił się do Erycala, a ten za zapłatę uzdrawiał go. Na szczęście właśnie te czasy wróciły, a po ziemiach Wolnych Stad stąpa nowo narodzony Bóg Śmierci– odpowiedziałam wedle tego co wiedziałam i sądziłam.