Młode Spotkanie VII

[Szczerbata Łuska]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Ząbek przybyła na miejsce w ślad za Opiewającym Kolcem – dzieliła z nim jedną grotę i usłyszeli ten sam tajemniczy głos, a skoro samczyk poszedł, to ona ruszyła za nim. Obawiała się jednak tego, co mogła tu zastać. Nie znała zasad tej krainy, a już wcześniej się przekonała, że dzieją się tu nieciekawe rzeczy – na przykład mgła, wstąpiła na tereny stada Życia. Towarzysz z kolei zapewniał, że odnajdzie na tych ziemiach azyl... ale z tego co wiedziała, on sam przybył z daleka. Nie wykluł się na tych ziemiach i był młody, więc równie dobrze mógł się mylić. Kto wie. A nawet jeśli, to nie mogła tylko gnić w grocie, musiała się gdzieś ruszyć, żeby się czegoś dowiedzieć. Raz sarnie śmierć, jak to mówią.
Po wylądowaniu samiczka także dostrzegła szarą sylwetkę stojącą na skraju Skał Pokoju. Spięła się i zerknęła na Opiewającego Kolca, lecz ten tylko stał w oniemiałym zachwycie, którego Szczerbata Łuska nie mogła zrozumieć. Nie miała też odwagi zapytać, obawiając się, że obrazi tamtego szarego smoka... czy coś. Zwyczajnie więc stała, aż na Skały Pokoju napłynęły kolejne smoki – wszystkie dosyć młode, może niektóre liczyły tyle księżyców, co ona. To ją nieco uspokoiło, więc usiadła, chłonąc barwy łusek, piór i zapachy obcych.

[Fafkes]

Fafkes słysząc wezwanie podreptał za swoim bratem, Rekenave, mając nadzieję że znajdzie coś ciekawego. Wpierw jego uwage przykuł szary smok, dopiero po chwili zauważył że są to inne małe smoki. Przekręcał głowe raz w lewo, raz w prawo będąc lekko zdezorientowany. Podszedł bliżej zaciekawiony nowymi zapachami, otrzepał się by nie być brudny i usiadł. Jego wzrok wędrował od smoka do smoka – Cześć – powiedział wesoło machając ogonem.

[Kruczopióry]

Na miejsce przybył także on – Kruczopióry. Nie był pewien, czy powinien; owszem, wciąż posiadał range adepta i jeszcze nie należał do bardzo starych smoków, ale... i tak się swojej pozycji trochę wstydził. Dbając o innych, trochę zapomniał o sobie, wciąż nie awansując na czarodzieja i zastanawiał się dość długo, czy skały pokoju to dlań właściwe miejsce. Niemniej... może wyciągnie z niego jakąś naukę? Może bóg śmierci nauczy czegoś nie tylko młode smoki? A może... sam okaże się dla innych podczas tego spotkania nauczycielem...?

Zatrzymał się gdzieś na uboczu, z dala od większości smoków, wpatrując się uważnie w ślepia Aterala. I czekał...

[Ateral]

//Fao, Ateral nie ma czaszki na łbie ;)

– Witajcie – odezwał się w końcu Ateral, nie patrząc na nikogo w szczególności.
Jego głos był tak chłodny jak zawsze, a postawa nie zmieniła się ani na jotę w porównaniu do tej, którą przybrał podczas oczekiwania. Wyglądało też, że nie oddychał. Hm.
– Witajcie na Spotkaniu dla młodych smoków. Czy słyszeliście o nich? Czy znacie kogoś, kto był na jednym z nich? Czy wiecie gdzie aktualnie jesteście i jaka jest historia tego miejsca? – dopiero teraz czarne oczy popatrzyły po kolei na każdego z uczestników. – Może niektórzy z was wiedzą kim ja jestem. Czy moglibyście więc mnie przedstawić innym smokom?



Uczestnicy: Opiewający Kolec, Wrzos, Faolitiarna, Bez, Piórko, Mafrin, Arylidia, Arkanum, Lazur, Duma, Mirandearth, Rekanvae, May, Szczerbata Łuska, Fafkes, Śmiały Kolec.

Krótkie zasady tego spotkania:
1. Jeden post na uczestnika na turę!
2. Nie musicie wszystkiego wiedzieć! Nie musicie nawet czegokolwiek wiedzieć. Możecie zadawać pytania. Możecie umyślnie zostawiać luki dla innych, by udział innych nie ograniczał się do "zgadzał się ze smokiem xxx" :)
3. Tylko osoby aktywnie uczestniczące w spotkaniu dostaną Umiejętności/upominki innego rodzaju. Obecność nie daje żadnej nagrody!
4. I, podkreślam, realizm. Kłótnie może są dla was ciekawe, ale bardzo nierozsądne na PBF – nie zakładajcie, że będziecie mieli czas na przerzucanie się obelgami i nikt na nie nie zareaguje – brak reakcji ze strony innych może być spowodowany tak prostym faktem, jak ich nieobecność na forum w danym momencie.///

Będę się starała odpisywać co 36 godzin. Na pewno nie częściej.

[Zawierzony Kolec]

Przyglądał się uważnie samcowi, ale szczerze mówiąc miał nadzieję, że ten brak oddechu to tylko iluzja lub sztuczka do zachwycenia piskląt. Nie, nie stał się nagle niedowiarkiem, ale trochę przytłaczała go myśl, że ot tak właśnie zwrócił się do nich bezpośrednio bóg – a przynajmniej ktoś, kto bardzo pasował do boga. Ale... Mógł się mylić, prawda? Dlatego Opiewający nie odpowiedział na ostatnie z pytań Aterala, może ktoś inny będzie znał prawdę i był jej pewny, lecz Adept Życia nie chciał się ośmieszyć. Gdy jego pierwszy zachwyt powoli ustąpił, samczyk spojrzał pocieszająco na Szczerbatą Łuskę. Cieszył się, że podążyła za nim. Poza tym skinął też na powitanie smokom, które zdawały się go skądś kojarzyć i zatrzymały na nim wzrok... A następnie uśmiechnął się figlarnie do Bzu, którego uczył magii i do Śmiałego, przez którego był uczony tej sztuki. Nie było wśród nich smoków dorosłych, zatem zapewne ten czarnołuski samiec wciąż był Adeptem... Czyli nie zwał się Kruczopióry! No, ale przecież on też miał dwa imiona: Piewca i Opiewający. W każdym razie jego uwagę na nowo przykuł nieruchomy samiec, który ich tu zwołał. Nie, nie będzie milczał... Wziął się w garść, by w końcu przemówić i odpowiedzieć na jedyne pytanie, którego odpowiedzi był pewny:
– Na Skałach Pokoju się znajdujemy,
Które zaś na Terenach Wspólnych stoją.
Nie wiem, kim jesteś i co tu robimy,
Prócz tego, żeśmy tu przez wolę twoją.

[Obnażony Kieł]

Tyle pytań na raz a Mafrin nie znała odpowiedzi na prawie żadne z nich. Wiedziała tylko gdzie się znajdują ale na to pytanie zdążył odpowiedzieć jakiś samiec. Rozglądała się ciekawie po obecnych naprawdę nikt nie odpowie na resztę pytań i nie zaspokoi ciekawości młodej?

[Rebeliancka Łuska]

Pytanie zadane przez Aterala... Och, tata opowiadał ci dużo o spotkaniach młodych podczas nauki w jaskini. Rozejrzałaś się niepewnie po uczestnikach, może ktoś odpowie? Jakiś smok powiedział o Skałach Pokoju. Wierszem. Naprawdę ładnie!
Po krótkim namyśle wstałaś i powiedziałaś:
– Mój tata, Absurd, był na jednym spotkaniu. Było ono o prorokach. A jeszcze kiedyś było o wojnie. – zamilkłaś na chwilę próbując przypomnieć sobie jeszcze inne informacje. Och tak. – A ty, prowadzący spotkania... – spojrzałaś na Aterala. Nie wyglądał za sympatycznie. I... nie ruszał się za bardzo. Ale czego się spodziewałaś, nie jest to przecież patron kwiatków i motyli.
– jesteś Bogiem Śmierci i Sprawiedliwości... ...? – nie powiedziałaś zbyt pewnie, chociaż dokładnie pamiętasz co mówił ci o nim tata podczas nauk. Rozejrzałaś się znowu po zebranych smokach, trochę speszona, po czym cofnęłaś się krok w tył i usiadłaś.

[Lazurowa Mgiełka]

Lazur zmrużyła trochę oczy i przekrzywiła głowę, patrząc na szarego smoka, który zabrał głos. Potem jej spojrzenie przesuwało się po kolei po każdym, kto zabrał głos... Czyli do tej pory niewielu. Ale nawet ta dwójka smoków wiedziała więcej niż ona sama, co sprawiło, że samej sobie wydawała się naprawdę głupiutka. Ale tez skąd miałaby cokolwiek wiedzieć, jeśli nikt jej wcześniej czegoś nie powiedział? Ach, gdyby był tu Grzech, z pewnością odpowiedziałby na to wszystko! I jeszcze tamten smok tak śmiesznie mówił. To normalne?
– Co to jest bóg? – Zapytała, zanim zdołała się ugryźć w język. Spojrzała przestraszona w kierunku smoczycy, która wypowiedziała to słowo po czym lekko się skuliła, aby nie zwracać na siebie uwagi. Nie uważała, aby zadawanie głupich pytań, na które pewnie wszyscy poza nią znali odpowiedź było czymś, co powinna pokazywać. Wiedziała jednak, ze umieranie nie było miłe, jak twierdził tata... Więc jak mogłoby być sprawiedliwe? Niemiłe rzeczy chyba nie są sprawiedliwe?

[Rekanvae]

Przekrzywił swój łeb na bok, spoglądając na wielkiego, szarego smoka-Kilkukrotnie klapnął swoim pyskiem, po czym pokręcił lekko swym łbem. Spojrzał raz to na, smoka, innym razem na Arylidę, zaś następnie na Lazur, gdyż sam oczekiwał odpowiedzi na pytanie "Co to jest bóg?".
Ciekawsko oglądając na smoczycę, która najwyraźniej wiedziała kim jest wielki smok, ułożył się na kamiennym podłożu, owijając w okół swojego ciała długi, ostro zakończony ogon-Jednak ów zakończenie wisiało w powietrzu, chociaż ten odpoczywał po dość długiej wędrówce, wciąż był w pozycji defensywnej, ponieważ przecież nie znał żadnego z tu obecnych smoków.
Znudzony całym spotkaniem, uniósł delikatnie swoją górną wargę, obnażając swe dobrze już wykształcone kły, po czym zaczął w ów grzebać, pazurem wskazującym, swej lewej łapy.

[Brak Słów]

Wrzos, słysząc odpowiedzi smoków za sobą, przestępowała tylko z łapy na łapę, ciągle wpatrując się uważnie w szarego, niepozornego smoka. Zdawał się jej kukłą, którą ktoś wyczarował i zapomniał, że powinno się nią jeszcze poruszać. Bystre ślepka młodej widziały też, że nawet jego klatka piersiowa się nie porusza. Nie oddychał? Tak w ogóle? Może naprawdę był iluzją?
Inne smoki mówiły jedno przez drugie. Wrzos słuchała ich tylko, próbując sobie poukładać ich wypowiedzi w jedną całość, która by miała jakiś sens. Nie było to trudne – oto stał przed nią bóg, patron Śmierci i Sprawiedliwości...
Jej ciało zatrzęsło się nieznacznie, gdy usłyszała pytanie Lazuru. Nigdy o tym nie pomyślała. Kim był właściwie bóg? Po co był i skąd? Przekrzywiła łepek, nie spuszczając swoich ciekawskich ślepek ze stoickich, nie wyrażających emocji oczu Aterala.
– Ja wiem w sumie tyle co on – odpowiedziała szybko na pytanie, lekkim ruchem podbródka wskazując wierszującego Piewcę. – Jak masz na imię? – spytała boga.

[Fafkes]

Fafkes nie miał zielonego pojęcia co ze sobą zrobić. Tyle smoków, tyle pytań... A Fafkes nie znał na żadne z nich odpowiedzi... Nie zbyt wiedział jak nazywa się jego ojciec, więc skąd miał wiedzieć kim jest "bóg"? Szeroko otworzył oczy
– Ja wiem kto to bóg! – mówiąc to wstał, machnął skrzydłami i pokazał na szarego smoka łapą – On
Dumny z siebie złożył skrzydła i padł na ziemie. Tylko po to by wstać i usiąść jeszcze raz bo w poprzedniej pozycji zabolał go ogon.

[Wilcza Pani]

//my bad, my bad xD

Ha! Czyli miała rację, byli na Skałach Pokoju. Na resztę pytań odpowiedzi nie znała. Rozgladala się uważnie, starając się patrzeć na każdego wypowiadajacego się smoka. Było przy tym trochę roboty. Jakaś samiczka, ubarwiona bialo-rudo, wydawała sie wiedzieć całkiem sporo. Prychnela cicho na słowa Fafkesa.
– Ale co to właściwie znaczy, być bogiem? Co ty robisz? – zapytała, patrząc niepewnie na Aterala. Na widok jego bezruchu wszystko zaczynało ja swedzieć. Jak on mógł tak siedzieć?
– I kim są prorocy? – dodała, przypominajac sobie jeszcze jedno niezrozumiałe słowo z wypowiedzi Arylidii.

[Piórko Nadziei]

Piórko był zauroczony posągiem który przemówił do nich. Z wypowiedzi innych piskląt wnioskował że chodzi o tego Boga Aterala o którym nauczał go kiedyś Absurd Istnienia mówiąc że to bóg śmierci i sprawiedliwości.
– To może ja coś powiem – nieśmiało odezwał się Piórko.
– Tata Arylidii która tutaj jest, nauczał nas o bogach. Wspominał też o tobie i bardzo dokładnie opisał nam twój wygląd. Dlatego nie mam już wątpliwości że to chodzi o ciebie.
Piórko coraz dokładniej przypominał sobie słowa nauczyciela, w miarę mówienia. A niestety należał do gadatliwych, jak już pociągnie go ktoś za język.
– Mówił że wokół ciebie jest zawsze zimno, choć teraz to chyba to trudno stwierdzić, bo może być zimno z powodu pory roku. Ale mu wierzę. Mówił też że Ateral, czasem pojawia się na ważnych ceremoniach i spotkaniach, a niektóre sam zwołuje. Na Skałach Pokoju, co jakiś czas zwołuje również młodych z całych Wolnych Stad i porusza tam bardzo ciekawe tematy.
– No i mówił też że powstałeś z łez bogów i smoków i że jesteś najmłodszym z bóstw, czy coś takiego.–
Piórko mógł trochę namieszać. W końcu nie był jakimś myślicielem.

[Bezsensowny Kolec]

Z perspektywy Bza było fajnie i koszmarnie jednocześnie. Z jednej strony spotkanie mogło, a nawet najwidoczniej miało, przekazywać wiedzę. Ale czemu pisklaki?.. Niewyrośnięte smoki były tak głośne, że ich odpowiedzi zlewały się wręcz z sobą czyniąc trudnym odczytanie właściwej odpowiedzi.
Nie odzywał się ani słowem bo, by być szczerym, Bez zwyczajnie nie znał odpowiedzi. Zamiast tego w dalszym ciągu siedział w zacienionym kącie i próbował wysłuchać co inni obecni mają do powiedzenia. Same pytania były ciekawe i niejednokrotnie trudne; skąd smok któremu nikt nigdy nic nie opowiadał miał wiedzieć coś o tym przesiąkniętym magią osobniku pośrodku? Albo o innych spotkaniach młodych smoków?
Młodzian westchnął.

Gdy nareszcie nastała chwila ciszy podniósł się doczekując się szansy na zadanie jakiegoś pytania. Odpowiadanie na zagadki go nie interesowało bo nie dawało mu żadnej wiedzy. Mamrotanie innych pisklaków, które nie wiedziały nawet czym jest bóg też go nie inspirowało – sam wiedział kim są bogowie. Z nielicznych dosłyszanych wypowiedzi dowiedział się, że właśnie ściągną tu ich jeden z takich a to dawało wyjątkowe możliwości rozwiązania pewnych pytań, które można było sformułować w prosty sposób:
– Czym się różnią bogowie od bardzo potężnych czarodziejów? – W rozmyślaniach o bogach to nurtowało go najbardziej. Bo czym jest bóg, który może być pokonany przez inną istotę? Choćby innego boga. Najpotężniejsi czarodzieje też czynią niewyobrażalne cuda.

Nie wyczekując wrócił do swojej poprzedniej pozycji z nadzieją, że jego pytanie zostanie dosłyszane a on wyłapie odpowiedź. Sam jednak miał ku temu wątpliwości wobec chaosu, jaki dział się jego zdaniem na zebraniu.

[Wyrwany Kolec]

Wciąż z wielką ciekawością spoglądał na smoki ale najbardziej przykuwał jego wzrok Ateral o którym mówiono, że jest bogiem. Cieszył się, że być może pozna inne smoki – dotychczas poza rodzicami i rodzeństwem poznał jedynie przywódców stada Życia.
Będąc jednym z najmłodszych piskląt siedział grzecznie i słuchał – ze wszystkiego co usłyszał starał się ułożyć sensowne pytanie.
Jedyne co przyszło mu do głowy:
– W jakim stadzie są bogi? – powiedział po czym się uśmiechnął.

[Kruczopióry]

Kruczopióry cierpliwie czekał, aż pierwsza fala pytań minie, obserwując boga. Nie miał się do czego spieszyć. Obejrzał się wokół; był wyraźnie najstarszy ze wszystkich obecnych, czego się nawet trochę wstydził, ale z drugiej strony – czy w ten właśnie sposób nie mógł się stać tym, który... urozmaici to spotkanie? Gdy między głosami smoków wyłapał wreszcie odpowiednio długi moment względnej ciszy, postanowił zabrać głos.
– Witaj, Ateralu – rzekł spokojnie, pozostając z tyłu, na uboczu. – Jesteś bogiem śmierci, o ile się nie mylę. A ja jestem, jeśli dobrze się rozglądam, jedynym smokiem obecnym i na tym, i na poprzednim spotkaniu. Do teraz uważam, że twoja gra mogłaby mieć bardziej skomplikowane zasady niż "wybić wszystkich wrogów" – zaznaczył, wyszczerzywszy kły i mrugnąwszy ślepiem. – Ale to teraz nieistotne. Skoro niektórzy zadają pytania... ja też sobie na to pozwolę, mam nadzieję, że mogę. Ale to pytanie być może będzie inne, niż się spodziewasz – podkręcił, pewny siebie spoglądając na Aterala. – Otóż chciałbym dowiedzieć się... skąd się wziąłeś. I jak zostałeś bogiem.