Parujące Źródło

[Ślepa Sprawiedliwość]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Młoda smoczyca odwzajemniła uścisk, kładąc pyszczek na ramieniu Pani Mglejarki.
– Pani Mglejarka jest bardzo miła.. Szkoda że inne mamuny też nie są takie... Myślę, że inne smoki na pewno Panią polubią! – powiedziała, uśmiechając się do kompanki czarodzieja i patrząc na jej żółte oczka.
– Co ja bym bez was zrobiła! Jesteście wszyscy najlepsi! Nigdzie nie znalazłabym bardziej kochającej rodziny... Na pewno będę się was pytać, jak będę miała problemy... – powiedziała z dumą, że ma taką rodzinę. Ona też im się odwzajemni i nigdy nie odmówi pomocy.
– To bardzo miło, że tak sądzisz. Przygotowywałam ją sobie kilka księżyców przed ceremonią i pomagał mi też Dziadek Strażnik. Wiesz.. on wcale nie jest takim zrzędą jak wszyscy mówią. A jeśli chodzi o kolejną.. to szczerze jeszcze sama nie mam pojęcia co na niej powiem – powiedziała z uśmiechem. Jeszcze nikt personalnie nie pogratulował jej ładnej przemowy, choć i tak bardziej ją robiła dla siebie niż dla innych.

[Echo Zbłąkanych]

Znów chwali tego dziada zrzędliwego... cóż, może faktycznie nie był taki najgorszy? Choć śmiał w to wątpić... Cały czas miał przed oczami to, że Strażnik miał czelność zabrać mu jego żabkę na spotkaniu młodych! Tego mu nie odpuści...Nigdy. Mglejarka...poczuła się jakoś dziwnie, aż prawie spadło jej grzybowe nakrycie głowy... wykrzywiła nieco drobną buzie.. Poczuła, że może mówić...
–Cieszę się..., że mi zaufałaś...ja nikogo nie zjadam. – powiedziała przyjemnym, melodyjnym głosem, jednak słowa brzmiały nadal trochę nie naturalnie...
–Będziesz...moją przyjaciółką? – zapytała Mirri, patrząc jej w oczy swoimi wielgachnymi, żółtymi oczami, leciutko się odsuwając od młodej kleryczki.
–U kaduka, ona potrafi mówić, zadziałała wizyta w świątyni! I przemówiła wpierw do Ciebie, a nie do mnie.... cóż, pewnie jakoś podpadłem – zaśmiał się młody, prowokując swoją kompankę. Spojrzała na niego z wyrzutem, pokazując mu język.
–Co do Strażnika... nie będę mówił na niego złych rzeczy, jest jaki jest...jednak powinnaś wiedzieć, że nie szanował on w ogóle Twojego ojca, Basiora... nazywał go Łajzą... jaki smok tak traktuje swoje dziecko? Bezduszny.. Co do przemowy, na pewno wymyślisz idealną.. pamiętaj, że to Ty masz się czuć komfortowo ze swoją przemową, to Tobie ma ona odpowiadać. Nikt nie może narzucić Ci jej treści. Nagle wpadł na głupkowaty pomysł, ale zabawny. Już go stworzył w trakcie mówienia, dwie spore kulki śnieżne tworzyły się, gdy nawijał. Jak skończył mówić, pomknęły one, pchnięte maddarą, jedna w kierunku Mirri, druga, jego kompanki.
–Orientujcie się! – zaśmiał się. Jednak zrobił rzecz niewybaczalną...trafił grzybowe nakrycie głowy Mglejarki.... Oczy zapłonęły jej rządzą zemsty, rzuciła się w kierunku najbliższej zaspy śniegu, z prędkością zaskakującą. Chwytała, robiła śnieżki w sekundę, i waliła w swojego towarzysza, raz za razem. Wszystkie trafiały biedaka w łeb. Po chwili leżał na plecach, przysypany śniegiem, i śmiał się do rozpuku.
Mamuna uśmiechnęła się upiornie..
–Nikt nie rzuca w czapkę... – powiedziała, posyłając mu buziaka. Ten dalej się zaśmiewał, a za Mirri i dziwożoną materializowało się kolejne pięć kuli śniegowych.....

[Ślepa Sprawiedliwość]

– Szczerze Pani wierzę, bo jak taka słodka istota jak Pani mogłaby kogoś zjadać? – odpowiedziała z uśmiechem – I oczywiście oczywiście, że będę.. nie.. że jestem Pani przyjaciółką. Jak mogłabym odmówić?!
Ojej, czy to prawda, że Dziadek Strażnik nazwał Tatę Basiora Łajzą. W sumie nie był jakoś bardzo rodzinny. Ale nie mogła tak go tylko przez to skreślać!
– No, Dziadek Strażnik może jest trochę sztywny i tak mu słabo idzie z rodziną, ale to nie znaczy, że jest całkiem zły! I.. I to ja chciałam, żeby mi pomógł z przemową więc to nie było tak, że mi coś narzucał. Po za tym przemowa na przysiędze powinna być.. takim trochę wzorem jak mam postępować w przyszłości, prawda? – skomentowała wypowiedź Echa o Strażniku i przemowach. Miała przy tym bardzo poważną minę, jakby to o czym mówiła to nie była byle błahostka.
Łup!
Śnieżka z impetem uderzyła w pyszczek smoczycy, której głowa odruchowo odchyliła się po uderzeniu.
– Ej! – krzyknęła, i już miała przywołać kilka śnieżek, gdy nagle kule zaczęły materializować się za nią i za dziwożoną.
– Uważaj! – Szybko za pomocą maddary przywołała śniegową półściankę, za którą ona i jej przyjaciółka mogły ukryć się przed nadlatującymi pociskami. Zaraz zagarnęła śniegu w przednich łapach i zaczęła rzucać w czarodzieja śnieżkami, pudłując większością z nich. Na szczęście Pani Mglejarka była celniejsza.

[Echo Zbłąkanych]

–Nie musisz mi mówić Pani, wystarczy moje imię Mglejarka! – powiedziała dziwożona do Mirri. Bęc! Kolejna śnieżka rypnęła w jej nakrycie głowy, zrzucając je. W żółtych oczach zapaliła się rządza mordu. Zaczęła syczeć, obnażając ostre jak brzytwa kły. Założyła z powrotem na swoją blond główkę strącony kapelusz, i ruszyła z sykiem w kierunku Świetlika.
–Ty łajzo jedna, ja Ci dam strącać mój kapelusz, takiego Ci bobu dam, że się nie pozbierasz! Ty pierdoło ruska! Ty amebo, tak Ci zaraz strzelę w łeb, że popamiętasz! a masz, a masz, a masz – wrzeszczała, waląc dalej śnieżkami w Echo. Trafiała bardzo dobrze, wszystko trafiło w głupkowaty pysk samczyka. Znokautowało go to, wywalił się jak długi. Jak odbywał drogę z pionu do poziomu, wpadł na genialny plan. Będzie udawał nieżywego hehe, zobaczymy co zrobi dziadówa jedna!
Padł, i się nie podnosił. Mamuna chciała strzelić go kolejną śnieżka w ryj, gdy zobaczyła, że coś jest nie tak... W żółtych oczach i na drobnej buzi ukazał się,,,strach. Zaczęła biec w kierunku czarodzieja, aby sprawdzić, czy mu nic nie jest
–Buuuuuu! – podskoczył, gdy była już wystarczająco blisko, aby ją nastraszyć. Jego plan wypalił...ale wkurzył mamunę jeszcze bardziej. Ku jego uciesze! Aż spadł jej kapelusz z zaskoczenia, po czym znów wściekła ,zaczęła go gonić. Ten uciekał radośnie, tworząc cały czas maddarowe śnieżki, walące zarówno w Mirri, jak i w Mamunkę.
–Ty niecnoto, jak Cię złapie, to Ci ogon z tyłka wyrwę, oberwiesz, rozumiesz! Ty łachudro! – wreszczała, i posłała znów jedną celną śnieżke prosto między oczy Echo. Znów wyciągnął się kpoytami, ta doskoczyła do niego, i zaczęła go dusić...oczywiście dla zabawy. Była wściekła, ale i tak lubiła dokazywać. Taki miała charakter. Wyglądało to komicznie, jak dorosły, duży smok, leży na plecach z wywalonym jęzorem, a drobn, humanoidalna istotka dusi go.
Po chwili wstał, a jego kompanka siedziała mu uśmiechnięta na plecach, robiąc głupie miny do Mirri.
–Jesteś najmilszą, najfajniejszym smoczkiem jakiego znam, Trójkątna Łusko.. haha, ciężko mi się przyzwyczaić do Twojego nowego imienia, jestem taki dumny... Co do Strażnika, nie jest zły, ale jest bezwzględny. – powiedział tym razem poważnie Świetlik. No cóż, tak go widział, nic na to nie poradzi. Cieszył się, że Mirri daje mu większy kredyt zaufania... Dobrze to o niej świadczy...
–Tak, jesteś bardzo fajna! Masz może pomysł na jakąś nową zabawę? – zagadnęła mamunka Mirri. Może coś śmiesznego jeszcze uda się jej wymyślić.

[Ślepa Sprawiedliwość]

Cały czas próbowała przywoływać śniegowe półścianki, za którymi ona i Mglejarka, mogłyby się ukryć przed nadlatującymi śnieżkami. Po chwili ze śniegu powstała już niemała forteca, o ile można było tak nazwać kilka hałd śnieżnych, formujących okrąg.
– O nie... – Gdy jedna ze śnieżek trafiła czarodzieja, tak że padł na ziemię i się nie ruszał, Mirri zmartwiła się i wyszła z cokołu chcąc sprawdzić, czy aby nic mu się nie stało. I tak znowu dała się nabrać! Oczywiście wystraszył ją nagłym wstaniem i krzyknięciem, ale w przeciwieństwie do Mglejarki, bardziej była rozbawiona niż wkurzona. Nigdy też nie słyszała takich słów jakie mamuna wypowiadała. Można by powiedzieć, że słownik smoczycy tego dnia znacząco się rozszerzył.
– Dziękuję Wujku Echo.. ja też często zapominam, że mam to nowe imię. "Mirri" wydaje mi się lepiej wpadać w ucho, ale może po prostu się przyzwyczaiłam? – odpowiedziała z uśmiechem, po czym wzruszyła barkami. Z tym, że Strażnik był bezwzględny może było trochę racji, ale cóż.. chyba powinno się takim być jako prorok...
– Aaa, właśnie sobie przypomniałam. Bo, znalazłam takie coś dzisiaj, jak sobie chodziłam po wspólnych. Mógłby mi Wujek wytłumaczyć o co z tym chodzi? –
Przednią łapę otrzepała ze śniegu podłoże przed nią i pozbywając się maddarowym ciepłem resztek lodu i wody, wysuszając kamień. Następnie wyciągnęła rulon pergaminu który rozwinęła w łapach i położyła na wyschniętym miejscu, przytrzymując na bokach żeby nie zwinął się z powrotem. A na pergaminie... na pergaminie były rysunki. Ale, nie takie zwykłe rysunki i nie takiego zwykłego smoka. Były to bowiem rysunki... pewnego srebrnego smoka, którego wizerunek widnieje w świątyni - pięknego i lubującego się w domenie miłości. Leżał sobie w sugestywnych pozycjach, na niektórych było nawet widać co nieco, a niektóre nawet nie wydawały się wygodne, ale za to bardzo... prowokujące. Mirri była w stanie dostrzec w niektórych miejscach kudazza, którego kiedyś pokazywał jej Wujek Echo.
– Czemu ten smok tak krzywo leży i tak śmiesznie się wygina? I czemu tak śmiesznie patrzy? – spytała się czarodzieja, szczerze nie wiedząc, czemu ktoś chciałby narysować smoka w tak dziwacznych pozycjach...

[Echo Zbłąkanych]

Echo głupkował, głupkował, głupkował.... I nagle Mirri mu pokazała... coooo to? Spojrzał na te śmieszne rysunki... O jezu, nie wytrzymam hahahahahahahah! Padł na ziemie, zrzucając z grzbietu wystraszoną mamunę tarzając się na plecach. Nie mógł się przestać śmiać, nawet jak oberwał w łeb od Mglejarki za zrzucenie z grzbietu. Nie dbał o to, to było zbyt śmieszne, huehue...
–Hahahaha, skąd to masz ohohoho, to jest takie zabawne – śmiał się do łez, leżąc na plecach. Kleryczka znalazła... pornola, skąd nie wiadomo, kto łazi i rozrzuca pornole po terenach wspólnych? Tego nie wiedział, ten ktoś miał bardzo specyficzne poczucie humoru... I akurat Mirri znalazła to, ehehe, pora na dalszą lekcje przystosowania do mienia potomstwa.
Chciał jakoś zacząć merytorycznie się wypowiadać, ale dalej leżał i śmiał się do rozpuku. Nawet już nie z tego, co było na pergaminie, tylko miał wizję przed oczami Mirri, pokazującą to Basiorowi... Ty! to jest myśl! Przecież on pęknie, to jest master plan!
Jednak w dalszym ciągu gulgał ze śmiechu.
Mamuna stała obok, i była zażenowana... Dobrze wiedziała, co się wyprawia na tym pergaminie, jednak czemu ona miała by tłumaczyć dzieciakowi o co chodzi? Chyba będzie jednak musiała, skoro ten dureń leży i rży.. Mając dostępo do umysłu kompana, skorzystała z wiedzy jego na ten temat... nie wielkiej..
–Eeeee, to chyba jest ten tego Wasz bóg miłości? Eee, hmmm, porządanie? To ma wywołać pożądanie? Eeee... jasny gwint, reprodukcja... rozmażanie, sam akt... ma być przyjemnością też chyba... w jakiś sposób. Jaki nie wiem, ten tutaj nie pomoże nam, bo tylko leży i się śmieje, bęcwał jeden..Te śmieszne spojrzenie, no... ma chyba przyciągać do eeeee stosunku, który ma być właśnie przyjemnością? – Mglejarka próbowała coś utkać sensownego ze swojej wiedzy, i z wiedzy jej nie poprawnego kompana. Szczerze mówiąc, dużo lepiej jej szło niż Świetlikowi, który tylko kiedyś pisklakowi wykrzywił głowę głupotami... Jednak i nasz król komedii postanowił zabrać głos.
–Hehehe....., czynność, jak Ci kiedyś ładnie wyłożyłem, do której namawia ten...bożek, to włożenie mięsnej maczugi w dziurę, tylko bez robienia dzieci! Czynność sama w sobie!
Odpowiedź towarzyszki nadeszła natychmiast. Dostał kopa stulecia w tyłek, wpadając gębą w śnieg, nadal się śmiejąc.
–Nie słuchaj go, on.... czasem jest bardzo głupi. – powiedziała krótko, patrząc na Świetlika, który miał mordę w śniegu, i coś tam gulgotało spod niego.
Dobra, pora na drugą część planu.
–Ale wiesz, my z Mglejarką nie jesteśmy ekspertami w tych dziedzinach, myślę, że lepszą osobą do wyjaśnienia Ci tych zagadnień byłby Twój tata Basior... Bądź co bądź jest on chyba jeszcze bardziej płodny i jurny niż sam Uessas.. on Ci to lepiej wytłumaczy! – powiedział do kleryczki, końcówkę ledwo wypowiadając, bo znów się śmiał do rozpuku.
Mglejarka tylko pokiwała głową, i znów rąbnęła go śnieżką w ryj. Nie zauważyła jednak, że nad nią zmaterializowała się cała zaspa śniegu, która spadła jej na głowę.
Wyskoczyła spod zaspy, wkładając szybko na głowę kapelusz grzybowy, i ruszyła za uciekającym Świetlikiem.
–Ty łachudro, nicponiu, żebyś robaczycy dostał, tak Ci skórę przetrzepię, że popamiętasz – darła się, próbując go doścignąć. I tak był o to widok komiczny, kleryczka z pornolem w łapkach, idiota czarodziej, uciekający przed małą humanoidalną istotką, goniącą go, i klnącą w niebogłosy, że aż drzewa dookoła pousychały.

[Ślepa Sprawiedliwość]

Wujek Echo śmiał się do rozpuku, chociaż młoda smoczyca nie była pewna dlaczego. W sumie te pozycje i wygibasy na pergaminie naprawdę wyglądały śmiesznie..
– Ha ha ha, nie wiedziałam, że to aż tak zabawne! Może ja spróbuję tak zrobić, to będzie śmieszniej. – Próbowała się tak dziwnie wygiąć jak smok na pergaminie, ale zaraz straciła równowagę i wylądowała ze śmiechem na grzbiecie.
Pożądanie? Ale, pożądanie czego? Pożądanie reprodukcji? Pożądanie rozmnażania? Że, że składanie jaj jest przyjemne? Może tak... nigdy nie próbowała, chociaż nie miała pojęcia jak to zrobić. Spojrzenie miało przyciągać do stosunku? Przyjemnego stosunku.. ale do czego? Może kiedyś pójdzie do tego boga miłości i się go zapyta, no bo on to pewnie wie najlepiej.. o tych.. mięsnych maczugach i dziurach..
– To czemu Tata Basior nie jest bogiem miłości tylko Uessas? Skoro jest bardziej "płodny" i "jurny"? – zapytała się, chowając już pergamin.
Wujek Echo był strasznie śmieszny i patrząc na jego zabawne wygłupy Mirri czasem zastanawiała się, czy i jego nie przeklęła jakaś zła wiedźma, tylko że w drugą stronę. Dołączyła zaraz do ganiania za czarodziejem, próbując zajść go z drugiej strony i wskoczyć mu na grzbiet.
– Robaczycy lepiej nie, bo nawet nie wiem jak to się leczy – zaśmiała się, szykując się do wyskoku.

[Echo Zbłąkanych]

Hehe, śmieszne pozycje. Jednak przerzucił tłumaczenie tych rzeczy na bardziej doświadczonego w tych kwestiach potężnego uzdrowciela. Tak. tak, to dobry pomysł! Czemu Basior jest płodny, ehehe..hehe.
-Basior czemu płodny i jurny? Płodność, kurna, nastukał sobie tyle córek, że połowa wolnych stad jest z jego genami, może dlatego? Co do jurności.. Cóż, to już pytanie także do niego, kwestia indywidualna. Zwróć uwagę, że ma dwóch partnerów.. To coś sugeruje, nie? – powiedział, ledwo powstrzymując śmiech. Hehe, mącimy, to jest zabawne.. tak, tak, genialne! Znów wróciły głosy, kurna, cholipka, a była tak spokojnie... nie? tak! Chmura maddarowa odpada, nie będzie ćpańska, bo już było jedno przegięcie.. było? nie było! Było! zamknij się! nie! tak! Zajęło mu chwilę odzyskanie władzy nad własnymi myślami, w głowie miał istną ceremonię z wyborem przywódcy stada. Uroczo. Potem mamuna zaczęło go gonić, skupił się na ucieczce, więc głosy nieco przycichły..
-Tylko się o grzyba nie potknij! – zawołał do wściekłej mamuny.
Ta doganiała go powoli, ale to był jego zamysł, miał kolejny głupi żart na podorędziu. Zobaczył kątem oka, że Mirri też go goni.. Tu też trzeba zrobić dowcip, tak, tak! Nie. Tak! Przecież to zabawne! NIE! Ogarnął się dość szybko.
–...Ty świniaku paskudny, Ty niedojdo, zawszony paskudniku! – wrzeszczała dalej mamuna. Udawała wściekłą, a że lubiła czasem mięchem porzucać, no to była świetna okazja!
Nagle jedna z gałęzi pobliskiego drzewa ożyła i zrobiła nie wybaczalne... złapała grzybowy kapelusz i uniosła wysoko! Tak, tak, idealny żart! Tu racja.. wyszło świetnie, idealnie! Tak! Głosy w głowie wyraziły aprobatę co do jego czynu. Mglejarka zaczęła podskakiwać, próbując dosięgnąć swój kapelusz, który pochwyciła gałąź. Swietlik znów leżał na plecach śmiejąc się do rozpuku.
–Robaki to raczej ona ma! Patrz jak podskakuje! – zaśmiał się Echo. Chwila nie uwagi z jego strony. Mglejakra, wykorzystując jego rozproszenie, zebrała wymieszany szlam ze stopniałym śniegiem i cisnęła mu w mordę. Celnie.

[Ślepa Sprawiedliwość]

– Ha ha, to w takim razie Jurny Basior musi zawalczyć z Uessasem o tytuł boga miłości, w pojedynku na stosunkowanie! Myślę, że na pewno wygra, bo jest w tym najlepszy! – dopowiedziała i zabrała się do gonienia Echa. Był bardzo szybki i ledwo była w stanie nadążyć za Mglejarką, a co dopiero za czarodziejem. Nie była w stanie zrozumieć czemu tak lubił znęcać się nad swoimi kompanami, choć rzeczywiście było to całkiem zabawne. No ale trzeba zachować jakiś umiar, bo tego było już za dużo. Machnęła więc skrzydłami i wzbiła się w powietrze, podlatując do drzewa. Usiadła na ożywionej gałęzi i zaczęła ją okładać pazurami, żeby puściła kapelusz przyjaciółki.
– A masz, złe drzewo! Puszczaj kapelusz! – Przywaliła z całej siły łbem, łamiąc gałąź i runęła razem z nią na ziemię poniżej. Przywaliła mocno bokiem i łbem o podłoże, aż jej trochę zahuczało w głowie. Podniosła się, trochę chwiejąc na łapach, podeszła do kapelusza, złapała go zęby i podała Mglejarce.
– Proooszę, twój kapeluuusz – powiedziała, po czym położyła się na ziemi, czując mocny ból głowy, a maddarowe tęczowe kwiatki zaczęły mimowolnie wyrastać wokół niej.

[Echo Zbłąkanych]

Hehe, hoho, no pewnie. Miała racje. Pewnik. Basior i jego cojones. trzeba potwierdzić, utwierdzić Mirri w jej słowach. Czysta prawda z nich spłynęła!
-Ależ masz najwyższą słuszność, Basior by zgw... to znaczy wygrał pojedynek stosunkowy z Uessasem. Poproś go, niech się z nim zmierzy! Toż to by były zawody, jakich by nigdy nie widziały tereny wolnych stad! Wspaniałe, niezastąpione, jedyne w swoim rodzaju! Tłumy przyszły oglądać ich stosun.. to znaczy ich stosunkowy wielki pojedynek! tak, tak! – potwierdzał w mnogiej licznie słów gamoń słowa młodej kleryczki. Hehe, hoho, może zasieje jakąś głupotę w jej umyśle? Również rozbawiło go, jak Mirri skakała po drzewach, starając zdjąć kapelusz wrednej mamuny. A potem, bęc! łubudu! Nabiła sobie guza.. i wyczarowała kwiatki!
Proszę, nawet nieświadomie bierze udział w przedstawieniu! Jak wspaniale! Hip hip, hurra! Wiedział, że kleryczka docenia jego kunszt, jego sztukę... ale żeby samemu zacząć występ? Tak znienacka! Improwizacja! Rozumiem, rozumiem, kurtyna w górę!
Między kwiatkami pojawiło się pełno tęczowych żuczków, śpiewających wesoło znaną maskymę: maddara dobra dla każdego, i tego małego, i tego większegoooo – piszczały żuczki, rojąc się między roślinami.
Mglejarka podeszła do Mirri zatroskana, żeby ją przytulić.
-Przepraszam, to moja wina. Też się wygłupiałam z tym tu, i przesadziliśmy. Odpocznij chwileczkę.. i dziękuje za kapelusz. – powiedziała ciepłym tonem do nie ogarnijącej Mirri, i lekko ją przytuliła, posyłając Świetlikowi mordercze spojrzenie. Ten jakby nigdy nic śpiewał razem z żuczkami. Urocze.

[Ślepa Sprawiedliwość]

– Nieee.. – mówiła do przyjaciółki, dalej lekko otumaniona przez uderzenie – to jaa naaaa drzewo.. wskoooczyłam.. – Czuła mocny ból w głowie jakby miało ją zaraz rozsadzić. Przysunęła pyszczek do Mglejarki przytulając się do mamuny i wsłuchała się w dzikie śpiewy i tańce kolorowych żuczków, jak i bardzo ładne kolorowe kwiatki. Wyglądały zupełnie tak jak sobie wyobrażała... Zupełnie tak.. jak sobie.. wyobrażała? Ucięła źródło maddary i kwiatki rozpłynęły się w powietrzu. Gdy zaczerpnęła znowu do źródła chcąc przywołać, ładny biały kwiatek, pojawił się on taki dziwny tęczowy i pokrzywiony, o wokół znowu zaczęła wyrastać łąka podobnych małych kwiatuszków. Kleryczka leżała w bezruchu przerażona. Czy.. ona nie kontrolowała swojego źródła?
– Emm... Wujku Echo? – zaczęła przestraszona, zastanawiając się jak sformułować pytanie które chciała zadać – To źle jak chce coś zrobić maddarą, a wychodzi coś zupełnie innego? Bo.. ja chciałam zrobić biały kwiatek.. a wyszły tęczowe...

[Echo Zbłąkanych]

Na słowa młodej kleryczki Mglejarka tylko uśmiechnęła się. Młody przerwał dowcipkowanie, patrzą, że coś jest nie tak. Podszedł do niej, przyglądając się całek sytuacji z niepokojem. Czyżby mierzyła się z podobną sytuacją, co on? Źródło się popsuło? Nie, on nie dopuści, żeby przechodziła przez takie katusze, co on. Wyciszył głupkowate głosy w głowie, aby skupić się na pomocy młodszej koleżance.
-Hmm, możliwe, że mierzysz się z podobnym problemem, co ja. Widzisz... mi tam odpowiada nawet ta moja przywara, gdy ogranicza się to do głupich dowcipów, jednak czasem bywało.. ciężko. Mówisz, że chciałaś inny efekt czaru uzyskać? Mi pomogło skupienie, i wykorzystanie maddary do tworzenia, jak najwięcej, żeby zmęczyć trochę siebie i źródło.. mi to pomogło. Czasem też takie wydarzenia związane są z emocjami.. – starał się wytłumaczyć Mirri naturę problemu, który mógł właśnie mieć genezę taką, jak przedstawił wyżej.
Kochanie, spróbuj jeszcze kilka razy wyczarować takiego kwiatka, jak wcześniej. Zobaczymy, czy to tylko efekt upadku, czy podłoże jest inne.. dasz radę? – zapytał głosem pełnym troski. Wygłupy poczekają, jednak teraz jest tu dla niej, pomocy udzieli, jak umie najlepiej. Dotrzyma przysięgi.

[Ślepa Sprawiedliwość]

– Z emocjami? – powiedziała ze strachem, już powoli rozumiejąc, że to może przez ten strach tak się dzieje. Wzięła kilka głębokich oddechów, żeby się uspokoić. Odcięła dopływ maddary, żeby dziwne tęczowe kwiatki rozpłynęły się w powietrzu. To przez emocje - trzeba się skupić.
Wyobraziła sobie biały piękny kwiat który miał wyrosnąć z ziemi na długiej prostej łodydze. Wrósł z ziemi koło niej i pachniał kojącym zapachem rumianku. Mirri przyjrzała mu się uważnie i gdy rozejrzała się upewniając czy niema innych dziwnych tworów, odwróciła się do Wujka Echa z uśmiechem.
– Już działa – odpowiedziała z radością, lecz po chwili przez jej głowę przeszła niepokojąca myśl – Ale... co jak będę leczyć kogoś, na przykład Wujka, i.. i będę miała emocje, i się znowu coś popsuje? Czy... czy powinnam być uzdrowicielem.. z czymś takim?
Co jak przez popsucie się maddary, zrani kogoś.. albo siebie?
Siedziała w ciszy, a łzy powoli zaczynały zbierać się u jej powiek. Wujek Echo mógł zauważyć, jak wcześniej prosty biały kwiatek, zaczął się lekko wyginać i przebarwiać tęczą.

[Echo Zbłąkanych]

Młody, olewając głosy we łbie, dokładnie przyjrzał się Mirri. Hmmm, stłuczenie głowy chyba nie miało tu znaczenia, bo po ponownym skupieniu osiągnęła efekt zadowalający. Tak, tak, udało się jej! Spektakl musi trwać! NIE, morda w kubeł. Teraz skupienie, i bez bzdur. Ochrzanił niesforny głos, namawiający go do kontynuowania głupot, na razie go poskromił, pozostało jedynie rozdrażnione buczenie, jakby roju pszczół, niezbyt głośne. Z czymś takim, to sobie bez problemu poradzi..
-Tak kochanie, emocje, widzisz, jak Twój kwiatek zmienił się na inny.. chyba taki jak chciałaś, jak się uspokoiłaś.. po prostu trzeba się skupić i wyciszyć – powiedział cicho, żeby nie stresować kleryczki. Znów zaczęła się stresować jednak po chwili, i jej twory świrować.
Podszedł do niej, i ją po prostu przytulił.
-Myślę, że będziesz znakomitą uzdrowicielką. Taki problem jaki masz teraz to piskuś, pomogę Ci sobie z nim poradzić, żeby udało Ci się stawić czoła swoim demonom. Dotrzymam przysięgi. Wiem, że czasem jestem dziwny, i ma bardzo specyficzne poczucie humoru.. trochę przez te głosy w moim łbie.. Jednak jak będzie trzeba, do zawsze Ci pomogę. Na tą chwilę zapomnij o tym problemie, odpocznij, i przestań się stresować. Tak jak wcześniej wspomniałem, może to kwestia wyłącznie emocji.. – mówił cicho, spokojnie, żeby się wyciszyła. Nie pozwoli, żeby jej się narobił taki bigos we łbie, jak mu. Sam czasem ledwo dawał radę z opanowaniem tego.. tak, tak, trzeba stworzyć nowe przedstawienie! Stul dziób.. Właśnie. Zrobi wszystko, żeby nie dopuścić do eskalacji dziwnych zachowań u swojej.. siostrzenicy?

[Ślepa Sprawiedliwość]

Trzeba się po prostu skupić i wyciszyć.. wydawało się się to proste, a jednak wcale takie nie było. Ale jakoś sobie da radę.. chyba. Może... może potem sobie o tym pomyśli, nie teraz. Nie teraz..
Wujek Echo jej pomoże... Wujek Echo przysiągł, że będzie jej bronił. Że będzie jej obrońcą. On też miał problemy z maddarą, to pewnie wie jak to jest. Nie ma co się martwić.. teraz. Jakoś to się naprawi. Wujek jej pokaże jak to naprawić.
Położyła głowę na jego ramieniu leżąc sobie tak w ciszy i układając to wszystko w głowie. Maddarowy kwiatek z powrotem się zrobił biały a potem rozpłynął się w powietrzu, gdy młodą zmęczyło podtrzymywanie maddary. Powoli zaczął jej przechodzić smutny nastrój, a skoro był tu Wujek Echo, to może obejrzy jakiś z jego spektakli. Podniosła pysk odsuwając go do tyłu i popatrzyła na Świetlika. Naszedł ją śmieszny pomysł..
– Tata Pyza sobie wybrał nowe imię i.. nie wiem czy mu do końca pasuje. Czy ma Wujek pomysł, jakby mógł wyglądać prawdziwy Lot Rusałki? Ja myślałam nad jakimiś skrzydełkami...

[Echo Zbłąkanych]

O, pokazik! Fanfary, tak, tak, do roboty! Nie. Spokój. Zrobimy tyle, ile chciała mała, nic więcej. Dość bzdur, zawsze się to kończy nie fajnie, pora odwrócić karmę przez zachowanie normalne, a nie jak kretyn..
Wyobraził sobie Pyzę, jednak Panią Pyzę, a nie Pana Pyze.. Nie wiedział jak się do tego zabrać.. jak Pyza Pani, no to bez kudazza, dobra, będzie bez. Tak więc stworzył podobiznę swojego brata, z początku.. i nagle zaczęło iść nie po jego myśli.. Pyza materializujący się był ulany strasznie, jednak zaczął bardziej przypominać.. Cynamonkę, niż Pyzę. Pysk i głowa zaczęła przypominać fuzję głowy i pyska Goździk, wyszedł mu także język za duży, grzywka pomarańczowa opadała na oczy Pyzostwora, pysk sam w sobie był... dziwaczny, bo ni to smukły, i rysy Goździk, nie to grzmot jak Pyza... Twór był ciekawy, na zmianę pomarańczowy jak jego przyjaciółka z dzieciństwa, ni to łaciata jak Lot. Dodatkowo, cielsko było miejscami rozszerzone, a miejscami zwężało się do rozmiarów Goździk, która przestała rosnąć w wieku piętnastu księżyców. Ogon był Goździkowy, nie pasujący do bezkształtnego korpusu. Oczy, jedno Pyzy, drugie Cynamonki, patrzyły w różnych kierunkach, jedno było wyżej, drugie niżej. Język za duży, wywalony na zewnątrz. Skrzydełka różowej wróżki zostały przytwierdzone do ciała abominacji, podrywając ją do góry. Stwór oczywiście popiardywał wesoło, latając, kręcąc bączki. Cóż, Świetlik naprawdę się postarał, tyle, że wyszło no... jak zwykle.
Było mu przez chwile głupio, ale nagle zaczął się śmiać do rozpuku.
-Proszę! Masz połączenie taty i cioci, urocze, prawda? – powiedział, śmiejąc się do rozpuku. Urocze to nie było, a przerażające... i komiczne. Mglejarka patrzyła na napuchnięty, latający, pomarańczowo-łaciaty twór z zażenowaniem. Litości. Wzięła śnieżkę, i cisnęła w stwora. Pierdząc głośno uniknął ataku. Bogowie, czyżby szykowała się powtórka z osławionego bagna?