Szmaragdowe ustronie

[Jaskiniowy Kolec]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

//Why so mean T.T//
Mówić o bogach, a być w ciele żywego, czującego ból. Duchem mógł być nawet niszczycielem światów. Już raz ugiął ciało tego rzekomego boga i mógłby to zrobić jeszcze wiele, wiele razy. Kwestia odrobiny szczęścia... Kiedy walczyli, Sumienny był jedynie adeptem, który szczał pod siebie. Rzeczywiście- na końcu walki odniósł poważniejszą ranę, ale dzięki pomocy uzdrowiciela skończyło się tylko na chwilowym bólu.
Widział w oczach Zmierzchu chęć ataku? To dobrze.
-Dla kogoś takiego jak Ty... Chyba lepszego wyjścia nie było...-Miała to być obraza? A może komplement? Kto go tam wiedział.
Naznaczony teraz mógł zobaczyć rozbawienie w jego oczach, jakby cieszył się z samego spotkania. Zaraz potem znów zapłonęły iskry w oczach. Chęć krwi. Chyba znał to uczucie...
A wojownik bawił się swoim okazywaniem zawiłych zachowań. Ćwiczył to na każdym napotkanym, a ten... bożek nie był przecież wszechwiedzący. Więc w takim razie i z nim może pograć w kotka i myszkę.
Był pozerem? Gadaj zdrów. Pozerstwo jest wtedy, kiedy pokazujemy się jako wielcy, a tak na prawdę jesteśmy niewiele więcej niż pryszczami.
Oko Zmierzchu jednak nie był po prostu ledwie wyszkolonym wojownikiem. Kroczył coraz bardziej drogami legendarnych wojowników. Poznał już większość ich umiejętności, a jego zręczność dorównywała największemu wojownikowi w tych krainach. Wciąż jednak pracował nad tym wszystkim. Jeszcze kilka księżyców, a jedyne co będzie mogło go pokonać to przewrotny los...

[Znamię Chaosu]

//taka postac xD

Pycha, wciaz pycha bila z oblicza tego smoka. Az Naznaczonemu robilo sie zal tegoz osobnika, musial wyrosnac na naprawde zadufanego smoka, bez kszty samokrytyki, a to czesto gubilo kazdego smiertelnego smoka, a wiec zgubi i Sumiennego. Ale Naznaczony o to nie dbal, to nie byla jego sprawa. Kazdy jest, jaki jest i nic mu do tego. Ich sumienie bedzie pozniej rozliczone w inny sposob. Wzurszyl ponownie barkami na slowa Zyciowego Wojownika, nie mowil ani prawdy, ani nie klamal. Dla niego zycie samotnika bylo idealne, nikt mu nie zawracal du.py, zbyt czesto, ani tez nie musial o nikogo innego dbac, czy tez wywiazywac sie z dla niego dosc idiotycznych zadac, stawianych przez Przewodnikow. Choc poznal ich raptem dwoch, z trzech.
-Mowisz, jakbys mnie znal, a nic o mnie nie wiesz, mlody wojowniku.
Oznajmil ze spokojem, dosc melodyjnym glosem, nie pasujacym do tego smoka. Jednakze jego oblicze tak jak i wczesniej nie ujawnialo zadnej emocji, a zimne slepia jedynie taksowaly rozmowce. Jak dla niego ta rozmowa nie miala sensu i go meczyla, a Sumienny jedynie w oczach boga osmieszal sie coraz bardziej.

[Jaskiniowy Kolec]

Wielu rzeczy się domyślał, ale miał do tego prawo. Łatwo jest ocenić smoka, który tak postępuje. Bardzo dużo można się również nauczyć o smoku podczas walki...
Ból nie wykrzywiał pyska Naznaczonego, a wręcz go rozbawiał. Był niezrównoważony psychicznie, albo po prostu głupi. Kto lubił odnosić rany?
–Spodziewasz się, że dobrze będę oceniał, skoro tak bardzo chcesz, abym sobie poszedł?
Nie trzeba było widzieć na jego pysku niechęci, aby wiedzieć o tym. To się po prostu czuje, że ktoś nie życzy sobie jego obecności. Dopóki jednak ten wprost nie powie, aby poszedł, to nie pójdzie.
–Jeśli mam wiedzieć jak Cie ocenić, muszę wiedzieć o Tobie więcej...
Zachęta? Raczej luźna propozycja. Oku nie śpieszyło się z nawiązywaniem takich znajomości, ale każda kiedyś może się przydać... Każda.
Trzeba w końcu poznać swojego przeciwnika. Jeśli nic nie wiemy, nie możemy przygotować elementu zaskoczenia. A wojny przede wszystkim wygrywa ten, kto posiada element zaskoczenia. Bóg wojny chyba zdawał sobie z tego sprawę...
Ośmieszał się? Niech się ośmiesza. On nie oceniał tak płytko, powierzchownie...

[Znamię Chaosu]

No prosze, a wiec mlodzik wyczul, ze niezbyt na lape mu rozmowa z nim, wiec co tu jeszcze robil? Czyzby byl pozerem az tak powierzchownie i w glebi, ze po prostu chodzil i gnebil innych? A moze po prostu zawraca mu tylek, bo uznal go za godnego przeciwnika i chce lepiej poznac tego, kto mu skopal zad? Naznaczony nie dbal w zasadzie o intencje tego drugiego skupiajac sie na tym, co jest mu znane tu i teraz, a wiec po prostu wscibskosci tegoz smoka.
-A co bys chcial wiedziec? Widzisz jakiej jestem rasy, jak mnie zwa i gdzie przynaleze, wiec? Jak dla mnie to wystarczajace dane.
Oznajmil wciaz ze stoickim spokojem, choc mozna bylo uslyszec cos w rodzaju znudzenia w tonie glosu mlodego. Juz dawno, dawno temu, w zasadzie jak tu przybyl byl juz wytrenowanym smokiem, gotowym na przyjecie tak zwanej pelnej rangi, jak to tu nazywali. Nie dane mu to jednak bylo i zyl sobie w zasadzie wedlug wlasnych zasad, trzymajac sie tylko tych, by przezyc.

[Jaskiniowy Kolec]

I znów posądzał go o pozerstwo. To już było nudne...
–Więcej...-Krótka i prosta odpowiedź. Doskonale widział znudzenie Naznaczonego, ale nie miał zamiaru odpuścić. Gdyby cały bożek zdecydowałby się na tak, wiedział, iż są podobnie wyszkoleni...
–Na przykład kiedy przybyłeś do naszej krainy. Czemu boisz się zasad, które tutaj narzucają...
Buntownik. Niby samotnik, ale trzymał się smoków jak pasożyt. I niby był wolny? A całe żarcie sam sobie łowił? Sam się szkolił? Był taki niezależny, że po prostu nie przesiąknął zapachem żadnego ze stad... I tyle.
Witamy w świecie Pozorów, gdzie wszystkie smoki były pozerami. Naznaczony tylko nie widział swojego własnego pozerstwa. Niby był niezależny, a jednak trzymał się przy życiu, dzięki innym smokom na tych ziemiach.

[Znamię Chaosu]

// wiesz, to co ja pisze w czesci tzw. "opisowej", nie masz zbytnio prawa wiedziec, no ale rozumiem brak weny :P

Zasmial sie chlodno.
-Wiecej, wiecej informacji o mnie.
Usmiechnal sie poblazliwie w kierunku Sumiennego, bo tak wlasnie zapamietal tego smoka i tak poki co bedzie go kojarzyl, poki nie udowodni, ze zasluguje na miano "doroslego" smoka. Nie uwazal siebie za wyjatkowo interesujace stworzenie. Fakt, faktem wyroznial sie zdecydowanie wygladem sposrod wszelkich tutaj tubylcow, jednakze nie odbiegal chyba az tak bardzo? Zaraz potem zastanowil sie chwile.
-Okolo siedmiu lat temu.
Odparl spokojnym glosem, po czym poslal mu dosc znaczace spojrzenie, mowiace by nie posuwal sie za daleko, bowiem wiedzial, ze mieli dosc rowne szanse w pojedynku i raz juz mu zloil zadek, mial szczescie, ze Uzdrowiciele leczyli tutaj rany, inaczej mogloby sie dlan zle skoczyc lazenie z takimi ranami po terenach dosc rozleglych, Wolnych, uwiezionych pod bariera, Stad. Chyba nie musial odpowiadac na tak durne pytanie, musial? Oczywiscie, ze nie.
-Ty sie urodziles tutaj, czy sie myle?
Zapytal uprzejmie, ale tylko po to, by zrewanzowac sie pytaniem.

[Jaskiniowy Kolec]

/No tak, tak. Po prostu zapycham tekstem, aby nie wyszły 4 zdania :D/

Skopał mu tyłek? Miał swoiste szczęście, a jako adept był głupi i zlekceważył rannego smoka.
Poza tym Naznaczony zemdlał. Gdyby to była walka na śmierć i życie, to Naznaczony zginąłby, ponieważ po omdleniu, nie miał nawet cienia szansy na obronę. Zginąłby na arenie, a Oko Zmierzchu na pewno zeszłoby z areny na łapach. Co byłoby później? Kto wie...? Może oboje by zginęli? Różnie to bywa.
–Tak, rozumiem...-Odparł nieco mrużąc ślepia. Nie raz już rozmawiał z cudzoziemcami. Jednak tylko Naznaczony nie potrafił przyjąć zasad. No i... Co znaczyło "osiem lat"? Nie wiedział na ile to przeliczyć...
–Rozumiem, że za barierą są tylko prymitywne zasady. Zniszcz, albo zostaniesz zniszczony... Niemniej jednak smoki, które przybywają zza bariery, przeważnie w kilka księżyców uczą się życia stadnego z zasadami na które muszą się godzić. Nie było zbyt wiele smoków, które sprzeciwiały się prawą tych ziem...
Mówił szczerze, nic nie zmyślał. Bo po co? Jeśli chciał szczerych odpowiedzi to musiał dodać coś od siebie.
–Urodziłem się tu, to fakt. Jednak z doświadczenia wiem, że trzeba być... elastycznym w swoich wyborach. Chcę poznać Twoje stanowisko, dla czego sprzeciwiasz się kilku prostym zasadom...Co Ci nie odpowiada? Bycie 'pod kimś', uczenie adeptów?

[Znamię Chaosu]

Zasmial sie na slowa Sumiennego, zasmial sie dosc sztucznie, zlowrozbnie, nie byl to wesoly smiech, jednakze oblicze Naznaczonego wydawalo sie rozbawione.
-Tego was tu ucza, abyscie czasem nie ruszyli poza wasze wiezienie?
Zapytal retorycznie, po czym pokrecil lbem jakby nie dowierzajac w domniemania tego smka. Nic dziwnego, ze Wolne Stada byly takim leniwym narodem.
-Nie, moj drogi. Smoki zyjace poza bariera maja wlasne zasady, wlasna tradycje i nie sa barbarzyncami, jakby moglo Ci sie wydawac. Maja wlasna religie i poglady na otaczajacy je swiat.
To byla chyba najdluzsza wypowiedz Polnocnego skierowana do Wojownika Zycia. Wszak o tym mogl rozmawiac godzinami, jednak nalezalo, z czystej kultury wyjawic to, co chcial wiedziec ten mlody.
-Widzisz, mlody, przybylem tu wraz ze swoimi bracmi i siostra. Jestesmy, coz...powiedzmy ze kims wyjatkowym w naszych stronach, a gdy szczerze przyszlismy z tym, co mielismy do zaoferowania, zostalismy wysmiani, a ja wyrzucony ze stada, bo nie widzono we mnie potencjalu.
Prychnal, przypominajac sobie cala ta beznadziejna sytuacje z Niesmiertelna, a poki co jak widac radzil sobie znakomicie i zyl, a ona juz nie. Przez chwile na pysku Polnocnego pojawil sie dosc drapiezny wyraz pyska, jednak zniknal w ulamku sekundy.
-Jak widac, ta smoczyca sie mylila, a Ogieniowi przewodzi juz kto inny, jednakze smoki tutaj sa bardzo....powiedzmy to sobie szczerze, zaslepione.
Odparl bez cienia niecheci, caly czas utrzymujac neutralny ton. Zycie samotnika nauczylo go jednego, ze jesli chce sie na kims polegac, nie nalezy miec wiecej, niz kilku zaufanych wokol siebie, reszta to scierwo, ktore tylko szuka profitow.
-A tobie co nie odpowiada w tejze waszej tradycji, iz szukasz elastycznych, jak to okresliles, rozwiazan?

[Jaskiniowy Kolec]

Nie do końca rozumiał to rozbawienie. Oko pozostawał niewzruszony. I nie miał na swojej paszczy maski, a jedynie nie widział powodu do uśmiechów.
–Stada to nie więzienia. Nikt nas nie trzyma na siłę. Za barierę możemy lecieć. Jeśli jednak polecimy na tereny innych stad, będziemy mieli z nimi do czynienia. Takie są ich zasady i takie są nasze. My decydujemy co zrobimy z kimś, kto bez pozwolenia przekracza nasze granice... Może w Twoim kraju nie było granic i każdy mógł chodzić gdzie chciał... Jednak znacznie bardziej wygodnie jest dzielić tereny łowne na stada, a nie na całą chmarę smoków. Dzięki temu zwierzyna ginie i się mnoży na tych terenach. Nie musimy latać coraz dalej, aby szukać zwierzyny księżyc drogi stąd...
A to właśnie była najdłuższa wypowiedź wojownika, ponieważ szczerze uważał, iż pod względem granic, jest to bardzo dobre rozwiązanie. Granice utrzymywały smoki na terenach im przydzielonych. Mieli własne zdanie, własne poglądy i mogli śmiało się nimi dzielić z innymi, ponieważ większość z tego samego stada, była... podobna. Jeśli jednak postawić obok siebie dumnego Ognistego i zawsze kpiącego Cienia, to od razu wywiąże się krwawa bitwa. Niektóre charaktery nie powinny się spotykać. Na to również wpływały granice.
–Co masz na myśli mówiąc "wyjątkowi"...-Ciekawa informacja. Czyżby posiadał jakieś umiejętności, które przydałyby się Oku? W sumie w walce to nie pokazał nic szczególnego, poza szczęściem i małą wytrzymałością... Mniejsza jednak o to.
–Pewność to stan absurdalny. Nieśmiertelna nie była nieomylna...
Nawet pomimo młodego wieku, znał przywódczynie Ognia. Była w porządku za życia i tak ją zapamiętał... Może dlatego, że nie mieli żadnego konfliktu spraw...
–Czym zaślepione? Przywódcą, który zrobi wszystko, aby ich chronić?
Bo co innego mogło ich oślepiać? Bogowie? Oni istnieli. Różne cuda łaziły po wolnych stadach... I nadeszło pytanie. Spodziewane czy nie. Oko nie dało po sobie poznać przynajmniej, aby się w jakiś sposób zdziwił, albo zamyślił.
–Choćby to, iż nie można zabijać piskląt...
Powiedział zupełnie szczerze... Ciekawe jak zareaguje Naznaczony.

[Znamię Chaosu]

W slowach Zmierzchu bylo i slowo prawdy, ale i slowo zaslepienia tak charakterystyczne dla wychowanych tu smokow. Moga opuscic bariere, jasne, nikt im tego nie bronil. Jednak kazdy wmawial im, ze tam czycha tylko smierc. A jakos inne smoki przychodza tutaj, zywe, nie martwe, a takze odchodza, kiedy chca. Ba, czasem nawet wracaja, by opowiedziec o krainach, ktorych tutaj nie da sie zobaczyc. Po kolejnym pytaniu Sumiennego kacik pyska Naznaczonego drgnal w jakby usmiechu, trudno bylo to tak nazwac, ale jednak, w porownaniu z ciaglym brakiem emocji, badz drapieznoscia, to byla dosc ciekawa odmiana.
-Gdybym Ci powiedzial, to i tak nie uwierzysz. Jak wiekszosc tutejszych smokow, masz zaslone na oczach.
Zbudowana przez nie tyle co jego pobratymcow, ale samych bostw, ktore tu wyznaja. Jak widac ich bogowie obawiali sie bardzo obcych, jednakze nie robili niczego, pewni wiary swoich wyznawcow, coz...jakze glupie podejscie do smiertelnych smokow. Polnocny wzruszyl barkami.
-By to zobaczyc musialbys odrzucic wszystko w co wierzysz. Jednak nie znam nikogo, kto by przystapil na takie ryzyko.
Odparl po chwili namyslu, zupelnie powaznie, po czym poniwnie wzruszyl barkami.
-A co ci zawinily piskleta? Zloic skore chyba im mozna, by pokazac, gdzie ich miejsce, czy to tez jest zabronione?
Zagadnal z wyjatkowym rozbawieniem w glosie. Skad nienawisc do tak malych istot?

[Jaskiniowy Kolec]

Naznaczony trochę zbyt pochopnie oceniał wszystkich dookoła. Chyba zdawał sobie choć trochę z tego sprawę... Każdy jest inny, każdy ma swoje decyzje i czasami wychodzi na to, że smoki mają takie samo zdanie na pewien temat.
Czy to jednak oznacza zniewolenie? To oznacza przynależność do stada. Dopóki Bogowie faktycznie nie zabraniają wypadów poza barierę, to Oko nie widział w tym żadnego problemu. Mogli wmawiać mu, że za barierą jest tylko i wyłącznie śmierć. Zmierzch jednak póki nie zobaczy, nie dotknie i nie powącha... nie uwierzy...
Umiał też dość sprawnie myśleć...
"jak widac ich bogowie obawiali sie bardzo obcych" Bogów.
Więc sugerował, że jest bogiem? To Ci dopiero niespodzianka, ale jeśli wyglądał na zdziwionego to nie okazał tego. Następne słowa wręcz go utwardziły w tym przekonaniu. A może nie? Jeśli ktoś mówił o porzuceniu wiary, to chciał mu ukazać innych bogów... Tak zawsze było...
–W naszych Bogów nie trzeba wierzyć. Oni są. Przykładem jest bóg śmierci, którego w każdej chwili można zastać na ziemi, pomiędzy nami...
A potem dłuższa chwila ciszy. Domysły zostawił dla siebie.
–Tak jak Ty sprałeś tamto pisklę w czasie ceremonii w ogniu?-No proszę. Popisał się wiedzą. Może wiedział jeszcze więcej o Naznaczonym?
Jego pysk został jednak niewzruszony.
–Te najmłodsze, nie mówiące... Panoszą się jak szczury. Biegają Ci pod łapami... To mnie denerwuje i mam ochotę coś z tym zrobić... Starsze skrzeczą o ciągłe nauki, a wcale na te umiejętności nie mają rozumu.. Nie można bezkarnie bić piskląt. Jeśli się żyje w stadzie, trzeba szanować każdego członka... No tylko, że pisklęta często nie zostają nauczone szacunku do starszych...

[Znamię Chaosu]

Mimo mocnych slow, Oko byl dokaldnie taki, jak wszyscy tutaj. Mocny w gebie, w czynach juz nie. Gadal, duzo gadal i nic poza tym. Po jego lbie zapewne chodzily juz jakies mysli propos wychodzenia za bariere, ze nic go tu nie trzyma sila, a jednak...siedzial tu, nie wysciubiajac nosa poza magiczna strefe. W zasadzie bylo to smieszne, jednak Naznaczony przybyl tu z misja, misja zrozumienia tych smokow i probowal, choc widzial w tym coraz to gorsze aspekty. Bogini smierci juz stwierdzila, ze tutaj nie ma smokow, ktore uwierza w nich. Jednak Naznaczony wierzyl, spotkal na swej drodze kilkoro niezaslepionych smokow i wiedzial, ze kazdy z nich reprezentuje conajmnieij ciekawe poglady. Na wzmianke o chodzacym bogu na pysku Polnocnego pojawil sie kwasny usmiech.
-A skad pewnosc, ze ten bog, to bog?
Zapytal po chwili, wybuchajac dosc dziwnym rodzajem smiechu, ktory przypominal parskniecie, zupelnie pozbawione wesolosci.
-Zdradze ci pewna informacje, rowniez jestem bogiem, ale wiem ze i tak mi nie uwierzysz, bo przeciez starles sie ze mna, a moje cialo nie pozwolilo mi na dalsza walke. Brawo, mlody Wojowniku, pokonales boga wojny. Jednakze ty jak mniemam wierzysz jedynie w ta boskosc, jaka oferuja twoi bogowie, czy sie myle?
Zapytal ze spokojem, byl ciekaw rekacji tegoz smoka no i nie bylo sensu dluzej bawic sie w kotka i myszke. W zasadzie nie zalezalo mu na wierze tegoz wojownika, choc fakt, faktem, byl ciekaw jego reakcji. Zaraz potem przechylil leb lekko na bok.
-Nie wiem o czym mowisz, nie uderzylem zadnego pisklecia, tutaj.
Oznajmil szczerze, mozliwe ze Zmierzch chcial zablysnac jakas tam wiedza, jednakze nie popisal sie, slyszac ledwie plotki o tym, co sie wydarzylo w dniu, gdy zostal wydalony ze stada. Slyszac jednak z jaka nienawiscia? mowi o piskletach Zyciowy Wojownik uniosl delikatnie luki brwiowe ku gorze.
-Nie tak dawno sam taki byles, Sumienny. Wciaz jestes piskleciem, jesli brac pod uwage wiek. Wciaz jestes bardzo mlody i potrzebujesz nauk. Piskleta jednak faktycznie na tych terenach sa...coz, bezkarne.
Oznajmil z lekka doza zniesmaczenia. Badz co badz widzial juz niejednokrotnie, jak to te male jaszczurki placza mu sie pod lapami, a wiedzial, ze jak ktorejs cos zrobi, to zaraz zleci sie stado obroncow, niewiadomo skad.

[Jaskiniowy Kolec]

Oh. Nadal miał złe nastawienie do niego. To było widać. Był jednak bardziej 'otwarty', niż gdy przybył. Zawsze to jakiś sukces.
–Mają swoje dowody, które można odczuć na własnej skórze... Ten, który kroczy po ziemi jest w stanie objąć smoka chłodem, który mrozi krew w żyłach. Najwyższy Bóg w tych krainach, kiedy mi się objawił, potrafił ukoić moje nerwy. To nie jest umiejętność maddary. Maddara nie wpływa na ciało smoka bezpośrednio. Oni jednak potrafili sprawić, że odczuwamy w sobie jakieś inne emocje, gdy ich spotykamy...
Przez chwilę zamilkł i przez pewien czas nic nie powiedział, ale na jego pysku nie malowało się nic, poza drobnym uśmiechem, którym obdarzył Naznaczonego. Spodziewał się tego w końcu...
–A więc nic nie wiesz, Naznaczony. Wydaje Ci się to takie proste, że ktoś wierzy, albo nie?Może i istnieją inni bogowie i może nim jesteś. Jednak, abym wierzył w takie rzeczy, musisz to udowodnić. Skoro jesteś bogiem to co Cie wyróżnia od zwykłego śmiertelnika? Gdybym ja powiedział, że jestem Bogiem, również byś oczekiwał pokazania dowodów...
I niech myśli, że jest on taki jak wszyscy. Ktoś, kto idzie w ciemno ze swoimi przekonaniami, jest niepoczytalny i niemyślący, ładnie to ujmując. Oko jednak miał łeb i myślał.
Czyżby Runa go okłamała? Wątpił w to. Być może błahostka uciekła z myśli Naznaczonego, albo kłamał. Tego tak łatwo nie było można stwierdzić.
–Jako adept i pisklak szukałem jedynie wiedzy potrzebnej mi do życia. Nie oczekiwałem, aby ktoś mnie głaskał po łbie, bo czegoś się nauczyłem. Ćwiczyłem dla siebie i zapracowałem na rangę, którą posiadam. Nie oceniaj mnie, skoro tylko raz na arenie spotkałeś się ze mną...
Był zły? Nie. Po prostu Naznaczony próbował pokazać Oku, że jest jakby pod tym bożkiem. Na razie jednak nie był i wcale nie miał zamiaru go tak traktować. Chyba, że znajdzie jakieś dowody na to, iż jest wcielonym bogiem wojny...

[Znamię Chaosu]

Usmiechnal sie pod nosem. Ich dowody to nic innego jak iluzje. Zwyczajny smiertelnik bez problemu moglby sprobowac obronic sie przed tymi "wrazeniami chlodu", jakie wywoluja ich "bogowie". On sam nie raz stosowal juz takie sztuczki, bo to bylo proste. Nie wymagalo wiele wysilku, poki smok nie byl w stanie rozroznic iluzji od rzeczywistosci. Poki wierzyl, bez wiary faktycznie ten smok, ktory lazil pomiedzy nimi bylby taki, jak pozostali. I o to wlasnie walczyl Naznaczony, o wiare. Smoki tutaj byly wprowadzane w blad juz od pisklecia i to byl kamien przewazajacy szale na korzysc Naznaczonego, na szczescie. Ich moce i umysly zostaly ograniczone, a ich myslenie zamkniete w klatkach wyznaczanych prezz ich bogow, nieco to bylo smutne. Na kolejne slowa Sumiennego usmiechnal sie rownei lekko, co on poprzednio.
-Dowody, wy, smietelni ciagle ich oczekujecie.
Nagle otoczenie stalo sie ciemniejsze, jakby ktos, lub cos przycmil dochodzace swiatlo, a Naznaczony wstal i ruszyl dokladnie na Wojownika Zycia. Nie wykazywal nic, ani agresji, ani sympatii, w pewnym momencie wyciagnal lape i polozyl ja dokladnie na lbie Oka. W tym momencie, wzrok Wojownika okryla ciemnosc, ciemnosc straszna i cicha. Po chwili jednak przerwala to wizja sniegu wiekszego, niz zalegajacego tu, na terenach Wolnych Stad. Mlody mogl ujrzec wysokie, gorskie szyczyty polnocy, a takze nieliczne smoki, ktore pokryte byly snieznobialym i bezowym futrem, nie odznaczajacym sie az tak bardzo od sniegu. Te smoki zyly w spokoju, wrecz sielsko. Jednak obraz znow sie zmienil, a obraz sielnaki zmienil sie w krwia plynaca rzeke zmrozonej posoki. Polnocni zabijali Polnocnych, a nad tym wszystkim stal niewzruszony Naznaczony, a przynajmniej tak Zmierzchowi mogloby sie wydawac. Bowiem postac jego rozmowcy siedziala spokojnie na jednym ze zboczy gor i przygladal sie wszystkiemu beznamietnie. W pewnym momencie wizja ustala. A w uszach Wojownika znow zalegla cisza, a w oczach pozostal mrok. W umysle zas tegoz mlodego smoka rozlegl sie beznamietny, spokojny glos.
~Zyczysz sobie dowodow, ale nie chcesz, by ten dowod omiotl twoja kraine takimi skutkami, jakie widziales.
Oznajmil ten glos, po czym wizja rzeczywistosci na powrot powrocila do Zmierzchu. Zas Naznaczony siedzial w poprzednim miejscu bez ruchu. Spogladal jedynie ciekawie snieznobialymi slepiami na mlodego. Byl ciekaw, jak bardzo ten smok rozni sie od innych. Skoro nie wysmial go od razu, czy i teraz tego nie zrobi? Nie mogl byc pewien, ale uprzedzil sie nieco do smokow zamieszkujacych ta kraine.

[Jaskiniowy Kolec]

Oko znał działanie maddary, a dowód, który pokazał Naznaczony nie był niczym wyjątkowym. Wizja to nie to samo co oddziaływanie na ciało smoka bez jego dotyku.
To nie był dowód, ale nie miał zamiaru wyprowadzać z błędu Naznaczonego.
A więc nadal miał duże wątpliwości. Ale wierzył w niego tak samo jak się wierzy, że za terenami wolnych stad, jest również nieco zielonej trawy. Dowodów na to jednak nie było, a słowa to nie dowody.
–Właśnie tego chcę. Skoro jesteś bogiem to sprowadź tu wojnę. Mam dość tego pokoju i zasad zabraniających zabijać innych. Jeśli chcesz mi dać dowód to zrób to najlepiej jak potrafisz. Wywołaj wojnę, abym mógł nasycić się krwią smoków...!
Na pysku niewzruszonego Oka nareszcie zagościł uśmiech. Wyrażał on rozbawienia, a przyjemnej nadziei, jakby miało się stać coś, czego oczekiwał.
–Jeśli faktycznie jesteś bogiem wojny to podczas niej będziesz najsilniejszy. Może wtedy nasi bogowie przyjmą Cie do swojego grona?
Zmierzch nie wiedział dokładnie czego oczekiwał ten tutaj, ale chyba warto zapytać...
–Skoroś bóg... czego szukasz na ziemi, jak nie wojny. To w końcu Twoja domena.

[Znamię Chaosu]

To nie byl dowod, a wizja. Wizja a dowod to zupelnie dwie rozne sprawy. A skad wiedzial, co myslal ten drugi. Bo przez chwile mial wglad i do jego umyslu i dowiedzial sie czegos, czego raczej wymawiac na glos nie zamierzal. Tutejsze smoki byly bardzo roznorodne. Ich poglady, ich pragnienia i marzenia. Byly rozbierzne i dziwil sie, ze jeszcze nie pozabijali sie wzajemnie. Co wiec trzymalo ich w ryzach? Kodeks? Coz, szczerze w to watpil. Pokrecil rozczarowany lbem, po czym przechylil ja delikatnie na bok.
-Szukam zrozumienia. Zrozumienia tego, czym tak naprawde kieruja sie smiertelni, co im chodzi po lbach.
Odpowiedzial jakby zmeczonym glosem, ktory wcale a wcale nie pasowal do tak mlodego ciala.
-Bogiem wojny moge byc, moge je sobie wywolywac i zasilac szeregi mojej siostry, smierci.
Wzruszyl barkami.
-Skoro chcesz wojny, to ja wywolaj, w koncu od jednostki z danego stada niewiele trzeba, by wywolac totalny chaos, czyz nie?
Zapytal zagadkowo. On mogl wywolac wojne w kazdej chwili i kto wie, moze taki prezent pozegnalny zgotuje tutejszym smokom, jednak poki tu przebywal chcial poznac troche wiecej informacji o tych dziwnych gadach.