Polana

[Pasterz Kóz]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Pokiwał głową. Już miał coś odpowiedzieć, kiedy do jego głowy wdarła się mentalna wiadomość.
-Wybacz, muszę iść karmić innych. Mam nadzieję, że jeszcze się zobaczymy- powiedział, posyłając jej lekki uśmiech, a następnie wyskoczył w powietrze i odleciał.

***

Bezchmurny nie śpieszył się z przybyciem. Jeśli ktoś bardzo chciał coś od niego, to z pewnością poczeka. Nie podobała mu się pora wezwania, ale obecnie to nie cierpiał każdej potrzeby przybycia w jakieś miejsce. Wylądował przed Cienistym, a potem usiadł, oplatając łapy ogonem. Nawet nie wypowiedział słowa ani nie wykonał gestu przywitania. Po prostu czekał na wyjaśnienia, dlaczego go tutaj wezwano i kim jest smok, który postanowił zakłócić spokój łowcy. Ostatnim czasem nie był zbytnio w nastroju.

[Jaskiniowy Kolec]

Smok przez chwilę patrzył na Bezchmurnego jakby oceniał jego przydatność, ale po chwili wyraz pyska mu się zmienił. Uśmiechnął się i kiwnął łbem.
–Wybacz temu nękanie Ciebie o tej porze, jednak ten nie przywykł do spotkań podczas dnia. Ten chciał prosić o naukę, ponieważ słyszał, żeś dobry nauczyciel i chętny do pomocy.
Cienisty zza bariery przyniósł ze sobą coś więcej niż swoje cielsko, a mianowicie dar, który pozwalał mu trafnie ocenić podejście rozmówcy. Dar widzenia aury. Tylko na aurach można było opierać widoczność w ciemnych i ciasnych tunelach górskich...
–Ten nie jest w stanie w tej chwili zaproponować Ci nic poza imieniem-Jaskiniowy Kolec, ale z pewnością w przyszłości odwdzięczy się upolowaną zwierzyną...
Nie było co ukrywać- nie posiadał w tej chwili żadnych dóbr materialnych, ale kiedy tylko wystarczająco rozrusza swe mięśnie, wyruszy na polowanie i zdobędzie mięso, które posłuży jako zapłata za trudy nauk.
–Ten chciał Cie prosić o naukę maddary ataku i obrony, jeśli łaska...
Aura była zmienna. Wciąż ją obserwował, starając się dojrzeć w niej podirytowanie, albo jakąś akceptacje.
Zdawał sobie sprawę z tego jaką opinię ma Cień. Czy jednak powinien cierpieć tylko dlatego, iż jego stado zyskało taką renomę? Każdy smok winien być traktowany indywidualnie...

[Pasterz Kóz]

Bezchmurny prychnął cicho. Świetnie, kolejny dziwak z Cienia. Nie odmówi mu nauki ze względu na to kim był. Spotkał już wiele różnych smoków, jedni byli naprawdę pokręceni.
-Ten niech powie czym możemy zaatakować? Z czego może zostać zrobiony wyobrażony przez nas atak?– spytał, spoglądając na Jaskiniowego. Jakoś nie chciał poświęcać swojego czasu na nauczanie, ale cóż, niech "ten" doceni jego litość. Cierpliwie oczekiwał na odpowiedź, myślami wracając do wspólnej groty z Iskrą. Ostatnio była ciągle smutna, co przechodziło na niego i przeradzało się w opryskliwość wobec innych. Martwił się o nią, a każdy chciał od niego jakąś pomoc. Wolał siedzieć z rodziną.

[Jaskiniowy Kolec]

–Ten dziękuję za szansę...-Wymamrotał cicho ze zmrużonymi ślepiami.
Nie rozumienie zasad wymowy i nie zapytanie się o nie kończyło się takimi nieporozumieniami. Gdyby potrafił czytać myśli innych smoków, z pewnością czułby się urażony.
–Atakować można wszystkimi żywiołami i ograniczeniami są jedynie umiejętności w sztuce maddary i wyobraźni. Kule ognia, Sople lodu, kamienne kolce, zapadająca się ziemia... Należy wyobrazić sobie dokładny twór, nadać mu kształt, wielkość, materiał z czego jest wykonany, nadać odpowiednie właściwości... Następnie należy go umieścić w odpowiednim dla nas miejscu i nadać mu odpowiednią wartość siły. Odbywa się to przez oczy wyobraźni, które mają widzieć atak, zanim takowy zostanie wykonany...
Czuł tą aurę obojętności, a nawet i jakiejś rozterki. Nic jednak nie mógł na to poradzić, a czas nauki to nie czas na rozwiązywania czyiś problemów.

[Pasterz Kóz]

-Tak. Panuje jednak kilka zasad, które Ci wyjawię. Im bardziej skomplikowany twór tym więcej trudności w jego tworzeniu, czyli w tym czy podźwignie to nasza wyobraźnia. Można stworzyć zimny ogień, ale łamie to pewne naturalne prawa i wymaga od nas większych obrotów niż po prostu gorący płomień. Takie sztuczki stanowią element zaskoczenia i, tak jak u wojownika, zmyłka kosztuje skomplikowaniem ruchu i większa szansą jego niepowodzenia, więc czarodzieje muszą wybrać pewne elementy. Im tworzysz bliżej twór przy przeciwniku, tym większą odległości musi przebyć w surowej formie maddara, gubiąc się trochę po drodze co przekłada się na siłę tworu. Po prostu trzeba znaleźć złoty środek. Jest jeszcze jedno ograniczenie. Smoki mają naturalną powłokę maddary w skórze, która nie pozwala na bezpośrednie interakcje w nasze ciało, czyli takie podgrzanie go, by stworzyć poparzenia. Tą samą rolę spełnia jednak kula ognia. Ty zaczniesz od kamiennego ataku. Atakuj- polecił, ale nie zrobił nic, żeby przyszykować się do obrony. Po prostu stał, jakby oczekując na śmierć.

[Jaskiniowy Kolec]

–Ale dotykanie smoka powoli na przedostanie się przez tą barierę maddary. Inaczej kleryk nie byłby w stanie uleczać...
Dokończył myśl Bezchmurnego nie starając się go obrazić, ale uporządkować po prostu wszystkie wiadomości.
Chwilę później cofnął się nieco w tył i po prostu odruchowo przyjął pozycję gotowości. "Uczył' się na wojownika, a więc taki ruch był jak najbardziej normalny dla nich.
Łowca z pewnością wiedział co robił. Nie stał nieprzygotowany, ponieważ do wytworów maddary nie trzeba cielesnego przygotowania, a po prostu mieć 'czysty umysł'.
Zacznijmy więc od czegoś łatwego. Jaskiniowy wyobraził sobie czarny kamień jak wiadomo stworzony z węgla. Jako jaskiniowy znał się na odmianach kamieni i rudy występującej pod ziemią. Węgiel miał typowe dla siebie właściwości, był dość kruchy przy spotkaniu z czymś twardym, ale oczywiście gdyby dosięgła smoka, rany były by paskudne- wiele małych odprysków mogłoby dostać się do środka, albo i nawet krwiobiegu.
Niemniej kolec z węgla był długości sześciu łusek, posiadał z jednej strony stożkową krawędź, która stanowiła przód kolca. Na koniec oczywiście nabrał też pewności, że jego twór będzie materialny.
Następnie Jaskiniowy ustawił swój twór przed swoim pyskiem i nadał mu prędkość, oczami wyobraźni widząc jak kolec mknie wprost w łeb Bezchmurnego, dokładnie pomiędzy ślepia i trafia...
A następnie zaczerpnął maddarę i tchnął ją w swoje wyobrażenie i czekał na efekty.

[Pasterz Kóz]

-Jeśli Ci się poszczęści i zdołasz dotrzeć bez oberwania po łbie... Ale czy wtedy nie równie skuteczny byłby atak fizyczny? A może się nawet zdarzyć, że smok stworzy na sobie warstwę niepozwalającą na interakcje z ciałem- stwierdził. Przyglądał się ze spokojem Jaskiniowemu, a gdy stworzył węglowy kolec... Ten nawet nie drgnął. Został natychmiastowo umieszczony w jakiejś zielonej brei, która nie dość, że całą energię kinetyczną brała na siebie to jeszcze pożerała kamień.
-Musisz być ostrożny. Gdybym stworzył ścianę z kamienia, tuż przed kolcem, uderzyłby w nią, a odpryski mogłyby zranić Ciebie. Możesz sprawić, że odpryski będą leciały w jedną stronę albo stworzyć go nieco dalej. Spróbuj teraz wodą albo lodem.

[Jaskiniowy Kolec]

Cenna uwaga. Niemniej magowie nie byli głupi i nie podchodzili do swojego przeciwnika, a starali się za to zostać jak najdalej. Chodziło bardziej o to, że uzdrowiciel może pomóc, albo zabić smoka... od środka. Niemniej...
Czas na kolejny atak po uwadze na temat wcześniejszego wykonania. I owszem. Tylko czy przeciwnik mógł przewidzieć jakie właściwości będzie miał twór? W tym przypadku tak. Ale w normalnej walce byłoby to znacznie trudniejsze.
Teraz tworem miał być żywioł wywodzący się z wody. Postanowił tym razem trochę bardziej kombinować.
W swoim wyobrażeniu widział niewielki sopel lodu-wielkości dwóch łusek, który był bardzo twardy i materialny.
Nadał mu ostrość i umieścił w kolejnym tworze, którym była kula wody pokrywająca w całości sopel. Nadał jej formę kuli, ale była to jedynie iluzja, aby nie przeceniać swoich umiejętności. Iluzja miała być jedynie zamaskowaniem dla prawdziwego ataku.
Tym razem ustawił twór nieco przed sobą, nad obojgiem. Twór miał lecieć szybko pod kątem 45 stopni znów w stronę łba przeciwnika. Widział w wyobraźni jak trafia Bezchumrnego i tak właśnie miało się stać!
Tchnął w swój twór maddarę i oczekiwał wyników swojego ataku.

[Pasterz Kóz]

Ambitnie. Im lepsze plany tym lepiej, ale bądźmy szczerzy, Cienisty dopiero uczył się magii, a Bezchmurny pochodził z rodziny Czarodziejów, no i jego partnerka była przedstawicielką tej profesji. Raczej będzie ciężko cokolwiek mu zrobić. Dlatego znów zdołał się obronić. Jak? Ano stworzył kamienną tarczę, niewielką, ale na tyle dużą, by przyjąć na siebie cały atak. Została ustawiony pod odpowiednim kontem, równolegle do ataku Jaskiniowego. Bańka oraz kolec w niej umieszczony, uderzyły w tarczę, nic nie robiąc jej ani łowcy.
-Smoki mają pewien zmysł. Pozwala on na wykrywanie ruchów cząsteczek maddary w pobliżu, dlatego Czarodzieje nie kończą walk jednym ruchem. To teraz coś roślinnego- polecił, wciąż siedząc tak jak wcześniej.

[Jaskiniowy Kolec]

–Ten słyszał o tym. To zaiste wspaniały dar...
Bo cóż więcej powiedzieć w tej chwili? Jaskiniowy znał magię tylko z podstaw, a więc nie wykształtował w sobie jeszcze takiego wyczulenia na maddarę. To się jeszcze zmieni z pewnością. Potrzebował jednak na to czasu.
Następnym atakiem miała być roślinność. Drzewa, rośliny, pnącza...
Jaskiniowy zmrużył ślepia i przemyślał swój ruch.
Wyobraził sobie, iż dokładnie pod brzuchem Bezchmurnego pojawi się pnącze grubości łuski pokryte haczykowatymi kolcami i wystrzeli ono w stronę podbrzusza, aby odbić się od niego i po kontakcie z ciałem, zacznie się pnąc w górę po podbrzuszu i skórze, a haczykowate kolce będą regularnie rozszarpywać każdy skrawek ciała na który się natkną.
Pnącze miało być mocno ukorzenione i przede wszystkim materialne.Miało również stać się twarde jak wysuszony dąb. Nic więcej. Na początek nie było co się czarować. Nie wytworzy pnącza, które będzie w stanie przebić się przez ogień... Jaskiniowy bardzo ostrożnie podchodził do swojego zadania.

[Pasterz Kóz]

Bezchmurny w mgnieniu oka zmienił pozycję na stojącą, a potem odskoczył, gdy poczuł pod sobą działania magii. Spodziewał się tego, co w połączeniu ze zmysłem wykrywania maddary oraz wyćwiczoną zręcznością, sprawiło, że haczykowate pnącza nie trafiły w niego, choć wyskoczyły.
-Dobrze. To teraz powietrzny atak- polecił. W sumie to mógł zrobić jakąś osłonę pod sobą albo warstwę po której pnącza ześlizgnęłyby się, ale w ten sposób zaprezentował, jak obroniłby się Wojownik.

[Jaskiniowy Kolec]

Mógł się tego spodziewać a i obrona przed takim atakiem nie była zbyt ciężka. Niemniej przynajmniej spowodował ruch smoka...
Teraz pozostało mu wyobrazić sobie wichurę, która w wyobrażeniu zaczęła wirować, czyli dosłownie stworzył niewielkie tornado, nie większe od wysokości siedzącego smoka. Wiatr miał być silny i porywisty. Na tyle porywisty, aby utrzymać przedmiot w powietrzu.
Następnie do środka swojego tworu dodał niewielkie, ale ostre kamienie, które utrzymywały się w obrębie wiatru. Gdyby wiar napotkał przeciwnika, zapewne małe kamienie z dużą siła mogłyby wbić się w skórę. Na pewno nie spowodowałyby krytycznych obrażeń, ale wiele skaleczeń prowadziło do tego samego. Masywnego krwawienia z wielu miejsc...
Oba twory miał być jak najbardziej prymitywne. Kamień miał być zwykłym kamieniem, a wiatr wiatrem. Poza tym miały być oczywiście materialne.
Jaskiniowy ustawił twór niecałe pół ogona od Bezchmurnego i wyobraził sobie, że wiatr dość szybko będzie zbliżał się do smoka.
Następnie tchnął oczywiście maddarę w swoje wyobrażenie i czekał na efekty.

[Pasterz Kóz]

//Zakładam, że wiatr wieje z jednej strony, a nie ze wszystkich :P Wydaje mi się, że nawet przy takim ataku trzeba mówić jaki jest cel.

Bezchmurny poradził sobie zaskakująco łatwo. Postawił kamienną ścianę, która zneutralizowała większą część siły wiatru, a kamyczki zatrzymała. I to by było na tyle z planu atakowania wichurą.
-Niech będzie. To teraz ogień- polecił, a jego obrona znikła. Znów siedział, oplatając łapy ogonem. Nie wydawał się przejęty tym sparingiem, ale ile razy on już to przerabiał...

[Jaskiniowy Kolec]

//Huragan z pewnością porusza się w jedną stronę ;P O celu... hm. Ciężko określić cel wariujących kamieni w huraganie xD ale będę miał to na uwadze następnym razem ;)//

Czuł aurę znudzenia, ale nic nie mógł na to poradzić. Od kiedy tylko pojawił się na terenach wspólnych, wydawało mu się, że smoki które spotyka... są pozbawione przyjemności, jakby wszystko wykonywały rutynowo i bez żadnego przekonania. To przykre. Powinni się cieszyć, że nikt nie czyha na ich życie przy każdej chwili ich życia, nawet śnie... Ale nie ważne.
Jaskiniowy postawił na klasykę i tym razem. Kula ognia, która miała być gorąca. W kontakcie z przeszkodą, miała wręcz wybuchnąć ogniem we wszystkie strony. Kula miała najwyżej trzy łuski średnicy.
Cienisty postawił ją w połowie drogi do Bezchmurnego i wyobraził sobie, że leci po najszybszym torze ruchu, czyli na wprost.
Celem była gardziel samca.
Następnie w twór tchnął maddarę i oczekiwał na rezultaty, zapewne i tym razem mizerne.

[Pasterz Kóz]

//Możliwe, dzisiaj robię różne błędy :D Nie wiem jak to jest, ale czy MG losowo określiliby miejsce zranień?

Bezchmurny nie wykazał się pomysłowością. Może nie chciał zdradzać swoich tajnik magii? Kto wie. Stworzył znowu kamienną ścianę, a kula ognia wybuchła po uderzeniu z nią.
-To tyle z magii ataku. Ten chce teraz magię obrony?– spytał, drapiąc się ostrym pazurami po łuskach na łbie. Lubił magię, uważał ją za przyjemną, ale ostatnio nic nie sprawiało mu już takiej przyjemności jak kiedyś. Jak mógł się radować skoro jego partnerka, jego druga połówka serca cierpiała i nie chciała pocieszenia?

//Raport – Magia Ataku I

[Jaskiniowy Kolec]

//Szczerze mówiąc nie wiem ;)//
Jaskiniowy kiwnął łbem na znak podziękowania, a następnie również słownie podziękował.
–Ten smok dziękuje za pomoc i chętnie przyjmie pomoc w sprawie obrony...
Po czym znów zmrużył ślepia. Być może coś na terenach Życia działo się nieprzyjemnego. A może po prostu wszyscy cierpieli po stracie jakiś smoków? Śmierć i Życie to nieodłączna część istnienia. Nic z tym się nie zrobi, ani nie ucieknie się przed tym.