Wzgórze Świetlików

[Mistycznooka]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Teraz można było poczuć że było lepiej ale nie najlepiej. Owszem – Kora dostała lodem jednak.. Z tego co mogła wyczuć Mistyczna, gładząc ją zaraz po ataku Grzmota, była ona tylko lekko pokryta szronem. Zanim spróbują jednak jeszcze raz, chciała odpowiedzieć mu na pytanie i spróbować czegoś innego.
– Zależy do Ciebie. Szybkość opiera się na zwinności, Większe bęcki na sile mięśni. Nie możesz kogoś "szybko walnąć pięścią". – zaśmiała się, by potem delikatnie odejść od polodzonej kory.
– Ja Siłaczem nie jestem, dlatego też pokaże Ci jak chlastam zwierzynę na polowaniu. Poćwiczymy szybkie, precyzyjne cięcia. – mówiąc to, Mistyk przyjęła pozycję – rozstawiła szeroko łapy, uginając je w stawach. Skrzydła docisnęła do boków, łeb ciasno do szyi a ogon półsztywno balansował nad ziemią by nie plątał się pod łapami ale i pomagał w ruchu. Podniosła lewą przednią łapę, rozczapierzając pazury i lekko zginając ją pod kątem. Ustawioną pionowo lekko odchyliła by szybko machnąć nią od góry do dołu. Pazury zahaczyły się o korę, robiąc na niej szereg nieregularnych i poszarpanych szram. Nie były one głębokie, jednak gdyby to była zwierzyna już leżałaby martwa.
– Widzisz? Szybko i celnie. Takie mają być ataki. Teraz Twoja kolej. – mówiąc to, odsunęła się trochę do tyłu.

[Ostatnie Ogniwo]

Kora trochę pokryła się szronem. Zawsze coś. Teraz przyszedł kolej na ataki. Nie wydawało mi się to trudne, zwykłe machanie łapami. Przyjrzałem się uważnie jak robi to smoczyca. Wydawał się dźwięk świadczący wczepianie się pazurów, po których zostawały ślady. Teraz moja kolej.
Stanąłem przed drzewem i rozstawiłem łapy szeroko uginając je. Ogon lekko powędrował do góry, zachwiałem się i szybko odzyskałem dzięki niemu równowagę. Byłem pewny, że nie będzie mi przeszkadzał. Skrzydła wręcz skleiłem ze swoim grzbietem, a łeb zetknął się z szyją. Stałem gotowy zaatakować drzewo, podniosłem łapę, rozstawiłem pazury i zrobiłem szybki zapach, łapa poleciała w dół przejeżdżając przez korę, następnie do góry. Czułem jak ocieram nią o drzewo, miałem nadzieję, że wszystko wykonałem zgodnie z poleceniami nauczyciela.

[Mistycznooka]

Mistyczna zaraz podeszła by zbadać ślady, pozostawione przez młodego na korze łapa. Hmm..
– Musisz bardziej określać to, gdzie celujesz. Na przykład wybierz sobie jakiś punkt w korze – z lewej z prawej, od przodu. Musisz wiedzieć gdzie i jak ma lecieć Twoja łapa. Od góry do dołu, od lewej do prawej, jak ma być ustawiona – pionowo, poziomo? Walka opiera się na tym że musisz działać szybko i pamiętać o takich rzeczach. – poinstruowała młodego, delikatnie cofając się w tył.
– Jeszcze raz. – poleciła krótko. No nic, może tym razem ziemistemu pójdzie lepiej?

[Ostatnie Ogniwo]

Dobra atak musiał być bardziej precyzyjny, miała wiele racji, przecież nie mogłem tak sobie atakować szponami gdziekolwiek bez przymierzenia w określone miejsce.
Skupiłem się jeszcze raz, byłem ja kontra drzewo. Łeb znowu przystawiłem do szyi jak i skrzydła do grzbietu, łapy lekko ugięte i szeroko rozstawione. Ogon podniesiony i zamach lewą łapą, celowałem w sam środek drzewa, zamierzałem zadać dwa szybkie ataki pod kątem z lewej strony do prawej w dół, a następnie zmieniłem szybko lewą łapę na prawą utrzymując równowagę ogonem. Zamachnąłem się nią błyskawicznie tuż po lewej i zrobiłem podobny atak co łapą lewą, pod kątem od prawej do lewej w dół tak, żeby powstał znak X.

[Mistycznooka]

Mistyczna znów bez słowa podeszła do kory. W milczeniu, przesuwała po niej łapę, dogłębnie badając wgniecenia. Kora była już dosyć.. zmasakrowana. Jednak hej – czy nie o to chodziło? Nie mniej jednak, jeżeli samczyk chcę się nauczyć dobrze walczyć, Mistyczna nie będzie go oszczędzać. Chociaż.. Nie uczyła ataku i obrony tak bezwzględnie jak Ojciec.. Jej techniki od jego technik się różniły.. Mimo wszystko..
– Teraz było dużo lepiej. Wybierz sobie inne drzewo i zrób sekwencje – Cięcie lewą łapą po skosie, cięcie prawą łapą pionowo a na koniec zionięcie. Trochę się zmęczysz ale dzięki temu się wprawisz dobrze. A potem.. poćwiczysz na czymś co się rusza i robi uniki. – ostatnie zdanie wypowiedziała z lekkim półuśmiechem po czym siadła. Drzew było co niemiara więc młody Ziemisty mógł wybrać takie, które mu najbardziej odpowiada. Mistyczna i tak usłyszy z której strony nadchodzi atak, prawda?

[Ostatnie Ogniwo]

Następne drzewo, lecz tym razem bez improwizacji, tylko jakaś kombinacja. Miałem znowu zmasakrować korę drzewa. Cóż te ataki były coraz fajniejsze, ciekawe czy obrona też taka jest.
– Dobra to idę do następnego drzewa, dam znać jak skończę – powiedziałem i rozejrzałem się za następnym drzewem. Znalazłem troszkę mniejsze od tego, ale grubsze więc będzie ciężej. Podszedłem do niego i przygotowałem się, łapy ugięte i rozstawione, ogon lekko podniesione, a głowa przy szyi tak samo jak skrzydła przy grzbiecie. Chyba byłem gotów i zamachnąłem się lewą łapą, celowałem w sam środek drzewa i przejechałem szybko pazurami po skosie, następnie szybko zmieniłem kończyny i prawa łapa cięła pionowo korę drzewa, ruchy były szybkie i zwinne, dodałem do nich trochę siły, żeby wykonać szkody. Stanąłem prosto odchyliłem łeb i wziąłem głęboki wdech i po chwili zionąłem lodem z paszczy prosto w cięcia. Kiedy skończyłem odwróciłem się do Mistycznookiej i krzyknąłem.
– Tutaj jestem, a to jest to drzewo – wskazałem łapą na roślinę, może poczuje to jakimś ze swoich zmysłów?

[Mistycznooka]

Nie musiała czuć, wystarczyło wyostrzyć uszy. Chociaż nawet nie – chrzęst kory był na tyle charakterystyczny że nie dało się tego zignorować.
– Słysze. – odkrzyknęła z uśmiechem, ruszając zad z ziemi, podeszła do kolejnego, zmasakrowanego drzewa. Jej łapy delikatnie badały każde wgłębienie, każdy zamrożony czy ogólnie zniszczony element.. ogółem.. każdą szkodę. Trochę jej to zajęło ale kiedy skończyła, kiwnęła głową tak jakby do siebie a na jej pysku widniał uśmiech. Bez słowa, odeszła parę kroków przyjmując dosyć znaną przez wszystkich pozycję.
– Atakować można nie tylko łapami. Wymyśl coś, czego nie ćwiczyliśmy jeszcze a co wydaje Ci się dobrym atakiem i.. zaatakuj mnie. – poleciła krótko. Bo co tutaj więcej mówić?

[Ostatnie Ogniwo]

Ucieszyłem się kiedy atak się udał, ale po chwili zacząłem nerwowo szurać ogonem. Miałem ją zaatakować?
– Nie będę cię atakował! – powiedziałem oburzony. – Jesteś niewidoma, a jak ci zrobię krzywdę? – zapytałem po chwili, ale uświadomiłem sobie jedno. Może i nie widzi, ale to nie oznacza, że jest słaba. Przybrałem postawę do skoku uginając łapy, głowa nisko ogon wysoko i skoczył prosto do celu. Znajdując się blisko zaatakowałem lewą łapą celując w prawy bark, rana miała być zadana szybko i lekko, nie miała mocno uszkodzić smoczycy. Następnie spróbowałem sił ogonem, schyliłem się jak przy skradaniu i wykonałem silny obrót celując nim w łapy Mistycznej, miała się przewrócić, żeby łatwiej jej zadać cios, następnie chciałem spróbować kolejnego ataku atakując paszczą, miałem szybko przejechać kłami po jej lewym boku nie uszkadzając narządów.

[Mistycznooka]

Nie zdziwiła jej jego reakcja.
Od zawsze jakoś ta jej ślepota sprawiała, że mało kto traktował ją poważnie.. a.. mimo wszystko zwierzyna na polowaniu drżała!
Chociaż jego mogło zdziwić jak zwinnie Mistyczna uskoczyła przed atakami. Najpierw uniknęła ogona podskokiem i przelewając ciężar ciała na przednie łapy, gdy tylko stabilnie wylądowała, od razu odbiła się drugi raz by uskoczyć do tyłu.
– Więcej precyzji! – krzyknęła, ustawiając się w pozycji i gotowości na kolejną fale ataku. – Nie kombinuj tak – Jeden dobry i dopracowany atak jest lepszy niż szereg jakiś... wydziwów! – może i brzmiała surowo, jednak nie miała za zamiar brzmieć wrogo. Bardziej.. pedagogicznie go poprawiała jak już na nauczyciela przystało.
No dobrze, zobaczymy co teraz wymyśli..

[Ostatnie Ogniwo]

– Na początku zawsze lepiej poznać swojego przeciwnika – powiedziałem i cofnąłem się kilka kroków do tyłu i czekałem nie ruchomo, oddychałem tak lekko, żeby nie usłyszała, tak jakby wcale mnie tu nie było. Jeden porządny ruch może zakończyć walkę. Wtedy wiedziałem co czynić. Nie myślałem, bo kto wie czy nie czytała mi w myślach.
Skoczyłem prosto na nie, celując w pysk lewa łapa szła po skosie, płynnym szybkim ruchem, celowałem w paszcze, kiedy to po ataku miałem użyć oddechu celować w łapy, Mistyczna miała go uniknąć, żeby lód pojawił się na ziemi, a wtedy jeśli na nim stanie przewróci się i ja będę mógł zadać ostateczny cios.

[Mistycznooka]

No, Ziemisty to miał ambicje.
Mistyczna wiedziała, że póki Grzmot nie zwróci uwagi na to że używa magi by "widzieć", będzie dobrze. Chociaż.. trudno było na to zwrócić uwagę. Mgiełka smoczycy była bezbarwna, bezwonna i bardzo lekka. Jedynie szczątki lekkich drgań maddary mogły coś zdradzić, ale kto zwracałby na to teraz uwagę. Oczywiście nie powiedziała nic o swojej "tajnej broni". Jej zmysły pracowały dobrze, dlatego mgiełka byłą po prostu miłym dodatkiem.
Nic dziwnego że smoczyca dobrze wiedziała co się dzieje. O dziwo.. nie odskoczyła. Kiedy łapa Ziemistego pędziła na jej pysk, ta przechyliła go nieznacznie, blokując okazałą, podwójną parą rogów cały cios. Jej mgiełka wyłapała całkowity kształt awanturniczego ziemniaka, to też smoczyca od razu podniosła łapę, błyskawicznie wręcz i kładąc ją na klatce piersiowej smoka, odepchnęła go do tyłu.
– Kontratak. – rzuciła krótko, tłumacząc co właśnie zrobiła.
– Ostatni raz zaatakuj, potem przejdziemy do Obrony.

[Ostatnie Ogniwo]

Zadanie było nie do wykonania, ale wierzyłem, że dam radę. Nawet jeśli specjalnie się podda. Stanąłem na moment i pomyślałem o jej intuicji, ona dokładnie wie gdzie zaatakować tak jakby wszystko widziała. Może jest czarodziejem? Nie powiedziała mi, że jest łowcą. Ale może potrafi czarować.
– Słyszałaś kiedyś o maddarze? Musiałaś, ciekawa broń ta cała magia nie sądzisz? – zapytałem szukając słabych punktów smoczycy. Gdy nagle zauważyłem drgnięcie, czyżby smoczyca była otoczona bańką, może to jej jakoś pomaga? Byłem teraz blisko, dość blisko, zaatakowałem bańkę oddechem, albo przynajmniej zasłoniłem ją na moment i patrząc na prawy bark zaatakowałem jak najszybciej lewy bok smoczycy, miałem przejechać lekko pazurami, nie chciałem jej uszkodzić.

[Mistycznooka]

//.. Y ale maddary się nie da zamrozić smoczym oddechem XD Ponadto nie widzisz tego tworu – jest przeźroczysty.

O, a jednak! Mistyczna uśmiechnęła się zawadiacko. Jedne z jej kart zostały odkryte ale.. co on właściwie robi?
Mistyczna widziała jak kształt jego paszczy rozwiera się – chce zionąć z tak bliskiej odległości? Nie myśląc długo, smoczyca spięła mięśnie, padając na grunt by uniknąć linii ataku. Drugiego uniku nie trzeba było robić bowiem zeszła jak się później okazało z linii obu ataków. No właśnie..
– Dobra, stop. – rzuciła, unosząc się z ziemi. – Młody, zbyt kombinujesz. Twoje ataki są przez to zbyt nieprecyzyjne i chaotyczne. Skup się na jednym – na przykład w tym przypadku tylko na cięciu. Miałbyś dużo większe szanse mnie zadrapać jeżeli.. no właśnie, coś ty chciał zrobić z tym smoczym oddechem? – zapytała ze śmiechem. No nic, chwila przerwy i obrona hm?

// Atak I i II powinno być ;P

[Ostatnie Ogniwo]

// Nie wiedziałem hehe

Atak nie zadziałał, ale teraz po namyśle może mi się to przewidziało? Nic tam nie było, więc to tylko wytwór mojej wyobraźni.
– Pewnie masz rację za bardzo się skupiłem na tym co robiłem. Myślałem, że jesteś otoczona jakąś bańką, która pomaga ci unikać – uśmiechnąłem się i spróbowałem ostatni raz, chciałem trafić. Jedno szybkie cięcie, nie odpuściłbym dopóki nie udałoby mi się, stałem przez chwilę i szybko zamachnąłem łapą próbując zaatakować szybkim cięciem lewą łapę smoczycy, rana nie miała być głęboka, lecz cios zadany został szybko, z góry do dołu.
Po nim musiałem zapytać smoczcy:
– Jak ty to robisz, że tak szybko unikasz, czujesz to jakoś?

[Mistycznooka]

Usmiechnela sie zawadiacko. No, bystre oko musiało zauwazyc jakiś dziwny obraz a moze to czysty przypadek? Nie mniej jednak, wazne ze zdawał sobie ze swoich błędów sprawe.
– Magia. Bron się – rzuciła krotko poczym na rozstawionych szeroko lapach, ugietych ze szkydlami docisnietymi do siebie, glowa docisnieta do szyi a ogonem balansujacym delikatnie nad ziemia, Mistyczna wyskoczyla ku ziemistemu. Wygladalo to jalby chciała go zagnieść. Jednak bylo to celowe – Mistyczna chciala wzbudzic w nim odruch odskoku. Czy w tyl czy w lewo czy w prawo – jego wybór.

[Ostatnie Ogniwo]

U Mistycznej pojawił się uśmiech. Odpowiedź na pytanie była oczywista, magia. Tak jak przypuszczałem.
Nie wiedziałem kiedy wypowiedziała dwa słowa "broń się" i skoczyła w moją stronę.
Jeden szybki ruch wystarczy, teraz wiedziałem o co jej chodziło. Ugiąłem i rozstawiłem łapy, skrzydła przycisnąłem do grzbietu. Ogon uniosłem. Miałem skoczyć na lewo i wylądować pół ogona od ataku. Uginając łapy zamierzałem złapać równowagę, w raz z ogonem, którym balansowałem w powietrzu.