Podnóże Skał

[Moderator]

Skały mają to do siebie, że mają podnóża. Bliźniacze także je posiadają. Teren ten jest obrośnięty wysoką trawą, krzewami i czasem chudymi drzewkami o wystających korzeniach, czy niewielkich sosnach. Zwyczajny teren o sporym nachyleniu. Gdzieniegdzie oczywiście znajdują się przyjemne płaskie okolice nadające się do odpoczynku w promieniach górskiego słońca.

[Mrucząca Łuska]

Rozgwieżdżony ponownie pojawił się na Terenach Wspólnych. W ostatnich księżycach nie wędrował już tak dużo i często jak wtedy, gdy był pisklęciem, ale nie dlatego, że nie chciał – nie miał czasu; teraz, gdy był adeptem, skupiał się bardziej na naukach i treningach. Będzie musiał niedługo wybrać się na spacer...
Rozejrzał się dookoła – to chyba to miejsce miał na myśli Przywódca Wody, gdy umawiał się z nim na naukę. Przy okazji wreszcie go pozna, bo w sumie nigdy go jeszcze nie widział na ślepia. Mocnymi ruchami ogona odgarnął śnieg z jednego z płaskich kamieni, po czym usiadł na nim owijając łapy ogonem. I czekał.

[Znamię Chaosu]

Przywodca Wody nie kazal na siebie dlugo czekac. Na snieznobialym sniegu pojawil sie ogromny cien, ktory rosl i rosl. Rozgwiezdzony w pierwszym momencie molby doznac szkou, jednak kierujac wzrok ku gorze rozpoznalby sylwetke smoka, pokrytego mulista, niebieska luska, a takze przecieta gdzieniegdzie snieznobialymi luskami na lapach i bokach, pamiatka po walce z bogiem smierci. Tak czy owak, bagienny smok wyladowal ciezko na sniegu i wyprostowal lapy. Teraz Adept Ziemi mial do czyniania z przeogromnym smokiem, bo jak to smiesznie juz kiedys stwierdzono, Nieposkromiony zmutowal i nieco urosl. Byl najwiekszym smokiem wsrod Wolnych i to nie uchodzilo niczyjej uwadze, nawet "duzych" smokow. W mniemaniu jednak Wod, byli oni dla niego i tak niscy. Gorowal bowiem nad kazdym, przynajmniej o leb. Teraz jednak ten grozny z wygladu smok rozejrzal sie po Podnozu Skal, by wypatrzec Adpeta, z ktorym sie tu mial spotkac na nauke. A gdy martwe, lodowe slepia w koncu natrafily na mlodzika bagienny ruszyl sie i podszedl do niego. Adept mogl zauwazyc, ze slepia Przywodcy byly pozbawione wszelkich emocji, tak jak i jego pysk. Wrecz dawal wrazenie jedynie martwej, poruszajacej sie skorupy, jakby w ciele tego smoka nie bylo duszy. I zapewne tak bylo. Nie przedstawil sie, jedynie skinal lbem w gescie przywitania. Przywykl juz do tego, ze kazdy zna jego imie.

[Mrucząca Łuska]

W oczekiwaniu na swego przyszłego nauczyciela Rozgwieżdżony zaczął bazgrać pazurem w śniegu, rysując w nim rozmaite wzorki. Gdy zorientował się, że skrywa go cień, uniósł łeb i rozejrzał się, próbując określić jego źródła. Smok. Smok? Jaki... ogromny. Gdy wylądował, adept aż mimowolnie zjeżył sierść na karku, patrząc na Przywódcę. Wiedział, że jest ogromny, opowiadano mu o nim, ale nie miał pojęcia, że aż tak... Zaniepokoiły go puste, martwe lodowe ślepia samca, jakby wyprane ze wszelkich uczuć. Skinął mu jednak łbem, z szacunkiem.
– Witaj, Nieposkromione Wody Oceanu. Moje imię brzmi Rozgwieżdżony Kolec, jestem twoim... synem – przedstawił się. Było to nieco dziwne, w sumie miał już siedem księżyców, a ojca widział dopiero pierwszy raz.
– Miałeś uczyć mnie, jak rozwiązywać konflikty.

[Znamię Chaosu]

Nieposkromiony patrzac na Adepta Ziemi zmarszczyl pysk. Won, jaka od niego dochodzila byla zupelnie Ziemista. Nie pachnial nim, ani....nikim kogo znal, wiec co ten Rozgwiezdzony rozpowiada? Jakim synem? Smok przechylil nieznacznie leb, jednak ruch ten byl tak delikatny, iz nie dalo sie zauwazyc roznicy w polozeniu pyska smoka.
-Jak to, moim synem?
Zapytal, bo nie mial pojecia, ze w Ziemi jest jego dziecko. Wprawdzie Esencji zostalo skradzione jedno z jaj, ale...ale nic mu nie mowila, ze jego syn zyje w Ziemi i ma sie tam dobrze. To byla interesujaca nowina dla tego olbrzyma. Zignorowal zupelnie pytanie Adepta o nauke, ta informacja poki co byla o wiele mniej istotniejsza.

[Mrucząca Łuska]

No tak, Rozgwieżdżony zapomniał, że od wyklucia nie pachniał rodzicami, a teraz jego woń składała się z zapachu Stada Ziemi i jego własnego, może też pachniał nieco ziołami i Kobaltowym Szponem. Poprawił delikatnie skrzydła na grzbiecie i spojrzał ponownie na Wody.
– Jestem twoim synem. Twoim i Esencji Maddary – wyjaśnił. Cóż, był pewny że Przywódca to wiedział, jeśli jednak by tak było, nie pytałby o to. Końcówka jego ogona drgała nerwowo, pysk Rozgwieżdżonego jednak pozostał spokojny.

[Znamię Chaosu]

Popatrzyl na swojego syna uwaznym, przenikliwym spojrzeniem martwych, acz kryjacych w sobie ciekawosc slepi. Zaraz jednak pokiwal ze zrozumieniem lbem.
-Coz...jak Ci sie zyje w Ziemi?
Padlo kolejne pytanie, jak widac nauka bedzie musiala jeszcze nieco poczekac. Ale coz sie dziwic, skoro bagienny widzial po raz pierwszy syna, o ktorego istnieniu dopiero co sie dowiedzial. Byl wiec jego ciekaw. Jaki jest.
-Hmmm i na kogo sie szkolisz?
Dodal, bo w sumie to tez go interesowalo i choc Nieposkromiony mial beznamietny glos, Rozgwiezdzony mogl byc pewien, ze mimo wszystko ten stary smok jest jego ciekaw.

[Mrucząca Łuska]

Przerażał go ten wzrok, lodowe oczy ojca nie były takie jakie powinny być. Takie... martwe. Jakby smok nie posiadał w ogóle duszy, choć rozmawiał z nim normalnie, jak z innymi smokami. Może był nieco przygnębiony czymś, jakieś problemy w Stadzie? No nic, to nie jego sprawa, nie będzie o to pytał. Na pytanie ojca odpowiedział delikatnym uśmiechem i wyprostował szyję, ciesząc się, że Wody przyjął to spokojnie. Bał się, że będzie zły, że wcześniej nic o tym nie wiedział.
– W porządku. Księżyc temu stałem się adeptem, szkolę się szybko, niedługo powinienem przejść kolejną ceremonię – na Czarodzieja – odparł, jednocześnie dając samcowi odpowiedź na jego kolejne pytanie. Cóż, to widać rodzinne – ojciec był czarodziejem, matka niegdyś Czarodziejką i teraz on. Może i jego dzieci będą szkolić się na Czarodziejów? O ile w ogóle będzie je miał... a to, że nauka na razie nie rozpoczynała się, w sumie nie przeszkadzała Rozgwieżdżonemu. Miał na razie okazję porozmawiać po raz pierwszy z Przywódcą Wody i nie zamierzał jej zmarnować.

[Znamię Chaosu]

Pokiwal powoli lbem, przyjmujac do wiadomosci informacje o synu. A jednak, Czarodziej. Ostatnio jego dzieci czesto wybieraly range Lowcy, niektore, juz dorosle, byly Czarodziejami. Ale coz, cieszyl sie, ze i ten jego potomek bedzie Czarodziejem.
-A wiec powodzenia w naukach...
Odrzekl, kladac lape na barku Rozgwiezdzonego. Tym gestem zawsze konczyl ceremonie swoich smokow, jednak Adept Ziemi zapewne tego nie wiedzial, coz...mogl sie czuc wyrozniony. Ostatnio Wody w ogole nie za duzo rozmawial, a juz w ogole nie szukal z nikim kontaktu fizycznego.

[Mrucząca Łuska]

Uśmiechnął się delikatnie, lekko uginając bark pod ciężarem łapy ogromnego Przywódcy. Cóż, on nie znał obyczajów Nieposkromionego, nie można było się temu dziwić, w końcu należał do Ziemi – nie żadnego innego stada. Mimo to oczywiście poczuł się zaszczycony, w końcu swoiste namaszczenie przez samego Przywódcę Wody było już sporym powodem do dumy.
– Dziękuję... tato.
Wstał, uniósł ogon i zakołysał nim delikatnie, próbując się rozruszać i wygonić zimno, wciskające się pod futro, na każdy skrawek ciała Adepta.
– Moglibyśmy już zaczynać naukę? zagadnął spokojnie, rozkładając skrzydła i machając nimi kilka razy dla rozgrzewki. Nie miał nic przeciwko dłuższej pogawędce, ale nauka była czymś ważnym, a nie widział przeszkód, by gawędzili w jej trakcie.

[Znamię Chaosu]

Slowa Rozgwiezdzonego byly....interesujace. Po raz pierwszy Nieposkromiony zostal nazwany ojcem, przez obcego mu prawie smoka, ale mimo to cieszylo go to stwierdzenie. Pokiwal powoli lbem i w tym momencie zmarszczyl pysk. W zasadzie to zapomnial, czego chcial sie uczyc Rozgwiezdzony. Byla to nieco niekomfortowa sytuacja, no ale coz, jego roztargnienie bylo wrecz oczywiste.
-Przypomnij mi, czego chciales sie uczyc?

[Mrucząca Łuska]

Oczywiście, uważał roztargnienie Wód bądź nawet sklerozę jako coś... normalnego przy jego obecnym stanie. Cały czas wydawał się jakiś taki nieobecny, jakby naprawdę przebywał w zupełnie innym miejscu, całkowicie odległym i odmiennym od tego, w jakim się obecnie znajdował. Przekrzywił lekko łeb, patrząc na pysk samca z cieniem troski widocznym w srebrzystych oczach.
– Miałeś nauczyć mnie, jak rozwiązywać konflikty – przypomniał mu, powtarzając słowa z początku ich rozmowy. Nie miał do niego pretensji, rozumiał, że mógł być nieco... zagubiony, ale będzie musiał koniecznie spytać Esencję, co się z nim dzieje. Może ona coś wie...

[Znamię Chaosu]

Pokiwal lbem, powoli, niczym na zwolnionym tempie. Teraz juz wiedzial, czego chcial Rozgwiezdzony.
-A wiec mediacja, bo tak nazywa sie ta umiejetnosc, jak zauwazyles sluzy do rozwiazywania konfliktow. Ale takze do przekonywania.
Oznajmil, po czym znow zamilkl na dluzszy okres czasu. Mozna by rzec, ze nie wie, co zrobic dalej, jednak po chwili bagienny znow sie odezwal.
-Coz, powiedzmy ze znalazles sie na terenach cudzego stada, moze to byc stado Wody. Patrol Lowcow przylapal cie na przekroczeniu granicy, nie wierza w twoje usprwiedliwianie sie, ze nie zauwazyles, gdy przekroczyles granice i w zasadzie nawet nie wiesz, gdzie jestes i jak wrocic do siebie. Jak przekonasz ow osobnikow, ktorzy groza Ci sadem przed Przywodca ich stada, by puscili Cie wolno?
Zapytal, a sam juz w myslach mial gotowa odpowiedz.

[Mrucząca Łuska]

Pochylił głowę w zamyśleniu, dokładnie analizując słowa Nieposkromionych Wód i zastanawiając się nad odpowiedzią, nad rozwiązaniem owego problemu. W końcu zaczął mówić, powoli, jakby myśląc nad każdym słowem.
– To zależy, z jakiego powodu się tam znalazłem. Jeśli to było specjalnie, to oczywiście wina leży po mojej stronie. Ale jeśli nie, jeśli faktycznie nie zauważyłem, że przekraczam granicę, mogę używać argumentów, by przekonać patrol – że gdybym chciał szpiegować, to byłoby to niemożliwe, jestem za daleko od Weyru, a jeśli chciałbym kraść kamienie i zwierzynę, to poradziłbym smokom, by mnie przeszukali i zobaczyli, że nie mam przy sobie żadnych przedmiotów mogących pochodzić z ich terenów. Gdyby jednak mnie nie słuchali, to samo powtórzyłbym przywódcy. W końcu tereny Ziemi są na tyle duże, że nie muszę kraść innym Stadom zwierzyny – rzekł, przeczesując w zamyśleniu puszyste futro na końcu ogona, chociaż jego wzrok utkwiony był w pysku Przywódcy.

[Znamię Chaosu]

Pokiwal powoli lbem, Rozgwiezdzony uzyl poprawnych argumentow, byly jednak do nich watpliwosci.
-Przeszuaknie nie jest dobrym pomyslem, w koncu mogliby Ci zarzucic uzycie magii precyzyjnej do przeniesienia ukradzionych przedmiotow w inne miejsce. Ewidentnym dowodem Twojej niewinnosci bylby przekaz wspomnien. Ich nie da sie zmienic, a kazdy, wprawny Czarodziej, jesli by chcial, moglby to sprawdzic machnieciem lapy.
Oczywiscie ostatnie slowa Wody byly uzyte w przenosni. Zaraz jednak potem mruknal cos pod nosem.
-Dobrze, drugi problem. Walczyly dwa smoki. Przywodca Ognia i Wojownik Ziemi. Przybywa Uzdrowiciel z Ognia. Przywodca ma rane srednia, zas Wojownik, ciezka. Kogo powienien wpierw wyleczyc smok?
Zapytal. Ten problem byl coz, teoretycznie dosc prosty. Jednak ciekawila go odpowiedz Rozgwiezdzonego.