Kampania Iskrowa: Iskra Valanyan

[Wyśnione Szczęście]

Odzyskanie Iskry Valanyan zawdzięczamy smokom Wody:
Przesilenie Północne, Sosnowy Pocisk, Lekkość Wiatru,
Wysłanniczka Nieba, Wybebeszone Jelita
historia spisana przez Wyśnione Szczęście
• • • • • •  
Gdy konflikt z Łowcami Smoków jeszcze raczkował i przejawiał się jako niewyjaśnione zaginięcia na granicy, którymi straszono pisklęta, Stado Wody spotkała ogromna tragedia. Uzdrowicielka Echo Istnienia została zabita podczas jednej ze swoich wypraw po zioła. Jej feniks próbował ją bronić całą swoją magią, lecz na nic się to zdało.

Eksplozję będącą jednym z ataków żar-ptaka usłyszał przebywający nieopodal przywódca, Przesilenie Północne. Niestety dotarł na miejsce za późno. Tancerz, bo tak nazywał się błękitny feniks, rozpaczliwie płakał. Jego lament roznosił się echem po całej Łagodnej Łące. Śpiewał długo, aż w końcu zamienił się w popiół, sygnalizując Wodnym, że doszło do najgorszego. Echo Istnienia zmarła. Już nie wróci.

Na brzegu plaży pozostawiono jedną łódkę, na której leżał zaplątany w sieci i zakuty w kajdany człowiek. Przedstawił się jako Elliot, miał zastanawiająco dużą wiedzę językową. Był złodziejem, który podpadł Łowcom Smoków. Miał zostać ukarany. Wyrzucono go jak zbędny balast, aby pomieścić na łodziach nowy łup – zwłoki uzdrowicielki. Twierdził, że mogli zabrać jej ciało na pobliską wyspę, choć znajdowała się poza granicami Wolnych Stad. Przesilenie Północne zebrał drużynę. Ruszyli w pościg.

Po znalezieniu jej ciała i pokonaniu oddziału Łowców, Wodni spalili ciało Echa, oddając jej ostatni hołd. Płomienie strawiły też kryjówkę oprawców. Po wszystkim Przesilenie zaprosił Elliota do mieszkania u nich na Wyspie Tullipa. Człowiek się zgodził. Wybudował tam zadziwiająco szybko drewnianą chatę, co wydawało się odrobinę podejrzane, ale smoki i tak nie mogły z tym nic zrobić.

Parę księżyców później doszło do kolejnego uprowadzenia. Tym razem partnerka Przesilenia, Sosnowy Pocisk, została żywcem porwana przez orków ze wschodniej pustyni. Zjednoczone siły Ziemi i Wody ruszyły jej na ratunek. Siedem smoków zmierzyło się z oddziałem tuzina orków, przerywając ich handel z mniejszą grupą Łowców. Walka była zawzięta i krwawa. Uwagę smoków zwróciła tajemnicza kobieta władająca magią smoczej krwi. Nie udało im się jej pochwycić. Mogli wybrać albo pościg, albo wylizanie ran, które były zbyt poważne żeby je zignorować.

Po tym wydarzeniu Woda szukała informacji o ów Czarodziejce, ale niewiele się dowiedzieli. Elliot zaproponował udanie się na targowisko na południu, gdzie handlarze wymieniali się nie tylko dobrami materialnymi – informacja była warta tyle co niejeden skarb. Problemem byli wizytujący tam Łowcy. Złodziej zaproponował magiczny kamuflaż. Smoki wątpiły w jego działanie, ale ku ich zaskoczeniu – niemalże stały się końmi, a nie tylko iluzją. Na targu podsłuchali kilka rozmów, jednak to nie to zwróciło ich uwagę najbardziej. W jednym z dużych namiotów znajdowało się kilka smoczych jaj oraz piskląt w klatkach. Dobroduszność grupy nakazała im uwolnić pobratymców. Rozpętała się walka kamuflaż zniknął. Elliot zgubił się w tym chaosie. Po potyczce z łowcami i paroma strażnikami targowiska, grupa wytropiła ich ludzkiego towarzysza. Stanął oko w oko z Czarodziejką, z którą jednak nie miał szans. Gdy Wodni dobiegali na miejsce, kobieta sięgnęła naszyjnika, który wisiał na szyi Elliota od samego początku. Rozbłysło światło, ukazując Iskrę Wieczności. Czarodziejka nie czekała – chwyciła potężny przedmiot magiczny od którego ociekało magią, i wyteleportowała się!

Smoki ze smutkiem zrozumiały już skąd zdolności rzemieślnicze i językowe u ich przyjaciela. Wraz z utratą Iskry, stracił też możliwość komunikacji z nimi. Nikt nie znał ludzkiej mowy, a on nie znał już smoczej. Dopiero po czasie dowiedziano się, że Elliot zdobył ten naszyjnik podczas losowego rabunku. Los splótł ich wszystkich zupełnym przypadkiem.

Ostateczne starcie z Czarodziejką nastąpiło księżyce później na tej samej wyspie, na której spalono Echo Istnienia. Spotkanie jej było wynikiem przypadku – grupa Wodnych miała za zadanie odnieść ostatnich potomków smoczego Plemienia Stepu do Plemienia Wyspiarzy. Natknęli się tam na rannego Ryolita, który był niedoszłą ofiarą oddziału Łowców. Dzięki niemu Woda wiedziała, że ich wróg jest tutaj. W zasięgu pazurów. Rozpoczęły się poszukiwania. Jednak nawet po znalezieniu celu okazało się, że walka nie będzie taka prosta. Kobieta była sprytna i zaklęła kilka losowych głazów tak, by nie dało się jej zranić dopóki te nie zostały przełamane. Wybebeszone Jelita wzięła na siebie uwagę kobiety, podczas gdy reszta szukała i niszczyła pozostałe kamienie.

Iskrę Valanyan odzyskano z ciała Czarodziejki i odniesiono do Świątyni. Bogini Rzemiosła wróciła.

Elliot do końca życia mieszkał na Wyspie Tulipa. Jednak wraz z jego śmiercią, drewnianą chatkę dopadła zgnilizna i ząb czasu. Był cichym bohaterem tej historii i przyjacielem Wody, która nigdy o nim nie zapomniała.