Wypalona plaża

[Zew Nieba]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Widział, że pokaz działa, więc teraz przysiadł i zaczął eksponować swoją umięśnioną klatę. Samiec przywiązywał dużą wagę do ćwiczeń fizycznych, gdyż zdawał sobie sprawę, że zdarzają się sytuacje, w których magia może nie zadziałać. Wtedy trzeba mieć dość siły, żeby obić komuś gębę w bardziej bezpośredni sposób. Plus, no, mięśnie podobają się samicom, niektórym.
Zespół miast i wsi, a to ciekawe.
– Solen to jedno, wielkie miasto, jest teatr, uniwersytet i takie tam. W mieście występują różne dwunogi i smoki, żyjąc we względnej zgodzie. A jak nie, no to ja wkraczałem i rozwiązywałem problemy go taidhleoireachta lub też daniem w sníomh. – rzekł samiec, uśmiechając się delikatnie. Przypomniało mu się, jak udało mu się rozsadzić spór o kamień szlachetny, jak chciało go mieć kilka osób! Zaliczyłby zadanie z perswazji u jakiegoś piastuna na wolnych! Ale no, jak dawno temu obrażał go jakiś marynarz, to chyba złamał mu kark czy coś.
– Co możesz mi powiedzieć o Sautarze? – zagadnął. Ciekawiło go to.. królestwo? Obiła mu się ta nazwa o uszy. Poza tym, wiedza rozwija, przecież nie może uchodzić na prostaka, nieprawdaż?

Gwiezdna Egzekucja

[Gwiezdna Egzekucja]

Nie rozumiała obcych słów... ale raczej czuła jakby były jasne.
– Też mamy uniwersytet. Nigdy nie byłam w środku. Moim przeznaczeniem zawsze było zakończenie akademii wojskowej, więc nie było to miejsce dla mnie. – Odparła sięgając do swoich wspomnień. Budynek był całkiem imponujący – właściwie obiektywnie piękny i stał tuż przy bibliotece. Mimo tego nigdy nie było jej po drodze, by do niego zajrzeć. W teatrze też nie była, ale to już w ogóle nie było miejsce dla takich jak ona.
Gdy usłyszała pytanie samca, pogładziła się łapą po brodzie i mruknęła z zastanowieniem.
– Ah. Nie ufam sobie wystarczająco, by opisać Sautar poprawnie. Nie jestem przecież poetą, a tylko oni potrafią pokazać duszę słowami. Kulturowo wydaje się być podobny do twojego Ode Solen.
– Musiała pomyśleć sekundę by zebrać myśli i w końcu, uśmiechnęła się lekko.
– Stolica jest piękna, położona na brzegu morza, a jednak zawsze bezpieczna od jego fal. Niewysokie budynki z białego kamienia stale błyszczą w świetle słońca, a jeszcze lepiej w chłodnym odbiciu księżyca. Z resztą właśnie wyciszenie w nocnym świetle prowadzonym przez gwiazdy pozwala najlepiej odczuć łaskę naszej bogini opiekunki. – Jej głos zawarł wystarczająco szczerej, delikatnej emocji by zmiękczyć swoje naturalnie twarde brzmienie.
– W całym kraju bywa ciepło, ale nigdy tak by ugotować się w swojej skórze natomiast zima uderza jak taran w bramę. Dużą część naszego górzystego terenu zajmują gęste lasy i złociste pola... hm...
– Przerwała jakby zaczęła gubić wątek. Zastygła na moment po czym pokiwała łbem na boki z cichym prychnięciem.
– Jak już mówiłam nie jestem w tym najlepsza. – Jej dusza tylko tyle potrafiła z siebie wypluć zanim słowa wydawały się tracić pełnię swojej mocy.
– W każdym razie cenimy sobie silne wojsko, wielkie umysły i szczerą, ciężką pracę. – Podsumowała z dumą.

//Ważki Kolec

[Zew Nieba]

– Ah, kamienne mury, skąpane w migoczącym świetle gwiazd, i to jeszcze w górach. Patrzenie na pogrążony w półmroku krajobraz, piękne lasy, u podnórza wysokich skał i dumnie stojących łańcuchów górskich, wspaniałych w swej surowości, strzegącej delikatności zielonych kniei. – wykoncypował Flemeth. Nauczył się dobierać piękne słowa przy opisach, gdy pomagał ojcu w handlu. Żeby zarobić, czasem trzeba być się poruszyć duszą klienta. Tutaj chciał nieco zaimponować ładnej samicy. Wydała się starsza od naszego olbrzyma, co trafiało w jego gust, jeżeli chodzi o płeć przeciwną.
– Jeżeli chodzi o rzemiosło wojenne, to Ode Solen jest pilnowane przez dobrze wyszkolona straż. Byłem strażnikiem czas dość krótki, ale nauczono mnie silnej woli, i konieczności podejmowania ciężkich decyzji. Zabijałem kiedy było trzeba, lecz na równi starałem się używać dyplomacji. Ode Solen jest podobne do Sautaru, mamy mocni zarówno w piśmie i poezji, jak i we włóczni i strzałach. – rzekł, bawiąc się swoimi dwoma pierścieniami. Za zasługi.. wszystkie zostały przyćmione jego grzechem.
– Bogini? Hm, nauczyłem się jednego. Bogowie służą wyłącznie swoim pobudką, nie ma co na nich liczyć, trzeba brać swe sprawy w swoje łapy, wykuć swą ścieżkę samemu, i nią podążać. Nigdy nie powinno oddawać swej wolności. – powiedział, spinając lekko ciało, na pysku nadal był łagodny uśmiech. Ogon poruszył się raz, uszkadzając nieco krzaki w pobliżu dwumetrowego kolosa.
Przybycie na wolne tylko potwierdziło jego przekonanie, co do bóstw. Wojna, problemy stadne, prymitywizm i mieszkanie w jaskiniach, modlitwy do bogów o pomoc. Zacofanie. Miał zamiar nieco zaangażować się w sprawy słońca, i pomóc im osiągnąć większą światłość.
– Tęsknisz czasem za domem? – zapytał. Zagadnienie poruszone, gdyż chciał uzyskać pokrzepienie, że nie jest sam. Wyciągając wnioski z wypowiedzi pięknej Egzekucji, można stwierdzić, że istotnie tęsknota jej dotyka.

Gwiezdna Egzekucja

[Gwiezdna Egzekucja]

Samiec skutecznie udowadniał, że nie jest prostakiem. Warto było podjąć próbę poznania go. Uśmiechała się z lekkim uśmieszkiem na jego pokaz, a potem spojrzała nieco pogodniejszym wzrokiem, gdy potwierdził, że ich ojczyzny miały dużo wspólnych cech. Niby niewiele, ale nie musiał podkreślać, że są podobne. Niby wypowiadał fakt a z drugiej strony, wyglądało to jak metaforyczne podanie łapy.
Wprawił ją w wystarczająco dobry humor, by bez ściągania uśmiechu z pyska jedynie podniosła brew w odpowiedzi na jego opinię o bogach.
– Rozumiem. – Kiwnęła łbem.
– Wolność jest dla niektórych najwyższą wartością. – Nie dla niej oczywiście. Bycie narzędziem dla godnego Pana było znacznie bardziej satysfakcjonujące – dawało poczucie misji... Przynależenia do czegoś większego.
Czym innym było bycie żołnierzem/ rycerzem lub strażnikiem? Czyżby nie bycie sługą króla.
A już o tym mówiąc...
– Tak, tęsknię. – Potwierdziła. Tym razem jakby posmutniała, ale złapała się na tym w miarę szybko. To nie był moment na takie markotności. Włożyła grzebień do torby, by potem zacząć ją zakładać.
– Jednak mógłbyś mi pomóc oddalić tą tęsknotę podarowując mi elegancki pojedynek. Były strażnik z byłym strażnikiem. Chciałabym zobaczyć jak wytrenowali cię w Ode Solen. – Odparła, przechylając łeb na bok w lekko zadziorny sposób.

Zew Nieba