Zapowiedź wojny

[Nieśmiertelna Dusza]

Ciemny cień padł na Skały Pokoju. Niewielki punkt na niebie, zataczając koła powoli obniżał pułap. Niebawem widać było już smukły kształt smoka.. Kilka długości ogona niżej widoczna była już fioletowa maść łusek i trójkątnie zakończony ogon. Nieśmiertelny Ogień przybyła na Skały Pokoju. Z nowiną.
Smoczyca osiadła delikatnie jak płatek śniegu, składając skrzydła w dosłownie idealnym momencie. Biały puch, zalegający dookoła, wzniósł się pchnięty podmuchem lądowania. O dziwo, bo smoczyca wylądowała z lekkością promieniującą wprost z jej wyglądu.
Mocno wychudzona i zbiedniała. Matowe łuski, widoczne żebra, poszarpane błony lotne. Ogon suchy jak nitka, można swobodnie liczyć gołym okiem wszystkie kręgi. Cała wyglądała jak upiór Tarrama.. Obrazu dopełniały ślepia, lekko zapadnięte, ale płonące sinym błękitem. Bladym niebieskim płomieniem, który wnikał w duszę i penetrował ją na wskroś.
Stanęła na tylnych łapach, łapiąc równowagę kruchego ciała z pomocą skrzydeł i zaryczała głośno. Wyzywająco. Jednocześnie posłała też mentalną wieść do Nieokiełznanych Wód Oceanu i Zaklinacza Cieni. Niosła tylko wspomnienie ryku i prośbę przybycia.
Następnie opadła z powrotem na cztery łapy i trzasnęła ogonem jak z bicza. Mała, drobna smoczyca, za którą stała potęga Ognia. Oraz poparcie Cienia. Bowiem każdy mędrzec powie, że im jest ciemniej tym jaśniejszy jest płomień, a im większy goreje ogień, tym dłuższe za nim kładą się cienie..

[Znamię Chaosu]

Lazil gdzies na terenach wspolnych, gdy nagle do jego umyslu dotarl impuls od Niesmiertelnej. Wzywala na Skaly Pokoju, wiec zapewne taki komunikat otrzymali rowniez i pozostali Przywodcy, a kto wie, moze i nawet wszystkie smoki? Tylko po coz ich wzywala, czyzby w koncu miala zamiar wypowiedziec tak dlugo wiszaca nad nimi wojne, czy moze po prostu sie jej nudzilo i chciala o czyms porozmawiac. Tak czy inaczej ociaglal sie jeszcze chwile. W miejscu, gdzie przebywal nie bylo dobrego miejsca do wzbicia sie w powoetrze, wiec po prostu szedl przed siebie, az w koncu znalazl sie na odpowiedniej przestrzeni, by rozlozyc skrzydla. Kilkoma machnieciami wzbil sie w powietrze i skierowal w kierunku Skal Pokoju. Lecial niespiesznie, bo i po co? Zapewne minie jeszcze sporo czasu, nim ktokolwiek tam sie pojawi, a on byl teoretycznie blisko. Zatopiony w swoich rozmyslaniach juz po raz drugi przelecialby miejsce docelowe, jednakze zawrocil i niczym drapiezny ptak zapikowal w dol, by w koncu rozkladajac skrzydla, wyhamowac niedaleko ziemi i opasc ciezko na bialy puch. Coz, nie da sie ukryc, ze taki olbrzym wzniecil nawet spora zamiec sniezna, no ale na szczescie nie bylo tu w zasadzie duzo smokow, byla tylko ona, Niesmiertelna, wiec raczej nikt nie bedzie mial mu tego za zle. Reszte dzielacego ich dystansu przeszedl na piechote, a gdy znalazl sie w odpowiedniej odleglosci, skinal fioletowej lbem. Teraz wystarczylo czekac na wszystkich...a moze w sumie....wezwala tylko jego? Nie, gdyby tak bylo, to spotkaliby sie na granicy, a nie tu.

[Zaklinacz Cieni]

Kalhair spodziewał się, że prędzej czy później zostanie wezwany na Skały Pokoju przez swoją sojuszniczkę. Kiedy dotarł do niego magiczny sygnał, natychmiast porzucił swoje zajęcia, machnął skrzydłami i poleciał w obranym kierunku. Miał nadzieję, że w czasie przelatywania nad granicą Ziemi i Wody przejdzie mu to okropne uczucie, jakie pozostało w głowie po telepatii Nieśmiertelnej. Nadal tego nie znosił i chyba już się do tego nie przyzwyczai.
Jasnofutry smok zniżył lot i wylądował miękko nieopodal pozostałych. Ułożył wygodnie skrzydła na grzbiecie, po czym zrobił parę kroków w stronę towarzyszy. Stanął u boku Nieśmiertelnego Ognia, jak zwykle dumny i dostojny. A do tego pozbawiony jakichkolwiek wyrzutów sumienia za to, jak niebawem rozwinie się sytuacja.
Popatrzył znacząco na Ogień. Mogła zaczynać.

[Nieśmiertelna Dusza]

// już bez dalszych opóźniej

Nieśmiertelna skinęła łbem Nieokiełzanemu, ale nie odezwała się. Obserwowała niebo. Niebawem zobaczyła już tego, na którego czekała. Kiedy Zaklinacz wylądował gładko, chrząknęła lekko i skinęła mu łbem. Wtedy dopiero jej bladobłękitne spojrzenie skupiło się na Przywódcy Wody.
– Nieokiełznane Wody Oceanu. – powitała go po raz pierwszy tym długim imieniem – Zostałeś tu wezwany jako przedstawiciel Stada Wody. Połączone siły Stad Ognia i Cienia pragną walki o tereny przynależne Twemu Stadu.
Nie chciało jej się mówić. Po cóż? Przecież ma magię.. Zmrużyła powieki i po chwili między nimi wyrosła.. Mapa. Mapa terenów smoczych, z częścią zaznaczoną na niebiesko, a inną na czerwono.
– Niebieskie miejsca, to potencjalny łup Wody. Czerwone, to łup naszego sojuszu. Do walki stają wszystkie smoki, jakie mają na to ochotę..
Czekała na jego odpowiedź. Właściwie nie miał wyboru, poza poddaniem się bez walki. Najadą ich tak czy inaczej, jednak według praw smoczego świata, najpierw ich o tym poinformują. Powstrzymała się od ironicznego uśmiechu. Cóż za parodia!

// No i owa mapka : http://imageshack.com/a/img30/461/6uwp.png

[Znamię Chaosu]

Nieposkromiony nie okazal zadnych emocji. Domyslal sie po co tu przybyla, ale pojawienie sie Zaklinacza nie uszlo jego uwadze. Wrecz zasmial sie w duchu na to, co wlasnie tutaj sie odbywalo. Bo to byla farsa, a nie wezwanie do wojny. Bagienny pokrecil z rozbawieniem lbem, na te mysl, a na jego pysku odmalowal sie lekki usmiech, gdy zauwazyl pieknie zrobiona dzieki maddarze mape. Ciekawilo go jednak to, skad Ognista zna tak dobrze topografie Wolnych Stad. Byla mloda, a nie zwiedzila jeszcze terenow tak licznych, by moc uzyskac tak dobre odwzorowanie. Ale mniejsza o to.
-Zartujesz, prawda?
Zapytal po chwili, jednak slowa nie byly skierowane do Ognistej, a do Cienistego.
-Woda, jako pierwsza wyciagnela lape, ku twojej grupce smokow. Ja, jako ich Przywodca zaproponowalem Ci tereny Wody, dobrowolne oddanie ich czesci, ktorymi pogardziles, a teraz chcesz o nie walczyc?
Wodny prychnal.
-Jestes smieszny, Zaklinaczu Cieni. Tereny, ktore teraz dostaniesz, po wygraniu wojny do spolki z Ogniem beda jedynie ochlapami.
Oznajmil, po czym przechylil lekko leb na bok, raz jeszcze spogladajac na teoretyczne lupy wojenne. Zupelnie stracil zainteresowanie Cienistym. Smoki Wody wyciagnely do nich lape, teraz nie mieli prawa nawet podniesc luski na to stado. Nowi, ktorzy zostali wmanipulowani przez mloda Przywodczynie Ognia do walki o nic. A propo samicy, lodowe, stalowe slepia Wody przesunely sie na wychudzona smoczyce.
-Co do terenow przyleglych do Terenow Wspolnych. Nie zgadzam sie na ich ruszenie. Nie odbierzesz Wodnym dostepu do azylu kazdego stada, czy to Ci sie podoba, czy nie. Jednak z tego lupu musisz zrezygnowac.
Oznajmil, nie byla tu jedyna od stawiania warunkow, co to, to nie. A Wodni, odcieci od terenow Wspolnych, no jakze by to niby mialo w ogole sens? Bagienny raz jeszcze rzucil okiem na to wszystko po czym ponownie sie usmiechnal, poslal maginczy impuls w kierunku Pasterza Gwiazd. Niech glos boga sie tu wypowie. Niech bagienny przekona sie, ze wszyscy go opuszczaja, nawet Oni. Chcial to wiedziec, ze po prostu zostal zdradzony na wszystkich juz mozliwych frontach. Potrzebowal tego, oj bardzo tego potrzebowal.
-I oto, jak Wolne Stada odwdzieczaja sie stadu, ktore walczylo jako jedyne przeciwko Panu Smierci, ktore nie pozwolilo pladze zla i wiecznej ciemnosci na pochloniecie tych ziem, nie tylko Wodnych, ale i Ognistych, a takze Ziemnych. A co wzamian otrzymuja? Zdrade, chec obszarpania tego, co drogocenne. I to w jaki niehonorowy sposob! Dwa stada przeciwko jednemu! Immanorze, widzisz i nie grzmisz.
Te slowa Nieposkriomiony wypowiadal wrecz z potwornym bolem. Choc jego slepia pozostaly martwe. Gral, czy mowil powaznie? To jedynie bogowie beda w stanie ocenic. Jedno bylo pewne, to wszystko bylo smieszne, przezabawne dla tego smoka. Po prostu boki zrywac!


EDIT: Pasterka jest w trakcie egzaminów i nie przyjdzie. /Naomi

[Nieśmiertelna Dusza]

// generalnie magicznie zaznaczona topologia jest bez obozów. Nie chciało mi się edytować bardziej naszej mapy niż zrobiła to Zaklinacz :P

To, czego Nieokiełznany nie przewidział, to wiedza Nieśmiertelnej. Była o wiele większa, niż mogło się zdawać. Ba! Znała tereny pod barierą być może najlepiej z żyjących smoków. Strapiony zaopatrzył ją w wiedzę o terenach Wody, Cisza – Ziemi. Smoki Wiatru zaś zostały w całości wchłonięte przez Ogień. Wiedzy więc jej nie brakowało, mimo stosunkowo młodego wieku.
Słysząc o kawałku przy Terenach Wspólnych skinęła łbem. Zaklinaczce zależało na terenach wspólnych, ale mając sojusz z Ziemią mogła zawsze lecieć ponad ich terenami.. Tak jak czynił to dawniej Wiatr. A później..? Kto wie co się zdarzy. Machnęła łapą, a na "mapie" pojawiły się poprawki. Zniknęła część przy terenach wspólnych, za to połowa pustyni Nerani zapaliła się czerwienią.
– Teraz lepiej? – nie siliła się na komentowanie czegokolwiek więcej. Ton miała chłodny i rzeczowy, nie dając się wciągnąć w jego docinki – Nieokiełznane Wody Oceanu, nikt nie będzie prowadził z Tobą jałowych dysput. Przybyliśmy tu, by rozwiązać to jak Wolne Stada. Moglibyśmy wzorem Równinnych napaść Cię w Twoim obozie, w nocy. Dysponuję wiedzą, gdzie się znajduje. Ale rozwiązujemy to na stopie cywilizowanej, prawda? Więc, jako Przywódca Stada, odpowiedz po prostu. Poddajesz się, czy stajesz do walki? Chcemy jak najszybciej ustalić jej warunki.
Zmrużyła ślepia. Wiedziała, że to jej przyjdzie się z nim mierzyć.. I już teraz wiedziała, że będzie ciężko. Spodziewała się, że smok zechce ją zabić. Mimo to, stawała z innymi. W końcu była Przywódcą.

[Znamię Chaosu]

Spojrzal na to, jak czerwone miejsce znika, zastepujac je innym, jeszcze wieksza polacia zabieranych ziem i pokrecil rozczarowany glowa.
-Rozumiem, zes mloda i slabo znasz sie na wielkosciach. Jednak daruj sobie dobieranie kolejnych terenow. Chcecie nam zabrac wystarczajaco duzo ladu, w zamian oferujac niewiele....a duzo wody. Moje smoki nie sa smokami morskimi, nie polujemy wsrod toni, przystajac na takie wasze warunki i tak ide Wam na lape.
Oznajmil oschlym tonem, a w jego slepiach pojawil sie drapiezny blysk. Blysk emocji, ktore dawno nie widnialy na obliczu tego smoka.
-Badz tak mila i skoryguj jeszcze to, co zmienilas.
Wskazal na polowe pustyni. W zasadzie i tak tam niewiele sie znajdowalo, ale nie pozwoli Ogniowi na zabranie jeszcze wiekszej ilosci ziem. Poki co jednak nie konczyl na negocjacjach.

[Zaklinacz Cieni]

Słowa przywódcy Wody nie zrobiły na Kalhairze wrażenia. Ten tylko przechylił lekko łeb i zwrócił się do towarzysza spokojnym tonem:
– Skoro tak bardzo cenisz sobie honor, nie powinieneś niczego oczekiwać w zamian za swój dobry gest. Altruizm polega właśnie na tym, że dając coś z siebie, nie myślisz o osobistych korzyściach... A my nie jesteśmy tacy źli, jak ci się wydaje. Walcząc na wojnie, dążymy do równowagi między stadami.
Zaklinacz Cieni nie mógł pozwolić, by jego stado już zawsze ograniczały ciasne granice jak w przypadku Wiatru, o którym słyszał tyle opowieści. Podejmował takie a nie inne decyzje, bo zależało mu na dobru swoich poddanych i wbrew temu, co sądził przywódca Wody, nie dał sobą kierować przez Nieśmiertelny Ogień. Zawarli przymierze, by wspólnymi siłami dokonać rzeczy wielkich. Już niedługo Wolne Stada czeka rewolucja.
„Patrzcie państwo: myśli, że zgadzając się na nasze warunki, robi nam łaskę.” – przekazał telepatycznie Ogniu, gdy usłyszał, jak to starzec idzie im na łapę.
– Mamy przewagę liczebną, ale nie potraktujemy was niesprawiedliwie. Każdy Wodny będzie miał tylko tylu przeciwników, przed iloma jest w stanie się obronić. Pragniemy także, by zwycięstwo odniosła strona, która wygra więcej walk – kontynuował. Musiały zostać ustalone wszystkie aspekty wojny.

[Szczyt Potęgi]

Cień.
Taki, który zwiastuje pobudkę z długiego letargu. Taki, który oznacza przybycie smoka.
I to nie byle jakiego, lecz waszego pokornego sługi- Zemsty Potępionych, Pasterza Gwiazd, posłańca ze strony Najwyższego. Kopnięty nagłym impulsem oraz wolą Pana wyrażoną poprzez różne, nieprzyjemne wizje, zdołałem przylecieć w miarę rozeznanym w sytuacji. Przynajmniej na tyle, na ile pozwalał mi nie do końca trzeźwy umysł.
Nie wylądowałem jednak tuż obok zgromadzonych, lecz kilka ogonów dalej żeby przejść ten jeden kawałek i nieco bardziej rozruszać zesztywniałe, tylne odnóża.
Ziewnąłem przeciągle.
"Kur*aż wasza mać... przez te wasze wybryki nawet nie pośpię...
Kilka kroków mniej dzieliło mnie od Nieposkromionych Wód.
"Nie pojem bez potrzeby myślenia czy właśnie w tym samym momencie nie głoduje jakiś śmiertelnik."
Stanąłem tuż obok przywódcy Wody.
"I kto mi za to niby zapłaci, co? Może na raty mi Thahar kamienie dawać będzie?"
...
...
...
Banda śmierdzących liberało-nierobów pod wezwaniem czterech boleści oraz ewentualnego niewyspania. Chędożcie się. Wszyscy.
Ostatecznie wsparłem cielsko o czarnym kosturze sapiąc przeciągle. Przy okazji przetarłem odrobinę lewe ślepie żeby usunąć zalegającego w nim śpiocha. Nie ukrywałem nawet specjalnie złego nastroju. Śmiałem nawet twierdzić, iż nawet gdybym próbował go zatuszować, byłoby jedynie dużo gorzej... i sztucznie.
– Witajcie.
Tak też mówiąc, posadziłem zadek na glebie obserwując całe zgromadzenie. I choć Uśmiech oraz Nieśmiertelna mogliby uznać mnie za milknący monument, to w rzeczywistości została do poruszenia jeszcze jedna rzecz- Woda. Nawiązałem ledwo wyczuwalne przez pozostałych połączenie mentalne z Nieposkromionym. Przekaz z mojej strony był bardzo krótki, lecz treściwy.
~Dopełniło się. Pamiętaj o przepowiedni oraz mojej dawnej obietnicy, magu.~
Niemal jednocześnie podjąłem:

-Pragnę spytać gdzie jest przedstawiciel stada Ziemi? Oni również mieszkają pod barierą i mają prawo wiedzieć o tym, co będzie miało miejsce. Czy przedstawili wcześniej swoje stanowisko w tej sprawie?

[Znamię Chaosu]

Westchnal jedynie na wzmianke o honorze. Nie zabil i nie bedzie zabijac. Jedynie bronil tego, co kochal i tak bedzie zawsze, nawet zza grobu. Bedzie przesladowal tych, ktorzy odwaza sie podniesc lape na jego bliskich. W odpowiedzi na nie potraktowanie niesprawiedliwie usmiechnal sie jedynie krzywo.
-Walka dwoch na jednego juz jest niesprawiedliwa, nie uwazasz?
Zapytal.
-Skoro nie chciales wziac terenow po dobroci, a sila, trzeba bylo samemu stoczyc z Woda pojedynek, a nie zaprzegac jeszcze Ogien.
Odpowiedzial, po czym umilkl, gdy na Skalach Pokoju pojawil sie dziadek, znany jako Pasterz Gwiazd. Myslal, ze ten starzec nie odpowie i choc w zasadzie trzymal sie lepiej, niz bagienny zdziwil go jego widok. Mimo to nie dal po sobie tego poznac, ksiezyce mieszkania w skorupie robily swoje. Jego magiczny impuls odebral niczym balsam dla umyslu...bylo w nim cos kojacego. Przypomniec sobie....ale....o czym? Zmarszczyl pysk, probujac sobie to przypomniec, a jednoczesnie odcial sie poki co od otaczajacego swiata. Probujac przypomniec sobie ta przepowiednie, to spotkanie....Pamietal.

[Nieśmiertelna Dusza]

Nieśmiertelna uśmiechnęła się delikatnie, czując dotyk Zaklinacza w swoim umyśle.
~ Widzisz, on tak zawsze.. Dzięki bogom niedługo spadnie ze piedestału. Może za to Stado weźmie się w końcu ktoś rozsądniejszy, bo to nie są złe smoki. ~
I choć mówiła mentalnie tylko do swojego sojusznika, to ślepia wpatrywały się w Nieokiełznanego. Kiedy przybył Pasterz, skinęła mu łbem. Jednak za dobrze aż wiedziała, co myśli ten stary smok. Przemówiła jednak do Przywódcy Wody, tonem uprzejmym i słodkim, w ogóle nie pasującym do treści, jaką niósł :
– Nie obchodzi mnie, co w twoim starczym umyśle za obrazy powstają gdy patrzysz na swoje smoki. Świnki morskie, foki czy wieloryby. Szczerze mówiąc mam to głęboko pod ogonem, razem z całą resztą Twoich imaginacji, wyobrażeń, chorób psychicznych czy demencji starczej. Nadstawiamy taką samą ilość terenu pod barierą, patrząc stricte na ich powierzchnię. Przestań więc wreszcie traktować mnie z góry, czego mam powyżej rogów i ironizować. Warunki dyktują wyzywający. Jeśli ci nie odpowiadają, sam wyzwij jakieś Stado i za teren "zastawu" daj całą wodę Wody. A tymczasem gotuj się do walki na Arenie jutro. Przybędziemy walczyć. Jeśli się nie stawisz, przyjmujemy to jako kapitulację. Ruszymy ku granicom i zabierzemy tereny, jako wygraną.
Zmrużyła powieki. Iskry fioletu sporadycznie przemykały jej po łuskach. Była zła. Och, była bardzo zła. Jednak poza twardym tonem i lekkimi wyładowaniami maddary, jak elektryczności tuż przy skórze, nie szło tego odczuć. Prorok jednak znał ją długo, dosyć długo by wiedzieć, w jakim jest stanie. Wściekła była, na tego nadętego bubka, który na każdym kroku pokazuje jej wyższość, a gdy przychodzi co do czego, to prowadzi Stado ku powolnej zagładzie. Czy on sobie wyobrażał, że będą jeszcze z nim dyskutować? To jest wojna! Najwyraźniej na starość coś mu się klepki poprzestawiały..
– W związku z naszą przewagą, dobieramy przeciwników tak, by żaden z waszych smoków nie walczył z ilością z jaką nie jest w stanie się obronić. To dla was na rękę. Kompani mogą wziąć udział w walce, macie ich więcej, więc o kolejne ustępstwo. Z resztą, nawet gdybym chciała nie mogłabym tego zakazać.. Jeśli chcemy uniknąć niepotrzebnych, dodatkowych trupów na pobojowisku, radziłabym by każdy po zakończeniu swojej walki grzecznie usiadł na zadku. Inaczej, gdy będą dołączać jak im widzimisię każe, zrobi się z tego wojna totalna i ranni łatwo ucierpią jeszcze mocniej.. Na miejscu zaproponujemy podział walczących na w miarę wyrównane poziomy, z udziałem wszystkich chętnych smoków. Zwycięża Stado, które liczy sobie więcej wygranych walk. Tyle w tej kwestii.
Zrobiła krok w tył i.. Odwróciła się bokiem do Przywódcy. Zachowywał się krytycznie, nie miała więc zamiaru dłużej prowadzić z nim rozmów. Przeniosła spojrzenie na Pasterza Gwiazd i zmrużyła ślepia lekko.
– Nie pomyślałam o wezwaniu Marzenia Ziemi. Ogień wyzywa Wodę. Wezwałam Cień, sojusznika mojego. Ziemia nim nie jest. Jeśli Woda pragnie pomocy, czemu oni nie odezwali się do Ziemi? – uniosła brew. Wciąż buzowała w niej adrenalina – To sprawa między naszymi Stadami i jeśli nikt nie chce wzywać Ziemi, której terenów się to nie tyczy, to nie widzę powodu, dla którego powinna być wezwana. Czy masz jakieś zastrzeżenia, Proroku, czy możemy udać się do naszych obozów i szykować na jutro?
Skinęła mu łbem, przy słowie "proroku". Szacunek. Słowo najwyraźniej w języku obcym dla Oceanów. Aż trudno jej było uwierzyć, że sama głosowała za nadaniem mu trzeciego członu.. Ten smok za grosz nie miał klasy.

[Znamię Chaosu]

Usmiechnal sie pod nosem widzac, jak ta mloda, niedoswiadczona smoczyca blednie odbiera jakiekolwiek jego slowa. Od razu przyjmujac je za kpiarskie, a wszak mowil beznamietnym tonem, a przeslanie bylo jasne i w zaden sposob nie bylo obrazliwe. To teraz ta mlodka pokazala, jaka jest naprawde, ze to ona uwaza sie za wypierdek bogow i prowadzi sie, niczym krolowa na wlosci. Troche sie panienka myli, niestety. Pokrecil z rozbawieniem i rezygnacja lbem. Naskakiwala na niego, jakby przed chwila wyzwal jej matke od najgorszych, coz najwyrazniej to wlasnie ta smoczyca cierpiala na syndrom nizszosci i musiala sie po prostu wyzyc na kims, kogo jej slowa po prostu nie obchodza.
-To, ze jest to wojna, jak to swietnie ujelas, nie znaczy, ze bedziemy przytakiwac na jakiekolwiek wasze zadania. Postawilem sprawe jasno, Pustyni nie oddam, zabieracie i tak spora czesc terenow. Czy to Ci sie podoba, czy nie to moje ostateczne stanowisko.
Odrzekl twardo, a jego glos w dalszym ciagu byl spokojny, w przeciwienstwie do tej porywczej malolaty. Zaraz potem powstal i usmiechnal sie wrecz z jadem na pysku do Niesmiertelnej.
-Myslalem, ze kiedys wykazalas sie odwaga...jednak teraz, co pokazalas wzywajac mnie tu, okazalo sie prawdziwym twym obliczem. Przestraszonej mlodki, ktora idzie tylko wtedy na zdecydowane kroki, gdy nie jest sama. Smierc jednak, moja droga....jest samotnoscia, tak bolesna i szalona....ze zrozumiesz ja dopiero, gdy przyjdzie na ciebie pora...
Moze i slowa Nieposkromionego byly szalone, jednak on, umieral juz dwukrotnie i widzial czym jest smierc. Zagladal jej prosto w slepia, walczyl z nia i wyszedl z tego dwukrotnie zwyciesko. Nie ugnie wiec karku przed byle kim. To pewne.
-Ty zas, Zaklinaczu, nieiwiele masz tu do powiedzenia widze, Niesmiertelna rzadzi Toba, jak rzadzila Wiatrem, ciekawi mnie, kiedy i twoje stado zostanie pochloniete przez jej chore ambicje.
Oznajmil krecac z dezaprobata lbem.
-Jesli chciales walczyc o tereny, mimo ze oferowalem je dobrowolnie, trzeba bylo wyzwac nas w pojedynke, wy tchorze jednak trzymacie sie razem, jak widze. Dobrze wiec.
Tym razem to Wody powstal.
-Jestes tak pozbawiona honoru, ze nawet nie przeczekasz ksiezyca, by moje smoki mogly w spokoju przygotowac sie do walki?
Zapytal jeszcze, mruzac przy tym lodowate, pozbawione wszelkich emocji slepi.
-Nie sadzilem, ze upadniesz tak nisko.
Kwestie walki pozostawil jednak do czasu, gdy trzy stada spotkaja sie oko w oko. Wtedy kazdy wypowie swoje zdanie, bo jak widzial, teraz nie bylo sensu przemawiac tej smoczycy do rozumu, bo w obecnej chwili byla go po prostu pozbawiona. Zaslepiona gniewem, Immanor wie na co.

[Szczyt Potęgi]

Uważnie wysłuchałem obu stron mając bardziej na uwadze by ani jedna, ani druga strona nie rzuciły się sobie do gardeł. Właściwie to na dobrą sprawę byłem tutaj głównie po to. Po nic innego. Zresztą była ich trójka, a jednocześnie nie było ich więcej od waszego pokornego sługi. Taki paradoks obliczeniowy.
To znaczy, że jakby przyszło co do czego, to prawdopodobnie strona agresywniejsza musiałaby wiać w podskokach.
No, o ile do tego czasu miałaby na czym skakać. Westchnąłem jedynie ciężko myśląc, iż na dobrą sprawę Ogień oraz Cień mogłyby dać Wodzie przynajmniej ten jeden księżyc na przygotowanie sił. Cóż, ultimatum zostało rzucone, a ja po raz kolejny zdołałem przejrzeć na oczy prosty fakt- gdyby nie bogowie, tym światem rządziliby tylko silniejsi. Póki co, mogliśmy ich jeszcze prosić o łaskę. Przynajmniej w niewielkim stopniu.
Chociaż... czy na pewno?
W odpowiedzi na wymowne pytanie ognistej jedynie skinąłem łbem.
– Jeśli chcecie, jak dla mnie każde z was może pójść w swoją stronę. Nie ma sensu wytykać się palcami i powarkiwać gdy w gruncie rzeczy zdołaliście już sobie wyjaśnić najważniejsze kwestie.

[Nieśmiertelna Dusza]

// czekałam na odpowiedź Zaklinaczki, ale coś się nie kwapi :P

Na wszystkie odzywki Nieokiełznanego jedynie wpatrywała się znudzona w Pasterza. Starzec z Wody po prostu ją nudził.. Czy on myślał, że ktokolwiek z nim dyskutuje? Omawia warunki? Był poinformowany. Przeniosła spojrzenie na Ocean tylko raz, na sam koniec.
– Stado powinno być zawsze gotowe do wojny. A my jesteśmy na tyle miłościwi, że nie napadamy was nocą i nie wyżynamy jak świń. Choć z waszą liczebnością moglibyśmy. Informujemy i załatwiamy spawy tak, jak każą nam Prawa Smocze i Boskie. Bo jesteśmy honorowi dużo bardziej, niż ty Wody. I to właśnie pokazałeś wtedy, owego dnia.
Wzrok miała beznamiętny, jakby patrzyła na kawałek skały czy kępkę trawy. Ze średnim zainteresowaniem i zupełnie wyprany z szacunku. Skinęła łbem prorokowi w podzięce, a następnie rozłożyła skrzydła. Chwilę później była w powietrzu – wspomogła się maddarą, tworząc podmuch w górę. Zam zawinęła w ostrym zakręcie i już leciała do Obozu Ognia.

[Znamię Chaosu]

Pokrecil lbem z dezaprobta.
-Niczym rowninna. Skads ja dorwal na to stanowisko, to ja nie wiem.
Rzekl, gdy Czarodziejka Ognia juz sie oddalila. Zaraz jednak potem sam rowniez rozlozyl skrzydla i odlecial. Nic tu wiecej po nim. Cienisty byl niczym popychadlo w lapach Ognistej i tak tez skonczy, jako pomocnik. Trudno sie mowi. Prorok zas kiedys mu cos przekazal, cos, z czego teraz zamierzal skorzystac, jednak czy nawet na takie pogwalcenie smoczych praw bogowie beda glusi? Oby nie. Tak czy inaczej bagienny oddalil sie niespiesznie ze Skal "Pokoju".