Kwarce Magii Ataku i Magii Obrony

[Agnar]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Agnar nigdy nie czuł się za dobry w używaniu magii. Ba miał nawet z nią problem. Dowiedział się jednak że istnieje coś takiego jak Kwarc. Nie rozumiał za bardzo jak działa ale miał nadzieję że może on jakoś pomóc mu w nauce. Przybył więc pod owy kwarc z darem. Dwa kamienie szlachetne. Powinno chyba wystarczyć, prawda? Podszedł więc do magicznego miejsca i położył dar przed kwarcem. Co powinien zrobić teraz? Tego nie wiedział więc na razie czekał.

// perła, diament na MA

[Opiekun]

Jaźń Kwarcu wyczuła smoczą obecność, kiedy tylko jego kroki skierowały się właśnie w stronę Magii Ataku. Zamrugał on energicznie, a gdy tylko Ognisty ułożył przed nim dary – przyjął je, spalając je maddarowym oddechem. Nie minęło parę uderzeń serca, nim myśl Kuszenia Diabła, zamknięta w pamięci konstruktu – przelała się stronę umysłu starszego Adepta. Usłyszał tajniki czarnoksiężnej sztuki, podstawy teorii magii ataku, która miała przynieść mu nową potencjalną drogę ku zwycięstwu.


Obronny Kolec
– diament, perła
+ Magia Ataku I

[Popiół Poległych]

MAgia, jego ulubiona dziedzina ze wszystkich. Potrafiła dać ukojenie rannym, zabawę pisklętom oraz być niezawodnym narzędziem ataku i obrony. Maluch zdecydowanie bardziej pałał sympatię do używania maddary, niż obijania się po pyskach w tradycyjny sposób. Choć za walką ogólnie nie przepadał, wiedział, że może mu się ona przydać w przyszłości.
Rozstawił kawałki mięsa i owoców przed kwarcami, licząc na szybką i skuteczną naukę.

//MA I i MO I – 12/4 mięsa, 4/4 owoców

[Opiekun]

/Proszę następnym razem zgłaszać się kiedy wymagania są spełnione w KP. Zatwierdzony raport MP wpłynął dopiero dziś.

Fioletowo-czarna mgła uniosła się delikatnie nad ziemię przez co dary zniknęły z oczy samczyka. Zapach owoców i mięsa znikał, zastępowany był przez przytłaczająca maddarę. Tajemnicza smocza moc tętniła z kwarców i pulsowała wypełniając cały warsztat. Mgła zaczynała powoli dusić, wdzierać się być może nie chciana do nosa i pyska. Czy tak wyglądała każda nauka? Cóż... droga na skróty miała czasem swoją cenę. Pchająca się w każdy zakamarek ciała fioletowo-czarna mgła w końcu zabrała pisklę do krainy snów.
Ostre, czarne igły były szybkie. Wystrzeliły w stronę Popiołu tylko po to by zostać zablokowane przez szklaną tarczę. Duchy swój czarodziejek walczyły przed oczyma młodzika. Nie był jednak w stanie ich rozpoznać. Maddara huczała mu w uszach, a może to jego własna krew? Czarodziejki jakby ignorowały fakt, że w ogóle tam był? Chciały się zamordować, ale krzyczały słowa która wbijały się w umysł młodego czy tego chciał czy nie. Mimo strachu czy podniecenia... nie ważne.
Tarcza, kształt, oślepienie, piasek, związanie, splątanie, powstrzymanie.
Z drugiej strony z kolei, topienie ciała, przykuwanie do ziemi, przebijanie, dławienie, rozrywanie, odcinanie.
Nauka magii ataku miała w sobie według nauczycielki wiele mroku i potęgi, piękna ale i śmierci.
Z kolei magia obrony była sprytna, pomysłowa i nie polegała tylko na tarczach.
W końcu walka dobiegła końca chociaż tak na prawdę nawet się dobrze nie rozpoczęła.
Podstawy walki magicznej zostały jednak przekazane. Popiół w końcu mógł wstać w warsztacie w którym nie było ani mgły, ani jego darów. Tylko... lekki ból głowy.

~Popiół~
– 12/4 mięsa, 4/4 owoców
+ Magia Ataku I
+ Magia Obrony I

[Dymomówczyni]

Jak wiele może osiągnąć Czarodziej doskonaląc maddarę samotnie? Nawet jeśli nabierze doświadczenia przez wiele księżycy... Czyjaś pomoc zawsze okaże się przydatna.
Zwłaszcza, gdy kończą ci pomysły, a jednocześnie nie opuszcza cię myśl, że to wciąż za mało. Jest pokój? Jest... Ale nigdy nie wiadomo co się stanie. A i w czasie pokoju różnie bywa!
Estrel szybko odnalazła odpowiedni kwarc i złożyła przed nim cztery kamienie... I usiadła, wyjątkowo zachowując cierpliwość. Mimo wszystko nie była pewna, jak to wszystko ma zadziałać... Ale żeby się dowiedzieć i zyskać trochę wiedzy, warto poczekać, nie?

//cytryn, jaspis, 2x granat na MO II.

[Opiekun]

Fioletowa mgła zaczęła snuć się po ziemi kiedy tylko samica pojawiła się w warsztacie. Kryształy wyczuwały nastrój smoka czy może zapłatę? Ciężko rzec, były bowiem tylko kamieniami. Drogocenne minerały długo na ziemi nie leżały. Zaczęły powoli przesuwać się po piasku aż nie zniknęły Dymomówczyni całkiem z oczu.
Mgła uniosła się wyżej, kwarc błysnął światłem i nagle samicę nawiedziła wizja. Stała teraz na arenie i w jej kierunku leciał właśnie lodowy pocisk.
Reakcja zapewne była szybka, w końcu znała się już na magii obrony. Tym jednak razem szept obcej samicy zabrzmiał jej w głowie.
Nie bądź nudna!
Mała to była rada, ale zaraz za nią zaczęły pchać się do głowy czarodziejki różne pomysły. To były jej pomysły czy wspomnienia mistrzyni? Ciężko było powiedzieć.
W każdym razie ognisty bicz oplótł się wokół sopla. Stopił część, a resztą uderzył o ziemię.
Bądź kreatywna, baw się magią.
Te słowa i kilka innych rad zakończyły wizję.
Ognista stała o krok od mistrzostwa!

~Dymomówczyni~
– cytryn, jaspis, 2x granat
+ Magia obronna II

[Wizja Ognia]

Po wizycie przy kwarcu wytrzymałości, skierowała się prosto do kwarcu magii ataku. Tego dnia szalała, szastała kamieniami szlachetnymi, ale wiedziała, że w przyszłości to jej się opłaci. Przełknęła ślinę. Potrzebowała wzmocnić swoje ataki, przyswoić wiedzę, którą trzymały w sobie kwarce. Niestety wiedza, szczególnie szybka do przyswojenia, kosztowała. Ułożyła przed odpowiednim kwarcem swoją zapłatę, odsunęła się – przesłała w jego stronę myśl, prośbę, i czekała.

/nefryt, perła, topaz, opal za magię ataku II

[Opiekun]

Kwarc nie zaświecił się jak to miały z zwyczaju inne kamienie. Zamiast tego sączyła się z niego smużka czarnej mgły. Nic wielkiego dopóki kamienie szlachetne nie wylądowały na ziemi. Znów tajemnicze duszki zajęły się odebraniem zapłaty. Pchały dary w pocie nieistniejącego potu pod ściany warsztatu. Z kolei czarna mgła uniosła się wokół Kwitnącej Łuski na dobre. Zaczęła nawet wsączać się w jej nos – bezboleśnie. Widok zapewne był niepokojący, ale nie jej było to ocenić bo już była uwięziona w swojej wizji.
Ktokolwiek podarował kwarcowi i przyszłym adeptom magii ataku swoją wiedzę na pewno miał dość mroczne wyobrażenia w tym temacie. Długie i pokrzywione niczym pajęcze nogi ostrza pojawiły się na cienistą postacią nauczyciela. Czerwone ślepia roziskrzyły się od podniecenia.
Atakuj piękna kreaturo. Atakuj by zranić, zabić. Atakuj tak by podkreślić wartość życia. Atakuj pięknie, niech obmyje cię maddara.
Rozległ się szept w głowie adeptki Ognia. Cienista postać zniknęła, jej ostrza natomiast wystrzeliły w stronę Kwitnącej – nie zraniły jej jednak. Opadły na ziemię zamieniając się w pająki które zaczęły ją obłazić.
Atakuj!
Ryknął znów głos.
Lekcja trwała długo, była na swój sposób stresująca, ale przekazywała wszystkie tajniki magii ataku jakie powinien znać dobry czarodziej. Wizja rozpłynęła się kiedy Kwitnąca była o krok od odkrycia zaawansowanych zastosowań swojej magii.

~Kwitnąca Łuska~
– nefryt, perła, topaz, opal
+ Magia ataku II

[Wizja Ognia]

Po poprzedniej wizycie u kwarcu magii ataku, przybyła w to miejsce ponownie. Trzymała w pysku kolejne zawiniątko, które tym razem postawiła pod kwarcem magii obrony. Miała prosty cel – udoskonalić swoje zdolności defensywne tak, jak udoskonaliła te ofensywne. Położyła przed kwarcem swój pakunek, w którym jawiły się kamienie szlachetne, cztery, tak samo, jak poprzednim razem. Wyprostowała się, przesłała myśl w stronę kwarcu, po czym czekała.

/2x turkus, 1x bursztyn, 1x topaz za MO II

[Opiekun]

Kwarc zamigotał delikatnie czując przyszłą czarodziejkę Ognia. Nie stało się jednak nic dopóki duszki nie zagarnęły wysypanych na ziemię kamieni szlachetnych. Dopiero kiedy ostatni kamień został odturlany w ciemność warsztatu, fioletowa mgła której źródłem był kwarc uniosła się w pomieszczeniu. Opar nie miał smaku ni zapachu, pomógł jednak przekazać młodej samicy wizję.
Stała na jasnym piasku areny, a na nią biegł właśnie centaur z uniesioną włócznią.
Jeśli wyczarujesz tarczę to przysięgam, że wsadzę ci ją w..
Zachichotał głos mistrzyni i zaczął sączyć sugestie na to jak mogła wyglądać bardziej kreatywna obrona.
Baw się magią! Widzisz po czym biegnie? Uderz w ziemię wiatrem by wzbić piach ku górze. To cię ochroni przed jego atakiem, w tej kurzawie raczej cię nie znajdzie!
Głos ucichł i zostawił adeptkę by dokończyła walkę składającą się tylko z obron.
Teraz Kwitnąca Łuska mogła się już uznać za prawdziwą czarodziejkę!

~Kwitnąca Łuska~
– 2x turkus, 1x bursztyn, 1x topaz
+ Magia obronna II

[Więzy Krwi]

Różana Łuska zjawiła się ponownie z świątyni, kierując się do kwarcy. Wyjęła całkiem sporą ilość mięsa, by dać jako zapłatę. Skąd je zdobyła? Może lepiej o to się nie dopytywać...
Co ją tu zagoniło? Może desperacja? Nauczyła się niedawno kamuflażu od Kwintesencji Chaosu, ale to nadal nie wystarczyło. Co jeżeli stanie naprzeciw żywiołaka lub cienia. Ataki fizyczne na nie nie działały. Mogła próbować znaleźć kogoś kto nauczyłby ją walki za pomocą magii. Ale to zajęłoby czas. Isima była przytłoczona za równo nadmiarem pracy, jak i własnymi problemami. – Nie mam wyboru. Muszę zostać łowczynią jak najszybciej... – Chyba nie zaszkodzi iść na łatwiznę ten jeden raz...

8/4 mięsa na MA I + 8/4 mięsa na MO I

[Opiekun]

Niewidzialne dla oka duszki nie miały tylu skrupułów co Różana Łuska. Od razu zajęły się swoją robotą czyli zabieraniem mięska. Ciągnęły je po ziemi aż nie zniknęło w ciemnościach. Z kolei kwarce magicznej obrony i ataku zamigotały. Czarno mgła wypłynęła z jednego, fioletowa z drugiego, zmieszały się ze sobą i przysłoniły przyszłej łowczyni świat. Wizja zaczęła się stosunkowo szybko.
Atak i obrona nie muszą być nudne, pamiętaj. Skuteczność oczywiście przede wszystkim, ale nie bój się przekraczać granic. Nie ma nic gorszego niż posiadać całą tę moc i używać jedynie tarcz i ognistych pocisków. Zostaw nudne walki wojownikom. Nawet jako łowczyni możesz stworzyć coś widowiskowego.
To dziwne, ale Różana słyszała w głowie jakby dwa głosy mówiące wspólnym językiem. Przez to nie potrafiła rozpoznać do kogo należą. Ważne jednak, że dawały jej szansę. Przed nią pojawił się spory cień. To była jej chwila.
Walka trwała bardzo długo, samiczka musiała się bronić i atakować, bronić i znów atakować. W końcu jednak cień rozwiał się w mgłę, a wizja w rzeczywistość.

Różana Łuska
– 16/4 mięsa
+ Magia ataku I
+ Magia obrony I

[Burzowe Chmury]

Znając już jak działają kryształy rozłożone w pobliżu świątyni, Kazzakus postanowił raz jeszcze tutaj przybyć by zwiększyć swój potencjał magiczny. Praktyka czyni mistrza, ale pomoc jaką zapewniały kwarce była nie do zastąpienia – co sprawiało że nawet nie trudno było mu rozstać się ze swoimi kosztownościami w zamian za odrobinę więcej mocy.
Przyniósł więc w jednej ze swoich czarnych chmur wszystko to co miało jakąś wartość. Kamienie szlachetne i mięso z pokonanych przez niego przeciwników. Chmura z tą przyjemną zawartością ułożyła się przy kwarcu i łagodnie ją ułożyła, po czym znikła.
Kazzakus profilaktycznie przymrużył ślepia, w razie gdyby coś go miało zaraz oślepić.

turkus, rubin, 16/4 mięsa za Magię Ataku III

[Opiekun]

Ognisty rzeczywiście miał już doświadczenie w obcowaniu z kwarcami, lecz nawet przymrużenie ślepi na niewiele się zdało w obliczu silnego, jasnego światła, którym rozbłysnął ten konkretny w reakcji na złożoną mu ofiarę. W zamian za zapłatę, kwarc oczywiście zaserwował swojemu uczniowi wizję, w której stanowczy głos nakazał celowanie różnego rodzaju atakami magicznymi w znikające i pojawiające się bez ładu i składu tarcze-cele. Nie wiadomo, ile Burzowy spełnił pod wpływem kwarcu (bo równie dobrze mógł być to jeden oddech, a równie dobrze o niebo więcej), lecz gdy odzyskał zdolność widzenia, czuł pewnego rodzaju wyczerpanie, charakterystyczne dla nadmiernego zużycia maddary. A przecież okolica warsztatu wyglądała na nienaruszoną!
Nie mniej, pomimo ewidentnego zmęczenia, smok mógł być pewien, że w kolejnym pojedynku jego przeciwnik będzie miał nie lada zagwozdkę.

Burzowe Chmury
– turkus;
– rubin;
– 16/4
+ MA III

[Beztroski Kolec]

Kolejny kwarc, przy tym również zrobił by porządek jeśli trzeba, tak bez powodu w sumie. Gdy skończył otrzepał łapy i spokojnie sobie przysiadł. Właśnie wydawał ostatnie kamienie, a to oznaczało, że musiał się postarać i pomyśleć o polowaniu. Ułożył przed sobą cztery kamienie szlachetne i czekał.

// Ametyst, nefryt za magię ataku I

[Opiekun]

Ledwie Kane nauczył się posługiwania magią, już ciągnęło go do znalezienia dlań praktycznego zastosowania. Gdyby kwarce myślały, z pewnością zauważyłyby zaangażowanie smoka i doceniły chęć do zdobywania wiedzy... a może myślały? Niestety, nie wiadomo. Wiadomo jednak, bo Kane mógł tego doświadczyć, że Kwarc Magii Ataku i Magii Obrony, zabrał się do pracy o wiele szybciej niż jego poprzednik, bo ledwie smok ułożył na ziemi zapłatę, jego ślepia już zostały potraktowane rozbłyskiem jasnego światła.
A później...
Później musiał atakować, podążając za wskazówkami wizji, a choć na jawie jego ataki wcale nie istniały, to po całej sesji mógł odczuwać pewne zmęczenie. Najwyraźniej, nawet pracując w wizji, zużycie maddary dawało się po tak intensywnej nauce we znaki.

Kane
– ametyst,
– nefryt;
+ MA 1