Znaleziono 16 wyników

autor: Kobaltowy Szpon
16 mar 2014, 14:00
Forum: Skały Pokoju
Temat: Spotkanie I
Odpowiedzi: 19
Odsłony: 1169

Kobaltowy Szpon przybył wkrótce za Skowytem Straconych. Przywitał Opiekunkę Gwiazd przyjaznym uśmiechem, posłał postaci za nią nieco zdziwione spojrzenie – co to było? Jakiś posąg? – po czym zajął miejsce obok swojej partnerki, nie przejmując się śniegiem, ale owijając swój opierzony ogon wokół łap. Liczył na to, że przywódcy nie będą się ociągać, stawią się szybko i będzie można wrócić do swoich zadań. W końcu zioła same się nie znajdą.
autor: Kobaltowy Szpon
17 lut 2014, 15:02
Forum: Ogólne
Temat: Powiadomienia
Odpowiedzi: 5482
Odsłony: 196560

opal –> 4/4 mięsa

wymiana w ÅšwiÄ…tyni https://smoki-wolnych-stad.pl/viewt ... 0526#10526
autor: Kobaltowy Szpon
12 lut 2014, 19:28
Forum: Ogólne
Temat: Powiadomienia
Odpowiedzi: 5482
Odsłony: 196560

Daję do zapasów Ziemi malachit, akwamaryn i diament z moich zapasów w poczet spłaty długu.
autor: Kobaltowy Szpon
09 lut 2014, 23:08
Forum: Ogólne
Temat: Powiadomienia
Odpowiedzi: 5482
Odsłony: 196560

– agat u mnie, przekazany Wędrującemu.
Ach, i mój czarny kaszel został wyleczony przez Esencję Maddary.
autor: Kobaltowy Szpon
04 lut 2014, 8:20
Forum: ÅšwiÄ…tynia
Temat: Miejsce wymian
Odpowiedzi: 452
Odsłony: 16651

Kobaltowy Szpon słyszał o tym miejscu, jednak wcześniej nigdy go tu nie było. Jednak stało się tak, że znalazł się w potrzebie i liczył na to, że bogowie obdarują go swoją łaską. Inaczej jego stado być może będzie chodziło głodne i osłabione – jedni bogowie wiedzieli czy którykolwiek adept przetrwa by zostać łowcą, którego Ziemia tak rozpaczliwie potrzebowała.
Skinął łbem nieznanej sobie smoczycy z Ognia, po czym podszedł do ołtarza i na jego zimnej powierzchni położył pojedynczy opal ze swoich zapasów. Cofnął się o kilka kroków, starajac się nie mrugać, by nie przegapić tego momentu. Momentu zamiany kamienia szlachetnego w mięso!
autor: Kobaltowy Szpon
01 lut 2014, 9:06
Forum: Ogólne
Temat: Powiadomienia
Odpowiedzi: 5482
Odsłony: 196560

– nefryt, nauka u Nauczyciela
– 2/4 mięsa, na sytość Lodu (kompana).
autor: Kobaltowy Szpon
29 sty 2014, 17:12
Forum: Ogólne
Temat: Powiadomienia
Odpowiedzi: 5482
Odsłony: 196560

+2 księżyce w wieku, wymiana brązowego żetonu (:
autor: Kobaltowy Szpon
27 sty 2014, 10:59
Forum: Górska Jaskinia
Temat: Legowisko
Odpowiedzi: 1036
Odsłony: 33230

Kobaltowy Szpon pojawił się w Górskiej Jaskini kilka chwil po przywódcy swojego stada. Pierzaste skrzydła miał ciasno przyciśnięte do boków, a cienki ogon zakończony kępką piór zafurkotał w powietrzu. Z szacunkiem skinął Nauczycielowi łbem, po czym w jego stronę potoczył pojedynczy nefryt.
– Przybyłem prosić o podszkolenie w sztuce leczenia, Nauczycielu – powiedział cicho, ale wyraźnie, patrząc się na starego smoka błękitnymi ślepiami bez wyrazu.
autor: Kobaltowy Szpon
21 sty 2014, 21:02
Forum: Dzika Puszcza
Temat: Ukryty zagajnik
Odpowiedzi: 585
Odsłony: 81374

Przytaknął Opiekunce, powierzając jej rady pamięci. Oby nigdy nie musiał ich wykorzystać w praktyce. Szkoda, że życie miało zwykle inne pomysły.
– Dziękuję, prorokini, za poświęcony mi czas – powiedział uprzejmie, kłaniając się przed nią z szacunkiem. – Nie będę cię więcej odrywał od obowiązków. I nigdy nie zapomnę tych nauk.
Uśmiechnął się do Opiekunki ciepło, po czym rozłożył swoje pierzaste skrzydła, odszedł parę kroków, wzbił się w powietrze i odleciał, kierując się w stronę terenów Ziemi.
autor: Kobaltowy Szpon
21 sty 2014, 0:02
Forum: Dzika Puszcza
Temat: Ukryty zagajnik
Odpowiedzi: 585
Odsłony: 81374

Popatrzył na Opiekunkę Gwiazd, strzygąc futrzastymi uszami. Amputacje? Miał nadzieję, że nigdy do tego nie dojdzie w jego karierze. Ale, znając życie, to pewnie tak, więc lepiej być przygotowanym na każdą ewentualność.
Odchrząknął, wdzięczny za chwilę odpoczynku w używaniu maddary.
– Amputacja. Sądzę, że robi się ją w momencie, kiedy jakaś część ciała jest tak uszkodzona, że uratowanie jej kosztowałoby smoka i uzdrowiciela życie. Albo wręcz jest już oddzielona od reszty ciała – zmrużył błękitne ślepia. – Nie da się stworzyć ciała z niczego, więc jak martwej tkanki jest więcej niż żywej, to kończynę należy amputować... I jak bym to zrobił? – zmarszczył pysk w namyśle. – Jeśli miałbym do czynienia z łapą, na przykład oderwaną od ciała przez wyjątkowo paskudną magię i trzymającą się reszty tylko na pasku skóry. To cięcie wykonywałbym albo w połowie kości, jeśli kość była w miarę cała i zdrowa, albo w stawie, jeśli większość kości trafił Tarram – opuścił wzrok. – Ale przyznam, że nie potrafię sobie wyobrazić, jak miałbym ciału kazać się naprawić tak, aby smok przeżył po cięciu. W końcu w normalnym leczeniu po prostu idziemy informacją zawartą w ciele, lecząc. Naczynia, nerwy kości... Ciało smoka pamięta jak wyglądało, nawet jeśli smok nie jest tego do końca świadomy. A w przypadku amputacji? Uzdrowiciel musiałby sztucznie zakończyć kość w dziwnym miejscu, kazać skórze wyrosnąć tam gdzie jej wcześniej nie było... Połączyć się naczyniom które nigdy bezpośrednio nie były połączone.
Uniósł wzrok by popatrzeć na Opiekunkę Gwiazd z wyrazem zagubienia na pysku. Bo w tym momencie logika zawiodła Kobalta.
autor: Kobaltowy Szpon
19 sty 2014, 0:25
Forum: Dzika Puszcza
Temat: Ukryty zagajnik
Odpowiedzi: 585
Odsłony: 81374

Zastrzygł futrzastymi uszami, słuchając Opiekunki pouczającej go odnośnie płachty. Tak, to co mówiła miało sens. Dużo sensu. Kobaltowi zrobiło się głupio że o tym nie pomyślał.
– Postaram się to zrobić lepiej na przyszłość – powiedział, patrząc na nią przepraszająco.
Odwołał wyobrażone sobie zioła i ich zapachy. Znikły bez śladu znad skrzydła. Uzdrowiciel mógł podejść do iluzji Opiekunki Gwiazd i, wziąwszy głęboki oddech, by uspokoić nerwy i skupić się porządnie, dotknąć nasady skrzydła delikatnie, wysyłając macki swojej maddary w "obce ciało".
Oczywiście iluzja Opiekunki miała w sobie te wszystkie elementy i dokładnie takie zniszczenia, jak sobie wyobraził tworząc kopię, więc dokładnie wiedział gdzie były wymagające naprawy szkody.
Ale najpierw kość. Jeśli chciał resztę poskładać jak należy, musiał zacząć od rusztowania. Magią zmusił kość do wrócenia na swoje miejsce pod skórę. Wszystkie odłamki, niczym kawałki układanki, również powędrowały tam, gdzie były przed zranieniem. Krótki impuls magii od Kobalta, odpowiednio nakierowany, kazał kości na powrót się scalić. Naprawił też naczynia krwionośne w okolicy kości, aby zatrzymać nieunikniony krwotok. Praca nad błoną trochę mu zapewne zajmie, głupio byłoby pozwolić pacjentowi wykrwawić się w międzyczasie.
A potem dopiero zabrał się za mozolne składanie błony. Najpierw pozbył się martwej tkanki. Ona nie była już nikomu do niczego potrzebna, była tylko ewentualnym źródłem zakażenia i zgnilizny. Potem zaczął tworzyć siateczkę naczyń. Ciało wiedziało jak powinno wyglądać, zatem przy odpowiedniej dawce energii jaką była maddara powinno wrócić do stanu wyjściowego. A póki Kobalt nie mdlał z wyczerpania, miał zamiar walczyć o swoich pacjentów... Nawet jeśli byli tylko iluzją.
Tak więc najpierw przywrócił do istnienia siateczkę naczyń, ostrożnie i powoli. Potem unerwienie błony, przy okazji też naprawiając ewentualne poprzerywane kością nerwy wokół zlamania. Po siateczce naczyń i nerwach czas przyszedł na tkankę wypełniającą, zapewniającą błonie sprężystość, i dopiero wtedy na grubą, mocną, acz elastyczną skórę pozbawioną łusek. Skóra winna idealnie wpasować się w siateczkę naczyń i nerwów, bo też powinna być czuła i dobrze ukrwiona.
Na końcu kazał odrosnąć łuskom w miejscu, gdzie niedawno było złamanie otwarte.
A potem wycofał swoja maddarę, zdjął łapę z iluzji i cofnął się o dwa kroki, chwiejąc się nieco. Trochę go takie leczenie wyczerpało. I zajęło mu dużo więcej czasu niż poprzednie leczenia razem wzięte.
Spojrzał na Opiekunkę, mimo zmęczenia ciekaw, czy było warto zużywać takie ilości maddary.
autor: Kobaltowy Szpon
17 sty 2014, 10:47
Forum: Dzika Puszcza
Temat: Ukryty zagajnik
Odpowiedzi: 585
Odsłony: 81374

Skinął łbem Opiekunce Gwiazd i po wzięciu głębokiego oddechu zabrał się do roboty. Najpierw skupił się na maddarze i stworzył twardą, idealnie płaską poziomą płachtę pod skrzydłem, po czym wywindował ją trochę w górę, unosząc skrzydło ze śniegu. Utrzymywał płachtę w idealnym bezruchu, gdyż teraz miał bardzo trudne i wymagające cierpliwości i precyzji zadanie do wykonania.
Trzeba było wszystkie fragmenty błony skrzydła wyprostować i odpowiednio dopasować do siebie. Przypominało to składanie kości, ale tu posługiwał się swoimi łapami, a nie magią. Szybkimi i pewnymi ruchami układał błonę, mając nadzieję na to, że będzie jej na tyle dużo, by podczas leczenia przywrócić smokowi siłę nośną. Nie mógł nie zauważyć spalonych fragmentów. One nie miały już w sobie życia, więc kwalifikował je do braku błony, gdyż podczas leczenia będzie się martwej tkanki pozbyć.
Kiedy już jego układanka była gotowa, popatrzył na Opiekunkę. Nie próbował nastawiać skrzydła, gdyż to zrobi za niego magia podczas leczenia.
– A więc zioła – powiedział cicho. – Jest to rana poważna, więc na początek, zanim w ogóle zacząłbym składać błonę, dałbym smokowi napar z chmielu, który ma właściwości usypiające – zmarszczył pysk i wyobraził sobie chmiel. Giętka, jasnozielona roślina o drobnych łodyżkach, musiała czepiać się wytrzymałymi wąsami podpór aby utrzymać pionowe ułożenie. Charakterystyczne liście, które wyglądały, jakby z ich środka wycięto dwa trójkąty materii. I kwiaty, czyli częśc lecznica rośliny. Przypominały zieloniutkie szyszki, ale w przeciwieństwie do szyszek sosny, kwiaty chmielu były miękkie w dotyku i ich kolor był dużo jaśniejszy, miał w sobie więcej żółtego. Co do zapachu, nie przypominał sobie żadnego szczególnego. Więc pozostał mu zapach roślinny, lekko odurzający, gdyż taki wpływ miał chmiel. W to wyobrażenie wlał porcję maddary i zmusił chmiel, aby pojawił się nad skrzydłem pacjenta. – Następnie dałbym smokowi ze trzy jagody jałowca do przełknięcia – nad skrzydłem pojawiła się kolejna iluzja, tym razem niezbyt wielkiego krzaka o grubych, ostro zakończonych krótkich ciemnozielonych igiełkach. Wśród igiełek znajdowały się niewielkie, granatowe o srebrzystym nalocie jagody, czyli części lecznicze tej rośliny. – Następnie zmiażdżone gałązki macierzanki wraz ze zgniecionymi liśćmi nawłoci pospolitej jako okład na skrzydło. Macierzanka pomaga na poparzenia, zaś nawłoć przeciwdziała zakażeniu – Kolejne dwie iluzje. Tym razem niewielka roślinka o małych, owalnych bardzo ciemnozielonych listkach i której końce łodyżek były obsypane małymi, purpurowo-różowymi kwiatkami. Z owych kwiatków i listków roztaczał się bardzo odurzający, aromatyczny zapach. Z kolei nawłoć pojawiła się uderzenie serca później. Była to prężna, wyprostowana roślina o ostro zakończonych, smukłych liściach i malusieńkich, żółtawych kwiatkach. Z nawłoci nie roztaczał się żaden zapach. – Jeśli nie miałbym niektórych z tych ziół, mógłbym pomóc smokowi jeszcze żywokostem, uspokoić go na przykład lawendą... Gdyby rana została zadana magią, mógłbym użyć ślazu dzikiego. Kora z topoli czarnej mogłaby posłużyć do zbicia gorączki, której na pewno nabawi się smok z tego typu raną – popatrzył na prorokinię, czekając na jej werdykt.
autor: Kobaltowy Szpon
16 sty 2014, 0:27
Forum: Dzika Puszcza
Temat: Ukryty zagajnik
Odpowiedzi: 585
Odsłony: 81374

Kobaltowy Szpon z wdzięcznością odwołał swoją iluzję. Była bardzo duża i bardzo ciężka do utrzymania długo. Cieszył się, że Opiekunka rozumiała jego ograniczenia. A Kobalt nie miał dodatkowego rezerwuaru mocy z którego mógłby czerpać, jak to sobie wyobrażał w przypadku proroków.
Zastanowił się głęboko nad jej pytaniem, przypatrując się iluzji prorokini. Poszarpana błona, złamane skrzydło...
– Trzeba ustabilizować skrzydło. Żadnych ziół nie da się położyć na te rany, nie w tym stanie – powiedział powoli, mrużąc błękitne ślepia w zamyśleniu. – Trzeba by stworzyć jakąś płachtę, na niej ułożyć skrzydło i wyprostować wszystkie skrawki poszarpanej błony. Odciąć te tkanki, które się do niczego nie nadają, dopasować te, które jeszcze są żywe. Dopiero na coś takiego kładłbym zioła. Przynajmniej od razu by nie spadły na ziemię, prawda? – popatrzył na Opiekunkę pytająco.
Co prawda w czasie takiego zabiegu smok prawie na pewno cierpiałby ból, ale chyba trochę bólu przed leczeniem warto przecierpieć dla możliwości latania po leczeniu. Nikt nie chciałby być smokiem przykutym do ziemi, po coś mieli skrzydła.
autor: Kobaltowy Szpon
15 sty 2014, 21:54
Forum: Dzika Puszcza
Temat: Ukryty zagajnik
Odpowiedzi: 585
Odsłony: 81374

Kobalt skinął łbem, zapamiętując dokładnie słowa Opiekunki Gwiazd. O to chodziło w iluzjach: nie o stworzenie identycznych rzeczy a o kopię, która uproszczeniami oszuka zmysły. W końcu nikomu nie uda się stworzyć idealnego powtórzenia czegokolwiek.
Podszedł do nowej iluzji Opiekunki i obejrzał ją bardzo uważnie. Odnotował poszarpaną błonę, złamanie. Wizualne informacje, jak kolor i kształt łusek. Wciągnął też powietrze, ale ta konkretna iluzja nie wydawała się pachnąć stadem lub konkretnym smokiem. Na szczęście Opiekunka chyba nie planowała mu zrzucać wszystkiego na głowę od razu. Za co był jej niezmiernie wdzięczny.
Położył łapę u nasady skrzydła i wysondował jego budowę jak najdokładniej potrafił. Wszystkie, nawet najdrobniejsze szczegóły powierzył pamięci, która u każdego Uzdrowiciela winna być przynajmniej doskonała. Kiedy był usatysfakcjonowany posiadanymi informacjami, wycofał maddarową mackę i cofnął się parę kroków, zamykając błękitne ślepia w skupieniu. Czas zacząć pracę.
Wziął haust powietrza w płuca, uspokajając myśli. Pierwszym krokiem, jak zawsze, były kości. Bok smoka, czyli żebra, kilka kręgów kręgosłupa, które, według Kobaltowego Szpona, miały najciekawszy kształt ze wszystkich smoczych kości. Potem łopatka, ramię, tworzące ramę smoczego skrzydła i kości paliczków długie i smukłe, utrzymujące błonę w odpowiedniej pozycji, aby dawała jak największą siłę nośną. Kości były puste w środku, przez co leciutkie, o bladobeżowym zabarwieniu i twardością przywodzące na myśl kamień. Ale tylko lekko chropawe, jak kamień wygładzony wieloletnim deszczem, gdyż to właśnie na kości zaczepione były mięśnie utrzymujące organy i umożliwiające poruszanie się kości.
Zatem następnym krokiem była misterna sieć naczyń krwionośnych. To był chyba najbardziej skomplikowany element całego skrzydła, bo każdy fragment błony musiał być odpowiednio ukrwiony. A naczynka były malutkie i cienkie, wobec czego trzeba im było poświęcić odpowiednio dużo uwagi, by nie popełnić karygodnych błędów. Miał wykazać znajomość anatomii i dobrą pamięć! Każde naczynko, nawet okrągłe, było w swoim przekroju nieprzezroczystym okręgiem o czerwonym z zewnątrz zabarwieniu. W środku miała płynąć czerwona krew, której Kobalt, ze względów praktycznych, nie tworzył
Po naczyniach krwionośnych przyszła kolej nerwów. Kobalt wiedział, że smoki potrafiły odczuwać ból w skrzydle w wyniku nawet najmniejszych zranień, a czasami uderzenia powietrza w błonę podczas lotu dostarczały informacji co do prądów, co było niezwykle przydatne w odpowiedniej nawigacji. Zatem zadbał też o to, by stworzyć sieć białawych, giętkich jak gałązka wierzby ale nieskończenie cieńszych nitek nerwowych.
Następnym zadaniem były mięśnie. Potężne, poruszające skrzydłami, zaczepione za łopatkę, znajdowały się na grzbiecie i pod skrzydłem. I mniejsze, odpowiadające za otwieranie stawów kości skrzydła przy jego rozkładaniu i potem utrzymujące je w stanie rozłożenia podczas lotu. w błonie skrzydła żadnych mięśni nie było. Każdy mięsień miał czerwoną barwę, składał się z setek małych włókienek, a każde kończyło się zaczepione o kość czymś nierozciągliwym, co miało białawy kolor, a co uzdrowiciele zwali ścięgnem.
Następnie przyszedł czas na wykończenie. Tkanki wypełniające przerwy między elementami, by wszystko zyskało odpowiednią gładkość, a na nie warstwa skóry, wkomponowana w zakończenia nerwów i najcieńszą sieć naczynek krwionośnych. Miała pokrywać wszystko, od boku iluzji, po stawy i mięśnie, a na błonie kończąc... W zasadzie to mocna i wytrzymała skóra była głównym elementem błony skrzydeł.
A ze skóry, na boku i tam, gdzie było rusztowanie skrzydła, wyrastały łuski, którym nadał barwę taką samą jak w przypadku iluzji Opiekunki. Żadnej łuski nie było na błonie... To było bardzo ważne.
A ponieważ kości stworzył tak, by dawały opór, reszta elementów też powinna to robić. Więc wszystkie warstwy aż do skóry miały być nieco mniej giętkie niż gąbka, uginać się pod dotykiem ale wracać do stanu pierwotnego jak najszybciej. Zaś skóra i pokrywające ją twarde łuski miała być elastyczna, ale nierozciągliwa.
Dopiero teraz przyszedł czas na rany. Nienaturalnie wygięte skrzydło, kość przebijająca skórę, popalona błona i jej brakujące fragmenty. Dbał o to, by nawet najmniejszy szczegół dokładnie odzwierciedlał to, co stworzyła Opiekunka Gwiazd.
Trzymając to wyobrażenie w umyśle przelał w nie maddarę, tworząc nieco z boku iluzję zranionego skrzydła o wielkości identycznej jak skrzydło smoka z rasy zwyczajnej. Popatrzył na prorokinię wyczekująco, a jego pysk skrzywił się z wysiłku.
autor: Kobaltowy Szpon
15 sty 2014, 20:28
Forum: Dzika Puszcza
Temat: Ukryty zagajnik
Odpowiedzi: 585
Odsłony: 81374

Uśmiechnął się do Opiekunki, dumny z pochwały. I jednocześnie przyjmując jej zadanie do doskonalenia: zapachy. Kiedyś w końcu musiał osiągnąć w tym mistrzostwo, prawda?
– Tylko że zapach smoka jest chyba dużo bardziej skomplikowany niż zapach roślinki, prawda? – zapytał, patrząc na prorokinię z ciekawością. Może mogła mu podać kilka wskazówek w sprawie zapachów. Chociaż on i tak raczej nie zwęszy różnicy, daleko mu było od nosów łowczych.
Ale mniejsza o to. Czas skupić się na zadaniu, czyli na uzdrowieniu.
Podszedł do iluzji stworzonej przez Opiekunkę Gwiazd, pozwalając wyczarowanym przez siebie ziołom zamigotać i zniknąć bez śladu. Położył łapę na czole schorowanego łba. Skupił się na swojej maddarze i wysłał jej macki w iluzję, rozpoczynając proces leczenia.
Najpierw trzeba było zredukować i wyleczyć stany zapalne. Zrobił to poprzez nakazanie oczom i ich okolicy przeczyścić się dokładnie za pomogą sterylnej magii. Wszystkie złe fluidy miały powoli spłynąć naczyniami krwionośnymi do wątroby smoka do zneutralizowania, której także dał magiczną porcję energii, aby bez problemu sobie poradziła z tym dodatkowym zadaniem. Kobaltowy Szpon dokładnie i z uwagą sprawdził wszystkie naczynia krwionośne, które przecież w podwyższonej temperaturze okolic zapalnych mogły popękać lub przestać przewodzić dostatecznie dobrze krew. Wszelkie takie uszkodzenia czy blokady naprawił, przywracając prawidłowe krążenie, temperaturę oraz prawidłowe ukrwienie oczu. Potem czas przyszedł na gałki oczne. Trzeba było warstwa po warstwie, stopniowo i mozolnie naprawiać każde uszkodzenie, usuwając blizny i narośle jeśli takie powstały, upewniając się, że to, co miało przewodzić obraz do receptorów wzroku, jest klarowne i w dobrym stanie. Upewnił się, że nerwy odbierające informacje są całe. A na końcu przyszło naprawić mięśnie, które mogły ucierpieć w tym całym procesie zapalnym, przywracając oku pełną mobilność. I skóra, oczywiście, gdzie popękała, rozciągnięta nadmiernie przez puchnące pod spodem tkanki, musiała zostać na powrót scalona maddarą Uzdrowiciela. Ostatnim krokiem było jeszcze przeczesanie organu wzroku w poszukiwaniu nieprawidłowości, które z jakiegoś powodu Kobaltowy Szpon mógł pominąć w czasie leczenia, i naprawienie ich.
A potem wycofał swoją magię, zdjął łapę z iluzji i cofnął się o kilka kroków. Spojrzał wyczekująco na swoją mistrzynię, jego uszy skierowane były w jej stronę. Czekał na werdykt prorokini.

Wyszukiwanie zaawansowane