Smoki Wolnych Stad

Jeden księżyc. Słowa matki wciąż dudniły w jej głowie, acz teraz mniej intensywnie, niż podczas pierwszych dni. Mgła przykryła delikatnie wspomnienia, jednakże mimo to kleryczka pamiętała co miała zrobić. Zgodnie z ostatnim poleceniem matki wybyła za jeden księżyc z terenów Cienia. Czarne Wzgórza. Przez całe swoje życie nie kwapiła się zbytnio ku temu, by opuszczać tereny swojego stada, jednak tym razem nie miała większego wyboru. Czy raczej – miała, a decyzja, jaką podjęła, pchała ją ku niemalże nieznanemu. Tereny wspólne znała bardziej z opowieści, niźli faktycznego zwiedzenia ich, acz ostatecznie trafiła na miejsce, po długim czasie i swego rodzaju trudach. Miejsce, gdzie miała spotkać się z siostrą.
Obcy zapach, niepasujący do otoczenia, wdarł się do jej nozdrzy, gdy zbliżała się ku jaskini. Na moment wykrzywiła się, kiedy obleciała wzrokiem otoczenie, i po chwili wahania zbliżyła się jeszcze bardziej, ze swego rodzaju niepewnością, by dostrzec czekoladową, wywernowatą sylwetkę. Obleciała po niej spojrzeniem, podeszła. Nie odzywała się, po prostu kiwnęła głową samicy. Jak zakładała; siostrze. I czekała na jej ruch, wciąż jakby niepewna wszystkiego, czego właśnie doświadczała.