Smoki Wolnych Stad

diament, perła rubin oraz Psikus Riromiego (jednorazowy Chytry Przeciwnik) – dla Zawadiackiego

Akt.

muszę sobie multi wspomóc xd
2/4 mięsa dla Zawadiackiego

Akt.

przekazuję 2/4 mięsa i zmianę rasy dla Zawadiackiego Kolca

Aktualizacja

Tweed nie ukrywał, że lekko rozbawiły go słowa Agnara. Nawet raczył się cicho zaśmiać pod nosem, po czym w zamyśleniu podrapać podbródek
– No cóż....
Odpowiedział tylko, bo szczerze mówiąc nie miał pojęcia co mógłby powiedzieć. Mógłby w sumie się przyznać, że całe życie był beznajdziejnym wojownikiem ale nie byłby to najlepszy pomysł. Raz, że mółby mu nie uwierzyć, dwa jakby jendak uwierzył to pewnie by się dziwił dlaczego w ogóle został mistrzem jego jak i innych smoków. Może nawet... a mniejsza, nie powie mu to nie ma co się nad tym rozwodzić. Zaraz jednak uśmiechnął się, dość wolno co wyglądać mogło nawet zabawnie, kiedy usłyszał odpowiedź na pytanie o drugą połówkę
– To bardzo miłe słyszeć, że ci się udało. Ale tak, nie ma co ukrywać, że posada uzdrowiciela jest czasochłonna. No dobrze, to może chciałbyś wybrać się ze mną na polowanie? I tak muszę się wybrać w teren, bo Se'ze mi narzeka na brak kamieni szlachetnych no a czymś muszę ją karmić
Zaproponował swojemu wnukowi z braku pomysłu co by tu jeszcze mógł powiedzieć.

Se'ze powiadomiła go, że ktoś znajomy się zbliża z powietrza. Tweed uniósł głowę i przymróżył oczy, patrząc jak jego wnuk ląduje i siada obok niego. Przyjrzał mu się bardzo uważnie, dostrzegając po chwili jego bliznę na pysku. Błoniasty kołnierz przy kłębie opadł, początkowo lekko stercząc na boki. Westchnął cicho, milcząc dość długo ale widać było po nim, że zastanawia się co powiedzieć. W końcu Agnar doczekał się odpowiedzi
– Dlaczego miałbym odchodzić? Jestem po prostu stary Agnarze i nie chce mi się ruszać zadu z jaskini, wszystko zaczyna mnie boleć, ciało powoli odmawia współpracy. Starość nie radość
Tweed był w tym momencie jeszcze zbyt zamyślony, a raczej był w "fazie wychodzenia z zamyślenia", żeby się uśmiechać albo patrzeć na swojego wnuka
– A ty co młody, jak ci idzie... we wszystkim? Trochę już urosłeś, poznałeś może jakąś wyjątkową smoczycę? Z taką blizną to pewnie wszystkie do ciebie wzdychają
Spytał prosto z mostu, próbując zażartować, wpatrując się gdzieś w horyzont (w końcu imię zobowiązuje). Szczerze to był dla niego całkiem ciekawy temat, o ile Agnar w ogóle będzie chciał porozmawiać o czymś takim.

Po długiej wędrówce w końcu dotarł do jakiegoś bardziej przyjaznego miejsca, gdzie mógłby odpocząć od... wszystkiego. W sumie to czuł się po prostu zmęczony fizycznie, potrzebował odstapnąć stąd te ciężkie sapnięcie przy posadzaniu zadka na ziemi. Ułożył się wygodnie na wzgórzu pod drzewami, obserwując na wpół martwą okolicę. Miał nadzieję, że dożyje ponownie pory gdy wszystko jest zielone i pełne życia. Popatrzył na Se'ze, która lewitowała obok niego i była równie zamyślona co on. Niestety nie wiedział co ją dręczyło, dlatego milczał i myślał o swoim przyjacielu.

rubin, malachit, 2x diament, jaspis dla Hebanowej Łuski

akt

3x szmaragd dla Łupieżcy Nektaru

Tweed na pytanie młodego uśmiechnął się, spodziewając się, szczerze mówiąc, wątpliwości co do tego zadania
– Zadaniem wojownika nie jest tylko walCZenie z innymi i smokami, żeby wzmocnić pozycję swoją i swojego stada. Do twoich obowiązków należy też chronienie obozu przed drapieżnikami. Jeśli poradzisz sobie z silnymi drapieżnikami, to poradzisz sobie na arenie. Puma jest tak zręczna jak podrośnięty smok mniej więcej w twoim wieku
Odpowiedział na wątpliwości swojego wnuka ... o bogowie, ależ mu to przypominało o tym jak stary się robi. Sam zatłukł w życiu nie jednego cienia czy demona, co na pewno wpłynęło na jego umiejętności. Podrapał się po brodzie słuchając co ten ma mu do powiedzenia. No cóż, Zorza była typowo zręczną i szybką smoczycą więc dla niej lepsze były odskoki czy inne uniki. Były, bo teraz stała się uzdrowicielką co wywoływało w nim mieszane uczucia
– Ano tak, ja też głównie używam siły, najlepiej wychodzi mi zianie ogniem. Pokażę ci pewną sztuCZkę ale to później, na razie muszę jeszCZe lepiej poznać twoją wiedzę.... No więc – przeważnie smoki nie walCZą na śmierć i życie, jednak musisz znać wrażliwe części ciała smoka, które przy zranieniu mogą pozostawić go nawet z kalectwem. Wiesz o jakich miejscach myślę?

Ogniści zawsze na miejscu a no tak, nawet on był na czas. A może nie było czasu? Tak czy inaczej czas w końcu wybrać się znowu, tym razem po raz trzeci, na nieznane tereny. To już nie będą te same okolice, które w miarę znał. Plusem było to, że idą z nim smoki, które bardzo sobie ceni. No może poza Błękit, bo właściwie jej nie znał.

// 8/4 mięsa i diament za ochronkę na misję 9.12

Tweed przybył tak szybko jak potrafił, chociaż szybkie poruszanie się szybko wychodziło mu coraz gorzej. Postanowił więc lecieć tylko z wylądowaniem był problem, ponieważ nie wyszło to tak płynnie jak zamierzał. Popatrzył na Agnara widząc juz z daleka jak się rozciąga i rozgrzewa, to był bardzo dobry pomysły
– Gotowy? Zapomniałem dać si jeszcze nadać zadanie które dowiedzie, że nadajesz się na wojownika. Nie wątpię w to ale przyda się jakieś potwierdzenie twoich zdolności. Idź na polowanie, znajdź i zabij pumę a potem przynieś mi lub swojemu tacie ciało tego kota na dowód wykonania zadania
Dał chwilę młodemu aby zrozumiał o co mu chodzi, może wyrazi jakiś sprzeciw? Zabicie pumy nie powinno być bardzo trudne, to nie demon, a jednocześnie nie będzie zbyt łatwe jak np. z chochlikiem
– To teraz na poCZątku chciałbym poznać twoją wiedzę. Powiedz mi CZego nauCZyła cię Zorza? Znasz słabe punkty smoków, zdecydowałeś się już CZy będziesz polegać na swojej sile czy może na zręCZności?

Żywiołaczka wyczuwała ogromne spięcie i niepewność Innego, co tylko ją irytowało i nie wiedziała jak zareagować. Tweed na szczęście opanował dziwną chęć płakania, powiedział do siebie w myślach
"Płacz nic tutaj nie da, jesteś już na to za stary a poza tym i tak ją spotkasz jak sam zdechniesz. Chyba... Bogowie, nie ważne, ogarnij się, opowiedz jej coś i do jasnej burzy z piorunami, co to miało być z tym gadaniem!?"
No tak, to już sam wyczuł, że pytanie było nietaktowne. Wstał i podszedł nieco bliżej, patrząc co jego matka napisała na swojej iluzji. To w cale nie tak, że Inny dopiero zaczynał się uczyć czytać od piastuna w swoim stadzie. Nie... no ale na szczęście to wystarczyło aby domyślił się co jest tam napisane
– Dużo... w sensie... nie chcę opowiadać co było w Ziemi, to już dawno za mną. Przepraszam mamo, że zapytałem się o ten głos. Jak jakiś baran... nie domyśliłem się, że mogłaś go po prostu nie mieć. Myślałem, że straciłaś go nie wiem... w wyniku rany? Ojciec oCZywiście łaskawie nigdy mi tego nie powiedział
Ehh... nie zamierzał wracać do tematu Ziemi ale było tyle rzeczy, które chciałby jej powiedzieć a nie wiedział ile miał czasu. Usiadł nieco zrezygnowany na zadzie, wbijając zamyślone spojrzenie w grunt
– Ogólnie to... to Żer nie potrafił się mną zająć jak byłem jeszCZe młodym smokiem. Ogólnie nasze relacje były coraz gorsze i gorsze, ja nie CZułem się też bezpieCZnie w Ziemi. Miałem wrażenie jakbym stał na kruchej krze, naprawdę, takiej krze co za chwilę może się pode mną zarwać. A potem poznałem Urzarę, uzdrowicielkę Ognia, zakochałem się w niej... i to przypieCZętowało moją decyzję, że opuszCZam stado Ziemi. Chciałem to zrobić znaCZnie wCZeśniej ale nie wiedziałem gdzie iść, może tam gdzie mój przyjaciel, czyli do Plagi ale nie wiem CZy bym się tam odnalazł. Urzara dała mi rodzinę, dzieci, za to Ogień jest naprawdę wspaniałym stadem. Zupełnie inny świat niż w Ziemi... I tak sobie żyję w Ogniu, znaCZnie szCZęśliwszy niż w Ziemi...
To tak w skrócie co się wydarzyło. Nie chciał mówić czegoś w stylu "gdybyś żyła, to by wszystko wyglądało inaczej". Akurat tak bezmyślny nie był, poza tym takie mówienie było na poziomie młodocianego smoka. Westchnął jakby na podsumowanie, jak ciężkie psychicznie, emocjonalnie, było przez dłuuugi czas jego życie.

Zapowiadało się na kolejny, dość leniwy dzień. Gadając tak do Se'ze przymknął na chwilę oczy i zaciągnął się wonią powoli umierającej trawy, spowitą wszelkiej maści złotymi i pomarańczowymi liścmi. Podobała mu się ta woń, kojarzyła się dziwnie przyjemnie. Otworzył gwałtownie oczy, kiedy Se'ze wyczuła zmianę w przestrzeni jaka ich otaczała i poinformowała go impulsami skąd dobiega to dziwne zakłócenie. Nie ruszając się z miejsca wbił tam spojrzenie i ...
(Jego mózg wywalił errora.)
Pierwsze co pojawiło się w jego głowie to bardzo, bardzo ale to bardzo stare i odległe wspomnienie jak kiedyś razem z ojcem spotkał ducha. Nie byle jakiego, był to duch jego babci ale nie pamiętał w tej chwili jak się nazywała.
Następnie jego ciało wypełniła porządna dawka adrenaliny, stresu i prawie strachu. Czy ktoś sobie robi z niego głupie żarty? Ale to nie byłoby możliwe, miał przecież Se'ze, ona by to wyczuła i był tego pewien. Żywiołaczka też była zmieszana, nie wiedziała kim jest to, co stało przed nimi. I to nie Tweed wyczuł impuls tylko właśnie ona, była swoistym wzmacniaczem, odbiorczynią każdej mentalki czy innej próby wtargnięcia w umysł smoka. I tylko do niej należała decyzja czy smok się dowie.
Pazury samca wbiły się lekko w ziemię, oddech był wyraźnie przyspieszony. Zagubionym wzrokiem wodził po sylwetce smoczycy wyglądającej jak jego matka. Zgadzało się – oczy takie same, jego kolor oczu był jej lustrzanym odbiciem. Te same brązowe łuski, smukłe ciało i tylko jedna para rogów.
Se'ze przekazała mu w myślach, że wyłapała od zjawy – bo żywe to na pewno nie było – przyjemny impuls, taki ciepły i radosny.
Spojrzał na żywiołaczkę zadając nieme pytanie "jesteś pewna?". Trochę to uraziło Se'ze ale on jakoś tego nie zauważył. Wstał powoli ale nie zrobił kroku do przodu, nie cofnął się a słowa na chwilę ugrzęzły mu w gardle. To zdecydowanie była jego matka....
– CZyli..... nawet po śmierc...i nie możesz mówić...mamo?...?
To było pierwsze co wpadło mu do głowy, chociaż słowa te wydusił z trudem i z niewiadomego powodu zaczęły mu się cisnąć łzy do oczu. Spojrzał gdzieś na bok, jakby próbując to ukryć. Nie lubił płakać, chociaż zdażyło mu się to tylko raz w życiu – kiedy spotkał Urzarę. To co, czas na drugi raz?
Czy jego słowa były nietaktowne? Możliwe. Czy wypowiedział je z żalem? Absolutnie nie... jego głos był dość łamliwy, jakby nie wiedział czy się smucić czy... aż go głowa od tego rozbolała.

Połowa dnia za nim. Połowa dnia przepełnionego bezczynnością i jakąś takąś dziwną beznadzieją, dlatego postanowił się przejść. Nie miał nic innego do roboty, ceremonia już za nimi a tam trochę się działo. Czuł się dobrze w tym stadzie, jakby był tutaj całe swoje życie. Tweed skierował swoje kroki na samotny pagórek, dobrze znane mu miejsce. Kiedy do niego dotarł poczuł dziwne rozczarowanie, jednak było ono chwilowe. Zapomniał, że przecież już pora opadających liści i brakuje tej zielonej trawy. Mimo tego usiadł na ziemi a Se'ze porozglądała się po okolicy. Zapytała go czy może coś do niej powiedzieć, poopowiadać jej lub... pobawić się?
Tweed zdziwiony zmarszczył czoło i aż powiedział na głos
– Se'ze, jestem już trochę zbyt stary na zabawy. Jak byłem młody to ty nie chciałaś, teraz ci się odwidziało? Jesteś dalej prawdziwą zagadką... jak chcesz się poganiać to zaprowadze cię do jednorożca mojej córki Zorzy....
A resztę wywodu kontynuował już w głowie. Se'ze tylko wzruszyła ramionami i zaczęła obracać między dłońmi duży, pomarańczowy liść dębu. On za to ułożył łeb na skrzyżowanych, przednich łapach i zamyślił się głęboko. Uciekł myślami do dnia w którym walczył z Mrokiem....

Czy pytanie o jaja było nie na miejscu? Sądząc po rekacji Zorzy to tak, jednak kompletnie tego nie przemyślał i trochę się speszył. W sumie czy miał prawo aby go to obchodziło? Czekaj, wróć – to brzmiało bez sensu. Mniejsza z tym bo to co przed chwilą powiedział Agnar było... urocze? Cóż, nic dziwnego, że młody tego nie rozumiał
– Wiesz co Agnar... może kiedyś się do mnie przytulisz ale póki co to trochę skomplikowane
To właściwie co teraz? Czy powinni się rozejść? Uh... Tweed do dzisiaj nie wiedział co należy robić w grupie kiedy nie wie się o czym mówić. No ale może samice jakoś podtrzymają rozmowę?