Smoki Wolnych Stad

  Nikt nie odpowiedział Veir. Nie było też czuć nawet resztek boskiej mocy. Powietrze wypełniła absolutna cisza i pustka. Czy Kammanor słuchał Veir ale ją zignorował? Czy nawet nie spojrzał w jej stronę po wyrzuceniu że świątyni niczym śmiecia? Samica nie miała jak tego zweryfikować.

Wrota Dziejów

Gdy tylko rozbrzmiały słowa Ostrej Jazdy, przez jej umysł przemknął pewien obraz. Ołtarz, ten sam przed którym stała, a na nim leżało sześć szmaragdów. Wizja była nieinwazyjna, choć odrobinę chłodna, jakby płynęła z nią nutka orzeźwienia. Najwidoczniej to była cena, którą piastunka będzie musiała zapłacić za pełną sprawność.

Infamia Nieumarłych
– [Kalectwo: +1 do ST wszystkich akcji magicznych.]
– 6 szmaragdów.

Aktualizacja.

Istotnie, Infamia nie musiała wypowiadać żadnych słów. Miała już też styczność z Erycalem i pamiętała jak zmieniły się warunki na Oltarzu od jego przybycia.
Gdy tylko kamienie dotknęły kamiennej powierzchni, zdjął ją nieprzyjemny, kłujący ból. Kończyny i cielsko zadrżały, jakby wytargana została z zamarzniętej rzeki, pełna gorączki i drobinek lodu powbijanych w łuski. Nie potrafiła określić ile trwała ta tortura, ale przy skali jej doświadczeń życiowych, znaczenie chyba miał wyłącznie fakt, że nie wieczność.
Gdy naprawiona została kondycja jej ciała, całe okrutne doświadczenie zdawało się jedynie bardzo realistycznym koszmarem – takim, z którego wybudziła się trzy kroki obok samego ołtarza, o ile z własnej woli nie stała przy nim wcześniej.

Infamia Nieumarłych
– [Kalectwo: +1 do ST wszystkich akcji magicznych.]
– 6 szmaragdów.

Przypominam że do wyleczenia klasycznym sposobem pozostaje już tylko jedno kalectwo

Zrządzenie Losu
– 6x koral
– ślepota, +4 ST do akcji fizycznych i magicznych, kamieni szlachetnych można szukać tylko przy użyciu sondy
Aktualizacja

Zrządzenie Losu położył korale na ołtarzu, po czym minęło kilka chwil, nim coś zaczęło się dziać. Na początku zrobiło mu się zimno, gdy temperatura wokół ołtarza zaczęła nienaturalnie się obniżać. Potem kłujący chłód, niczym tysiące małych szpilek, dotknął jego łba. Ostatecznie, palące zimno skupiło się w jego ślepiach, wyciskając z nich łzy.

Tak samo szybko, jak chłód uderzył Zrządzenie Losu, tak samo szybko zniknął, nie pozostawiając po sobie żadnego śladu. Ani bólu, ani mrowienia, ani nawet lekkiego odrętwienia. Zupełnie, jak gdyby nigdy go nie dotknęło, a wspomnienie zimna było tylko zamgloną wyśnioną iluzją.

Coś się jednak zmieniło. Gdy Zrządzenie Losu zamrugał, a potem otworzył ślepia, zobaczył ciemne wnętrze jaskini, szeroki ołtarz oraz posągi bogów. Jak dobrze, że wewnątrz Świątyni panował półmrok, bo Zrządzenie miał trochę czasu, żeby się przyzwyczaić, nim wyjdzie na pełne światło dnia.

Zrządzenie Losu
– 6x koral
– ślepota, +4 ST do akcji fizycznych i magicznych, kamieni szlachetnych można szukać tylko przy użyciu sondy

Ziemisty przyszedł do świątyni, udając się pod pomnik Bogini Lata, postanowił złożyć jej uroczystą modlitwę, w której kierował pod jej adresem najpiękniejsze słowa, jakie mógł w tym momencie znaleźć. Nie krył się z tym, iż chciałby ją… lepiej poznać. Cały swój słowotok miał wrażenie, że w tym miejscu jest cieplej niż w innych częściach świątyni, ale oprócz tego nie zadziało się kompletnie nic. Czyżby Lato nie była w nastroju na rozmowy?

Tym razem łowca nie uzyskał żadnej odpowiedzi. Nie mógł wiedzieć, że Pan Łowów zajmował się czymś bardzo ważnym i jego uwaga była temu całkowicie poświęcona. Posąg pozostawał właśnie tym – zimną, pozornie pozbawioną życia kamienną sylwetką. Nie pojawiła się nawet ta pyszna, aromatyczna aura pożywienia, co mogło nakierować Przeświadczenie Dobrobytu na to, że dziś odpowiedzi nie otrzyma. Może innym razem!

Jedynym co słyszała piastunka, było echo jej własnych słów. Wiersze zagadki odbijały się od ścian świątyni, pozostawiając Sekcję całkowicie bez odpowiedzi. Nie pojawił się żaden sygnał sugerujący, że ktokolwiek ją wysłuchał. Była tylko ona, jej zagadka i nieskończona cisza.