Smoki Wolnych Stad

Następne były kwarce tuż obok. Śnieżka ponownie z pomocą mamy i taty przeniosła zdobycze poświęcone na jej nauki, kładąc je przed odpowiednimi kamykami. Przetarła łapą czoło. Uff!
– Znowu ja, ojej – zachichotała, sapiąc ze zmęczenia. – Potrzebuję być nieco wytrzymalsza, sam widzisz. Pare kroków i już mnie nie ma! – westchnęła i zaraz potem tyknęła szponem mięsień brzucha. – I może ciut mniej tego, a więcej mięśni – wymamrotała nieśmiało.

__

Siła 2: jaspis, 2x turkus, granat, topaz, nefryt
Siła 3: 7x granat
Wytrzymałość 3: 4x bursztyn, diament, onyks, rubin

Tata i mama przyprowadzili ją do warsztatu, a razem z nią cały wóz skarbów. Śnieżka nie dowierzała własnym oczom – skąd oni posiadali tyle jedzenia? I kamieni szlachetnych? To wszystko miało być na jej nauki w warsztacie? Wyglądali na odrobinę przejętych, ale to zapewne sprawy dorosłych. Nie dopytywała.

Zeskoczyła z grzbietu Astrala i ustawiła się przed pierwszym z kwarców, tym od zręczności (przynajmniej według taty).
– Dzień dobry, kamyczku! Chciaabym być trochę zwinniejsza. Jak mama. – Uśmiechnęła się ciepło i pacnęła łapką zapłatę, którą odliczyli dla niej rodzice.

___

Zręczność 3: 28/4 mięsa
Zręczność 4: 8x malachit

Ze Starej Duszy poproszÄ™ Bieg i PÅ‚ywanie.

Akt.

Zupełnie podświadomie naśladowała mimikę mamy i, podobnie jak Różane Wino, też zaczęła intensywnie mrugać.
– Ale tata mówił, że Telewizor to fajne imię – zaprotestowała – opowiadał o jakichś, umm, serialach? Staych przekazach myśli, o! Nie każdy to potrafi, prawda? – upewniła się u mamy, czy aby na pewno nie zapamiętała tego źle. Nie czuła się dziwnie z myślą o posiadaniu dodatkowego imienia. Rodzice też takie mieli.

Zaświeciły się jej oczka na samo wspomnienie o możliwości zachowania muszelek. Ale super! Ucieszona zamerdała lekko końcówką ogona i przygarnęła łapką te piękne muszelki. Poruszyła lewym uchem na wzmiankę o poprzedniej przywódczyni. Jedna rzecz się jej nie zgadzało.
– Nawet jeśli bya ładna to daleko jej do ciebie, mamo – wciąż uśmiechała się od ucha do ucha. – Myślisz, że kiedyś będę choć trochę tak ładna jak ty? – zmartwiła się. W końcu to wysoka poprzeczka.

Podrapała się palcem po skroni i pomyślała chwilę o tym co próbowała ją nauczyć łowczyni.
– A co oznaczają ze? – miała nadal problem z literą 'ł', ale raczej szło zrozumieć co próbowała powiedzieć. – Co jak mnie nie polubią? – dodała ciszej.

– Ale to przecież jest moje imię? – zdziwiła się na słowa mamy. – Znaczy, tata mnie tak woaa. Na wycieczce. – Sprostowała i wzruszyła ramionami. Mogła nosić drugie miano na cześć przekazu serialowego, żaden problem!

Śnieżka z zafascynowaniem obserwowała jak Różane Wino grzebie w torbie przez tak długi czas. Co tam mogła trzymać? Zagadka prędko się rozwiązała, gdy jej oczom ukazała się kolekcja ślicznych muszelek.
– Och! Nie wiem! Na pewno! Mm... zapytam! – zgubiła po drodze gdzieś swój język i potrzebowała chwilki na odzyskanie rezonu. Zaraz potem wyciągnęła przed siebie pluszową rybkę, na wyciągniętych łapach, zupełnie jak matka trzymająca swoje dziecko pod pachami. Czy też płetwami. – Fajne, prawda? Zobacz! – nastawiła karpia do przodu, pomagając mu obejrzeć skarby łowczyni.

Werdykt?
– Mówi, że są śliczne! Jak ty! – wyszczerzyła się wesoło i znów wcisnęła maskotkę w swoją pierś, przytulając ją jakby jutra miało nie być.

Przez jej pysk przeszła fala różnych emocji podczas rzeczowej opowieści o innych ludach. Tfu, stadach. Poruszyła brwiami w skupieniu i kiwnęła powoli głową, trawiąc informacje jakie otrzymała.
– Czemu miaabym się spotykać z innymi? Mam was! – obwieściła pogodnie. – Ciebie, papę, Ślona, Fista, Siajeja, Szeste – wyliczała, aż w końcu skończyły się jej wolne palce. To nic, że odliczała podwójnie.

Jutro postarzanko i poproszÄ™ WiedzÄ™ ze Starej Duszy!

Akt.

Spała dużo, ale nie miała nic przeciwko porannym spacerom. Zwłaszcza jeżeli dotyczyły czegoś nowego. Sama niekoniecznie miała ochotę oddalać się od obozu, lecz pod okiem któregoś z rodziców? Czemu nie! Z uśmiechem na pysku stała w bezruchu kiedy mama otulała ją w jakiś płaszczyk z ciepłej skóry. Zawahała się dopiero na wzmiankę o przyjacielu.
– Mmm... Lukrecja chyba chciaaby odpocząć. – Stwierdziła i zostawiła pluszaka w gnieździe, biorąc z niego innego, karpia. – Wezmę rybkę! Jeszcze nie mam dla niej imienia... – przyznała w zakłopotaniu, ale może to nie był taki problem.

Po raz pierwszy była pasażerem podczas lotu i nie można powiedzieć, że jej się to nie podobało. Wychylała się czasem – w miarę możliwości i z zachowaniem bezpieczeństwa – zza barku łowczyni, oglądając rozpościerający się pod nimi świat. Ojej! W oko wpadła jej pustynia, ale przy wyjaśnieniach o panujących tam warunkach jakoś straciła ochotę na zwiedzenie jej. Innym razem.

Różane Wino wylądowała, a jej córka zsunęła się ostrożnie ze skrzydła. Pacnęła zadkiem o śnieg, trzymając w łapkach pluszowego karpia w obawie przed zmoczeniem go. Zapytana o inne stada zerknęła na mamę.
– Um... tata mówił o Maym Ludzie. Lukrecja jest z niego i... no, reszta też – wcisnęła nos w bok rybki. – Są inne ludy? – zainteresowała się.

Używam zmiany rasy z kp. Z pólnocny x morski na drzewny x północny

Akt.

Śnieżka pisze: ↑23 gru 2022, 23:03 Podsumowanie
Piastunka i czarodziej spacerując brzegiem morza natrafili na smutnego, samotnego enta. Na jego prośbę zbadali sytuację pobliskiego lasu, w którym zwierzęta (zwłaszcza wiewiórki) były bardzo złośliwe. Po długich negocjacjach oraz jednej krwawej walce z rozwścieczonym biesem, udało się rozwiązać problem.

Nagrody:

Gwieździste Niebo:
+3 PH
+4/4 mięsa

Wrota Dziejów:
+ bursztyn
+ 3 PN

Inne:

Wrota Dziejów:
1x lekka [przetrącona żuchwa, ból przy przeżuwaniu, krwawiące otarcia na skórze]

viewtopic.php?p=543945#p543945

• Aktualizacja.