Smoki Wolnych Stad

Mówił trochę prawdy. Imię wydawało się być dla niego ważne, co ją trochę nie dziwiło. Dużo smoków lubiło nazywać się konkretnie, a przynajmniej im dłużej o tym myślała, tym bardziej dostrzegała ten trend. Czuła się trochę tutaj odludkiem, który nagle stwierdził, że imię nie miało, aż takiego znaczenia.
– To trudna kwestia, bo nie wiem, czy jest coś, co bym chciała upamiętnić tym imieniem. – Odpowiedziała wprost. W jej życiu za młodu dużo się nie działo. – Wyobrażam sobie, że na starsze wybrałabym coś ważniejszego, co podkreślałoby rzeczywiście to kim byłam i jak chcę być pamiętana, a teraz jestem...czy raczej byłam tylko i wyłącznie adeptem, który uczył się na wojownika. To nic ważnego, czy wartego pamiętania.

Pąk Róży

Zamyśliła się na moment, aby spróbować coś odpowiedzieć mądrego.
– Pomyślałam może o Chwytającym Chwilę? Słodkie Wspomnienie jest całkiem urocze, ale z innych propozycji, to moża być Trwająca Chwila, Nieuchwytny Moment. Jeśli lubisz wspominać to może rzeczywiście coś takiego. Przebłysk Wspomnień, Ulotna Chwila, Ciepła Myśl. – Wypruła z siebie salwę pomysłów na imiona. Ciekawe, że przy sobie nie była taka pewna i chętna do wymyślania czegoś mądrego. Zaraz o to zapytał. Uśmiechnęła się gorzko. – Widmo Tęczy. Tylko i wyłącznie dlatego, że tak wyglądam. Nie miałam pomysłu na moje imię i nie ma ono znaczenia.

Pąk Róży

Smoczyca nie chciała zostawiać tematu, ale odetchnęła z ulgą, że jakoś się to potoczyło. Rozumiała, że to bywają skomplikowane tematy, ale jednak nie bardzo wiedziała, jak mogłaby mu pomóc. Zawsze mogła posłuchać i to musiało po prostu wystarczać.
– Mam nadzieję, że kolejne bardziej przypadnie Ci do gustu. – Posłuchała go i odezwała się w końcu. Czas jednak przejść do najciekawszego pomysłu. – Oba pomysły brzmią ciekawie. Kai, czyli pierwsza połowa brzmi jak Moment. Hmm... Lubisz wspominać? Możemy o czymś pomyśleć razem. – Zaproponowała uśmiechając się do niego delikatnie. Była ciekawa, czy uda im się powymyślać parę imion.

Pąk Róży

Bronił się. Dobrze, o to trochę chodziło młódce, która chciała słuchać i kontrować. Pojedynek, ale zamiast krwi przelewali najwyżej ślinę. Przynajmniej nie zmarnują ziół.
– Nie jesteś jedynym, ani pierwszym, ani pewnie i ostatnim, który się tak czuje. Z jednej strony to niby pocieszenie, bo bolączka tego typu jest tym samym normalna i naturalna, a z drugiej jej powszechność jest też oznaką beznadziejności sytuacji. – Rzuciła, niby do siebie, niby do niego. – Ale zawsze możesz coś zmienić, żeby popchnąć sytuację w którąś stronę. Bliska mi osoba utrzymywała się w zbliżonym stanie i opuściła tereny stadne. Jeśli nie chcesz tej ścieżki, drugą jest pełna integracja i budowa więzi ze stadnymi. Na czym zależy Tobie? Jakie czynności podejmujesz, aby swój cel osiągać? – Słuchała, ciekawa, co takiego chciał młodzieniec. Jak zwykle, interesowały ją czyny, a nie jedynie słowa, czy uczucia.

Pryzmatyczny Kolec

Młoda zamyśliła się, próbując sobie przypomnieć, czy jakieś słowo w języku akarubi brzmiało podobnie do jego imienia, ale nic nie obijało się o młode uszy. No nic, przesunęła tę kwestię na później. Może zapyta o to mamę, jeśli ta pamiętała jakieś słówko.
– Zawsze możemy spróbować dopasować jakieś znaczenie do Twojego imienia. Albo może Twoje kolejne miano nosi jakieś znaczenie, z którym się bardziej identyfikujesz? – Pomyślała zaraz o dorosłym imieniu. Inni zdawali się bardziej przykładać do znaczeń swoich dorosłych imion, więc może też i Kai był bardziej artystycznym smokiem. Ona czasami miała wrażenie, że była przy tym nieociosana, niczym głaz.

Na drugie pytanie pokiwała żywo głową. O ile usłyszała wcześniejszy przytyk, próbowała nie dopytywać. Nie chciała drążyć przykrego tematu, ale może kiedyś, jeśli chciałby rzeczywiście o tym pomówić. Wolała jednak, jak zwykle, dopytać.
– Czy wszystko w porządku? – Zapytała łagodnie, z troską w głosie. Kolejny smok, którego spotkała, który wydawał się smutny. – Odpowiadając na Twoje pytanie, to wyklułam się tutaj, ale z tego co rozumiem, to akarubi przybyło wraz z grupą przodków. Moja...babcia, jeśli dobrze pamiętam, mówiła w akarubi, a dopiero potem uczyła się mowy wspólnej.[/color

Nieugięty Kolec

Strach przed drapieżnikami był normalny. Rozumiała doskonale obawy młodego adepta, który pewnie dopiero zmierzy się ze swoimi potworami na wyprawie. Miała nadzieję, że ten dzień jednak długo nie nastąpi, albo przynajmniej smok dorośnie do momentu, gdzie ten strach zostanie pokonany.
– Może towarzysz lub kompan mógłby pomóc. – Rzuciła, nie chcąc jednak drążyć mocno tematu, jeśli tego nie chciał robić. Wolała dać mu wybór w tej kwestii. – To Ty nadajesz tym wspomnieniom wartość i jakąkolwiek istotność.– Zwróciła uwagę, dając mu sekundę namysłu, nim chciała kontynuować wywód.
– Wspomnienia są tylko przeszłością. Wydarzyły się i nie mają wpływu na przyszłość, do czasu, aż sam tego wpływu nie utworzysz. Pamięć o bliskich zawsze będziesz nosić ze sobą, tak długo, jak będzie to dla Ciebie ważne. Miejsca, czy ich przedmioty są bezwartościowe, jeśli nie masz z nimi połączenia, a to połączenie jest tylko i wyłącznie w Tobie. Obraz, czy pamiątkę zawsze może zniszczyć czas, czy wróg, a tego co nosisz w sobie nigdy nie stracisz. Przelewanie tego na kamień jest najwyżej mierną podróbką, tego co o wiele ważniejsze.– Szczerze mówiła co o tym myśli, ciekawa jak smok do tego podejdzie.

Pryzmatyczny Kolec

Nie sądziła, że polowanie musiało mieć tyle wspólnego z walką, aby to przeszkadzało komukolwiek. Mógł zawsze szukać owoców, ale może Pryzmatyczny nigdy nie widział ich na łowach. Poczuła się w obowiązku o tym wspomnieć.
– Dawniej, kiedy się klułam, było o wiele cieplej i przyjemniej na świecie. Na polowaniu możesz znaleźć wiele skarbów, które nie wymagają przelewu krwi. Owoce, kamienie szlachetne, czy zioła. – Jeśli chciał być uzdrowicielem, to przecież wiedział, że polowanie to część jego pracy. – Tylko, że to nadal ten sam las. Drzewa padną, spróchnieją i zgniją, ale to nadal będzie to samo miejsce. Nawet jeśli ktoś spojrzy na obraz, to nie rozpozna tego samego miejsca, a nawet jeśli, to i tak nie może go odwiedzić. Co to za wartość?

Pryzmatyczny Kolec

O ile rozumiała część pytań, o tyle te, które zadał Yngwe po prostu ją zgubiły. Jak to po co polować? W Mgłach nie polowano, czy co? Nie rozumiała.
– Um, polowałam, bo jestem wojownikiem. Nie nadaję się do łowienia mięsa, więc chociaż uszczuplę nieco drapieżników z popularnych miejsc, gdzie często chodzą łowcy lub uzdrowiciele. – Taka była pierwotna intencja za jej działaniem. No i prostsza była walka z drapieżnikiem, niż szukanie przeciwnika na arenie. Kwestia podróży zaś zostawała mało prawdopodobna. – Nie widzę powodu. Nasze tereny pozostają niezmienne, więc każdy może się udać w te same miejsca, jeśli tego tylko pragnie. Samo miejsce jest też bezwartościowe, jeśli nie spotka się tam kogoś, prawda?

Pryzmatyczny Kolec

Niezręczność była naturalna, ale Azfel chciała po prostu działać, licząc że to rozproszy to uczucie i potem stanie się to wszystko łatwiejsze. Słuchała zatem nowego kolegę, strosząc lekko uszka i przechylając nieco łeb.
– Azfel oznacza Truskawkę w akarubi. Podejrzewam, że to przez tę grzywę. – Uśmiechnęła się na koniec, tłumacząc swoje pochodzenie. – A Twoje imię coś znaczy? – Zapytała ciekawa, czy i w Ziemi było coś takiego. Nie spodziewała się, że inne stada miały swoje języki, bo ich nigdy po prostu nie słyszała, ale może dowie się czegoś ciekawego.

Nieugięty Kolec

Spoglądała spokojnie na oferowaną herbatę. Nic przełomowego, ale to dobrze, bo przynajmniej wiedziała co pije. Na miód lekko się uśmiechnęła, doceniając pomysł Yngwe.
– Lubiłam chodzić po polowaniach i szukać drapieżników, które mogłabym złowić. – Podzieliła się myślą. Nigdy nie była artystyczna, więc rzeczy, o których wspominał młodszy smok były jej obce. Nie interesowała ją muzyka, ni rzeźba. Łapy służyły jej do walki i chciała do tego kiedyś wrócić, w miarę możliwości, naturalnie. – Lubię zwiedzać nasze tereny też. Jest dużo miejsc, w których jeszcze nie byłam.

Pryzmatyczny Kolec

Jej oczom wkrótce ukazał się inny smok, którego nie spotkała wcześniej. Nie przypominała sobie po prostu jego pyska wcześniej. Czy to on? Na szczęście zbliżył się do niej, więc i ona powoli wykonała parę kroków, aby spotkać się pyskiem w pysk.
– Cześć. – Zawołała spokojnie, czując sama lekkie napięcie związane z tym spotkaniem. Rzadko kiedy wyściubiała nos spoza stado, a teraz mogła porozmawiać z kimś nowym. Podarowała mu jednak łagodny uśmiech, wzbierając w sobie odwagę. – Jestem Azfel, ze Słońca, a Ty? Miło mi Cię poznać.

Nieugięty Kolec

Nie lubiła analizujących słów Yngwe, ale wynikało to chyba też z tego, że po prostu miał rację. Z jednej strony w jej duszce nie było dużych pragnień, ale z drugiej, po prostu nie chciała się dzielić takimi prywatnymi sprawami. Czy lepiej było kłamać? Może.
– Chętnie. – Odetchnęła przy tym lekko. Zaciekawiona rzuciła okiem na przedmioty, które wyciągał. Nie znała się na ziołach, ale była ciekawa, co takiego lubił pić. Sama się nie znała na roślinkach, ale była zainteresowana na tyle, aby chociaż się przyglądać. – Co lubisz robić w wolnym czasie?

Pryzmatyczny Kolec

Słuchała, spoglądając nań i ciesząc się, że próby dotknięcia najpewniej spłynęły na niczym. Przynajmniej mogła się skupić na tym, co naprawdę było istotne.
– Rozumiem. – Odparła, rozumiejąc dokładnie potrzebę adepta. Kolejne zaś słowa zakończyły się pytaniem, którego bardzo nie lubiła. Nie miała marzeń, ani snów. Chciała być wojowniczką, udało się. Chciała, żeby jej mama była szczęśliwa, ale to chyba...nie bardzo mogła poprawić. Pokręciła tylko łbem w odpowiedzi, ale nastawiając uszu, gdyby chciał się podzielić.

Pryzmatyczny Kolec

Podążyła za wiatrem, który poczuła razem z głosem. Zaintrygowana wezwaniem szła spokojnie, próbując nie zgubić białych płatków, aż dotarła na Łąkę na terenach wspólnych. Rozglądała się spokojnie, czując jak jej własne serducho bije nieco mocniej. Denerwowała się tym spotkaniem, nawet jeśli nie chciała się do tego przyznać.

Czterech... Zawiesiła tę odpowiedź przed sobą w myślach, próbując jakoś zrozumieć, jak to możliwe, że mają tylu uzdrowicieli. Brzmiało jak bardzo dużo. Nie pamiętała, czy kiedykolwiek Słoneczko doszło do chociażby dwóch starszych uzdrowicieli. Pokręciła lekko łbem, nie zdając sobie sprawy, że odpowiada na własne myśli, a nie na jego słowa.
– Podejrzewam, że musiałbyś długo czekać, zanim się zwolni ta ranga. – Rzuciła, chociaż tak naprawdę wspominała raczej o oczywistości, niż czymś naprawdę błyskotliwym. – Ale nie poddawałabym się. Może w przyszłości? Czy jak już zostaniesz czarodziejem, to nie chcesz wracać z raz obranej drogi? – Zapytała znowu, ciekawa, czy się tak uparł mocno naprawdę, czy jednak to tylko marzenie związane z przodkami.

Pryzmatyczny Kolec

Smoki Wolnych Stad

Znaleziono 33 wyniki

Łąka Młodych Smoków

Łąka Młodych Smoków

Łąka Młodych Smoków

Pisklęcia równina

Łąka Młodych Smoków

Pisklęcia równina

Pisklęcia równina

Pisklęcia równina

Łąka Młodych Smoków

Pisklęcia równina

Łąka Młodych Smoków

Pisklęcia równina

Pisklęcia równina

Łąka Młodych Smoków

Pisklęcia równina