Smoki Wolnych Stad

W sumie to poproszę już dopisanie reszty umiejętności (lot, mp, ma, mo, śl, kż) jako że 10k stuknęło

Akt.

Nakrapiana przyszła do świątyni, a raczej do warsztatu... Trochę nie pewna tego co zastanie tutaj. Na całe szczęście, trafiła dość prosto na miejsce, które ponoć dawało różne to umiejętności. W ostatnich dniach, młoda adeptka walczyła trochę z swoimi myślami co z sobą zrobić w tych ostatnich dniach, i uznała że najlepiej będzie poprawić w sobie niektóre rzeczy, by móc przyłożyć się do nauki lepiej.
–Chciałabym się wzmocnić... Czy to co przynoszę wystarczy? – powiedziała nieco niepewnym głosem, zostawiając worek z wieloma kolorowymi kamieniami i kryształkami. Teraz musiała poczekać i obserwować, czy danina będzie wystarczająca.

// 5x cytryn, 5x onyks, 4x agat za Siłę III, Wytrzymałość III

Poproszę perswazję, skradanie, atak i obronę z SD (9ks)

Akt.
W razie czego przypominam o możliwości odblokowania lotu! :p

dziękuję za przypominajkę xDD zapomniałam o nim

Poproszę Wiedzę, Bieg i Pływanie z SD, thamk u

Akt.

Jej problem był równie podobny co do jej siostry, Ilwenn. Nie miała za bardzo pojęcia, czy ktoś zmarł z jej bliskich, czy miała takich w ogóle. To że przodkowie są, i ma jakiś, okej... Ale jacy oni byli? Była bowiem ledwo oderwanym od ziemi pisklakiem i nie rozmawiała jeszcze z rodzicami o życiu i śmierci... Szczerze mówiąc, to nie zastanawiała się nad takimi skrajnościami jeszcze. Miała jeszcze czas, by poznać takie rzeczy, prawda?

Dlatego była bardzo skonfundowana tym zadaniem. Jak rysowanie i nazywanie konstelacji było prostą rzeczą, to tak nadanie imienia danej gwieździe, i nadanie jej sensu, wcale do prostych nie należało, więc mogła się przyłączyć do tych, co byli przejęci wykonaniem tego zadania.

– No to... Moja konstelacja nazywa się tak, dlatego że kiedyś był smok, który ciągle był śpiący. Potrafił zasnąć wszędzie. Czy to na ceremonii, czy to na polowaniu! Było to dla niego bardzo męczące, a uzdrowiciele nie wiedzieli co robić. Nie znali takich ziół, które mogły by pomóc. Pewnego dnia, smok ten chciał wyruszyć daleką podróż, pomimo ostrzegania go, że może zakończyć się to dla niego nie dobrze. Może tak zasnąć na zawsze! Jednak nie chciał słuchać i zrobił to co mu dusza podpowiedziała. Kiedy wrócił, zgodnie z tym co mówili inni, nie zauważył nawet, kiedy poszedł spać! – Epriea starała się jakoś wymyślić do tego historię. Nie wiedziała czy ma to sens czy nie, po prostu zdawała się tu na swoją fantazję – Lecz był to magiczny sen! Smok ten spał tak długo, że jego ciało zmieniło się a potem stał się konstelacją. Lekki Sen. Jest to najwyższa gwiazda w tym gwiazdozbiorze. I jak się budzi i zerka na ziemię, mówi się że ta gwiazda świeci najjaśniej! – dokończyła zadowolona. Szczerze, nie wiedziała ile miało to sensu, ale to nie musiało być prawdziwe, wiec starała się jakoś uwić historyjkę na tyle ile potrafiła. Miała nadzieję że źle odebrana nie będzie.

Epri tylko zastrzygła uszami kiedy słyszała ich opowieści. Sama się ucieszyła, bo w sumie też miała fajnych rodziców!
– A mój tata to w sumie zastępuje w stadzie ziemi, a mama jest super uzdrowicielką! -powiedziała taka zadowolona z siebie. Miała jeszcze super i liczne rodzeństwo, to już w ogóle z nich wesoła gromadka.
Następnie, przyszedł do nich Cielo, co sprawiło że się ucieszyła jeszcze bardziej, ale starała się utrzymać ekscytację na wodzy, żeby nie zasypywać gradem pytań smoka obok.
– Cześć Cielo, twój też jest fajny! Przypomina mi trochę krewetkę – powiedziała taka zadowolona. No były wąsiki i takie ciałko, ale to jej wyobraźnia mówiła. Co też nie jest złe, rzecz jasna, to były fascynujące stworzonka. Aczkolwiek, nazwie to w końcu jak chce, prawda?
– W sumie coś w tym jest. Może moja konstelacja w takim razie powinna nazywać się... Hmmm... Lekkim snem! Konstelacja Lekkiego Snu. – Czemu lekki? Może się oko kiedyś otworzy! Kto wie?
Potem zerknęła na Faisana, bo zaczął tłumaczyć o swoim dziele. Też było ciekawe, użycie maddary było dla niej w sumie dalej nowością, nie widziała jej jeszcze tak często.
– Ohhh, racja... Może powinien nazywać się Konstelacją... yyy, galopu! – Albo może być i koń, chciała po prostu podsunąć jakieś pomysły. Ale jak nazwie to jego!

Uśmiechnęła się do Nemo, która się dołączyła do niej, ale zerkała też w stronę Ilwenn. Nie były też jakoś daleko, więc zawsze mogła dołączyć jak miała taką ochotę, ale póki co, było ważne wykonanie zadania. Uśmiechnęła się do dwójki starszych nieco smoków, jak pozwolili się dosiąść. Nie miała w sumie konkretnych powodów dlaczego ta dwójka – po prostu uznała, że ot, będzie fajnie posiedzieć z innymi.
– Tak! Nazywam się Epriea, a to moja siostra Nemo , a tam jest Ilwenn, a taki duży biały smok to był mój brat! – powiedziała taka zadowolona, i zerknęła tu na swoją pomarańczową siostrę. A potem na samca, który już też mówił kim jest. Oh! Syn przywódcy, ale fajnie!
Cieszyła się z tego, że byli w takiej większej grupce, to też pozwoliło jej zerknąć na to jak inni rysowali. Tagigo oraz Faisan zrobili swoje konstelacje, były na prawdę ładne.
– Ohhhhh. Hm, od czego ja mam się zabrać... O wiem – powiedziała i wzięła do ręki jeden z płaskich kamieni, jak i przysunęła do siebie przybory którymi wykonywali pracę. Jakieś szare barwniki które były w miseczce, oraz kreda, to było coś co zdecydowanie wystarczyło do wykonanie dzieła. Wpierw rzecz jasna pomalowała kamień na ciemny kolor. Skupienie na jej twarzy musiało wyglądać zabawnie, bo aż lekko wystawiła język, starając się zrobić to ładnie. Potem, wzięła do ręki kredę, rysując przy tym gwiazdki.
Nie bardzo wiedziała jaki kształt nadać swojej konstelacji... więc może narysować kształt, który nosiła na swoim czole? Hm. To w sumie był jakiś plan. Dlatego jej gwiazdozbiór się ukształtował tak a nie inaczej. Ale nieco poprawiła, coś dodała, i potem odłożyła przybory, patrząc się na swoje ukończone dzieło
– Chyba wygląda dobrze... prawda? – zerknęła tak na to. Wszędzie były plamy, ona na futrze miała dodatkowe plamy, ale hej, gwiazdozbiór był!

Epriea słyszała co miał do powiedzenia Prorok i tylko postawiła uszy na prawie na sztorc. Rysowanie! Ale super. Spojrzała się tak na wszystkich, co próbują się skupić, ale ona miała nieco inny plan. Wpierw jednak, spojrzała się na Nemo, z uśmiechem na pysku
– Słuchamy tego tam, o tam – wskazała pazurem na fioletowego smoka ale potem tak się rozejrzała – Ale ja myślę że pójdę poznać innych! – powiedziała do Nemo. Zerknęła na nią z ciekawością, czy będzie chciała iść wraz z nią, czy będzie wolała jednak wykonać zadanie w bardziej znanym jej gronie.

Wpadła w jej w oko jedna para, która rozmawiała między sobą. Był to taki jakiś śmieszny samczyk z dziurawymi skrzydłami, i druga, samiczka, taka trochę fioletowa. Podeszła tam do nich, wyraźnie zadowolona z siebie samej. W końcu, nie może się jej stać tu nic złego, więc czemu nie korzystać?
– Cześć!! – zawołała do nich. Widać że samiczka była młodsza, choć może nie o wiele – Co robicie? Będziecie rysować? Mogę się do was dołączyć? Nazywam się Epriea! – Dodała. Trochę trajkotała, ale w sumie chciała znaleźć jakiś przyjaciół, i była ciekawa czy pozwolą się jej dosiąść. Może siostry też się zachęcą i pójdą poznawać innych? Albo przyłączą się do niej? Kto wie!
Tak czy owak, poczekała wpierw na ich odpowiedź, zanim zacznie rysować gwiazdozbiór, o którym mówił Osąd Gwiazd.

Każdy dostał wiadomość! Ona dostała wiadomość! To sprawiło też że nie potrafiła spać, i tak wyszło że z rana zaatakowała ekscytacją pierwszą lepszą osobę, którą okazał się być starszy brat. Ups.
Jak inaczej miała siedzieć spokojnie, jak dzieją się tu takie rzeczy? W sumie nie wiedziała jakie, nie rozumiała jeszcze dobrze wszystkiego, po prostu była radosna że coś się działo. Tak więc wszystkie siostry ruszyły, Ilween na przedzie, a ona zadowolona siedziała na grzbiecie Doliny. Brat unosił skrzydła, to ona w sumie robiła podobnie, mimikując trochę jego ruchy, nie rozumiejąc ciupkę po co to robi, ale jest fajnie!
A potem, wysłuchała co miał do powiedzenia. Ok. Słuchać fioletowego. Skarżyć na złoli. Da się zrobić. Ale nie rozumiała trochę czemu ma nie brać nic od tamtego samczyka? Wyglądał niegroźnie. Taki puchaty i długi, i niebieski. Może brat specjalnie tak mówi, bo dostaje od niego fajne rzeczy i chce je dla siebie?
– No doooooobrze! – powiedziała przeciągle i zeskoczyła mu pleców. Na pewno zrobiło mu się lżej po tym wszystkim!

---

Punkty Honoru: 0
Punkty Fabuły: 4