Trakt do Prastarego Drzewa

[Deszczowa Kołysanka]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Skinęła głową. Rozumiała to, sama wielokrotnie szukała spokoju w nocy. Co prawda nie zawsze go odnajdywała, był czas, kiedy nawet zasypiając nie potrafiła odrzucić od siebie pewnych wydarzeń.
-Więc dobrze wybrałaś.
Odnosiło się to właśnie do obecnej pory. Cisza sprzyjała oczyszczeniu się z niepokojących emocji. Czy negatywnych.. Tych również.
Przymrużyła oczy, uśmiechając się nieco bardziej. Starała się wyglądać przyjaźnie, choć jak zinterpretuje to Wodna, zależało wyłącznie od niej. Chaos już się przyzwyczaiła, że co smok, to inna reakcja. A przecież przeważnie nie miała złych zamiarów.
-Mogę wiedzieć od czego potrzebujesz odpoczynku? Coś musiało być bardzo denerwujące, skoro przywiało cię aż tutaj..
Starała się nadać pytaniu delikatny, cichy ton. To i tak.. Było zbyt bezpośrednie. Nie chciała aby adeptka poczuła się nieswojo w jej obecności. I nie chciała wyjść na taką, która pyta o zbyt dużo. Ale mimo wszystko.. Musiała zapytać. Nie byłaby Chaosem, gdyby nie spytała. Po części ciekawość, ale jeśli coś wywoływało u niej poczucie, nawet jeśli bezpodstawne, że należy na coś zwrócić uwagę, nie mogła go zignorować. Choć może mogła? Ale nie chciała.

[Wola Przeznaczenia]

Kryształowa kiwnęła głową z zamyśleniem. Jej ogon owinął się wokoło jej łap gdy uniosła łeb spoglądając w niebo. Powoli zaczęło robić się coraz ciemniej jednak nie przeszkadzało jej to.
-Od tej kłótni stad od smoków które mnie denerwują- Odpowiedziała z bólem w głosie. Znowu była zirytowana całym tym widmem wojny która zbliża się wielkimi krokami. Nie chciała tego. Wolała żyć tak jak wcześniej i nie bać się o to że ktoś kogo zna umrze w czasie wojny.
-A ty? Dlaczego tu jesteś?– Spytała zwracając swój wzrok na Chaos. Była ciekawa po co ona tu jest. Ona już powiedziała. Teraz chciała dowiedzieć się czegoś o tej samicy.

[Deszczowa Kołysanka]

Ah.. Więc o to cały czas chodziło. Więc miała tego po prostu dość. Nic dziwnego, kłótnie stwarzały pretekst to zachowań.. Okrutnych. Bezpodstawnie okrutnych. Mimo że do wojny miała podejście specyficzne, także ona uważała, że przede wszystkim nie powinna ona dotykać pewnej grupy smoków. W szczególności młodszych. Piskląt.. A także niechcących się angażować w zabójstwa pobratymców. Sama się angażowała, więc w pewnym sensie, widmo wojny dotyczyło także jej. Ale nie powinno dotyczyć wszystkich.
Posmutniała trochę, również kierując wzrok na moment na gwiazdy. Niech przodkowie mają ich wszystkich w opiece. Gdzieś tam był jej brat.. Nie rodzony, ale bliższy niż ci rodzeni, których nawet nie znała. Jeśli takich miała. Niech on nad nią czuwa i nad jej rodziną. I ich bóg.. On także.
-Tak, ta kłótnia smoków nie powinna zaistnieć. Ty nie musisz brać w tym udziału, ja będę..
Miała kogo chronić. Nawet jeśli zginie, będzie chronić swoich bliskich, dawno to sobie przyrzekła. I nie tylko sobie, przyrzekła to także na głos. Powróciła wzrokiem na Umbrę, moment zastanawiając się nad tym, jak jej odpowiedzieć. Dlaczego tu przybyła.. Albo raczej jak ubrać w słowa jej cel. Zresztą, czy to można nazwać celem?
-Czasem po prostu muszę.. Polatać. A wieczorem mogę nie martwić się o to, że kogoś zostawię w potrzebie, będąc zbyt daleko.
Wieczorem zazwyczaj większość wracała już do obozu, prawda? Kiedy była pewna że i pewne bliskie jej osoby znajdą się w pobliżu innych Cieni, ona mogła pozostawić na chwilę myśl o tym, że pozostają bez ochrony. Zaś lot.. O ile skłaniał do rozmyślań, o tyle także oczyszczał z nawarstwiających się emocji, powoli przygniatających, zupełnie tak, jakby naprawdę miały fizyczny ciężar.
-Poniekąd, obie tu jesteśmy z podobnych powodów..
Poniekąd, bo o ile Kryształowa chciała chwili wytchnienia, o tyle Chaos.. Chciała po prostu zrzucić z siebie trochę balastu, aby mogła potem w spokoju zasnąć i nie śnić.. Nieważne. Równie dobrze mogłaby latać na po swoich terenach, skutek byłby pewnie podobny, ale wybór, padł na to miejsce. Uśmiechnęła się leciuteńko, unosząc łeb tak, aby wiatr rozwiewał jej grzywkę. Wiatr był równie wspaniały, jeśli by wczuć się w jego rytm, potrafił czasem zwiać część psychicznego balastu. Jaka szkoda, że w tak młodym wieku, obie je już to dotykało..

[Wola Przeznaczenia]

Samica z uwagą słuchała słów Chaosi patrząc na nią uważnie. Kiedy powiedziała że nie musi brać w tej wojnie udziału westchnęła ciężko.
-Każdy ma coś dla czego musi walczyć więc nie powinnaś mówić że nie muszę walczyć. Moim obowiązkiem jest chronić swoje stado i smoki dla mnie ważne. Nie mogę ich zawieść tylko dla swojego marzenia o spokoju- Powiedziała poważnie przenosząc swój wzrok na niebo. Było piękne a dookoła było tak przyjemnie cicho. Więc też przyszła tu by odpocząć i porozmyślać? To z jej wypowiedzi wywnioskowała.
-Tak nawet podobne powody- Powiedziała z lekkim uśmiechem na pyszczku.
-Może byśmy tak kiedyś powalczyły dla rozrywki? Każdemu przyda się czasami taka zabawa- Spytała z szerokim uśmiechem w którym ukazywała swoje białe ostre kiełki.

[Deszczowa Kołysanka]

Kiwnęła głową. Nie będzie jej niczego wmawiać. To prawda, każdy miał coś dla czego musi walczyć. Choć Kryształowa była jeszcze adeptką, była młoda, więc nikt nie powinien jej mieć za złe, gdyby nie walczyła. Ale skoro czuła obowiązek.. To może faktycznie powinna.
Kolejna zaś wypowiedź.. Zabawa? Chaos przechyliła lekko łeb na bok w zamyśleniu. Mogłaby. Nie sądziła że będzie kiedyś walczyć z kimś z niesojuszniczego stada dla zabawy. A już na pewno nie, że zostanie to tak po prostu zaproponowane. Ale nie miała nic przeciwko.
-Możemy kiedyś powalczyć.
Uśmiechnęła się. Taki pojedynek dla rozrywki mógł być czymś całkiem ciekawym. Oczywiście, rany będą, ale zadane za obopólną zgodą i nie tylko. Również bez atmosfery złości.
To nie tak, że nie lubiła walczyć. Lubiła, nawet bardzo. Widok krwi był pociągający, kuszący. To wszystko sprawiało przyjemność. Ale każdy rodzaj walki ceniła sobie w nieco inny sposób. Decydowały o tym między innymi motywy. One diametralnie odróżniały od siebie różne pojedynki. Chociażby ten, toczony dla obrony kogoś bliskiego, był tym najbardziej emocjonującym. Wtedy Chaos mogła nie ograniczać swojej magii, mogła działać tak, jak jej podpowiadała intuicja. Mogła atakować tak, aby zamordować, sprawić ból, cierpienie, a potem pozostawić wroga powykrzywianego, okaleczonego, ze śmiesznie zdeformowanym ciałem. Tak było w przypadku drapieżników, które kiedyś zaatakowały jej przyjaciela. Zniszczyła je na raz. Sama wyszła z tego z jedną malutką ranką, a zabiła dwójkę.
A pojedynki.. One również były wspaniałe, ale walcząc ze smokami uważała, aby nie zabić. Ograniczenie, prawda? A jednak akceptowała to – to przecież zupełnie inna sytuacja. Rozrywka właśnie. Tego nie trzeba już rozpatrywać w kategorii walki dla życia, lub walki dla śmierci. Jeszcze trudno jej było stwierdzić, czy właściwie walczy dla życia, czy dla śmierci.
-A na kogo się szkolisz?
Pytanie w kontekście propozycji, która padła. Była ciekawa, czy kiedyś, podczas tej zabawy będzie miała przed sobą czarodziejkę, czy też wojowniczkę. Choć może zupełnie kogoś innego, łowcę? Sama była czarodziejka, ale nie wywyższała tej profesji ponad żadną inną.

[Wola Przeznaczenia]

Samica uśmiechnęła się radośnie gdy ta zgodziła się na małą zabawę na arenie. Mogło być ciekawie i to naprawdę ciekawie. W końcu nie często przychodzi jej walczyć z innymi smokami nawet na arenie.
-To wspaniale!– Powiedziała rozentuzjazmowana patrząc na Chaos z błyskami w oczach zaraz jednak uspokoiła się na tyle by móc odpowiedzieć na zadane jej pytanie.
-Szkolę się na łowczynie a ty jak podejrzewam jesteś czarodziejką?– Powiedziała lekko przekręcając łepek na lewo. Nie była całkiem pewna swoich przypuszczeń więc z niecierpliwością czekała na odpowiedź w tym czasie przeciągając się jak duży kot. Taki naprawdę duży kot. Po tym usiadła rozluźniona naprzeciwko Chaos owijając ogonem swoją przednią parę łap.

[Deszczowa Kołysanka]

Chaos uśmiechnęła się. Sama również cieszyła się na tę walkę. Będzie fajnie! Pewnie że już walczyła, ale nie w ten sposób, nie dla zabawy. I.. Chyba podzielała entuzjazm Kryształowej.
-Taak, jestem czarodziejką.
Przechyliła łeb na bok, przyglądając się smoczycy. Łowczyni? Dobrze wiedzieć, ale w takim razie dlaczego chciała walczyć? Zresztą, mniejsza o to. Chciała to chciała.
Chaos zachichotała, mrużąc oczy. Dlaczego miałaby nie okazywać tego, że ma dobry humor?
-Aż tak to po mnie widać?
A to już pytanie związane z poprzednią odpowiedzią. Ciekawiło ją, w jaki sposób Kryształowa domyśliła się jej profesji. Czarodzieje.. Jakoś się wyróżniali? Jako jedna z nich, nie patrzyła na to z zewnątrz, niejako siedziała w środku, a więc miała inny punkt widzenia. Przez chwilę nawet zastanowiła się, co mogłoby wyróżniać łowców, czy też wojowników. Uzdrowiciele to wiadomo, pachniało od nich zielem. Niektórzy wojownicy po prostu wyglądali na takich, a zwłaszcza ci starsi. Ale ani łowców, ani czarodziei jeszcze nie przyporządkowywała do jakiś specyficznych zachowań, czy też wyglądów. Zresztą, w gruncie rzeczy, po wyglądzie to się nie ocenia.
-Dużo już walczyłaś?
A to też ciekawa sprawa. Będzie się umiała bronić? To się okaże.

[Wola Przeznaczenia]

-Nie nie widać tak tylko zgadywałam. Nie wyglądasz jak wojownik który dzięki mięśniom i sile pokonuje przeciwnika, na uzdrowiciela też nie bo nie pachniesz ziołami które zbierają na swoje leki a łowców można rozpoznać po tym z jaką zręcznością coś robią. Czarodzieje za to jeśli ktoś jest wyczulony na maddare może ją od nich poczuć a dodatkowo są bardzo dokładni co bardzo pomaga im w tworzeniu swoich tworów- Powiedziała zamyślona patrząc na Chaos.
-Nie walczę. Kiedyś tylko bawiłam się na klepnięcia z przyjaciółką z mojego stada. Nie mieliśmy wtedy kleryków więc nie mogłam narażać się na rany- Oznajmiła z uśmiechem przypominając sobie tamten moment.

[Deszczowa Kołysanka]

/wybacz że króciutko tym razem

Ah.. Zgadywała? W sumie logika trochę podobna do Chaosinej. Chociaż nie sądziła, że ktoś może próbować rozpoznawać czarodziei po tym, że czuć od nich maddarę.
Za to zaintrygowały ją nieco kolejne słowa. Na klepnięcia?
-I wygrałaś?
Uśmiechnęła się, przechylając łeb na bok. Sama nie walczyła na klepnięcia. To też mogło być ciekawe.. I w sumie dobry pomysł na taką luźną zabawę kiedyś, z kimś tam. Może Jaspis się da na to w przyszłości namówić? Ale czekaj, moment.. Nie mieli kleryków..
-Ale teraz macie, prawda? Nie chciałabym żebyś przeze mnie została bez pomocy.
Musiała się upewnić. Jak mogłaby walczyć z kimś, świadoma że jeśli go zrani, to ten ktoś nie otrzyma wsparcia? Sytuacja była jaka była. Gdyby trafiła na kogoś wobec niej wrogiego, pewnie nie przejmowałaby się tym i spróbowała utłuc na kwaśne jabłko. Ale Kryształowa wroga wobec niej nie była, a wręcz przeciwnie. Fajnie się z nią rozmawiało, stado stadem, ale w gruncie rzeczy, zaczęła ją traktować jak znajomą. No więc.. Trzeba było się dowiedzieć, zanim zaczną walkę.

[Wola Przeznaczenia]

-Nie mogę powiedzieć. Taka tymczasowa tajemnica między mną a Tęczową- Powiedziała uśmiechając się łobuzersko. Nie chciała tego powiedzieć. Tajemnica to tajemnica nie może nikomu na razie powiedzieć.
-Już mamy kleryków. Oboje są moimi braćmi. Jeden ode mnie młodszy o księżyc a drugi starszy ode mnie- Powiedziała z dumą w głosie i radością. Była bardzo szczęśliwa że jej rodzeństwo tak bardzo pomaga stadu. Chodzenie ciągle z raną przecież jest bardzo problematyczne a nawet śmiertelne kiedy zbyt się uszkodzisz.

[Deszczowa Kołysanka]

Ah, no tak.. Każdy ma tajemnice. I w sumie to zrozumiałe. Nie wnikała już więcej w wygraną, czy przegraną.. Bo może zremisowały? Zresztą, akurat mało istotne. Chociaż niezaprzeczalnie – nadal ciekawe. Może kiedyś się dowie, skoro to jest tymczasowa tajemnica? Takie są cechy rzeczy tymczasowych przecież.
Uśmiechnęła się, słuchając o braciach. Ta to miała szczęście. Rodzeństwo kleryków! Tak, to było na pewno bardzo przydatne. I miała powód do dumy przy okazji. Pf.. Oczywiście nie tak wielki, jak Chaos, która ze swojego rodzeństwa była również bardzo dumna, mimo braku aspiracji klerykalnych, ale no przecież.. To było jej rodzeństwo!
-Młodszy o księżyc i już leczy?
Przechyliła łebek na bok z lekkim zdziwieniem. W sumie.. Nie powinna się dziwić, przecież istnieją smoki ambitne.
-To naprawdę musi być bardzo zdolny.
Stwierdziła, nadal uśmiechając się do niej. No cóż.. Może to i była swego rodzaju pochwała. Chociaż przecież nie przyznałaby się wprost, że pochwaliła kogoś z Wody. Ale sama wiedziała co to znaczy dużo się uczyć. No chyba że ten młodszy jeszcze nie leczy. Ale przecież to zupełnie nie szkodzi. Sama chęć bycia kimś takim wymagała.. Ambicji. Zdecydowanie. Przecież to tak straaaznie dużo pracy przy tym jest. No ale owszem, bardzo ważnej i potrzebnej.
Mimo wszystko, Chaos jednak wolałaby być czarodziejką.
-A masz wśród rodzeństwa jakiś przyszłych czarodziei?
No to chyba najoczywistsza rzecz, o jaką mogła zapytać. Może.. Jest ktoś jeszcze z kim mogłaby troszeczkę powalczyć dla treningu? Jeśli tak, to warto o kimś takim wiedzieć.

[Wola Przeznaczenia]

-Niestety leczeniem zajmuje się tylko na razie mój starszy brat- Powiedziała spokojnie i z uśmiechem na pyszczku.
-Jest zdolny ale to chyba za duży stres dla niego- Powiedziała przywołując jej złotołuskiego braciszka. Wyglądał wspaniale jednak z charakterkiem był problem.
-Nie nie ma żadnych czarodziei. Ja i najmłodszy brat aspirujemy na łowcę a młodszy i starszy na uzdrowicieli. Ale za to nasz ojciec jest czarodziejem a nasza mama była wojowniczką- Powiedziała dumna z swojej rodziny. Byli naprawdę niezłą mieszanką co jednak im nie przeszkadzało bo się kochali. Nie chcieli też widzieć krzywdy swojej rodziny i poszczególnych jej członków.

[Deszczowa Kołysanka]

Chaos pokiwała ze zrozumieniem głową.
-Nie znam się na leczeniu, ale nie wątpię.. To musi być naprawdę duży stres, mieć na sobie odpowiedzialność za zdrowie innych.
Wystarczało że miała kontakt z uzdrowicielką, żeby o czymś takim wiedzieć. W końcu co innego narażać życie dla ochrony bliskich, a co innego leczyć. Jeśli, nie pozwól na to Immanorze.. Coś by się stało? Nie. Nie potrafiłaby być uzdrowicielką. Gdyby zaszkodziła, nie wybaczyłaby tego sobie.
-To w sumie fajnie że masz towarzystwo w aspiracji.
Przechyliła łeb nieco na bok. Zawsze lepiej w dwójkę sięgać ku sukcesom. Czy też.. W czwórkę? Mniejsza o to. Trochę słodko – para łowców i para uzdrowicieli. I dobrze – będą się wspierać.
-A właściwie.. Oczywiście jeśli mogę spytać, to skąd pomysł na łowcę? Czemu na przykład nie kontynuujesz drogi rodziców?
Uśmiechnęła się. Ciekawe.. Raczej sama wybrała, czy raczej ktoś jej to podsunął? Chaos wybierała sama, chociaż zapewne w wyborze czarodziejki było trochę wpływów z zewnątrz. Aczkolwiek, nie wykraczających poza to, co zawsze można usłyszeć. A Kryształowa?

[Wola Przeznaczenia]

Samica pokiwała głową z lekkim uśmiechem na pyszczku.
-Tak zawsze możemy się wesprzeć w razie kłopotów. Nie lubimy kiedy ktoś z nas jest krzywdzony lub smutny- Powiedziała przypominając sobie rozmowę z swoim starszym bratem Śniegiem. Wtedy była na krawędzi ale dzięki rozmowie z nim już nie jest.
-Jakoś nie bardzo wiem ale chyba ciągnie mnie do ciągłych wypraw po jedzenie i bycia ważną dla stada nie tylko dlatego że jestem jedyną córką przywódcy. To jest naprawdę irytujące gdy nic nie zrobiłaś a już cię szanują. Wolałabym się czymś zasłużyć dla stada- Powiedziała opuszczając łeb i kręcąc głową. Nie lubiła tego wręcz nienawidziła. To było tak irytujące że ledwo wytrzymywała gdy ktoś kto dowie się że jest córką swojego ojca albo zaczyna ją nienawidzić albo składa jej tak oficjalne powitanie że to aż ssie.

[Deszczowa Kołysanka]

/*Tak długo nie pisała a się teraz odzywa..* Przepraszam, kompletnie wypadło mi to z głowy.. Kończę tu, bo ogólnie mało czasu i wgl, ale kiedyś jeszcze możemy pofabulić ;)

Skinęła głową. Też nie lubiła kiedy ktoś próbował krzywdzić jej bliskich. Takie smoki.. Cóż, lądowały na czarnej liście. Bardzo, bardzo czarnej.
-Rozumiem że jesteś ważna dla rodziny, ale dla reszty.. Tylko przez przywódcę?
Uniosła brew do góry w wyrazie zdziwienia i pokręciła lekko łbem. Nie do wiary.
-Wybacz, ale dla mnie to trochę dziwne. W takim razie, dobrze że masz większe ambicje niż siedzenie na tyłku.
Mrugnęła do niej, uśmiechając się.
-Nie pozwól zrobić z siebie takiego obiboka, lepiej jest działać, a nie siedzieć i liczyć na to że wszystko samo przyjdzie.
Wait.. Włączyła jej się ciocia dobra rada. No ale tyle.. Uniosła łeb, spoglądając ku swoim terenom.
-Powinnam wracać, mam jeszcze coś do załatwienia.
Spoglądnęła jeszcze na Umbrę.
-Też wracaj, to jednak noc, nie za wiele smoków w razie potrzeby ci o tej porze pomoże. I liczę na to, że kiedyś się jeszcze spotkamy.
Rozłożyła skrzydła i odbijając się od ziemi, z gracją wystartowała, aby odlecieć do swojego domu.

[Mistycznooka]

/ Nauka Kompana!

Odpoczynek dla Mistycznej to intensywny czas nauk dla Hansel. Nowy dzień zwiastował nowy trening. Dzisiaj kompanka Górskiej miała dosyć dobry dzień więc podróż na tereny wspólne obyła się nawet bez kłopotów. Kiedy dotarły w okolice Dzikiej Puszczy, Mistyczna wiedziała że może zacząć Naukę. Czy może raczej ćwiczenia.
– Kamuflaż. – powiedziała w stronę Sowy, która teraz siedziała na jej ramieniu. – – Raczej tobie nie powinno sprawiać za dużo problemu maskowanie się przed ofiarą. Pytanie tylko gdzie ja Ci znajdę "ofiarę" do ćwiczeń... – mówiąc to niepewnie zaczęła iść przed siebie, szukając nosem jakiegokolwiek tropu zwierzęcia. I bam! Niczym z nieba, od samych Bogów obie natrafiły na małe stadko króliczków. Mistyczna nie powiedziała nic, cofając się delikatnie do tyłu. Hansel wiedziała co ma robić. Hansel siadła na gałęzi, rozglądając się dokładnie po otoczeniu. Jej barwa pozwalała się kamuflować tylko na niebie – Sowa była tak biała że przypominała chmurę. Trening w zimie byłby dla niej dużo łatwiejszy.. Nie próżnowała jednak i najpierw stwierdziła że postawi na maskowanie zapachu. Bezszelestnie zleciała na dół, i delikatnie zaczęła zrywać kawałki młodych listków, które pachniały najintensywniej. Kiedy uzbierała dosyć pokaźną kupkę, zaczęła się w niej tarzać, pamiętając o tym by zapachem dokładnie pokryć głowę, skrzydła, brzuch i ogon nie zapominając o nogach i szponach. Było z tym trochę roboty ale udało się! By zapach nie był jednolity, znalazła nieopodal trochę mchu i starannie zaczęła ocierać się o niego skrzydłami, tak by nie przyćmić wcześniejszego zapachu. Na sam koniec postawiła na kwiecie, rozrzucone nieopodal. Pogniecione mleczyki i kilka innych niezidentyfikowanych kwiatów – Sowa położyła się i zaczęła ocierać o nie brzuchem by do swojej mieszanki zapachów, dodać kolejny. Kiedy zapachowo się zamaskowała, zaczęła szukać czegoś, do zamaskowania barwy – w obręb czarnych węgielków wpadło jej małe, błotne bajorko. Podeszła do niego, nie miało ono zbyt intensywnego zapachu, jednak było na tyle mułowate że bez problemu sowa wtopi się w otoczenie. Delikatnie położyła się na brzuchu w błocie i zaczęła obracać w kółko, pokrywając piórka na skrzydłach i głowie lepkim mułem. Starała się, by muł nie wpadł jej do uszu i oczy a dobrze przykrył całe ciało. Stanęła dwoma nogami w mule, tylko po to by za pomocą skrzydełek dokładnie pokryć również nogi. Obok była dosyć miła dla oka Kałuża, dlatego Sowa przejrzała się w niej, aby ocenić swój kamuflaż. Wyglądała jak kupka błota, jednak aby nie wyróżniać się aż tak bardzo, zaklejonym dziobem z trudem porwała kilka ździebełek trawy i nałożyła je w okolicach łba. Potem jeszcze zerwała troche mleczy, przytwierdzając je dzióbkiem tam gdzie dała rade wygiąć swoje ciało i głowę. Po chwili była gotowa, więc bardzo sprawnie zakradła się jak najbliżej królików i przysiadła na ziemi, uspokajając oddech. Króliki nie sprawiały wrażenia zaniepokojonych, przez co i Hansel i Mistyczna która "Obserwowała" poczynania kompanki przez więź wiedziały że kamuflaż podziałał. Sowa wróciła do kałuży w której wcześniej się przeglądała by się opukać.
Mistyczna podeszła do sowy.
– Pięknie! Żeby Ci tak na polowaniach-– – w tym momencie sówka ochlapała ją wodą, strącając denerwujące ją stróżki wody z lotek. Brr nie lubiła być mokra! –[color=99ccff] Szło... dobrze.. wracamy co?..[/color] – mówiąc to, smoczyca sama otrzepała się z denerwujących kropelek na pysku. Co za wspaniała więź!

[Wola Przeznaczenia]

Samica kiwnęła głową po wysłuchaniu wszystkiego co mówiła cienista z lekkim uśmiechem na pyszczku. Przez chwilę obserwowała jak ta znika wtapiając się kolorem w barwy nieba aż w końcu ziewnęła i pokręciła głową. Chciała zostać tu odrobinę dłużej lecz zmęczenie wygrywało z nią. Rozłożyła więc skrzydła i wzbiła się w powietrze. Leciała w stronę terenów jej stada i jej groty by odpocząć.

[Brutalna Łuska]

Potknąwszy się o kolejny korzeń znacząco zwolniła. O mało co nie wpadła na pień owego bardzo wrednego drzewa, które nie dość, że podłożyło jej swoje korzenie pod łapy, to jeszcze chciało pogruchotać kości! Warknęła wściekle, ledwo utrzymując się na kończynach. Ostatecznie szczęśliwie nie wylądowała na ziemi, nie zahaczyła o drzewo ani nic sobie nie złamała.
– Nie wiem, który z bogów wymyślił takie świetne niespodzianki dla mnie, ale wiedzcie, że nie dostaniecie ode mnie ani jednej ofiary. Dzięki za pojedynek z drzewem, ale czekam na coś bardziej groźnego niż przewrócenie się – mruknęła podnosząc głowę ku niebu i wracając na ścieżkę. Szła slalomem, powoli, wyciągając przed siebie jedną łapę i dotykając wszystkiego, co napatoczyło jej się pod palce. Poniekąd zaczynała już się przyzwyczajać do takiego chodzenia. Coraz częściej ostatnimi czasy myślała o Mistycznookiej. Skoro miała kalectwo od urodzenia, to czy nie mogła pójść do świątyni i tego wyleczyć? Brutalna sama by poszła, gdyby nie to, że obraziła się na bogów, a jej jednym z ulubionych zajęć było narzekanie, jak to uprzykrzyli jej życie oraz ile to ofiar dzięki swoim poczynaniom stracą. Zresztą, nie tylko boskie magnificencje dostawały jakże "przyjemne" komentarze od Ognistej. Nagle wpadła na świetny pomysł, żeby usiąść i wezwać Mistycznooką w subtelny sposób, aby otrzymać od niej jakieś porady.
– MIIISTYCZNAAA! – wydarła się na cały głos, uważnie nasłuchując i próbując wyczuć oznaki przybycia znajomej.

[Mistycznooka]

Tereny pod barierą są tak obszerne że nawet gdyby Brutus miała płuca, pojemności właśnie groty w której znajdują się posążki Bogów (czyt. Świątynia) Mistyczna będąc na drugim ich końcu by jej nie usłyszała. A nawet jeżeli, to by nie przyszła zważywszy na to jak się czuła.. No właśnie. czuła, czas przeszły.
Sprawy zaczęły się powoli, powoli prostować co dawało jakiś minimalny plus w stronę pozytywnego myślenia Mistycznej, zaczęła otwierać się trochę bardziej na odnowienie kontaktów czy wychodzenie do smoków po coś więcej niż "sprawy służbowe" jednak dalej dystansowała się od tego wszystkiego a na swoich ziemiach nie czuła się tak pewnie.
Szczęściem dla Brutalnej, była w pobliżu, zbierając kwiecie do palenia. Głośny krzyk, wiadomo do kogo należący. Szczerze smoczyca myślała że coś się stało, że być może i ją krwiożercza Wodna pokraka dopadła bo miała zły humor (A może to Cieniści czy Ziemiści. Biorąc pod uwagę sytuacje jaka wydarzyła się parę księżyców temu jednak, Mistyczna zdawała się uważać córkę Wzburzonego za nieobliczalną) dlatego też tworząc swoją magiczną mgiełkę pobiegła w tamtą stronę. Chwile później, Ognista mogła dojrzeć.. Oh, no tak. Nie mogła dojrzeć. Ale napewno usłyszeć, że coś wielkiego wpadło tutaj jakiś ogon od niej.
– CO SIĘ STAŁO?!
No nie dało się tego nie słyszeć.

[Brutalna Łuska]

Cisza. Nikt nie odpowiadał przez pierwsze dwa uderzenia serca. Minęło parę kolejnych, a Brutalna wygodniej się rozsiadła na ziemi. Czekała sobie, słysząc jedynie swój oddech. Myślała, jak by tu zacząć rozmowę z kimś, kogo nie widziała dobrych parę...naście księżyców.
Usłyszała aż za dobrze, gdy coś ciężkiego, wielkiego i bardzo krzykliwego wpadło na ścieżkę. Zerwała się na równe łapy, nim rozpoznała znajomy głos. Co z tego, że spodziewała się smoczycy? I tak zaskoczyła Brutalną swoim przybyciem. Ognista szybko się pozbierała, tym samym przybliżając w kierunku Mistycznookiej. Przynajmniej taka miała nadzieję, że idzie w jej kierunku.
– DLACZEGO MUSISZ TAK WRZESZCZEĆ?! – odparła równie głośno, a wiedza, że w pobliżu był ktoś znajomy dodała jej otuchy. – Naucz mnie jak się korzysta z tej całej magii! Bo... nadal jesteś ślepa, tak? Ja też! I jak sobie z tym radzisz? – zapytała trochę schodząc z tonu. Miała wyciągniętą łapę przed siebie i nieśpiesznie przybliżała się do Mistycznej. Gdy w końcu poczuła łuski, poklepała ją po szyi. – Tu jesteś! Tylko przede mną nie uciekaj! Zostań w miejscu! – rozkazała, stając w miejscu. Miała nadzieję, że pod wpływem tych słów błękitnołuska nie postanowi sobie pójść... wtedy adeptka musiałaby ją gonić! A jak to zrobić, gdy się nic nie widzi?

[Mistycznooka]

– NO BO TY WRZESZCZYSZ! – odkrzyczała prawie natychmiast, kiedy Ognista skończyła swoje pierwsze zdanie, jednak zaraz potem zaczęła się śmiać. Kamień spadł jej z serca, wyglądało na to że Brutalnej nic się nie dzieje.
A potem okazało się że jednak coś się jej stało...
Siadła z wrażenia, przysłuch.u.jąc się jej słowom. Niemożliwe..
– Jak to nie widzisz?.. Co się stało?... – spytała z niedowierzaniem. Zanim zacznie jej opowiadać jak sobie z tym radzić musi to wiedzieć..
Z drugiej strony, postrzeganie świata kogoś kto widział może być łatwiejsze niż to, które postrzega Sekret nie widząc od pisklęcia.
– Używam magicznej mgiełki przy walce. A przy innych rzeczach kompana. Jednak będąc młodszą radziłam sobie za pomoca słuchu, węchu i dotyku. – dodała krótko, zanim zapragnęła przejść do szczegółów.