Zebranie Przywódców

[Opiekunka Gwiazd]

Delikatne wezwanie dotarło do umysłu trzech Przywódców Wolnych Stad: Złudzenia Życia, Uśmiechu Cienia oraz Oceanu Ognia. Wskazywało im dobrze znane miejsce – Skały Pokoju.
Tam, na swym zwykłym miejscu, oczekiwała nań długo niewidziana przez żywą duszę Prorokini. Białe Pióro usiadła wygodnie wśród skał i przymknęła powieki, delektując się przyjemnym spokojem. Jej ogon kołysał się łagodnie na boku. Trzeba korzystać z każdej chwili radości.

[Uskrzydlony Marzeniami]

Gdy do jego umysłu dotarło wezwanie, właśnie wracał ze Szczerbatej Skały po ceremonii swojego syna i nowego Wojownika Stada. Chrapa i Wyrwij zostali w grocie a on wyruszył na miejsce spotkań międzystadnych. Gdy się tam zjawił, nie było po nim widać oznak zmęczenia ani niczego innego. Skinął lekko łbem Opiekunce i przysiadł na skale. Nie kazano mu nikogo ze sobą zabrać, tak ostatnio na spotkanie z Ateralem. Dlatego też przyszedł sam. Owinął łapy ogonem i spoglądał w przestrzeń niewidzącym spojrzeniem.

[Krzyk Honoru]

Impuls wzywający mnie na Skały Pokoju zasiał we mnie nutkę niepokoju. Jak najszybciej ruszyłem w tamtym kierunku. Zastanawiało mnie co też się wydarzyło. Oczywiście cień niepokoju, który towarzyszył mi cała drogę na spotkanie związany był ze słabością stada. Biorąc to pod uwagę zastanawiałem się, czy przypadkiem Życie albo Cień nie planują tego wykorzystać.
Liczę jednak na to, że to tylko moje głupie myśli.
Wylądowałem na Skałach Pokoju i z szacunkiem skinąłem łbem na przywitanie zarówno Prorokini jak i Złudzeniu Życia.

[Uśmiech Szydercy.]

Pojawił się i Szyderca, choć długo trzeba było nań czekać, bowiem nie śpieszyło mu się szczególnie. Nadal nie rozumiał, po jaką cholerę ci wszyscy prorocy wzywali go do siebie, na jakieś śmieszne, durne narady i rozmowy. Zupełnie, jakby sądzili, że temat będzie go interesował.
Przybył na własnych łapach, wynurzając się zza większej skały i przystanął przy Złudzeniu, któremu to skinął łbem. Ognistemu rzucił krótkie, zdawkowe spojrzenie szkarłatnych ślepi. Kojarzył go, pokonał go dwa razy na arenie. A wiec został przywódcą? Fajnie wiedzieć. Spojrzał na Pióro i ziewnął krótko, przysiadając i mrużąc ślepia leniwie. Oby nie trwało to długo, ma lepsze zajęcia. Jak chociażby spanie.

[Opiekunka Gwiazd]

Opiekunka wyprostowała się, witając samców skinieniem głowy i ciepłym uśmiechem.
~ Wybaczcie, że oderwałam was od zajęć Stadnych.
Zerknęła na Uśmiech Cienia, a ten mógłby przysiąc, że zobaczył w jej lazurowych ślepiach wesoły błysk. Czy Prorokini wiedziała, co chodzi mu po głowie?
~ Jak zapewne wiecie, na terenach wspólnych już od dłuższego czasu przebywa smok nie należący do żadnego ze Stad. Opuścił on Stado Ognia za czasów Nieśmiertelnego Ognia. Minęło jednak sporo księżyców, które miał przeznaczyć na znalezienie nowego domu. Tak się nie stało.
Choć uśmiech nie znikał z jej pyska, ślepia nabrały poważniejszego wyrazu. Czujnie spoglądały na każdego z Przywódców, a jeśli Ci odpowiadali na spojrzenia, mogli w nich dostrzec smutek.
~ Uśmiechu Cienia. Naznaczony Kolec starał się o dołączenie do twojego Stada. Czy mógłbyś powiedzieć nam o nim coś więcej?

[Uśmiech Szydercy.]

Kheldar zmrużył ślepia jeszcze bardziej, widząc rozbawienie na pysku Prorokini, które najchętniej zmyłby jej wraz z łuskami. Ukrył lekkie zdziwienie, gdy usłyszał pytanie smoczycy. Co ją interesuje jakiś tam smok? Tyle smoków prosiło go o możliwość dołączenia do Cienia, żaden nigdy nie wzbudził niczyjej ciekawości.
Wzruszył barkami.
– Zamieniłem z nim raptem kilka słów. Typowy samiec indywidualista, z tego, co wywnioskowałem. – mruknął oszczędnie Szyderca. Nie miał zamiaru zdradzać własnych informacji dla nieznanego celu. Pysk rozsunął się lekko w sardonicznym uśmiechu. – Skąd to zainteresowanie nim? – spytał gardłowo, unosząc rogaty łeb i sapnął, wypuszczając w niebo czarny dym z nozdrzy. Kolczasty ogon wił się leniwie przy zadzie.

[Opiekunka Gwiazd]

Drobna smoczyca westchnęła ciężko i zdawałoby się, że w tej krótkiej chwili postarzała się o wiele, wiele księżyców. Zbyt wiele jak na jednego smoka. Ale to była tylko chwila. Uniosła łeb, by spojrzeć uważnie na całą trójkę.
~ Naznaczony Kolec zbyt długo wiedzie żywot bez Stada, koczując na terenach wspólnych. Niestety nie może to dalej trwać. Z tego powodu potrzebne są nowe kroki.
Na moment przymknęła ślepia i uśmiechnęła się delikatnie, jakby wsłuchana w śpiew ptaków. Choć wokół zalegała jeszcze zimowa cisza.
~ Czy któreś z was, a szczególnie Uśmiech Cienia, zważywszy na zainteresowanie Naznaczonego Cieniem, jest skłonne przyjąć tego smoka pod swoje skrzydła?

[Uskrzydlony Marzeniami]

Marzenie milczał, słuchając słów Opiekunki i Uśmiechu. Czyżby historia zataczała koło? To źle, bardzo źle. Jako, że żaden z samców nie kwapił się z odpowiedzią, to on jako pierwszy zabrał głos.
– Nie przyjmę go do Stada, dopóki sam ze mną nie porozmawia. Jednak wydaje mi się, że nie można go zmusić do dołączenia do któregoś ze Stad. Mimo to nie może pozostać bez Stada. Niech wybierze. Albo dołączy do któregoś Stada, za zgodą Przywódcy, oczywiście, albo niech opuści te tereny. Może zaburzyć naszą równowagą. – odparł, po czym oblizał swoje gadzie wargi. Przez chwilę popatrzył na Uśmiech, a w jego ślepiach pojawiło się swego rodzaju zamyślenie.

[Krzyk Honoru]

Do tej pory przysłuchiwałem się w milczeniu. Niewiele mam do powiedzenia na ten temat, zważywszy, że nie zdążyłem poznać smoka, o którym mowa. Nieśmiertelna wyrzuciła go nim zdążyłem z nim chociażby dłużej porozmawiać. Ile jest prawdy w tym, co mówią on i jego rodzeństwo, nie wiem i nie mi to osądzać.
Wysłuchałem słów Złudzenia w spokoju. Tak, w jego słowach jest wiele słuszności.
-Ja także nie mogę go przyjąć. Nie podważę decyzji Nieśmiertelnego Ognia nawet, jeżeli nie ma jej już wśród nas. Zgodzę się ze Złudzeniem Ziemi, jeśli nie dołączy do jakiegoś stada, powinien opuścić nasze tereny, ale niestety, ja nie zapewnię mu azylu. – mówiłem cichym, spokojnym głosem. Co prawda Nieokiełznany nigdy nie zalazł i za skórę, nie mam do niego jakiś wielkich pretensji, ale Nieśmiertelna już podjęła decyzję, której powinienem się trzymać.

[Uśmiech Szydercy.]

Szyderca przysłuchiwał się wypowiedziom pozostałych Przywódców. Jako, iż Cień nadal jest najmłodszym ze stad, nie bardzo widział problem smoka-samotnika. Dlatego parsknął z lekceważeniem, rozciągając w ponurym uśmiechu kąciki pyska, i wzruszył barkami.
– Smok-samotnik żyjący na terenach wspólnych mnie nie obchodzi, a już na pewno mi nie przeszkadza. Niech sobie tam żyje, jeśli chce. Zmuszanie go do dołączenia do któregoś ze stad jest idiotyczne. Jego wybór. A dołączenie pod przymusem nie jest zbyt wartościowe. Tereny wspólne są niczyje, jakie macie prawo, by go wypędzić? – spytał chrapliwym, gardłowym głosem, unosząc z powątpiewaniem jedne łuk brwiowy.
Kheldar nie widział powodu, by przejmować się jednym – jednym, jedynym – smokiem. Co, jednoosobowa armia wprowadzi anarchię i chaos, zniszczy wszystkie stada i zostanie tyrańskim dyktatorem tych ziem? Smolistołuski samiec parsknął z rozbawieniem. Prorocy jakoś też żyją bez stada na ternach wspólnych, ale ich nikt się nie czepia. No tak, w końcu są marionetkami "bogów" ...

[Opiekunka Gwiazd]

Skinęła delikatnie głową, słuchając każdego Przywódcy. Kolejno wodziła spojrzeniem po Życiu, Ogniu i Cieniu. A gdy ostatni skończył, spojrzała nań uważnie. Z jej pyska zniknął uśmiech, a zastąpiła go powaga.
~ Te tereny nie są niczyje, Uśmiechu Cienia. Są wspólne. Samotnicy łamią strukturę stad. Korzysta z twoich terenów, twojej zwierzyny, nie dając niczego w zamian. Nie respektuje twoich przykazań, a więc jest zagrożeniem dla piskląt. Same straty, zero korzyści.
Wiedziała, że brzmiała, jakby mówiła o przedmiocie. Nie podobało się jej to, bo traktowała wszystkie smoki jak własne dzieci – nawet krnąbrnego przywódcę Cienia. Ale chciała spróbować w ten sposób trafić do samca.
Pokręciła delikatnie łbem.
~ Nie ma tu miejsca dla samotników. Pozwólcie, że wezwę tu Naznaczonego Kolcem. Powinien podjąć decyzję o dołączeniu do któregoś ze stad i chciałabym, byście wszyscy go wysłuchali. By miał szansę.
Gdy skończyła mówić, we łbie przedmiotu rozmowy pojawiło się delikatne zaproszenie. Niby muśnięcie, ale miało się wrażenie, że nie można mu odmówić.

[Znamię Chaosu]

Dotkniety cudza maddara wzburzyl sie, nie lubil czegos takiego, jak smiertelni starali sie w jakis sposob na niego wplynac. Nie negowal jednak takowych przekazow i od czasu do czasu pojawial sie na wezwanie. Tym razem cos mu jednak mowilo, ze bedzie ciekawie, bowiem przybyl droga powietrzna na tereny wspolne, na ktorych mieszkal juz dobre kilka ksiezycy i mial sie swietnie, poki co. Widzial Ocean, z ktorym juz rozmawial, a takze Usmiech Szydercy, ktory widocznie przysypial. Bog wojny usmiechnal sie pod nosem widzac cala ta scenke. Trzeciego smoka zignorowal, a tego czwartego, ktory raczy go wezwac, obdarzyl neutralnym, zimnym spojrzeniem. Postanowil wyladowac, najwyzej go zabija. Prychnal. Zabija to zbyt mocne slowo, po prostu pozbawia go powloki, a kto wie, co uwolniona moc polnocnego boga moglaby zdzialac? Gdy jej potegi nie bedzie ograniczac smiertelne cialo? Czasem Naznaczony mial ochote to sprawdzic, jednakze przebywanie wsrod smiertelnych bylo bardzo pouczajace, acz i smieszne. A jemu przyda sie troche rozrywki. Po wyladowaniu spojrzal na ta, ktora go wezwala.
-A coz to za zebranie i po co zostalem tu wezwany?
Nie bawil sie w jakies smieszne gierki, bylo oczywistym, ze maly swiatek smokow pod bariera wywrocilo sie, gdy pojawil sie on i jego bracia. Teraz zapewne debatowali co zrobic z tym, co sobie ma w powazaniu to, ze jest sam, bez stada. Ciekaw byl, jak niby chca ta sprawe zalatwic.

[Opiekunka Gwiazd]

Opiekunka milczała, spokojnie czekając aż dołączy do nich Naznaczony Kolec. Jej pysk rozciągnął dobrze znany Wolnym Stadom, matczyny uśmiech gdy spojrzała z ciepłem na smoka. Choć gdy samiec się odezwał, w jej lazurowych ślepiach na moment zabłysła karcąca nuta. Zupełnie, jakby chciała trzepnąć pisklę po głowie, bo nie potrafiło się zachować.
~ Witaj, Naznaczony Kolcu. Wybacz, że wezwałam Cię tak nagle. Jestem Prorokinią, Opiekunka Gwiazd.
Stara smoczyca, w otoczeniu czterech samców, zdawała się być jeszcze drobniejsza i delikatniejsza niż zwykle. Niepozorna i krucha, jakby muśnięcie wiatru miało ją zdmuchnąć. Pozory czy prawda?
~ Wezwałam Cię tutaj, ponieważ nie jesteś członkiem żadnego ze Stad. Co nie jest możliwe na tych terenach. Chcę jednak, by jak najwięcej smoków mogło korzystać z ochrony bariery.
Jasnobłękitne ślepia spoglądały uważnie na Naznaczonego, ale sięgały o wiele dalej, niż bariera łusek. Czy stara Pióro wiedziała, o czym myśli i skrywa w sobie młody smok?
~ Chciałabym, byś dołączył do jednego ze Stad by móc pozostać wśród nas. Jednak zarówno wybór, jak i decyzja Przywódców, nie zależy ode mnie. To ty musisz zrobić pierwszy krok, by mogli rozważyć przyjęcie Cię pod swe skrzydła.

[Znamię Chaosu]

Mlody zignorowal pozostale smoki, skupiajac sie na tym, z ktorym rozmawial. Prorok, juz z jednym do czynienia mial i teraz...teraz jego duch raczej tu juz nie zawita, a przynajmniej mial taka nadzieje, bowiem jego sztuczki byly marne. Marne, jednakze na tyle dobre, by na dobre zniechecic jego braci do przebywania wsrod smiertelnych. Powrocili na lono Polnocy i Naznaczony rowniez rozwazal ta kwestie, ale jak to bog wojny, dzialal czesto na przekor. Skinal lekko ze zrozumieniem lbem, po czym na jego pysku pojawilo sie rozbawienie, tak nie pasujace do oblicza tegoz futrzastego smoka.
-I po to sie tutaj zebraliscie? By debatowac o tym, ze mam dolaczyc do ktoregos ze stad?
Zagadnal szczerze rozbawiony ta cala niepotrzebna szopka, jak widac wzrok Prorokini faktycznie siegal jedynie do tego, na kogo patrzyla. Nie dbal jednak o to. Popatrzyl na Usmiech Cienia, po czym ponownie snieznobiale slepia skupily sie na Prorokini. Teraz juz rozumial czemu ten smok tak bardzo nie umie sie tu zaaklimatyzowac, niektore z ich tradycji byly rzeczywiscie tak praktyczne, jak kijek w tylniej czesci ciala.
-Rozmawialem juz z Usmiechem Cienia, jednak nasza rozmowe przerwalo...najwyrazniej wlasnie to spotkanie.
Wzruszyl barkami.
-Gdybys, o wielka prorokini, wykazala sie jeszcze chwila cierpliwosci, zapewne doszlibysmy z Przywodca Cienia do pewnego porozumienia.
Odparl spokojnie, bez cienia kpiny w glosie.

[Opiekunka Gwiazd]

Prorokini uśmiechnęła się jedynie delikatnie. Czy do ciepła w jej lazurowych ślepiach dołączyła na moment pobłażliwość, jaką mogłaby obdarzyć pisklę zbyt pewne swojej racji? Kto wie. Może to po prostu odbicie bladego śniegu.
~ Długo już pozbawiony jesteś Stada. Przywódca oprócz dbania o swe smoki musi też pamiętać o swym ciele, stąd też zapewne to opóźnienie.
Zdawałoby się, że w prawym oku Pióra zalśniła gwiazdka rozbawienia, zupełnie jakby smoczyca była świadoma miłości, jaką Uśmiech darzy własne wygodne legowisko i sen.
~ Pozwól, że Ci to ułatwię. Wysłuchają Cię trzej Przywódcy, by dać Ci większą szansę na znalezienie sobie miejsca.
Jakaś nuta w jej głosie mówiła, że mógł skończyć teatralne przedstawienia, a przejść do rzeczy. Z ciepłym, szczerym uśmiechem wskazała skrzydłem Przywódców i odsunęła się delikatnie na bok.