Świątynia

[Eskalacja Konfliktu]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Tak sądziła, że usłyszy te słowa. Przewidywalne, typowe. W duchu liczyła na to, że prorok jednak kłamał. Niestety jak widać, nawet bogowie są stronniczy. Zabawne. Przecież nawet nie jego prorokiem był Świadek, a jednak jego rozporządzeń Świadek słuchał. Pft, powinna być jak Mahvran i mieć to wszystko w nosie. Po co się starać, prawda?
– Czy podobnie jest z bogami? – odpowiedziała pytaniem równie retorycznym co ironicznym, zanim reszta się pojawiła w świątyni. Zasadniczo, była jeszcze Sennah, ale przecież Eurith pewnie nie dożyje dnia w którym nowonarodzona bogini wypowie pełne zdanie złożone.
A propos reszty, zrobił się tu niezły tłok. Wojowniczka posłała zadziorne spojrzenie Frar w ramach odpowiedzi, zaś na partnerze zawiesiła na dłużej wzrok. Też się gdzieś wybierał? Khm. Niezbyt się jej to podobało, on to wiedział. Czytał z niej jak z otwartej równiny, podczas gdy dla innych była niczym skała. Dziwny jest ten świat...
– Ty też na siebie uważaj – mruknęła, nie siląc się na przesłania maddary. Wolała oszczędzać siły. Przywitała jeszcze przywódcę Ziemi lekkim skinięciem głowy, po czym opuściła świątynię. Musi się wyspać, a następnie zginąć, znaczy udać się na misję.

[Błysk Przeszłości]

Jakiś czas później, w zupełnej ciszy i spokoju, jakby znikąd pojawił się w najokazalszej części Świątyni Zamącony Błysk. I to w dodatku nie sam. Szedł na przodzie trio, w którego skład wchodził jego brat i mistrz, spokojnym, niezmiennym krokiem, przemierzając jaskinię wypełnioną pomnikami różnorakich bogów. Nie rozglądał się. Nie popatrzył się nawet na pomnik, przy którym nie aż tak dawno rozegrała się dość tragiczna scena, w której brał udział, będąc niemalże jej głównym bohaterem.
Szedł po prostu prosto do celu, którym był piedestał, na którym przebywał zwykle Kaltarel. Ponoć. Zatrzymał się przed nim, usiadł przodem do niego i jeśli nie było nigdzie widać boga zimy, to dopiero wtedy rozejrzałby się troszkę na boki. Widząc go, czy nie zacząłby swoją przemowę swym tradycyjnie neutralnie informatywnym głosem.
– Witaj, Kaltarelu. Przybywamy tu w celu pomocy przy szukaniu iskier bogów. Zamierzaliśmy zbadać las znajdujący się na północ od Pięści Bogów, między łańcuchami górskimi. Czy mógłbyś nam doradzić, czy jest to teren warty przebadania, czego możemy się tam spodziewać i udzielić nam błogosławieństwa na podróż? – Po przemowie Zamącony podszedł o krok bliżej do piedestału, odwrócił się do niego swoim prawym bokiem, obniżył swój tors, a następnie delikatnie oddalił swoje prawe skrzydło od siebie, spod którego na posadzę spadła pokaźna ilość mięsa. Opłata. Poprawił następnie skrzydło, cofnął się z powrotem, i czekał i na to, co powiedzą jego towarzysze, jeśli w ogóle powiedzą, i na odpowiedź boga zimy.

// 12/4 mięsa za błogosławieństwo

[Horyzont Świata]

Teza był bardzo zadowolony, że udało mu się wybrać na Misję razem z Mętnym i jego bratem. Nie miał okazji poznać Żwawego ani zobaczyć relacji między braćmi. Normalnie wziąłbym jeszcze swojego brata, Kwiecistego, jednak ten już był na misji dość niedawno. Wolał więc go nie dręczyć. Teza położył na ziemi dwa kamienie szlachetne i zapytał boga
– Kartaleru czy masz dla nas jakieś rady lub wskazówki gdy będziemy tam, za terenami Wolnych Stad?

//topaz i szmaragd za błogosławieństo – korzystam z jednorazowej zniżki z tytułu Odkrywcy. Link do zaakceptowanego tytułu znajduje się tutaj

[Wyzwolony Rozrabiaka]

Rozrabiaka szedł skocznym krokiem przed siebie, nie odchodząc zbyt daleko od grupy. Zamącony prowadził, gdyż znał dobrze drogę do świątyni, w której zielonowłosy smok nie był jeszcze ani razu. Gdy wsiedli do środka, brązowy łowca był zachwycony ilością pomników i ołtarzy. Zapach kadzidła unosił się w powietrzu, dodając temu miejscu dodatkowej powagi. Żwawy nie udawał, że wie coś o bogach, wiedział tylko, że istnieją i są bardzo potężni. To też rozumiał, dlaczego powinno się ich prosić o błogosławieństwo, opatrzność kogoś wyżej zawsze się przyda. Poczekał, aż jego brat wyrzucił całe mięso na ziemie, oraz jak Teza odda swoje kryształy, a następnie podszedł bliżej ołtarza.
-He..Znaczy, Witaj! Moja opłata za błogosławieństwo jest trochę mniej smaczna, ale chyba wciąż się nada. Dopomóż nas w tej podróży i chroń nas przed niebezpieczeństwami, oto moja część zapłaty.– Sięgnął łapą do swojej torby, którą powinien posiadać każdy łowca i wyciągnął z niej trzy kamienie szlachetne. Położył ja przy ołtarzu, obok topazu czerwonego kompana i ukłonił się bogu. Odsunął się potem i popatrzył na innych. Chyba załatwili co mieli załatwić, czy mogą już iść? Może powinni poczekać, aż bóg coś powie. Wyzwolony patrzył się na brata oczekująco, skoro on ich tutaj przyprowadził, to niech jako pierwszy wyjdzie.

//rubin, szmaragd i ametyst na błogosławieństwo

[Eskalacja Konfliktu]

Samica przyszła niechętnie do świątyni. Powinna była otrzymać tę cholerną zniżkę, bo tyle razy narażała swój zad w boskiej sprawie, a jednak musiała płacić jak... o, chociażby ten drzewny samiec, którego wcześniej nie widziała. Wyglądał jak łagodniejsza wersja proroka. Rzuciła mu zdawkowe spojrzenie, ale uwagę skupiła na sylwetce boga, o ile tu był.
Położyła spore zapasy mięsa przed sobą, tym razem nie zaszczyci go kamyczkami, były zbyt cenne. Miała dużo pożywienia w zapasach, znacznie więcej niż niejeden łowca. A po co miało się marnować.

( 12/4 mięsa za błogosławieństwo na 24.01 )

[Strażnik Gwiazd]

Oczekiwali Kaltarela, ale to nie on uraczył smoki swoją obecnością, lecz Strażnik. Ostatnimi czasy coraz częściej łaził po świątyni w towarzystwie Sennah, która choć nierzadko dreptała w pobliżu, prawdopodobnie lubiła również wedle uznania rozpływać się w powietrzu. Miał wątpliwości, czy właśnie tak powinno wyglądać jego wychowawstwo, ale mógł pochwalić się przynajmniej tym, że był na miejscu, gdy absolutnie go potrzebowano. Sennah i jej wiedza znacząco to ułatwiały, dlatego nie umknęło mu nawet żadne z pytań, choć wkroczył na miejsce nieco po ich zadaniu.
Pełen energii podmaszerował pod pusty piedestał i usiadł przed nim, niemal jakby był jego właścicielem, pospiesznie przeskakując wzrokiem po zgromadzonych. Nie było ich aż tak wielu, ale nie był jeszcze zaznajomiony z normą, dlatego nie zamierzał wybrzydzać
– Od dziś błogosławieństwa będą nadawane przeze mnie, w imieniu Sennah– boginka, jak cała reszta istot z jej wyjątkowego gatunku miała wszechobecny charakter, dlatego zarówno smoki, jak sam prorok, nie musieli jej widzieć, aby odczuć na sobie jej moc. Niestety nie wszyscy, bowiem konflikt polityczny wykluczał nieszczęsną Plagijkę. Wszystko wskazywało na to, że Kaltarel pragnął wycofać się z uczestniczenia w tych prostych ceremoniałach, lecz nie mógł uniknąć wyciągania łapy po smoki, które nie miały swojego oficjalnego pośrednika. Strażnik świadomie spróbował go przywołać, ale prawdopodobnie i bez tego bóg wiedział, że jedna z istot oczekiwała jego ochrony
– Co do waszych pytań, Zamącony i Tezo– spojrzał na nich, odtwarzając sobie w głowie podsunięte mu treści. Sam z siebie nie znał odpowiedzi, więc przez chwilę stresował się, jaka miałaby być w tym jego rola, ale prędzej czy później jego umysł wypełniły słowa, a on mógł odetchnąć
Bogowie musieli odpowiadać na pytania tak często, że najwyraźniej przejadła im się klarowność przekazu i nawet proste informacje frazowali tak, jakby miały być zagadką – "Potężne wody... zasila rzeka. W głąb jej źródła są dwunogi błogosławione przez Pana Rzemieślników"– Bez żadnego doprecyzowania kierunku, co? – To jest wskazówka którą otrzymaliście– w tonie Strażnika dało się wyraźnie odróżnić cytat od jego własnych kwestii, więc to w połączeniu z trwającym chwilę namysłem powinno jasno zasugerować, że nie mówił tego od siebie
– A teraz wasze błogosławieństwo Zamącony, Tezo, Wyz...-odchrząknął. Co za imię borze. Żaden człon mu nie pasował – Wyzwolony– Nieznacznie się przed nimi skłonił, a wtedy pomieszczenie na uderzenie serca eksplodowało jaskrawym światłem, które w następnej chwili rozbiło się na trzy nieregularne ogniki i pomknęło w stronę piersi smoków, wypełniając ich przyjemnym gorącem, które miało utrzymać się w nich, do czasu zniknięcia błogosławieństwa. Gdy ich ciała wchłonęły dawkę mocy, przez moment zajarzyły się także ich łuski, jakby na podkreślenie chroniącej ich bariery, choć ta oznaka z czasem zaniknęła w przestrzeni – Przypominam, że będzie trwało aż do zmroku, więc nie przekroczcie tego terminu, inaczej możecie sprowadzić na siebie i na nas, negatywne konsekwencje– Nawet jeśli dwójka smoków była jego synami, nie traktował ich w żaden odmienny sposób, nie patrzył dłużej, nie wzdrygał się ani nie spinał. Byli tutaj żeby załatwić konkretną sprawę i o ile oni nie uczynią tego niezręcznym, on definitywnie nie będzie pierwszy
– Eskalacjo, ty również otrzymasz boską ochronę, ale bezpośrednio od Kaltarela, więc poczekaj na niego jeszcze chwilę– poprosił, także jej nie oferując specjalnego traktowania, jakby sprawa była krystalicznie jasna, a następnie zabrał się za porządkowanie dostarczonej opłaty.


Zamącony Błysk
– 12/4 mięsa
+ błogosławieństwo Sennah za Misję 26.01.2020

Teza Obłędu
– topaz i szmaragd (Odkrywca)
+ błogosławieństwo Sennah za Misję 26.01.2020

Wyzwolony Rozrabiaka
– rubin, szmaragd i ametyst
+ błogosławieństwo Sennah za Misję 26.01.2020

[Kres Pragnień]

Światło Nadziei razem ze swoim rodzeństwem wspólnie zadecydowali o podjęciu podrózy na półnóc w celu odkrycia odległych i nieznanych krain. Ich wszystkich pasjonowała taka podróż, być może niebezpieczna – ale jakże ekscytująca! I choć szukali wrażeń i chcieli poznać co dzieje się za granicą, przyświęcał im cel ostateczny – odnalezienie boskiej iskry. To zapewne było wielkie wyzwanie, ale podjąć je w końcu należało.
Przybył do świątyni razem z pozostałymi. Wyszedł pierwszy na czele ich drużyny, wyszukując wzrokiem Boga lub proroka. Kaltarel najwidoczniej zajmował swoje miejsce w świątyni, jednakże prorok był obecny.
– Witaj Strażniku Gwiazd. Przychodzimy z prośbą o boskie błogosławieństwo. Udajemy się na północ, daleko poza tereny Ognia. Pragniemy pomóc w odnalezieniu jednej z boskich iskier. – Wypowiedział w stronę proroka, kierując się do niego i zatrzymując w odległości wystarczającej do rozmowy nie za głośnej. Nie było powodu by zakłócać ciszy świątyni.
Czarodziej z zaciekawieniem spoglądał na proroka, partnera jego dużo, dużo starszej siostry. Był ciekawą osobistością, przykuwająca uwagę. Tym szczególniej przez Boginkę Lata która mu towarzyszyła. Czy to od niej otrzymają błogosławieństwo? A może od innego Boga? W pojemniku przygotowaną miał opłatę gdyby takowa była wymagana. Ten zaś wyciągnął i przed prorokiem otworzył. Znowu – na wszelki wypadek.
Obejrzał się za siebie, patrząc na swoje rodzeństwo.

// 4/4 mięsa i 8/4 owoców za błogosławieństwo

[Światłość Wspomnień]

Jej to chyba powoli wędrowanie wchodzi w krew. Cały czas się kręci i nic dziwnego że i tym razem zadecydowała się na takie coś. Szczególnie, że jej przyrodnie rodzeństwo równie zechciało brać udział w wędrówce! Miała tylko cichą nadzieję, że na ten czas w ich stadzie nic się nie stanie. Była jedynym uzdrowicielem w ogniu, ale chyba przez jeden dzień smoki się nie pomordują... prawda? No, może nie był to odpowiedni czas na rozmyślania na ten temat.
Spojrzała się na Świałość, który już właściwie ładnie streścił cały sens ich wyprawy –O to moja zapłata -rzekła, wyciągając najładniejszy kawałek mięsa jaki posiadała. Miała nadzieję że to akurat wystarczy, żeby otrzymać błogosławieństwo ze strony Proroka. No... i miała nadzieję że przymkną też oko na fakt że ten kawałek był mimo wszystko dość mały.

// 8/4 kawałka mięsa za błogosławieństwo + jednorazowa zniżka za Odkrywcę

[Przesilenie Północne]

Po chwili przerwy zdecydowali się wyruszyć po raz kolejny poza tereny, tym razem w nieco zmienionym składzie. Towarzyszyły mu Fale i Kojąca; wyszli z obozu wieczorem, by nocą dotrzeć tutaj. Boskie błogosławieństwo powinno trwać od rana do wieczora i wystarczyć, by zwiedzili chociaż odrobinę terenów.
Gawędzili przez drogę, a Fen przy świątyni przycichł, dostrzegając zbiorowisko smoków. Skinął im oszczędnie łbem, spoglądając ponad zebranymi. Dostrzegał kilka znajomych twarzy, ale wzrok dłużej zawiesił na słonecznej uzdrowicielce – ach, ostatnio widzieli się jeszcze jako dzieci. Uśmiechnął się rozbawiony, przypominając sobie powietrzną gonitwę. Ha! Nie obiecali sobie przypadkiem czegoś?
Było ciasno – poprowadził więc grupę na bok, a sam stanął zaraz przy pustynnej uzdrowicielce, zupełnie przypadkiem trącając ją barkiem.
– I co? Nie dałem się klepnąć ani razu! – zaszeptał rozbawiony. Cóż, w końcu nie widzieli się, ile – piętnaście księżyców? – A ty już tak – chyba znów nie jesteśmy kwita.
Nie łaknął specjalnie kontaktu z pozostałymi stadami, odnajdując przyjaciół w swoim własnym, ale jej losem był nawet zainteresowany. Z tego co słyszał, szybko została uzdrowicielką – w końcu obiło mu się o uszy, że w Ogniu przez chwilę funkcjonował wyłącznie jeden. W międzyczasie położył przed sobą przyniesioną zapłatę: ciało lisa, harpii, odrobinę suszonych owoców i akwamaryn.

// 3/4 mięsa, 1/4 owoców, akwamaryn //

[Światłość Wspomnień]

Siedziała sobie w ciszy, patrząc się co jakiś czas na swoją zapłatę a później zerkając co jakiś czas na Świetlistego. Taka chwilowa cisza jej nie przeszkadzała w zupełności...A tu nagle, została szturchnięta, aż się wzdrygnęła. Chyba nie spodziewała zostać zaczepiona. Jej wzrok szybko skupił się na sprawcy. Oh, no proszę! Kogo tutaj przywiało! Już się mordka Urzary ucieszyła, widząc znajomego białego smoka. Fakt, długo się nie widzieli. Może jedynie przemknął się jej raz na skałach pokoju, ale wtedy każdy był zajęty swoimi sprawami... Ale nie ważne! Przebłysk oddała delikatne szturchnięcie Fenowi, swoją długą, oznaczoną słońcem łapą –Ah tak? A jednak udało mi się sięgnąć -zaczepiła go, mówiąc cichutko tak jak potrafiła. Ah, aż by się chciało usiąść i poopowiadać o tym, co się działo przez te księżyce. On pewnie też ma nie jedną ciekawą historię, co? Jednak patrząc na to co on tu przyniósł, raczej osądzić można, że raczej dużo tego czasu nie mają.

[Sosnowy Pocisk]

Sosnowa przyszła do świątyni razem z pozostałymi z smokami Wody, które zgłosiły się na misję. To będzie jej pierwszy raz. Mimo wielu pytań, które zadała innym, nadal nie była pewna czego może się spodziewać. Niemałym zaskoczeniem dla niej było proszenie o błogosławieństwo bóstwa. Kto by się spodziewał, że te małe błyskotki mogą mieć tyle zastosowań! Za przykładem Fena ominęła zebrane smoki i zaniosła kamienie, które położyła tuż obok martwego lisa. Następnie wycofała się cicho i usiadła przy Lianie, czekając na to, co się stanie dalej.

/ cytryn, koral, bursztyn

[Heroiczna Łuska]

Przybyli, a mordka Istry nadal nie przestawała się szczerzyć. Co to będzie za wyprawa! Wprawdzie nie wiedziała, dlaczego to błogosławieństwo jest im aż tak potrzebne – dopóki mieli ją, nic nie zdoła ich zaskoczyć! A mimo to, zgodziła się ofiarować swój największy kawał mięsa bogowi. Za to poprzysięgła sobie, że kiedyś upoluje coś znacznie większych rozmiarów i przestało jej być szkoda tego worka tłuszczu. Tego... pysznego...
Położyła go i przysunęła łapą, aby przypadkiem się na niego nie połasić. Była trochę głodna, jednak wiedziała, że nie może sobie pozwolić na zjedzenie ofiary w ostatnim momencie.

// 12/4 mięsa za błogosławieństwo

[Kres Pragnień]

Jak się po chwili okazało, świątynia była dość popularnym wśród smoków miejscem. To zresztą nie był pierwszy raz kiedy dane było mu ujrzeć więcej niż kilka smoków w środku. Wciąż jednak zadziwiające było to zrządzenie losu, nie spodziewał się że dwie grupy poszukiwaczy przygód spotkają się w tym samym momencie by uzyskać błogosławieństwo.
A czy interesował się nimi? Pewnie! Lubił kontakty z innymi smokami i z ciekawością i uśmiechem na pysku przyglądał się wchodzącym Wodnym. Z lekkim zdziwieniem zaobserwował krótką rozmowę nieznajomego z uzdrowicielką. Przekręcił łbem, nie bardzo mając pojęcie o co chodziło.
Ciekawość jednak wzięła górę nad czarodziejem i ten skierował do umysłu uzdrowicielki wiadomość mentalną.
– Znasz go? Kto to? – Zapytał ją, w międzyczasie spoglądając jak i Istra przynosi soczystą opłatę. On nie był specjalnie głodny, chociaż i tak by sobie coś skubnął dla samego posmaku – najlepiej lekko smażone! Jego siostra jednak chyba jeszcze bardziej pragnęła tego mięsa sądząc po tym jak na nie się patrzyła.
Może w czasie misji znajdą coś pysznego? Nie pogardziłby!

[Rytm Lasu]

Lekko w tyle, ale na miejsce przybył także Sio. Skinął obecnym łbem i wpierw położył swoją zapłatę przy tej, należącej do rodzeństwa, a dopiero potem usiadł przy Istrze, Loreleiu i Urzarze. Cieszył się na tę wyprawę, choć był świadom, że mogą spotkać ich różne nieprzyjemne, czy niebezpieczne przygody. Jednak zostając w granicach, zapewne wciąż rozmyślałby, czy rodzeństwo jest bezpieczne. Będąc z nimi, będzie też miał trochę udziału w pilnowaniu, aby się pochopnie nie wpakowali w tarapaty. Chociaż.. Mogło być tak że już samo uczestnictwo w misji było pakowaniem się w tarapaty.

/ turkus, malachit, onyks za błogosławieństwo

[Kojąca Głębia]

Szła posłusznie razem ze swoim stadem, jednak nie była zbyt skora do rozmowy. Nie dawno wróciła, nie czuła się więc na siłach, aby rozmawiać o wydarzeniach, które ją ominęły, lub o których po prostu nie chciała się wypowiadać. Zresztą, chyba do takiej Khrizy wszyscy przywykli? Niezbyt rozmowna, cicha, zamknięta w sobie... W prawdzie ten czas już minął, tragedia w jej rodzinie zadziałała na nią jak kubeł zimnej wody. Nie obawiała się już innych smoków, nie unikała ich, nie stała się jednak nagle duszą towarzystwa.
Obrzuciła jedynie wzrokiem smoki z obcego stada, oszczędnie skinąwszy łbem na powitanie, po czym położyła zapłatę dla Kaltarela obok datków innych smoków. Czekała ich długa i pewnie trudna misja, musieli się przygotować, a błogosławieństwo to była podstawa.

//2/4 mięsa, 2/4 owoców, granat, rubin

[Wysłanniczka Nieba]

Nocny spacer okazał się całkiem przyjemny. Liana opowiedziała Fenowi i Szyszce o swoim nowym przyjacielu, chociaż sam Tecuani nie chciał się im jeszcze pokazać. Żywiołak nadal jeszcze stronił od smoków. Łowczyni kończyła opowieść o ich spotkaniu, kiedy jej oczom ukazała się Świątynia. Umilkła od razu, przytłoczona rozmachem budowli.
Wysłanniczka poszła za przykładem Przesilenie i wyjęła swoje kamienie z torby przewieszonej przez pierś. Ułożyła je obok zapłaty Przywódcy i dopiero wtedy rozejrzała się swobodnie.
Gmach był piękny. Przytłaczający i aż ociekający boską aurą. Było w tej sile coś takiego, co sprawiało, że Liana miała ochotę zgiąć przed nia grzbiet. Inne smoki chyba tak tego nie odczuwały – Ogniści i Wodni byli rozluźnieni, Fen nawet zagadnął złotołuską smoczycę o ślicznych ślepiach, którą Liana pamiętała ze Skał Pokoju. To ją naznaczyła młoda Boginii – widziała znak na jej łapie.
Aby nieco ukoić nagłe nerwy, zaczęła modlić się w myślach, zwracając się jak zwykle do Matek.

//akwamaryn, agat, nefryt