Kiedyś nazywane Kryształowym, teraz jest Zimne. Wprawdzie smoki mogą się tu spotkać, by porozmawiać, nawiązać nieco cieplejsze stosunki z osobnikami z innych stad, ale nie jest już tak jak kiedyś.
Samica przyszła nad jezioro by chwile się zrelaksowac i popluskać. Pływanie dla morskiej było niczym oddychanie, umiała to robić od zawsze. By nie było nudno, skupiła w sobie maddarę i stworzyła na tafli wody całą mase przeźroczystych bąbelków! Mieniły się od słońca na różne kolory, a sama nurkowała i niczym delfin wyskakiwała z wody ciesząc się z tego, że czuje się znacznie lepiej. Choc dalej nie była pewna co do stada do którego zaczęła należeć, Czarodziejka miała nadzieję, że to właśnie oni będa dla niej nowarodziną.
Atuty: Pełny Brzuch, Trudny Cel, Twardy jak diament
Nad jeziorem krążyła jeszcze Jutrzenka. Jej ostatnie chwile, spędzone na tych terenach były jednymi z weselszych chwil w ostatnim czasie. Samiczka leciała, aż w dole ujrzała różową samicę, która podskakiwała jak prawdziwa ryba w wodzie. Iskra powoli wylądowała na brzegu, gdzie usiadła i przesunęła spojrzenie po nieznajomej. Nie chciała jej przeszkadzać, ale lekko skinęła jej łbem, jeśli ją dostrzegła. Jeśli nie, to na razie siedziała na brzegu, obserwując ją, oczarowana jej umiejętnościami.
Plagijka tak skakała, tak rzucała sie w wodzie, że jednym machnieciem szerokiego ogona stworzyła niemały plusk, który ochlapał Jutrzenkę. Dopiero wtedy różowo – łuska zauważyła, że nie jest tu sama. Smoczyca przez chwilę znieruchomiała, po chwili jednak chichocząc i znów nurkując.
Wyłoniła swój kwiecisty łeb duzo bliżej nieznajomej
– Czemu mnie podglądasz? Ni wolisz popływać ze mną? – odpowiedziała leżąc na plecach niczym wydra i podrzucając w łapach sporych rozmiarów bąbelek. Na wszelki wypadek miała swoją maddarę w gotowości, chociaż nie spodziewała sie jej uzywać wobec nieznajomej smoczycy, nie wyglądała na taka która miałaby zamiar atakować.
Atuty: Pełny Brzuch, Trudny Cel, Twardy jak diament
Iskierka osłoniła się skrzydłem przed wodą, ale nie zmieniło to wiele, skoro woda i tak zaczęła z niej spływać. Chociaż tyle, że nie po pyszczku. Kiedy zaś usłyszała propozycję, aż podskoczyła.
– Och, ja chętnie! Ale ja nie umiem tak dobrze pływać jak Tyyy. – Odezwała się do nieznajomej. Delikatnie wsunęła łapki do wody, ale nie zamoczyła się jeszcze. Obserwowała ją uradowana wizją zabawy, która mogła je czekać. – Jak Ty to robisz? – Zapytała zaraz, przesuwając łapkami w wodzie. Nie słuchała się jej tak dobrze, ale pewnie dlatego, że nie miała błon między łapkami.
Samica czekała bujając główa na boki nucąc jedną z melodii – Oh, jak? Pewnie dlatego że mam taki duuuży ogon. Zobacz! – mówiąc to zanurzyła głowę i wystawiła zad a za nim dopiero po chwili szeroko ogon, gdzie wokół niego była błona pławna. Pomachała nim jeszcze na boki by nieznajoma mogła sie lepiej przyjrzeć ogonowi, nie zadkowi, rzecz jasna!
Atuty: Pełny Brzuch, Trudny Cel, Twardy jak diament
Iskierka spojrzała jak oczarowania na jej ogon. Nigdy takiego nie widziała i był absolutnie przecudowny. Samiczka, aż weszła do wody, aby podpłynąć zaraz powoli do smoczycy. Zbliżyła się lekko i zaczęła się unosić.
– Masz piękny ogon! Bardzo mi się podoba i jesteś cała urocza. Skąd jesteś? Ja jestem Jutrzenka Serc, ale możesz mówić Iskra. – Przedstawiła się ładnie smoczycy, przyglądając się jej z łagodnym uśmiechem na pyszczku.
Kwiecista tak miała sobie wystawione dupkę nad wodą aż w końcu obróciła się tak, by głowa była na powierzchni. Otrzepała płatki z głowy i zaśmiała sie znów rzucając sie do wody niczym orka.
– Dziękuję! Ty za to masz cudowne skrzydła, wyglądają jak gwieździsta noc! Widziałam takie na otwartym morzy, wiesz że żeglarze korzystają z nich aby wiedzieć gdzie płynąć? – powiedziała i stworzyła ogromny bąbelek i podrzucała nim niczym piłka plażową, aż w końcu podrzuciła w stronę Jutrzenki
– Ja jestem em... Kwiecista Łucka? Tak chyba się nazywam, od niedawna nosze to imię – powiedziała nieco zdezorientowana.
Atuty: Pełny Brzuch, Trudny Cel, Twardy jak diament
Iskierka obserwowała samiczkę, która radziła sobie dobrze z pływaniem. Obserwowała bąbelek, który wyczarowała samica i uśmiechnęła się do niej.
– Jestem Jutrzenka Serc, ale możesz mówić Iskierka. – Powitała się i podskoczyła do góry, odpychając się mocno łapakami w wodzie. Uniosła prawą łapkę, aby odbić magiczną kulkę w stronę samiczki. – Znasz dwunogi? – Zapytała uradowana, wpatrując się w smoczycę z uśmiechem.
Ta z gracją foki przejęła piłkowaty bąbel i kilka razy odbiła go na swoim nosie, aż w końcu silniejszym pchnięciem skierowała twór w stronę Iskierki. Poznanie nowej samicy cieszyło Plaguskę, w stadzie rodzinnym zwykle poruszali się w większym gronie. Nawet jeśli ktoś po prostu odpływał i nie wracał, nie oznaczało śmierci takiego osobnika, a nawet wtedy wszyscy byli dosyć blisko.
poruszała łapami by unosić się nad wodą i dalej rozmawiać ze smoczycą.
– Nie znam żadnego baaardzo blisko, ale widziałam ich nie raz pływających na statkach! Czasem ze stadem pomagaliśmy rybakom w połowach. Niektórzy bredzili, że jesteśmy lewiatanami Pfi! Przecież one zupełnie inaczej wyglądają. A jeden to chciał mnie pocałować myśląc, że jestem syroną, wiesz? Ale śmierdział jak zgniłe dorsze! – skrzywiła minę przypominając sobie odór ludzkich szczyn i stęchłego rumu.
– Ale za to śpiewają piękne pieśni. Czasem o morzy, o miłości albo o seksie – powiedziała to, jakby to było coś normalnego.
Atuty: Pełny Brzuch, Trudny Cel, Twardy jak diament
Iskierka tym razem próbowała odbić piłkę nosem. Wyskoczyła mocno do góry, aby piłką uderzyć własnym nosem. Wylądowała znowu w wodzie i spojrzała na samiczkę.
– Och, rozumiesz coś po dwunogowemu? Podobno niektóre mówią po smoczemu... – Dopytała smoczycy. Przyglądała się kolorowemu pyszczkowi. Wyglądała tak słodko i niewinnie. – To brzmi, jak niezbyt przyjemne pieśni. – Skomentowała krótko, ale przechyliła łebek w zaciekawieniu. – A mogłabyś jakąś...przytoczyć? – Zapytała cicho, licząc, że podzieli się jakąś łagodniejszą pieśnią.
Czy Jutrzenka chciała, by smoczyca przytoczyła jakąś z pieśni wilków morskich? Ta aż zadrżała z podekscytowania i zrobiła kilka susów w wodzie i wyskoczyła niczym łosoś. Nagle wzięła kilka wdechów i pochrząkała kilka razy, wydała z siebie dziwne dźwięki by rozgrzać struny głosowe. Nagle bąbelki zaczęły wybrzmiewać wesołą melodię. Piosenka którą miała zaśpiewać słyszała z jednego okrętu dwunogów, na którym rum lał się strumieniami.
Bąbelki zaczęły się kołysać w rytm melodii, a smoczyca wzięła głęboki wdech by zaraz zacząć śpiewać.
Byłem dzikim włóczęgą przez tak wiele dni,
Przepuściłem pieniądze na dziwki i gin.
Dzisiaj wracam do domu, pełny złota mam trzos,
I zapomnieć chcę wreszcie, jak podły był los.
Już nie wrócę na morze
Nigdy więcej, o nie!
Wreszcie koniec włóczęgi,
Na pewno to wiem!
I poszedłem do baru, gdzie bywałem nieraz,
Powiedziałem barmance, że forsy mi brak.
Poprosiłem o kredyt, powiedziała: „Idź precz!
Mogę mieć tu stu takich na skinienie co dzień.”
Już nie wrócę na morze
Nigdy więcej, o nie!
Wreszcie koniec włóczęgi,
Na pewno to wiem!
Gdy błysnąłem dziesiątką, to skoczyła jak kot
I butelkę najlepszą przysunęła pod nos.
Powiedziała zalotnie: „Co chcesz, mogę Ci dać.”
Ja jej na to: „Ty flądro, spadaj, znam inny bar.”
Już nie wrócę na morze
Nigdy więcej, o nie!
Wreszcie koniec włóczęgi,
Na pewno to wiem!
Gdy stanąłem przed domem, przez otwarte drzwi
Zobaczyłem rodziców – czy przebaczą mi?
Matka pierwsza spostrzegła, jak w sieni wciąż tkwię,
Zobaczyłem ich radość i przyrzekłem, że.....
Gdy skończyła śpiewać bąbelki wybuchły, a z nich wyleciały drobne iskierki, sama samica dyszała z uśmiechem na pyszczku i patrzyła na reakcję Jutrzenki, nie była pewna czy tutejsze smoki lubią tego typu pieśni. Sama była ciekawa, czy one mają też jakieś.
Atuty: Pełny Brzuch, Trudny Cel, Twardy jak diament
Iskierka była oczarowana. Z jednej strony taka dziwna pieśń, a z drugiej strony o takich dziwnych rzeczach.
– Musiałaś ich długo słuchać, skoro tyle jej się nauczyłaś. Jest dziwna, ale urocza...na swój sposób. – Przechyliła lekko łeb i uśmiechnęła się szerzej. – Ładnie śpiewasz i się ruszasz. Taańczysz? Tak się to chyba mówi. – Iskrze brakowało jakiegokolwiek rytmu i zgrania w wodzie, ale na lądzie nie było lepiej. Całe życie przecież...spała.
Plagijka skończyła śpiewać, a Ziemna była zachwycona występem. Dlatego słysząc takie owacje, różowo łuska ukłoniła się w teatralny sposób.
– Dziękuję, dziękuję!– zaśmiała się i znów zanuzyła się kilka razy i wypłynęła na powierzchnię. – Wy tu nie macie żadnych piosenek? Dwunogi znają różne pieśni, a te śpiewali najczęściej to ja zapamiętałam. Są też inne ale je znam znacznie gorzej – powiedziała w końcu podpływając bliżej smoczycy. – Taniec? Wiem co to jest! Ale na lądzie mam cztery lewe łapy.– oznajmiła śmiejąc się nerwowo.
Atuty: Pełny Brzuch, Trudny Cel, Twardy jak diament
Piosenki. Samica przechyliła lekko łeb, bo nie pamiętała żadnej konkretnej pieśni.
– Może, ale ja nie śpiewam. Opowiadałam głównie wierszyki i bajki. – Samiczka powoli skierowała się w kierunku brzegu, aby na niego wyjść i otulić się skrzydłami. – Przepraszam, ale trochę mi zimno. – Wyznała cicho i usiadła na piasku, który zaraz przykleił się do jej łusek. Spoglądała na samicę, aż zadała pytanie. – Nie jesteś stąd, prawda? – Dopytała cicho. Nie znała terenów innych stad, mogło się tam kryć wszystko.
Samica przytaknela ze zrozumieniem na pyszczku. Nie każdy smok musiał znać pieśni czy nawet melodie. Nie była nawet pewna czy tego typu rzeczy są znane na tych terenach.
– Wierszyki i bajki brzmią jak legendy! Macie tu jakieś opowieści? Chętnie bym jakiś poznała – powiedziała to znów kładąc się na plecach na tafli wody niczym wydra.
Gdy Jutrzenka wyznała, że jej zimno, smoczyca kiwnęła głową. Dla niej pływanie w takich warunkach było całkowicie naturalne i nie odczuwała zimna, jeszcze.
– Aż tak to widać? To pewnie przez akcent, rzadko rozmawiał tak przez pysk, wiesz? Częściej mówię komuś do głowy, w wodzie ciężko się komunikować tak jak rozmawiamy teraz we dwie. – podpłynęła bliżej brzegu –Wiesz co ostatnio widziałam? Smoka. Z. FUTREM! Niesamowite, co? Ciekawe jak się w czymś takim pływa – zmarszczyła nosek w zamyśleniu.
Atuty: Pełny Brzuch, Trudny Cel, Twardy jak diament
Samica pokiwała łebkiem z uśmiechem na pytania. Znała parę powieści i pewnie mogłaby jej opowiedzieć parę z nich.
– Kiedyś mogę Ci opowiedzieć parę z nich. O powstaniu stad na przykład. – Zapowiedziała swoje możliwości i przechyliła lekko łebek. Smoczyca pytała o akcent, a Iskierka czuła po jej zachwytach, że jest to smok, który nie chował się tutaj. – Nie... Po prostu u nas nie ma dwunogów, ani nic. Smoki są różne. Ze skrzydłami, bez, z futrem, czy nawet z wąsami! – Uśmiechnęła się do niej łagodnie i przesunęła ogonem po piasku. Miło było z nią mówić i spędzić czas, ale musiała powoli wracać. Usiadła na razie na brzegu, obserwując jak ta pluska się w wodzie.
Pełny brzuch
