Białe drzewko

[Tęsknota Wolności]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Pierwsza wyprawa na tereny wspólne! Zerknęła pospiesznie za siebie, nastawiając uszy w skupieniu. Czy aby na pewno nikt jej nie śledzi? Myślała, że po incydencie na ceremonii Kokoro przestanie się nią interesować i skupi się na pilnowaniu Kay. Spotkanie na polowaniu utwierdziło ją w przekonaniu, iż nie ma co na to liczyć.
Dotarła do Szklistego Zagajnika bez większych problemów, dzięki czemu mogła się trochę rozluźnić i nacieszyć się oglądaniem nowych terenów. Może uda jej się spotkać smoka z innego stada? Poza drugą mamą nie miała okazji zapoznać się z kimś kto nie jest Ziemistym. Co prawda brała udział w bitwie morskiej, gdzie zdecydowanie było sporo obcych, ale nie była to dobra atmosfera na zawieranie przyjaźni.
Przechadzała się tak dłuższą chwilę aż nie dotarła w okolicę Białego Drzewa i nie dostrzegła olbrzymiej bestii kopiącej dół. W pierwszej chwili zamarła w bezruchu, myśląc, że natrafiła na przerośniętego drapieżnika. Szybko jednak otrząsnęła się z pierwszego szoku, przypominając sobie, że na terenach wspólnych nie przesiaduje zwierzyna, więc musi to być smok. Ah i był rozmiarów podobnych do mistrzyni, więc pewnie należał do podobnej rasy ogromnych futrzaków!
Powęszyła w powietrzu, chcąc sprawdzić, z którego stada jest nieznajomy, ale nie wyczuła niczego konkretnego. Wzruszyła barkami, dochodząc do wniosku, że ziemia, w której się babrał musiała ukryć jego zapach. Podeszła pewnym krokiem bliżej i zerknęła do pokaźnego dołu jaki powstawał na jej oczach.
– Witaj wielki nieznajomy. Czego tam szukasz w głębi lądu? – zagadnęła przyjaźnie. Nie miała doświadczenia w kontaktach poza rodzinnych, więc mogło to zabrzmieć niezręcznie, ale jakoś trzeba było zacząć.

/Vedilumi

[Vedilumi]

• Dół rozrastał się dość szybko, przeradzając się w istny krater (przynajmniej w moich oczach, które były też oczami bestii) i wciąż nie widziałem w tym większego sensu.. Chociaż, może zamierzał w jakimś odległym swoim zamyśleniu zastawić tutaj pułapkę na jakąś zwierzynę? Co prawda nie było to w żadnym stopniu podobne do toku myślenia Stwora ale ostatnio bardzo mnie zaskakiwał. Może będzie tak i tym razem?
  Zwolnił jednak nagle, choć dość pieczołowicie do tej pory skupiał się na swojej pracy. Hm?
  
  Ktoś iść.
  
  Strzygł uchem. No tak, przecież na tych całych "terenach wspólnych" było od cholery smoków, co chwile na kogoś trafialiśmy więc mnie już to nie zdziwiło, jednak Bestia zachowała coś na kształt zdrowego rozsądku i ostrożności. Póki co dwa przyjazne spotkania nie oznaczały "zawsze" przyjaznego spotkania, prawda? A smok ten chyba nie miał zamiaru się też przyczajać bo zaraz pojawił się obok i zadał... No, dość trafne pytanie. Stwór przestał kopać gdy ono padło a potem wyprostował się by zaraz znów znaleźć się bliżej ziemi. Zniżył łeb i jeszcze nie wystawiał kłów ale w ślepiach było coś badawczego oraz zachowującego pewien.. Dystans.
  Poruszał jednak nowem, chwytając ten sam zapach jaki nosiła na sobie Ryba. A więc jaskrawa samiczka najprawdopodobniej była z jej stada.. Może więc lepiej nie gryźć jej od razu. Skąd wiesz że może nie ma na przykład jedzenia przy sobie i też nie będzie chciała Cię nakarmić?
  
  Obca. Przeszkadzać kopać dół
  
  Taaak, taak, niedobra obca. Ale hej, może jak ładnie zapytasz to Ci pomoże? Ah, no tak nie zapytasz bo nie umiesz, faktycznie! No to jesteśmy trochę w kropce...
  
  Wyzwolona Łuska

[Tęsknota Wolności]

Nieznajomy przypadł do ziemi z łbem nisko i nie odpowiedział na jej pytanie. Przypominał Wyzwolonej dzikiego wilka z lasu. I wyglądem, i zachowaniem, które wskazywało na ostrożność, ale nie otwartą agresję. Nyan nieco zaniepokoiła ta postawa, a dodatek braku chęci do rozmowy wcale temu nie pomagał. Czy powinna zostawić go w spokoju? Nie sprawiał wrażenie chętnego do zawierania przyjaźni, ale nie chciała się tak łatwo poddać.
– Oh może mnie nie rozumiesz? Coś słyszałam o smokach mówiących w innym języku, chociaż wtedy jakoś próbowałbyś odpowiedzieć. Hmmm – zastanawiała się na głos. Jeśli ją rozumiał to może jeszcze odpowie, jeśli nie to nie zaszkodzi mu jak posłucha jej paplania do siebie. Co by tu zrobić?
– O! Mam świetny pomysł! – odparła podniecona. No przecież! Pewnie to niemowa albo nawet głuchy. Mógł ją zauważyć, ale to nie znaczy, że ją słyszał. Wyjaśniałoby to te prawie dziką postawę. W końcu nie ma pojęcia co się wokół niego dzieje, więc musi być ostrożny.
Z tym nastawieniem nie zawahała się ani chwili dłużej i przesłała do łba bestii śliczną mentalną wiadomość ~ Hej! Mam na imię Wyzwolona Łuska. Czy dasz radę mówić do mnie w ten sposób? ~ zapytała pogodnie. Jeśli nie zna maddary to go nauczy. Wtedy nie będzie miał problemów z rozmową z innymi!

/Vedilumi

[Vedilumi]

• Na los przesłodki, trochę to porównanie do dzikiego wilka było aż za mocno trafne... Nie atakował jednak, choć smoczyca zdawała się prowadzić ze sobą jakiś monolog. Bestia uznała to za lekko dziwaczne ale Samica też nie robiła gwałtownych ruchów, pachniała stadem Ryby to też nie zamierzał atakować. Lekko spuścił z tonu nastroszonych kolców..
  
  Kolorowa. Gadać do siebie.
  
  Raczej głośno myślała, patrząc na sens tych słów, próbowanie porozumiewania się z niemową w istocie było trudne ale każda napotkana smoczyca wpadała na coraz to kreatywniejsze pomysły. Aż zabawnie się to obserwowało...
  Wtedy w głowie Stwora przemówił ten sam głos. W. Głowie.
  – Wrrrrr – zawarczał zdezorientowany, dając do zrozumienia że nie życzy sobie wchodzenia mu w łeb choć sam potrafił to robić. A raczej... Chyba nie wiedział że potrafi. Odbieranie wiadomości mentalnych jednak nie było przyjemnie bo miał wrażenie jak gdyby otoczyło go stado takich samych, kolorowych smoków i zaczęło szeptać te same słowa bez przerwy, tak aby go zdezorientować.
  Nieładny atak!
  Nie rozluźnił się więc ani o łuskę teraz!
  
  Wyzwolona Łuska

[Tęsknota Wolności]

Nyan podskoczyła lekko na warknięcie nieznajomego. Dooobra mentalne wiadomości dostały bardzo negatywną ocenę. Nie mówił, nie czarował i nie wydawało się, żeby wiedział jak lub chciał się z nią porozumieć. Poza warkotem i mową ciała oczywiście.
Tym razem nie mówiła nic więcej na głos i po wcześniejszym wzdrygnięciu nie wykonywała gwałtowniejszych ruchów. Ten smok okazywał się dzikszy niż przypuszczała i zaczynała podejrzewać, że brak zapachu stad sugerował, iż do żadnego nie należał. Czy natrafiła na kompletnie obcą przybłędę, która dopiero przybyła na ich tereny? Było to nieco straszne, ale też… Ekscytujące! Teraz tym bardziej chciała się z nim zaprzyjaźnić!
Spojrzała ponownie na wykopaną dziurę i choć nie miała pojęcia po co ona jest to może jak pomoże przy jej tworzeniu to bestia przestanie być tak spięta i zobaczy, że Nyan wcale nie stanowi zagrożenia. Trzeba poprawić się po porażce z mentalką. Podeszła powoli bliżej i bardzo ostrożnie zaczęła wygarniać więcej ziemi. Trzymała jedno oko na samotniku, gdyby ten nagle zapragnął ją zaatakować.

/Vedilumi

[Vedilumi]

• Schował kły na moment, ponieważ dotarło do niego iż ma do czynienia z kolejną, mniejszą do siebie samicą. Jego nozdrza poruszały się rytmicznie, chcą wychwycić woń i upewnić się że to rzeczywiście jest zapach, który również nosiła Ryba. No i tak. Więc dlaczego babrała się w tak brzydkie, niezrozumiałe dla niego praktyki?
  Poruszała się jednak spokojnie i już powolutku się uspokajał gdy....
  
  Kolorowa coś robić, zbliżać się.
  
  Stwór miał pewne obawy, choć wyglądało na to że chodzi tutaj tylko i wyłącznie o bardzo miłą, koleżeńską pomoc w wykopaniu dziury... Choć nie wiadomo po co ta dziura, do tej pory. Ale że też chciało jej się tracić czas na udział w tak głupiej, nielogicznej aktywności? Smoczyca musiała się chyba bardzo nudzić! Olbrzyma jednak jej działanie nie zaskoczyło na tyle by pozostać w dystansie. Gdy Ziemista zaczęła wygarnianie grudek ubitego, lekko mokrego błotka zaraz obok pojawiła się olbrzymia łapa. Nie nadepnęła jej łap, lecz stanowczo zastawiła dziurę..
  
  To być moja dziura. Ty wykopać swoją.
  
  .....
  Serio.
  Bestia wbijała w Samicę spojrzenie, choć schowała kły i nie warczała to życzyła sobie by ta zaczęła – jeżeli już – kopać swoją dziurę.
  Ja...Ty....Co....
  Nie ważne. Nie chciał pomocy przy swoich wykopkach, to było jasne.
  
  Wyzwolona Łuska

[Tęsknota Wolności]

Próba wykopania dziury okazywała się dobrym krokiem, bo bestia przestała szczerzyć na nią kły. Nyan już się cieszyła, że może uda jej się wdać w łaski nieznajomego i będzie to początek lepszej znajomości, ale zdołała zrobić dużego progresu w wygarnianiu gleby, kiedy to wielka łapa zastawiła jej miejsce pracy.
Spojrzała z irytacją na samotnika. Co znowu? Myślała, że chociaż pomoc zostanie odebrana przyjaźnie! Nadal nie miała zielonego pojęcia po co w ogóle ten dół, ale była skłonna zaoferować swoją współpracę, która została widocznie odtrącona.
Rozmowa nie wyszła, mentalna również, kopanie też nie. Co jeszcze mogła zrobić? To serio przeradza się w sytuacje niczym oswajanie kompana. Tylko, że nie mogła założyć mu więzi, bo od razu się cały zjeżył.
Hmpf, o nie! Tak to nie będzie. Zaczęła pogłębiać ten dół i nadal zamierza to robić. Spojrzała bestii prosto w ślepia i pochwyciła jego łapę swoimi dwoma, chcąc siłą odsłonić sobie miejsce roboty.

/Vedilumi

[Vedilumi]

• Nieeee, czemu była taka uparta?
  Wybrała sobie dość cwany sposób na złapanie kontaktu z jednej strony, z drugiej pewnie gdyby wzięłaby się za wykopanie dziury innej niż ta, mogłaby kopać tak blisko by Bestia nie zauważyła że dziury w pewnym momencie się połączą. I nie byłoby konfliktu!
  Oh... Trochę przeraża mnie rozumienie logiki tego czynu ale.. No nic, nieważne. Samica postanowiła iść inną drogą i zaczęła próbować przesuwać jego łapę i dobrze jej to szło, jednak Bestia również nie była słaba i napierała na jej łapy. Co za...
  
  – WRRRR... – zniżył się łbem w jej stronę i dalej nie pozwalał jej kontynuować w kopanie jego dziury! Co to ma być, przychodzi sobie obca i zaczyna ingerować w jego dziurę! Jeżeli samo warczenie nie pomoże to się pogryzą.
  O.
  Głupią.
  Dziurę.
  W.
  Ziemi.
  Przerastało mnie to coraz bardziej z każdym oddechem.
  
  Wyzwolona Łuska

[Tęsknota Wolności]

Nyan wykluła się uparta i uparta pozostanie. Nie ustąpiła żądaniom matki i nie zamierzała ustąpić temu zdziczałemu smoku. Co prawda początkowo się go bała przez jego wielkość i groźny wygląd, ale to pierwsze wrażenie przeminęło i teraz nie zamierzała się kulić, kiedy on odtrącał każdą próbę zawarcia przyjaźni!
-WRRRR – odpowiedziała swoim warknięciem podnosząc łeb bliżej jego. Nie mogli rozmawiać? Dobra! Wyzwolona będzie mówić jego językiem. Wyszczerzyła kły, pokazując, że nie żartuje i ma jej pozwolić kopać tę dziurę.
Nie miało to najmniejszego sensu i rozsądniej byłoby sobie najzwyczajniej w świecie pójść, ale Nyan już się wkręciła w tę znajomość i zamierzała ciągnąć dalej. Kusiło ją go uchlać, lecz na razie się powstrzymała. Może on się wycofa pierwszy

[Vedilumi]

• Spróbowanie mówienia jego własnym językiem (czyli warczeniem) okazało się dość dobrym podratowaniem sytuacji bo... Czuł się mega skołowany jej odpowiedzią i odsunął łeb.. Ale nieznacznie. Pff, łap swoich rzecz jasna dalej nie zabrał ale przynajmniej jej zębiska były dla niego godnym przeciwnikiem. To też nie odepchnął jej ale dalej nie pozwalał ingerować w jego dziurę.
  W sumie.. Nie warknął drugi raz ale i nie schował zębów, badając reakcje co zrobi. Użre? Zaatakuje? A może jednak pójdzie po rozum do łba i będzie kopać swoją dziurę? Dodatkowo poruszał nozdrzami, próbując zapamiętać jej zapach. Żeby następne dziury były bezpieczne przed takim złodziejem!
  Wyzwolona Łuska, według Bestii powinna się nazywać Złodziejską Łuską.
  Brak mi słów.
  
  Wyzwolona Łuska

[Tęsknota Wolności]

Samiec nie odpowiedział warknięciem i nawet odsunął trochę łeb, co Nyanyan odebrała jako przyjęcie groźby, ale nie całkowite ustąpienie. Fakt, że nie zabrał łapy z dziury tylko potwierdzało to przekonanie. Ucieszyła się, iż pomimo różnicy wielkości nieznajomy widzi w niej prawdziwe zagrożenie, ale jednocześnie irytowało ją, że nadal uparcie zabraniał jej kopania w tym samym dole co on.
Patrzyła mu w ślepia przez dłuższy moment, aby zaraz bez ostrzeżenia capnąć zębami zasłaniającą dziurę łapę. Nie było to pełne ugryzienie. Bardziej uszczypnięcie, które powinno zaboleć, ale nie zostawić po sobie większego śladu. Tak szybko jak to zrobiła, tak szybko puściła kończynę samotnika i powróciła do obserwowania jego reakcji. Co teraz zrobisz dzikusie?

/Vedilumi

[Vedilumi]

• Normalnie to już by się na nią rzucił i chciał zagryźć ale chyba trochę wbiła go w ziemię jej.. Determinacja. Ah tak? Tak Ci zależy na tej dziurze? To się nią udław! – Gdyby mógł formować normalne, złożone zdania zapewne tak by powiedział albo chociaż pomyślał, gdyby jeszcze w całym tym zestawie była jakaś szczypta samokontroli czy moralności. Ale on? W tym stanie, będąc po prostu sobą?
  – WR. – rzucił, odwrócił się i po prostu przeszedł sobie dalej. No, poniekąd ten czyn to było takie "weź sobie tę dziurę, już jej nie chcę" ale w trochę bardziej prymitywnym wydaniu. W duchu miałem nadzieje że teraz ich drogi się rozejdą ale.. Nie.
  Samiec po prostu znalazł kolejne miejsce i zaczął kopać kolejną dziurę. Oh losie...
  
  Wyzwolona Łuska

[Tęsknota Wolności]

Była gotowa na to, że się na nią rzuci. W końcu ugryzła go w łapę, co prawda ledwo ledwo, ale nadal. Tak dziko wyglądający smok powinien zareagować agresją na potencjalny atak, a ten jedynie na nią warknął i poszedł kawałek dalej kopać kolejny dół.
Zamrugała szczerze zaskoczona takim przebiegiem wydarzeń. Przez dłuższą chwilę patrzyła na niego jak głupia, nie wiedząc co ze sobą zrobić. To tyle? Żadnych gróźb? Prób walki? Odganiania jej? Co za nuda! Pierwsze wrażenie niebezpiecznej bestii okazało się całkowicie błędne, bo samotnik wcale nie palił się do konfliktu jak to wcześniej zakładała.
Dobra, ale co teraz z tą dziurą? Tak się starała ją zdobyć, a wcale nie jest jej potrzebna. Obeszła ją dookoła i zajrzała do środka, sprawdzając jak głęboko sięga. Wydawała się wystarczająco duża, aby ją zmieścić, więc po chwili namysłu wzruszyła barkami i wpakowała się do środka tak, że ponad ziemię wystawała jej jedynie głowa. Ułożyła łeb wygodnie na gruncie i obserwowała dalej jak bestia kopię kolejny dołek. Może zaraz przyjdzie jej na myśl następny plan działania.

/Vedilumi

[Vedilumi]

• Chciałbym bardzo by po prostu zostawił ją w spokoju, ponieważ cały konflikt o kopanie dziury był już wystarczająco uwłaczający by ciągnąć to dalej.. Ale nie, zaraz zaczął kopać kolejną dziurę i przez szybkość oraz siłę to nawet sprawnie mu to poszło. A żeby było śmieszniej to nie zamierzał zostawiać samicy posmaku zwycięstwa w pysku, no tak bo czemu do cholery jasnej nie zostawić sprawy raz na zawsze.
  Gdybym miał łeb, to właśnie by mnie rozbolał.
  
  He. He.
  
  Ty przygłupia, nic nie rozumiejąca Bestio!
  Stwór zaczął bowiem coraz to bardziej zamaszyście kopać swoją dziurę ale.. Ziemia która lądowała za nim była idealnie wymierzona w pierwszą z dziur. Nie obejrzał się, to też nie wiedział że Samica tam po prostu wlazła ale jego celem było po prostu zakopanie poprzedniej dziury aby nie czuła jakieś... Satysfakcji że mu ją zabrała.
  Bo on to sobie może wykopać jeszcze z dziesięć takich!
  Ja pier..
  
  Tęsknota Wolności

[Tęsknota Wolności]

W pierwszej chwili Nyan jedynie obserwowała biesa z ciekawością i nie zwraca zbytnio uwagi, co ten planuje. W końcu oddał jej dziurę i wcale nie chciał się o nią bić, więc widocznie zaakceptował jej wyższość. Kilka grud ziemi poleciało w jej kierunku, ale nie pomyślałaby, że było to celowe zagrania. Ot niefortunny przypadek.
Dopiero gdy robiło się tego coraz więcej to zorientowała się, że samotnik próbuje ją zakopać! Niedopuszczalne! Wyskoczyła na zewnątrz niczym oparzona i od razu otrzepała się z resztek ziemi, które osiadły w futrze na karku.
Fuknęła niczym sfrustrowany kot i zaraz ustawiła się w pozycji bojowej. Ugięła łapy i obniżyła głowę, ale nie w zwyczajnym stylu nastawionym na gryzienie. Zamiast tego przechyliła łeb niczym kozioł gotowy do uderzenia. Zaparła się mocniej tylnymi kończynami i zaraz wystrzeliła przed siebie z zamiarem zderzenia się z wielkim zadem kopiącej bestii.

/Vedilumi

[Vedilumi]

• Kiedy już miał wrażenie że dała mu spokój, nagle usłyszał że coś się do niego zbliża. Odwrócił się gwałtownie i... Na Bogów.
  Normalny smok pewnie by się obronił ale nie, Stwór stwierdził że to idealna okazja do odwetu. Rozstawił szybko szeroko łapy, ugiął je nieznacznie w stawach. Łeb do szyi, skrzydła do ciała ale to ogon grał tu główną rolę. Ponieważ leciała na jego zad, zamierzał dość mocno podnieść go (ogon, nie zad) do góry i wręcz się nim zamachnąć by potem, gdy była w odpowiedniej odległości po prostu machnąć po pionowej, prostej linii z góry na dół tak by wycelować w lewy bark smoczycy. Miało zaboleć, być może pogruchotać kości ponieważ skupiał się by uderzenie było silne. A tym że oberwie w zad to się średnio przejmował.
  
  //kontra :life: