Polana

[Rzeczny Kolec]

Podnosił spojrzenie na smoka. Poruszył uszami zdecydowanie zaciekawiony tym co smok do niego mówi. W reakcji na to uśmiechnął się lekko mrużąc ślepia, w których jednak wciąż kryła się lekka obawa przez burzę. Otarł się pyskiem o jego ramię i przylgnął nim do niego.
Nie szkodzi. Ty też się boi. Rozumie to. Mogę nie odiść jeśli wolis... Dziękuję ci, że mnie bronisz.
Z jakiegoś powodu nie potrafił tym razem na niego spojrzeć, kiedy mówił tylko posyłał lekko speszone ślepia na bok. Dopiero oddech później zerknąć na smoka i zmrużył je niepewien w uśmiechu.

Kwiat Uessasa

[Kwiat Uessasa]

Wiedziałem...? Nie... czułem gdzieś tam wewnątrz, że moje słowa, moje... myśli są tak nie na miejscu. Ten szkrab, mniejszy i młodszy ode mnie potrafił ruszyć tym, co zostało wyrwane eony temu. Niczym uzdrowiciel podający cenny lek, ten podobnie koił sobą tę ropiejącą, pełną nienawiści ranę w klatce. Młodziku, czemu musisz tak na mnie działać. Kolejne otarcie i słowa padły ze strony jego pyszczka. Widziałem jak walczył z czymś w sobie. Jak ja, walczył ze swoimi myślami i chęciami.
– Nie musisz dziękować – spojrzałem na jego zawstydzony pyszczek, niepewne i obawiające się zerknąć na oczy. Nie mogą się powstrzymać, polizałem go w nosek i zamruczałem głośno
– Wybacz, że tak reaguje... Jesteś słodki i w jakiś sposób przyciągasz mnie... – oparłem pyszczek na jego czole, mrucząc kontynuowałem – Koisz coś, co mi wyrwano. Coś, co nigdy nie miało się zagoić... Przepraszam... – cofnąłem głowę zawstydzony, zmieszany. Nie wiedziałem czemu, to powiedziałem. Czemu myślałem na głos... Czułem się dziwnie z tym co ze mnie teraz wyszło.

Rzeczny Kolec

[Rzeczny Kolec]

Skłonił rogaty łeb niczym kocię które uciekało przed liźnięciem matki. I choć on nie cofnął głowy,była podobnie co takie kocię przymknął ślepia i otworzył je szerzej zerkając na smoka. Liźnięcie. Poczuł jak dreszczyk przechodzi mu przez pysk oraz kark docierając do ogona, który poruszył blond kitką. Spojrzenie pełne z uczuciem kierował na smoczy pysk oraz jego ślepia. To... Jednocześnie takie znajome, a równocześnie inne... Gdzie tkwi tą różnica? Dlaczego ten smok jest taki – urwał myśl. Poruszał uszami podnosząc je na głos smoka.

Co to znaczy? Czy to tę uczucie, które czuł do Niej? Jeśli tak, to dlaczego odczuwa je inaczej? "Przyciągasz mnie. Co to oznacza? Zerkał prosto w ślepia, które były tak blisko. Ciepło. Zwrócił uwagę na jego oddech, zapach, a tym bardziej co za uczucie tliło się w jego oczach. Źrenice rozszerzyły się, kiedy się odsunął. Dlaczego... Pochylił głowę. Poprawił łapą grzywę jednocześnie drapiąc się pazurami po karku, zaś od niego samego czuć było niepewność, a jednocześnie dalej spięcie, kiedy poruszył jednym uchem słysząc cichy grzmot.

Ja...Doceniam.

Zamrugał do niego miło. Czy mówiąc coś więcej lepiej się określi? Może nie trzeba mówić nic więcej? Tak naprawdę nie wie co jeszcze by miał rzec. Odwrócił spojrzenie powracając nim po chwili.

Mogę zapytać? Co ma znaczy, że przyciąga cię?

Zapytał spoglądając nieśmiało.
Kwiat Uessasa

[Kwiat Uessasa]

Och młodziku... Ile w tobie jest tej werwy i ognia. Pomimo że go nieświadomie kryjesz, za swoją maską niewinności. Widziałem jego ciekawość, zawstydzenie. Na dobroci patronatu, Panie... Czemu znowu zapraszasz inną duszę w miejsce pożogi? Czemu znowu, swoim przekleństwem mam narażać niewinną duszę, co ten żar, co został z mego serca ponownie rozpala? Pozwala buchnąć tutaj nieznanemu ogniowi. Ogniowi co jest w barwach i kolorach, a nie czerni i smole, co zwykle jest pełna złości, krwi i nienawiści? Czemu widzę w szarych barwach przejaw akwamaryny i pirytu? Może sam jestem jak piryt... Głupcem nad głupcami? Głupcem rozpoczynającym swój skok wiary, gdzie odrzucam rozum. Niestety do świata mi daleko, samemu będąc w cieniu wierzy... Niestety Panie, powiedź mi czemu. Czemu niewinna dusza? Po raz kolejny, dusza nieskażona mym złem... Może... Chyba tak... Powinien osłonić niczym głupiec prawdę...
Spojrzałem mu w oczy, on mógł w nich zobaczyć wiele myśli, wahań, mrok i światło, jakie kryje moja wyrwana i zniszczona duszyczka.
– Pociągasz nie fizycznie... Coś w Tobie mnie przyciąga, podoba się, rozpala coś we mnie, co było zniszczone wyrwane i zadeptane przez czas... Każde chronić, dać radość, przyjemności, pokazać świat... Zaznać smaku wolności. Nie wiem, czy to przez to, kto jest mym patronatem czy przez to już jak zniszczonym jestem smokiem. Ja... Po prostu przepraszam, że jestem tak... Nieidealną istotą w tym padole, pod wzrokiem Tego Nieba i Tych Gwiazd... – zamknąłem pysk, i lekko go odsunąłem, ale nadal był w zasięgu malca. Byłem teraz jego. Nagi i bezbronny. Smok z wyrwaną duszą i sercem...

Rzeczny Kolec

[Rzeczny Kolec]

Słysząc odpowiedź smoka miał przed umysłem tylko jedno stwierdzenie co to może być. Być może to wina doświadczenia? Gdyż pamiętny, podobny charakter tego uczucia, które opisuje samiec otaczało go całe dzieciństwo. Stracił je zbyt wcześnie albo po prostu za nim tęskni tak jak smoki dorosłe za czasami, kiedy były pisklętami. A być może myli je z jakimś innym uczuciem? Jednak ten samczyk nie miał w istocie pojęcia o innym rodzaju tej sympatii, o jakim inna podświadomość podejrzewała... Znając je od rodzica, od znajomych, od stada, nie znając go między parującymi się gadami. A może słusznie? Może słusznie zakładał to co zakładał? Jednak on się nad tym nie rozwodził tym razem. Wewnętrznie czuł, że czymś to się różni od przyszłego stwierdzenia, że to nie było to samo co odczuwał od matki oraz do matki, lecz wciąż było określane jednym i tym samym słowem. – Może odczuł od samca miłość? Podkreślając, że on, mając na myśli miłość, myślał o cieple i opiekuńczości matki. – Jak daleko było to od prawdy?

Samczyk sam powątpiewał w swoje uczucia, jednak dawał się ponieść tym, które znał najlepiej.
Jednak w tym fragmencie skupiał się na sobie. A co kiedy zwrócił uwagę na smoka?

Przez chwilę nie wiedział co powiedzieć. Jednak w jednej chwili podnosił się po czym, do czego samiec mógł już być przyzwyczajony albo znowu zdziwić się bliskością samczyka, otarł się bokiem pyska o jego pysk. Nie była to sytuacja, w której czuł się pewny, bo wciąż nie widział czy Kwiatu nie przeszkadza taka bliskość, lecz samczyk inaczej nie nauczył się okazywać uczuć. Posądził o to, że zbliżył się do samca, a każdy, którego lubił mógł spodziewać się nie tylko powitań przez gesty oraz dotyk. Umysł bił się chwilę z tym co czuła dusza, a ciało przez to nie wiedziało co robić i robiło co podpowiadały mu odruchy. Co znaczy: kolejno przysiadł na tylnych łapach unosząc przód ciała w górę tak, że załapał prawą łapą za nadgarstek drugiej łapy. Ogon delikatnie przesuwał się po baranim runie jakby je głaskał. W tym momencie był wysoki jak tak siedział, więc popatrzył w dół na smoka, lecz zdawał się nie koniecznie zwracać uwagi z tej różnicy wzrostu. Poruszał wąsami i odezwał się.
Nie przepraszaj. Mnie nie masz za co. Przeprasza się istoty, którym krzywdę poczynilimmy. A nieidealno to rzecz smoka. Puki wciąż jesteśmy smoki to jest dobrze. Puki staramy się być smoki nie trzeba przepraszać. Lubienie nie jest zła rzecz. Także ja cię polubiłem. Doceniam twój ogień. Sympatyzuje mnie do ciebie.
Czy to dobrze? Jeśli nie, to dlaczego ma być to źle.

Kwiat Uessasa

[Kwiat Uessasa]

Kolejne gęsty, czyny i uczucia, które młodzik rozpalał w starym samcu. Czemu on musi być tak podniecać? Ja już to nazywam wprost. Inaczej tego nazwać mi już nie wypada. Słowa, to nadal tylko słowa. Może jednak... Nie... Patrzyłem na słodszego słona z czułością w oczach. To, co czułem do niego sam nie wiedziałem dokładnie czym jest. Czy to rozstrój mego zniszczonego serca? Czy raczej wymysł duszy i tego, kim jestem? Elementem mego wiecznego, nienasyconego głodu i niewyżytego pożądania. Tym bardziej iż on był słodki, uroczy i zachwycał mnie swoją niewinnością. Ponowny jego kontakt z moim pyskiem. Niby to tylko otarcie, przyspiesza rymy sercami, skraca oddech i podsyca ogień wewnątrz. Och smaczku... Wtem on się podniósł, patrzyłem na niego z dołu. Nie przeszkadzało mi to. Ponownie jego głos rozbrzmiał w tej grocie. Był on taki przyjemny dla ucha. Mogłem go słuchać długo... Miał rację, nie potrzebnie przepraszałem. Sam usiadłem przed młodzikiem. Złapałem go za pysk, delikatnie i czułem. Nie mogłem mu zrobić krzywdy, nie chciałem. Pogłaskałem go przez dwa oddechy po pokoju kciukiem. To był moment gdzie porządnie wygrało z rozsądkiem. Posłałem mu lubieżny uśmiech. Zbliżyłem pyszczek do jego pyszczka i złożyłem na nich delikatny pocałunek. Chciałem teraz mu oddać cały świat. Zrzucić go i dać do stóp jego. Uessasie czemu musiałem wdać się z twoją domenę...

Rzeczny Kolec

[Rzeczny Kolec]

Samcze łapy ujęły go za poliki, zaś młodzieńcze ślepia popatrzyły na ukazany mu w ten sposób Kwiat. Poruszył uszami w geście znaczącym "słucham cię", to samo z uwagą patrzyły na niego ślepia, których spojrzenie na przemian kryło i ukazywało uczucie przyjemności oraz sympatii, która to wypowiedziała się głośniej w chwili dwóch oddechów. Wstępnie lekko spięty, bo nie rozumiał o co chodzi samcowi, lecz później ufnie opuścił rozluźnione, złożone skrzydła i delikatnie drgał ogonem. Powieki zdawać się przymykał, aczkolwiek wzbraniał się przed tym, przez co patrzał na lubieżny obiekt z przymrużeniem ślepi. Ah! Głaszczo mno! Odetchnął, jednak nie zdążył do końca wypuścić powietrza, a nabrał go słyszalnie przez nozdrza. Weń wewnątrz naleciała jedynie wiśniowa woń oraz ziołowa mieszanka. Co sjie zdaszyło? Tliły się pytania umysłu. Serce zabiło mocniej, a w duszy jakby się coś obudziło. Co to było? Nie rozumiał. Jednak zamknął stłoczone myśli wewnątrz umysłu. Instynkt wciął górę, szedł za odruchem ciała, które poddało się przyjmując, choć nie oddając, pocałunek. Wsłuchał się w to co grało mu samcze serce. Zmysły, z nich wszystkich tylko dotyk był najbystrzejszy. To on przyjmował na siebie samczy oddech. Ciepłe powietrze z nozdrzy sprawiało, że zadrżał.

Nieświadomie uniósł łapy, instynktownie pochwycił jedną łapą wieszając się jego prawego rogu, drugą zatrzymując się na lewym spodzie szyji, gdzie szpony delikatniej zaczepiły się o łuski. Przez chwilę napierał na nie, lecz później oba chwyty zelżały. W tym momencie uchylił powieki. –

Kwiat Uessasa

[Kwiat Uessasa]

Czułem jak samczyk się spina pod dotykiem moich łap. Jest przy mnie spłoszony niczym sarenka, a jednocześnie zagubiony w odczuciach. Z największą przyjemnością patrzyłem na jego pysk, uroczy i oddany moim łapką. Czułem jego słodkawe usta, lekką woń jego stada i jego samego. Była ona naprawdę delikatna i uderzająca w drapieżne instynkty mojej nieokiełznanej natury. Chciałem go czuć przez chwilę więcej, bardziej. Mieć go tylko dla siebie...

Dopiero po paru uderzeniach serca odsunąłem pyszczek od jego. Patrzyłem na niego z pożądaniem i rozkoszą w oczach. Taki maluszek, a tak namieszał mi w głowie i sercu. Teraz powinien dać mu tutaj jeden wielki raj. Czułem, jak opiera się o mnie, jak zaczepia się o moje łuski. Bijące ciepło, niczym piec. Nie mogłem się powstrzymać, ponownie zbliżyłem pyszczek do niego składając ciutkę odważniejszy, czulszy pocałunek.

Rzeczny Kolec

[Rzeczny Kolec]

Samiec rozpalał w nim coś czego nazwać nie potrafił. Sprawiał, że nie był zdolny się oderwać, choć tak naprawdę nic fizycznie go nie trzymało. Pragnął trwać w otoczeniu ciepła i miłej wiśniowo-zielnej woni, więc zamiast się wzbraniać nieśmiało chciał tego nie tracić. Wpadł w jego pocałunek niczym zwierzyna w sidła łowcy, z których uwolniony nie był w stanie pojąć czy to prawda czy fikcja, że tak się stało. Pewna obawa pobudziła arytmię serca. Obawa przed tym, że się teraz odsunie. Teraz kiedy dał mu tyle ciepła. Jednak ten popatrzył chętnie przez co sam ze skrywaną ulgą zapatrzył się jasnymi ślepiami w kryształowy pysk.

Drgnął ogonem w niczym spowolnionej rzeczywistości przyjmując drugi wyraz uczucia. Odwzajemnił złożony pocałunek samemu lekko napierając swoim pyskiem do jego.

Kwiat Uessasa

[Kwiat Uessasa]

Oba zbliżenia były w umyśle młodego uzdrowiciela tym, co iskra w suchym lesie. Zapłoną, zrzucając swoje ograniczenia. Oddał się swemu instynktowi. Czując jak pocałunek, drobny, czuły i uroczy, został oddany. Sam chciałem w nim trwać i trwać po wieki. Wiecznie czuć jego słodycz i żar. Mieć w trufli jego przyjemną woń. Nie uciekałem, jedynie ogonem skierowałem się do jego, delikatnie głaszcząc swoim po boku ogona jego. Zaś moja łapka z brody sunęła się lekko po szyki w stronę baku i brzucha akwamarynowego adepta. Nie chciałem tego przerywać... Odsunąłem lekko pyszczek do jego pyszczka, co parł na mnie. Widziałem w minimalnej poświecie moich kryształów ślad, nic naszej śliny. Patrzyłem łakomym, a zarazem lubieżnym wzrokiem na niego. Ponownie zbliżyłem się do niego, lecz zamiast złożyć mu trzeci pocałunek, językiem przejechałem po wzdłuż wargi do uszka, które polizałem, a następnie lekko zassałem końcówkę. Chciałem zjeść tego adepta, dać mu tyle przyjemności i raju z moich łap. Dać ciepło i piękno...

Rzeczny Kolec

[Rzeczny Kolec]

Ogon dotknięty prędko odnalazł to co go głaskało. Powoli i niespiesznie, lecz sprawnie i czule pocierając się łuskami oraz łaskocząc włosiem owinął się wokół ogona. Pochwycił go, ścisnął lekko jakby łapał gałąź, po czym poluzował chwyt. Wycofał trochę zaczynając obejmować go tym razem wokół jednej z końcówki ogona. Choć tym razem jak już zacisnął to nie puścił go. Zatrzymał w tej sytuacji oddając się chwili, kiedy to samcze łapy wędrowały po jego ciele drażniąc system nerwowy, co odbierał te bodźce. Kiedy łapa spoczęła na brzuchu samczyk nabrał trochę głębszy wdech. Odetchnął ciepłym powietrzem, a ciesząca woń skutecznie pozostawiła swój ślad zapachowy w nozdrzach.

Wtem więcej niż woni nabrał zapachu wolgotneg powietrza. Smok się odsunął. Kwiecie... Zajrzał mu w ślepia wychwytując w nich oznaki łakomstwa. Kiedy przybliżył się, sam też poruszył się ku niemu, choć nie spodziewał się, że tym razem skończy w inny sposób niż pocałunek. Zamruczał czując coś w rodzaju łaskotania. Ciepło rozlało się na pysku, którego oznaki skryły turkusowe łuski. Zmrużył ślepia zadowolony. Przez pół przymknięte ślepia dostrzegł szczękę pokrytą świetlnymi kryształami, a zaraz za żuchwą... Poruszył wąsami. Blisko przy jego głowie przesunął pysk na przód i z wyczuciem pochwycił paszczą jego ucho. Dmuchnął ciepłym powietrzem z nozdrzy. Bez większej siły drażnił je, kiedy paszczą zsuwał się z niego. Po tym zsynchronizował poczynania w jeden ruch. Otarł się pyskiem o jego bok pyska, zszedł na szyję, gdzie podobnie ocierał się łuskami pod pyskiem przechodząc na prawy jej bok.

Ciało też lgnęło do Kwiatu. W jednym ruchu, wraz z szyją, podniósł się lekko na łapach i przybliżył się przywierając lewym barkiem, bokiem i szyją do jego torsu, a na co nie było już przestrzeni, czyli dalszy bok oraz zad, przysiadł na ziemi rozwinięty. Ogon zaś wciąż trzymał ogon Kwiatu.

Kwiat Uessasa

[Kwiat Uessasa]

Nie zdziwiło mnie, jak szybko mój ogon znalazł jego, a ten niczym imadło go trzymało. Więcej ciepełka i lekkich dreszczy, które wyczuwałem, co przechodziły na wskroś młodzika. Lekka, sucha i a zarazem słodka drewniana woń wymierzona z gliną i słodkowodnymi ziołami wtaczała się w moje nozdrza. Jego uszko było takie dobrze. Moja łapa powoli masowała jego brzuch, próbując dostać się niżej i niżej. Chcąc... móc dostać się do innego źródła ciepła... Lecz nagły oddech na moim uchu, a potem lekki nacisk jego szponów wyrwał z mego gardła stłumiony, mruczący jęk przyjemności. Czemu musiał to odkryć... Mój słaby punkt. Moje biedne uszko... Kolejny drażniący ruch. Kolejny dźwięk wyrwany z mej paszczy. Ooj Tuiti... Słodziaku, który rozgrzewa, rozpala mnie niczym miech kowalski. Nagłe puszczenie, otarcia jego. Oznaczenia mnie, jego nadwyraz słodkimi feromonami. Mojej szyi, torsu. Znów szyi. Czując to, tylko mocniej mruczałem, a mrukiem zakamuflować jęki przyjemności.

+18+18

Znowu do mnie przylgnął, jeszcze ciaśniej. Jakby chciał stać się ze mną jednością. Choć i to może być za niedługo prawda. Bo wraz z tym uściskiem mógł wyczuć ucisk na brzuchu, a raczej klatce piersiowej. Czegoś, co powolutku sie wyłaniało. Zaś mnie zalała fala wstydu i jeszcze większego pożądania. Spojrzałem w dół na niego na słodkiego i pojętnego. Skarbek, który chcę już zjeść. Pożreć w całości. Oblizałem łakomie pysk, patrząc mu w oczy, spojrzeniem pełnym pożądania. Ponownie położyłem łapę pod jego podbródek, tak aby mógł w paszę złapać sam kciuk. Delikatnie odsunąłem i podniosłem jego pysk i resztę ciała. Powoli dobrałem się do jego szyi. Powoli ją lizałem, drażniłem co jakiś czas kłami, a to wszystko szpon, dwa pod lewym uszkiem. Po chwili puściłem jego szczękę i se swoim językiem kroczyłem w dół. Co jakiś czas lekko zasysałem jego łuski, tworzą pod nimi małe malinki, ukryte pod turkusową zasłoną. Tak kroczyłem powoli, aż dotarłem do jego brzucha. Jest taki słodziutki i mięciutki... tak korciło mnie, by przewrócić go i spętać. Drażnić i dawać przyjemności takich, o których jeszcze nie słyszał...

Rzeczny Kolec

[Rzeczny Kolec]

Jego furgot nagle stał się dźwiękiem najmilszym na świecie. Poruszył on już żwawo bijącym sercem i przyprawił o łaskotanie uszu. Tak samo mruczenie poruszyło jego wnętrze. W odpowiedzi wypuścił powietrze przez pysk chuchając parą ciepłego powietrza wprost na samcze łuski na szyi łaskocząc je powietrzem i opadającym na nie włosiem z grzywy.

+18+18

Wtedy już przylgnął do ciała samca. Zmrużył ślepia z przyjemności czując jego ciepło ciała oraz omamiony zapachem jego pożądania. Mruknął czując ucisk na klatce piersiowej, zaraz po tym z dźwięcznym płytkim pomrukiem przymilił się jeszcze do jego skroni nim to na jego własnej spoczął kciuk, a na podbródku reszta łapy. Z lekkim trudem oderwał się od niego, lecz będąc z nim pyskiem w pysk zauroczony popatrzył na niego. Uśmiechnął się chętnie i zaczepnie połaskotał go wąsami po pysku.
Oh?
Ufnie dał się podnieść, a też pomógł mu wspierając się na zadnich łapach. Żaś po tym – Ah! Zamruczał przez zamknięty pysk, kiedy Kwiat pieścił jego szyje. Z rozkoszy przymknął ślepia i odchylił łeb odsłaniając szyje. Czuł jak miejsca przez zeń dotknięte mrowią i łaskoczą, zaś uszy niebezpiecznie nabierają temperatury. Mruczał tuż koło jego uszu. W końcu samiec zaczął schodzić niżej, a on nie wytrzymał i uchylił pysk zionąc ciepłym oddechem, z którym wyrwał się także pomruk. Zasysał się powietrzem przy każdej malince. W pewnym momencie mięśnie zaczęły wiotczeć i kiedy samiec dobierał się do brzucha, on oparł się o jego barki. Nie unosząc łap ugniatał je przez chwile palcami, prawie niczym kot swoje posłanie. Masował tak jego grzbiet czepiając się łusek i z nań to napierając, to odpuszczając. Zadrżał z przejęcia co dalej samiec pocznie.
Tymczasem uniósł złożone skrzydła odsłaniając boki, a niesforny ogon, nie wystarczyło, że merdał końcówką, odwinął się i zawinął ponownie wokół ogona kochanka. A później, kiedy już poprawił chwyt, zacisnął się na nim i tak na razie trwał w oczekiwaniu.

Kwiat Uessasa

[Kwiat Uessasa]

+18+18

Aż dziw bierze, że tak prawie obcy smok, jest tak ufny do obcego smoka... Pomyśleć, że mamy tyle wspólnego... Zachicotałem gdy wąsy tego malca połaskotały mnie po pyszczku. Wtedy tylko jego nos został polizany i dalej wędrował w górę, odsłaniając miejsce moich pieszczot. Jego mruki, dreszcze. Napięcia mięśni, a zaraz po nich rozluźnienie. Nagłe przechylenie młodzika, upadającego na mój bark. Więc taki jest ciężar tego przyjemnego popołudnia. Z gardła wydobył się mruk, gdy ten, nim kocie ugniatało mnie. Oj spokojnie młodziku, będziesz miał co jeszcze dziś ugniatać. Ja zaś nie stopowałem z tymi pocałunkami i liźnięciami. Kroczyłem wytrwale ku dołowi, chcą osiągnąć powoli azymut. Niestety on był zbyt daleko. Nie myśląc wiele, przewróciłem go na plecy. Jedyne co go chroniła to moja maddara. Widząc go tak bezbronnego, sam patrzyłem na niego z władczym, głodnym i niewyżytym uśmiechem, zaś ten mógł zobaczyć mnie, powoli dorastającego do tej sytuacji w powolnych, rytmicznych pulsach. Oblizałem łakomie pysk i delikatnie ugryzłem go w lewą łydkę. Nie chciałem zrobić mu krzywdy, tylko aby poczuł moje kły na łusce i język. Wolną łapką zahaczyłem pazurami zaraz pod ugryzieniem i powoli zjeżdżałem nimi w stronę zadu i lędźwi. Gdzie chciałem ominąć najwrażliwsze miejsca. Przejeżdżając parę łusek obok.

Rzeczny Kolec

[Rzeczny Kolec]

+18+18

Pchnięcie. Znów uniesienie, a potem przechył i leżał na grzbiecie. Z okrągłymi ślepiami skupił spojrzenie na pysku samca, a wtedy kolejne emocje ogrzały jego ciało. To był drapieżnik dla którego mógł być zwierzyną... Podgryzanie. MmYyyyghrr. Mamrotał w pomrukach. Poruszył stopą w łaskotkach, a samiec mógł wyczuć pod łuskami mięśnie niezdecydowane napinają się, aby chwilę później dać na odpust. "Masz mnie." Zmrużył ślepia na język i znieruchomiał łapą, kiedy w jego miejsce pojawił się pazur. Ciało poprzez drżenie ciała posyłało mu impulsy, acz ten naprzeciw nim rozchylił bardziej uda, a łeb z braku tchu odchylił kładąc na ziemi jak ciało. Odetchnął przez nozdrza i zajęknął się tęsknie, czując jak samiec omija najwrażliwsze miejsce. Poruszył udami prosząc "dalej", "więcej". Wraz z udami poruszył się ogon do połowy, jednym splotem zostając na drogim ogonie, a do połowy się odwijając i zdecydowany na drugą ofiarę chwycił jednym oplotem wokół lewego uda, podczas którego połaskotał mu kitką podbrzusze. Przywiązał tak swoim jego ogon do łapy i ciężarem ciągnął w dół, a najbardziej łapę, z domysłem po co.

Kwiat Uessasa