Kalectwa: +4 ST do Perc. na zwierz./drap. oraz Śl [głuchota]; +1 kostka do percepcji do końca Maja 2024]
OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:
Musiało to nieco zabawnie wyglądać z boku, gdy gigantycznie wywerna, uginała cielsko ku pisklęciu. Różnica była ogromna, nie było co ukrywać i nawet obniżenie całego ciała niewiele tu pomagało, a przecież z reguły chodząc, nie utrzymała się wyprostowana. – Czyli nie wiedzą, że ich syn zawitał na tereny, po których krąży bardzo wiele smoków i nie tylko? – Bardzo odpowiedzialnie..
W końcu i ona usiadła, poprawiając torbę. – Wiesz gdzie w ogóle jesteś? Te tereny nazywają się Wspólnymi. Z każdej strony otoczone są ziemiami, należącymi do jednego z trzech stad. – Podniosła prawe skrzydło, by pazurem móc swobodnie wskazywać kierunki teraz wymienione. – Na wschodzie jest Ziemia, zachodzie Słońce, zaś na południu Mgły. Ty jesteś z tego ostatniego, o ile się nie mylę. – Nonsens, wystarczyło trochę powęszyć.
....Patrzyłem na olbrzymkę samemu będąc dosyć sporym pisklakiem. Górskie geny wymieszane z gigantem robiły tutaj swoje. Lecz dla tej wywerny, najprzyjemniejszym nie było się schylać do mojego czterokiężycowego grzbietu. Przekrzywiłem głowę na jej stwierdzenie. Polizałem lekko zmieszany, własny nos.
– Wiedziec. Mieskamy nie daleko. Jest taka duuuza grota. Pełna zielonych lisci i skor. Papcio umie je obrobić. – powiedziałem z dumą w głowie. Nie wiem, czy roztropne było powiedzenie jej o grocie, ale cóż. Piasków czasu już nie cofnę. Gdy tylko rozmoczeni usiadła, owinąłem ogony wokół łapek. Patrzyłem z dołu. Słuchałem uważnie jej słów. Starałem się zapamiętać każdą informację, która opuściła jej mordkę. Co rusz, moje uszy ruszały się, pokazując mimochodem procesy myślowe i próby połączenia między dwoma szarymi komórkami. Gdy tylko wspominała mgłę i że mogę do niej należeć, moje oczy się lekko rozszerzyły:
– Cemu tak myslis? Mamcia mowila ze to stado Tatka, tak samo Papcio wspominać. Ale on pachnie inaczej niz Mamcia cy Ciocia Veir. Nie byc Mgłą? – moje oczy wręcz lśniły od głodu wiedzy. Im więcej wiem tym przecież lepiej. Nie mogę być niewyedukowanym kawałkiem smoczego pisklęcia. Co powie ciocia Veir czy Rytm... O ile zechcą ponownie się bawić ze mną...
Kiedy odpowiedzieliście na na pytanie Uessasa, w powietrzu znów zerwał się ciepły wiatr, a płatki wiśni zawirowały przyjemnie.
– Podążajcie więc za wiatrem
Nie tłumacząc wiele więcej, białe płatki leniwie poprowadziły was na wspólne miejsce spotkania.
Miejsce spotkania dla: Rytm Wydm Pielgrzym Światła
Porywisty podążył więc za wiatrem ciekaw, jakie przygody zgotuje mu Uessas tym razem! Jak to było ostatnio? Pomyślmy... Bipolarny mglisty przyjaciel, przestrzegający przed swoją mroczną stroną... Smok, na którym było więcej grzyba niż smoka... Tak, to były ciekawe spotkania. Tylko dlaczego los zsyłał mu do tej pory takie smoki? Na prawdę był ze swego charakteru bardzo podobny do nich...? Huh... Może... może tym razem będzie to jakaś miła samica, albo ktoś taki... Tak czy siak zdawał się chyba raczej dobrze znać na historii tych ziem. To samo w sobie już było ciekawe i zupełnie nie przepowiadające żadnego niebezpieczeństwa! Na razie jednak będąc na Wzgórzu Świetlików nie widział nikogo. A może nikt nie przyjdzie? Rety, to by było smutne... Ale przynajmniej ładny rozciąga się stąd widok.
Górski samiec zakołował nad wzgórzem, przyglądając się dobrze swojemu przyszłemu rozmówcy. Nie trwało to zbyt długo. Zaraz wylądował na ziemi i zaszczycił piastuna swoją obecnością. Wyprostował się dostojnie i kiwnął łbem z uznaniem.
– Błogosławieństwo Uessasa niech będzie z tobą, nieznajomy. – Pustynnego smoka przywitał niski głos niczym pomruk gór. – Nazywam się Siderus Fioletowooki, Pielgrzym Światła ze Stada Ziemi. Wspaniała to rzecz, bóg zechciał nas ze sobą zapoznać.
Nieco sztywna i dumna postawa smoka zdradzała wysokie pochodzenie, wręcz niespotykane na Wolnych Stadach. Szlachcic był niezmiernie ciekawy, jak dużym kontrastem dla niego będzie ów pustynny samiec, biorąc pod uwagę jego dość prostą i zwięzłą formę listu.
> wygląd <> theme < Boski Ulubieniec: darmowe błogosławieństwo na zwiad (Styczeń 2024) Adrenalina: dodatkowa kość do biegu, ataku i obrony, w przypadku niepowodzenia – rana ciężka Czempion: raz na walkę +1 sukces do ataku fizycznego Magiczny Śpiew: raz na pojedynek/polowanie i wyprawę/2 razy na polowanie łowcy, odejmuje 3 sukcesy przeciwnika
Częściej niż wszyscy inni masz kontakty ze światem pozaziemskim. Siły wyższe upodobały sobie Ciebie jeszcze przed narodzinami i czasem przymykają oczy na niektóre zasady, a spotkania z duszkami stały się elementem codzienności. Dodatkowo zawsze widzisz dusze martwych smoków, nawet jeśli one nie życzą sobie być widziane.
Bogowie w swojej łaskawości obdarzyli Cię nadzwyczaj pięknym głosem o cudownej mocy. Podczas walki lub misji przeciwnik, słysząc Twój śpiew, znieruchomieje na krótką chwilę zahipnotyzowany.
Rytm zastanawiał się czy lecącemu smokowi wiatry nie sprzyjały, czy co, że tak długo nad nim kołował. Albo się wstydził? – Dzięki, Hejka – pomachał energicznie swoim skrzydłem w stronę przedstawiającego się niewiadomo czemu aż tak podniośle samcowi. Może mówił tak dla bezpieczeństwa, nie wiedząc czego się po Rytmie spodziewać? Choć w sumie cały list tak samo brzmiał... No cóż, zawsze to jakiś nowy charakter do poznania, oby nie zabójczy – jestem Rytm Wydm, piastun Słońca. – ukłonił się, cały czas będąc wyluzowanym w kontraście do fioletowego kaktusa. – Miło cię poznać! – przytaknął łebkiem i podskoczył przednimi łapkami nisko nad ziemię.
W kontraście do gestów piastuna, można było jednak usłyszeć, jak jego fizyczna mowa z każdym słowem brzmi... tak samo? Na tym samym tonie, bez jego zmiany.
Nie minęło kilka uderzeń serca, a gadatliwy półpustynny samiec spróbował przejąć trochę inicjatywy w rozmowie! – Fajne masz kolorki. I te gwieździste skrzydła, rety. – złapał się przednimi łapkami za boki pyszczka na moment. – pewnie niezły kamuflaż na nocne loty, prawda. – przekrzywił łebek na prawo, jakby... zadawał pytanie? Cóż, z ułożenia słów mogło się tak wydawać, ale z dźwięków wydobywających się z pyska samca wszystko brzmiało jak to samo, twierdzące zdanie.
Rozmówca poruszał się, jak podekscytowane pisklę, co z początku nieco zaskoczyło wojownika. Szybko jednak zdał sobie sprawę, że Rytm musiał w ten sposób kompensować swój absolutny brak jakiejkolwiek intonacji.
– W rzeczy samej – odpowiedział samcowi na jego komplement. – Twoje barwy również wyglądają na pomocne w pustynnych łowach.
Cóż... Może ten niebieski nieco odznaczał się na tle piasku, podobnie jak błyszczący metal obroży. Z drugiej strony on sam też nie był w całości kolorem nocy. Nie dorównywał w tym Kammanorowi choćby w najmniejszym stopniu.
– Powiedz mi – kontynuował, próbując przekierować rozmowę na bardziej merytoryczne wody, ponad zwykłe komplementowanie. – Jaka jest twoja historia? Przybyłeś do tej krainy z daleka, tak jak ja, czy może wychowałeś się na niej od pisklęcia?
> wygląd <> theme < Boski Ulubieniec: darmowe błogosławieństwo na zwiad (Styczeń 2024) Adrenalina: dodatkowa kość do biegu, ataku i obrony, w przypadku niepowodzenia – rana ciężka Czempion: raz na walkę +1 sukces do ataku fizycznego Magiczny Śpiew: raz na pojedynek/polowanie i wyprawę/2 razy na polowanie łowcy, odejmuje 3 sukcesy przeciwnika
Częściej niż wszyscy inni masz kontakty ze światem pozaziemskim. Siły wyższe upodobały sobie Ciebie jeszcze przed narodzinami i czasem przymykają oczy na niektóre zasady, a spotkania z duszkami stały się elementem codzienności. Dodatkowo zawsze widzisz dusze martwych smoków, nawet jeśli one nie życzą sobie być widziane.
Bogowie w swojej łaskawości obdarzyli Cię nadzwyczaj pięknym głosem o cudownej mocy. Podczas walki lub misji przeciwnik, słysząc Twój śpiew, znieruchomieje na krótką chwilę zahipnotyzowany.
Zamachał radośnie ogonem na usłyszenie równie fajnego komplementu! Pokiwał główką na tak, zabierając znów głos. – Ehe. Jak latam, moje skrzydła z dołu są niebieskie jak niebo – Rozłożył je i okazał bardziej niebieskie wnętrze swych błon – a gdy chodzę po ziemi ich piaszczyste barwy ukrywają mnie nawet, jeśli mam je szeroko rozłożone. – zmienił nachylenie skrzydeł, aby Pielgrzym mógł się i im przyjrzeć! Troszkę szkoda było, że ten siedział ciągle jak jakiś słup soli. Przecież to chyba miało być przyjacielskie spotkanie, czy coś...
Na szczęście przynajmniej starał się poruszać nowymi tematami! Rytm nachylił swój łeb do przodu wysłuchując pytania i dreptając bardzo subtelnie przednimi łapkami po ziemi od razu zaczął odpowiadać. – Och tak, ja nie stąd. Jestem z wioski orków z pustyni na bliskim wschodzie, ale mój tata był ze stada Ziemi, jak ty teraz. – wskazał na moment na Pielgrzyma skrzydłem – Pytanie, a ty. – Przekręcił swój łebek na lewo.
Gdyby ktoś mu opowiedział o smoku wychowanym przez orki, miałby we łbie zupełnie inny obraz niż to, co widział przed sobą. Rytm sprawiał bardziej wrażenie, jakby wychowały niziołcze dzieci. Może było to celowe? Orkowie wychowali sobie smoka niezdolnego do walki... Nie, to by nie miało sensu.
– Pochodzę z krainy z naszych legend – odpowiedział na pytanie Słonecznego. – Tam, gdzie wszystkie smocze dusze po raz pierwszy przybrały formę. Gdy inne stada wyruszyły i dotarły tutaj, uciekając przed Smokami Równin, mój ród pozostał i walczy z nimi po dziś dzień, tysiąc księżyców po ich napaści. Resztki Stada Światła zbudowały Miasto Światła wysoko w górach, promieniejąc dawną chwałą Smoczego Królestwa.
Wciąż jednak nie mógł odwrócić skupienia od zachowania drugiego rozmówcy. On sam stał dostojnie z wysoko uniesionym łbem. Nie mógł tego samego powiedzieć o nadmiernie ruchliwym smoku Słońca.
– Zachowujesz się jak pisklę – skomentował brutalnie szczerze. W jego głosie czuć było nutę zniesmaczenia, jak gdyby Rytm swoim zachowaniem uwłaczał nie tylko sobie, ale całemu swojemu Stadu. A może nawet całej smoczej rasie?
> wygląd <> theme < Boski Ulubieniec: darmowe błogosławieństwo na zwiad (Styczeń 2024) Adrenalina: dodatkowa kość do biegu, ataku i obrony, w przypadku niepowodzenia – rana ciężka Czempion: raz na walkę +1 sukces do ataku fizycznego Magiczny Śpiew: raz na pojedynek/polowanie i wyprawę/2 razy na polowanie łowcy, odejmuje 3 sukcesy przeciwnika
Częściej niż wszyscy inni masz kontakty ze światem pozaziemskim. Siły wyższe upodobały sobie Ciebie jeszcze przed narodzinami i czasem przymykają oczy na niektóre zasady, a spotkania z duszkami stały się elementem codzienności. Dodatkowo zawsze widzisz dusze martwych smoków, nawet jeśli one nie życzą sobie być widziane.
Bogowie w swojej łaskawości obdarzyli Cię nadzwyczaj pięknym głosem o cudownej mocy. Podczas walki lub misji przeciwnik, słysząc Twój śpiew, znieruchomieje na krótką chwilę zahipnotyzowany.
Cóż, wystarczyłoby tylko zapytać o więcej szczegółów a ciekawość przemyśleń samca z pewnością zostałaby zaspokojona. No ale tego nie zrobił. A Rytm bardzo lubił mówić, o sobie również.
Przyglądał się z ciekawością w ślepiach mówiącemu o swoim pochodzeniu smokowi. W pewnym momencie poskrobał się skrzydłem po głowie – Wydaje mi się, że czytałem trochę o tym. Ale myślałem, że Równinni wyginęli. Skoro jednak twoja rodzina jest tam, to jak się w takim razie znalazłeś tu. – Przekrzywił łebek ponownie w geście zadania pytania.
Co niby było w stwierdzeniu dostojniaka brutalnego? Z perspektywy pustynnego było to zwykłe, dość trafne stwierdzenie, z którego sobie zdawał sprawy. Przytaknął bez problemu łebkiem. – Mhm. Już mi tak zostało. Od wyklucia ani nie umiem zmieniać tonu swojego głosu, ani wyrazu pyska. Zawsze to wszystko zastępowałem swoim ciałem. Trudno mi to powstrzymać, nawet świadomie próbując. – zamachał lekko parę razy swoimi skrzydłami – Ale ma to też swoje plusy, na przykład pisklęta mają ze mnie niezły ubaw. Albo mogę tym uśpić uwagę innych, biorących mnie za niegroźnego przygłupka. – podskoczył przednimi łapkami nisko nad ziemię i zaklasnął nimi dwa razy w powietrzu, nim wylądowały. Był ciekaw, czy kamienny w pozie samiec dalej będzie bawił się w pomnik.
– Przyprowadziła mnie tu opowieść, którą inni uważali za bujdy i plotkę – odpowiedział na pytanie smoka. – Szukam prawdy o świecie i o bogach. Nie jest to jednak jak znalezienie skarbu zakopanego w ziemi, a bardziej jak nauczenie się smakowania i przygotowania każdego jadalnego pożywienia.
Pogodził się już z tym, że nie pozna jej w całości. Nie znaczyło to jednak, że nie będzie próbował.
– A chcesz, żeby cię za takiego uważano? – zapytał się, podnosząc łuk brwiowy w zdumieniu. Nigdy nie spotkał kogoś podobnego.
– Przy pisklętach i ja jestem bardziej infantylny, ale w rozmowie z dorosłymi wolę dobrze się prezentować. Twój monotonny głos bardziej pasowałby do dostojnej prezencji. W mojej opinii, pisklęce ruchy wchodzą z twoją mową w szkodliwy dysonans.
Pielgrzym nie miał wątpliwości, że jego rozmówca wiedział, jak rozmawiać z innymi smokami w taki sposób, żeby otrzymać to co zechce. Nie zaszkodziłoby mu jednak zmienić nieco swój obraz, żeby otrzymywać dzięki temu więcej szacunku. Sam gotów był pomóc pustynnemu, jeśli byłaby taka potrzeba.
> wygląd <> theme < Boski Ulubieniec: darmowe błogosławieństwo na zwiad (Styczeń 2024) Adrenalina: dodatkowa kość do biegu, ataku i obrony, w przypadku niepowodzenia – rana ciężka Czempion: raz na walkę +1 sukces do ataku fizycznego Magiczny Śpiew: raz na pojedynek/polowanie i wyprawę/2 razy na polowanie łowcy, odejmuje 3 sukcesy przeciwnika
Częściej niż wszyscy inni masz kontakty ze światem pozaziemskim. Siły wyższe upodobały sobie Ciebie jeszcze przed narodzinami i czasem przymykają oczy na niektóre zasady, a spotkania z duszkami stały się elementem codzienności. Dodatkowo zawsze widzisz dusze martwych smoków, nawet jeśli one nie życzą sobie być widziane.
Bogowie w swojej łaskawości obdarzyli Cię nadzwyczaj pięknym głosem o cudownej mocy. Podczas walki lub misji przeciwnik, słysząc Twój śpiew, znieruchomieje na krótką chwilę zahipnotyzowany.
– Prawdy pewnie nigdy nie znajdziesz, każdy ją przedstawia na swój własny sposób. Jak... w sumie jak pożywienie, racja. – podrapał się po rogach skrzydłem. – Czy jesteś tu nowy. – przekrzywił szybko łeb na bok – Jeśli nie wiesz, mamy Świątynię na terenach wspólnych i dużo ciekawych historii w bliskim jej Skalnym Gigancie. – wyjaśnił, intuicyjnie zwracając swój pysk w tamtą ów stronę. – Nie lubię chować swoich emocji. Lepiej czuję się ze sobą, gdy się tak ruszam. To prawdziwy ja. Po co miałbym udawać kogoś innego, zwłaszcza przy poznawaniu nowego smoka, na którego naprowadził mnie sam Uessas, hm. – wzruszył łapkami. To nie tak, że ciągle skakał w kółko. Robił to tylko wtedy, gdy był na prawdę szczęśliwy.
