Samica spojrzała uważnie na samca. Był od niej starszy, nie jakoś bardzo dużo, ale na pewno dzieliło ich kilka księżyców. Może pięć, może więcej. Uniosła kąciki pyska w uśmiechu, gdy Zapomniany również przekrzywił łeb i się uśmiechnął. Smoki Życia były jak widać różne. – Więc Zapomniany, na kogo się szkolisz? – zagadnęła, siadając na ziemi i wciąż przyglądając się samcowi. Wolała pozostać ostrożną, nie często opuszczała obóz. Miała nadzieję niedługo to zmienić.
Smoki z ognia są takie różne... Niektóre takie jak Plugawa, nieprzyjemne i niemiłe, a inne właśnie takie jak Odmienna- miła. Gdy smoczyca usiadła zrobiłem to samo owijając łapy ogonem. – Ja... Łowcą. A ty?– Powiedziałem lekko się uśmiechając. Czułem, że to może być ciekawa znajomość.
Miła? Cóż... na razie nie miała powodów, by warczeć i prychać na wszystko dookoła czy szykować się do bitwy. Zapomniany wydawał się nie sprawiać chwilowo zagrożenia, a ona nie miała ochoty na żadne kłótnie czy przekomarzanie. Przekrzywiła odrobinę łeb. Łowcą? Ciekawy wybór. Sama kiedyś się nad tym zastanawiała, ale tylko przez chwilę. Zafascynowanie magią wzięło górę. – Szkolę się na Czarodziejkę. – Powiedziała spokojnie, poprawiając skrzydła. Jej ogon owinął tylne i jedyne łapy smoczycy.
Usiadła... Ja nie chciałem być inny, a z resztą łapy już mi się zmęczyły więc też usiadłem, albo raczej się położyłem trzymając łeb na łapach. Cóż... czarodziej. Pół mojej rodziny chce być czarodziejem. – Maddara zawsze mnie fascynowała. Jednak wolałem zostać łowcą i nie żałuję tej decyzji.– Powiedziałem lekko się uśmiechając. Dałem się ponieść myślom i wtedy byłem duchem bardzo daleko od mojego miejsca pobytu.
Och, więc nie ją jedną interesowała maddara. Odmienna czuła do niej pewien pociąg już od dłuższego czasu, a wraz z rozwojem nauki rosło jej zafascynowanie magią. Mimo to, profesja Łowcy musiała być ciekawa... tyle możliwych ras do spotkania, gatunków do zobaczenia... – Znasz dużo smoków z innych stad niż twoje? – zadała dość neutralne pytanie, spoglądając z lekkim uśmiechem na Zapomnianego.
Odwzajemniłem uśmiech adeptki. Czułem rozluźnienie w jej towarzystwie. Było tak miło. Aż za miło. Kogo ja znam? Tych z Cienia wolałbym nie znać. – Z twojego stada znam Ćmiącą Łuskę, ale ona już chyba zmieniła imię i Plugawą. A tych, których znam z Cienia... Powiedzmy, że nie lubimy się zbytnio.– Powiedziałem lekko ziewając, ale nie z nudów. Po prostu kilka nie przespanych nocy daje mi się we znaki...
Samica również wydawała się być rozluźniona. Taka pogawędka była miłą odmianą, wśród tych wszystkich nauk i treningów, nawet jeśli się je lubiło. Poza tym dobrze się smoczycy rozmawiało z Zapomnianym. Pomyśleć, że kiedyś nie zbliżyłaby się nawet do smoka z Życia... sprawy się zmieniły. – Owszem, nazywa się teraz Ćmienie Maddary. – Skinęła łbem, przypominając sobie Plugawą. Uczyła ją podstaw magii ataku i obrony, to pamiętała dobrze. Była to jedna z pierwszych nauk, jakich udzieliła. Przekręciła odrobinę łeb na bok, zaciekawiona następnymi słowami Zapomnianego. – Byłoby nie na miejscu pytanie czemu? – odezwała się niepewnie. Nie chciała przeginać.
Uśmiechnąłem się wyraźnie ukazując białe wnętrze pyska. Ćmienie awansowała, ja też, ale ona pewnie mnie nie pamięta, a nawet jeśli tak to jestem dla niej tylko małym konusem Nake'em. – Cóż... Nie lubię o tym opowiadać. Ale jeśli chcesz to mogę ci opowiedzieć moją historię.– Powiedziałem kierując do niej jeszcze szerszy uśmiech. Podoba mi się ta rozmowa. To bardzo miła smoczyca i może to nie będzie tylko znajomość na jedną rozmowę.
Odmienna przyglądała się samcowi z zainteresowaniem. Był dobrym kompanem do rozmowy, mogła spokojnie się rozluźnić i mówić co myśli. Cóż, to drugie i tak robiła, ale miło było myśleć, że nie będzie miało to jakiegoś strasznego możliwego wpływu na jej lub czyjeś życie. – Jeśli to nie problem... chętnie cię wysłucham. – Powiedziała z łagodnym wyrazem pyska. Była ciekawa historii Zapomnianego.
Cóż... Moją historię zna tylko kilka smoków. Dokładnie chyba cztery. No, ale cóż... im więcej o tym mówię tym bardziej to akceptuje. – Hmm... Gdy byłem mały. Może miałem cztery, pięć księżyców gdy to się stało. Jeszcze był śnieg. Byłem głupi... sam zapędziłem się na granicę z Cieniem. Wtedy spotkałem jego... Biało- grzywego zabójcę. Złapał mnie za szyję. Oblizał zęby. Gdyby nie moja przybrana mama- Iskra i Oko Zmierzchu, pewnie dzisiaj bym z tobą nie rozmawiał.– To wyznanie kosztowało mnie wiele nerwów. Na końcu spóściłem łeb i mój głos lekko się zająkał. Ciekawe jak ona na to zareaguje.
Białogrzywy zabójca? Nic to Odmiennej nie mówiło. Przekrzywiła delikatnie łeb w lewo, przyglądając się smokowi. To Zapomniany czy Cienisty przekroczył granicę, by złapać jej rozmówcę i spróbować go zjeść, uszkodzić? Mimo wszystko współczuła Zapomnianemu. To wydarzenie musiało mocno odbić się na jego osobowości. Na pysk samicy wpełzł pocieszający uśmiech. Szturchnęła lekko samca w bok, jakby próbując poprawić mu humor. Nie była dobra w te klocki, o wiele łatwiej by jej było powiedzieć "było minęło, pogódź się z tym". Czemu tego nie powiedziała? Może dlatego, bo dobrze jej się rozmawiało z Zapomnianym i wydawał jej się przyjaznym smokiem? – Nie wszystkie smoki są takie same. – Powiedziała patrząc uważnie na adepta Życia. – Wiem to z doświadczenia. I ty pewnie też. – Skoro poznał Plugawą i Ćmienie... mógł z pewnością stwierdzić, że w jednym stadzie też bywały różne charakterki. – Przykro mi z powodu tego, co cię spotkało. – Czuła, że powinna tak powiedzieć. To chyba powinno jakoś pomóc, prawda?
Poczułem się lepiej... lepiej na duchu dzieląc się tym wspomnieniem. Chociaż przez to jestem taki jaki jestem... i raczej tego przez najbliższy czas nie zmienię. – Dla mnie wszyscy z Cienia są tacy sami. W końcu przeżyłem dwa ataki...– Chociaż tego drugiego nie można chyba nazwać atakiem. Taka mocniejsza pyskówka. Gdy szturchnęła mnie w bok uśmiechnąłem się szeroko ukazując białe wnętrze pyska. – Dla mnie to nie jest powód do współczucia. Stało się... To tylko motywacja do treningu i przeciwstawienia się strachu.– Powiedziałem poważnie, ale z lekkim uśmiechem. Może nie wypada, ale w ramach "zemsty" też szturchnąłem ją w bark. Ciekawe co dalej...
Nasza przeszłość i zdarzenia z niej kształtują nasze charaktery, taka już kolej rzeczy. Życie byłoby zbyt nudne, gdyby nie było w nim dreszczyku emocji. Odmienna spojrzała uważnie na samca, gdy wspomniał o dwóch atakach. Czyżby aż tak się pomyliła, co do charakterów smoków z innych stad? Szczerze mówiąc jej wyobrażenia zostały obalone w bardzo szybkim tempie. Widząc uśmiech na pysku Zapomnianego, Odmienna również uniosła kąciki pyska odsłaniając białe zęby. – Oto poprawne rozumowanie. – Pochwaliła, kiwając łbem w rozbawieniu. – Nawet jak życie daje w kość, trzeba to przeboleć. Przekuć w coś, co może być twoją bronią lub tarczą. W zależności od tego, czego potrzebujesz i chcesz. – Dodała, przyglądając się adeptowi Życia. Na szturchnięcie w bark zareagowała szerszym otworzeniem oczu, by po chwili zmrużyć je i "jak gdyby nigdy nic" odwrócić łeb, podczas gdy jej ogon lekko uderzył w bok samca. Taka zemsta za zemstę. Przyjacielska, przynajmniej taka miała być.
Uśmiechnąłem się do niej jeszcze szerzej gdy " wygłaszała" swoją przemówę. Zdawało mi się, że znam ją od dzieciństwa. Mało jest smoków, których tak traktuje... którym ufam, a zdawałoby się tak, że ufam Odmiennej. – Już to kiedyś słyszałem...– Teraz ona się mści... Ja tak tego nie zostawię! I nie zostawiłem bowiem popchnąłem łapą mniejszą smoczyce tak, że znalazła się na ziemi co skwitowałem donośnym śmiechem.
Wszystko było jak z obrazka. Dwójka smoków, rozmawiająca jak starzy przyjaciele, ciekawy krajobraz... i wtedy nagle Odmienna spotkała się szybko z podłożem, popchnięta przez Zapomnianego. Zmrużyła ślepia, jakby w gniewie. W rzeczywistości chciało jej się śmiać. Podniosła się z godnością, otrzepując pióra i futro z ziemi i kurzu. – Zemszczę się. A zemsta będzie słodka. Nie będziesz znał dnia, ani godziny. – Powiedziała udawanie groźnym głosem, kończąc całe zdanie rozbawioną nutą i teatralnym śmiechem. Coś ją wzięło na takie nietypowe dlań zachowanie. Pewnie jak się kiedyś spotkają, za księżyc lub mniej, Zapomniany w ogóle nie pozna smoczycy...
Are you, are you
Coming to the tree
They strung up a man
They say who murdered three
Strange things did happen here
No stranger would it be
If we met at mid-
Night in the hanging tree
Are you, are you
Coming to the tree
Where dead man called out
For his love to flee
Strange things did happen here
No stranger would it be
If we met at mid-
Night in the hanging tree
Przedmioty: cytryn, rubin Pożywienie: 1/4 mięsa, 1/4 owoców kruszyna– Smok uzyskuje status sytość po zjedzeniu 3 jednostek mięsa zamiast 4. Polowanie jednak trwa normalnie, do zdobycia 4 jednostek mięsa.
Jak ktoś chce kontynuować fabułę/naukę to walić na PW!
Zemsta tak?! Może kiedyś... Popatrzyłem się na nią roześmianymi oczami, a nieco niżej też było widać, że jestem roześmiany. – Tak... Na pewno.– Powiedziałem lekko ironicznie się uśmiechając. Do jej zemsty mogło nie dojść, ponieważ popchnąłem ją po raz drugi, a ona po raz drugi spotkała się z ziemią, a ja wybuchnąłem śmiechem. Ciekawe co teraz zrobi...
