Legowisko

[Kaltarel]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Zgarnął wszystkie kamienie. Najpierw wskazał na dwa smoki z Ziemi – Obaj Skała Mądrości – potem przeniósł spojrzenie na Cienistą – Ty pójdziesz do Leśnego Zakątka – rozkazał, nie bardzo chcąc się stąd ruszać. I to było u niego widoczne, w mimice i ślepiach.

[Jad Duszy]

Przybył za Ikelosem do jaskini nauczyciela. Kotołak wyraźnie nie był zadowolony, ze musi o coś prosić, ale sam nie potrafił w końcu przekazywać swojej woli. Syknął cicho w kierunku Nauczyciela, a Jad położył przed czarnołuskim trzy kamienie szlachetne – malachit, diament i szafir.
– Futrzak prosi o pomoc w rozwinięciu Zręczności – przetłumaczył sykniecie, patrząc na Nauczyciela, z którym przywitał się skinięciem łba. Pominął mniej przyjazne uwagi, jakie kiełkowały w umyśle Ikelosa.

[Kaltarel]

Nauczyciel zgarnął kamienie położone przez Wojownika, zerkając na niego i jego kompana.
– Półka Skalna – rzucił jedynie i nie było jasne, do kogo konkretnie mówił – do smoka, kotołaka czy może do nich obu?

[Błędny Ognik]

Aiden ponownie przyszedł podenerwowac . Oj pouczyć sie u Nauczyciela. Oblowil się w kamienie na polowaniu i chciał coś z nimi zrobić. Wszedł do jaskini pewnym krokiem i spojrzał czarnym slepiami Na starego smoka. Położył przed nim rubin. Czerwony jak krew.
– Witam. Chciałbym podszkolic się w technice składania
/ skradanie poziom 5

[Kaltarel]

Nauczyciel zgarnął rubin bez słowa, nie zaszczycając cienistego dłuższym spojrzeniem.
– Półka Skalna – rzucił jedynie marudnym głosem. Czy Autentyczny spodziewał się innego przyjęcia?

[Uskrzydlony Marzeniami]

W grocie Nauczyciela po raz kolejny zjawił się Marzenie. Skinął samcowi łbem z szacunkiem, a przed czarnołuskim pojawił się bursztyn i porcja mięsa z jego prywatnych zapasów.
– Witaj Nauczycielu. Chciałbym cię prosić o nauczenie mnie tworzenia run ataku. – powiedział, przyglądając się samcowi swoimi żółtymi ślepiami i czekając na jego decyzję. Byłoby miło, gdyby się zgodził, choć dla Skrzydła będzie to zupełna nowość.

[Kaltarel]

Czarnołuski zmarszczył nos z niesmakiem. Chociaż nie było mu to na łapę, to zapłata się zgadzała. Odesłał mięso i kamień na stosik, po czym przeniósł znudzony wzrok na Wojownika. – Pracownia. – odparł.

[Bremor]

Dotarcie tutaj nie było dla niego problemem. Wystarczyło iść po wydeptanej ścieżce prowadzącej do jednej z wielu jaskiń. Nie musiał być wytrenowanym Łowcą, żeby zauważyć, że ślady pochodzą od różnych łap.
Stając w grocie zauważył czarnego jak smoła, smoka. Poświatę bardzo intrygowały takie smoki. Zazwyczaj reprezentowane przez złe charaktery.
– Czy ty zwiesz się Nauczycielem? – zapytał przywołując do siebie 6 kamieni szlachetnych, które pojawiły się na przedniej łapie Uzdrowiciela.
– Bo chciałbym żebyś wyszkolił moją percepcję...
Jego głos nie był taki pewny, bo nigdy jeszcze nie widział Nauczyciela. I właściwie czemu tak się nazywa? Nie ma innego imienia?

[Gra]

Wyblakły słyszał kilka razy o tym miejscu i wiedział, że tą jaskinie zamieszkuje smok, który mógłby nauczyć go wielu potrzebnych umiejętności. Dlatego zdecydował się tutaj wybrać. Wszedł do groty, po czym skinął głową czarnołuskiemu samcowi.
– Witaj Nauczycielu – przywitał się – Chciałbym cię prosić o naukę śledzenia.
Przy pomocy magii przywołał do siebie kamienie. Szafir, szmaragd i granat pojawiły się przed nim, a adept wręczył je Nauczycielowi.

//Śledzenie na IV, V i VI.

[Spopielone Szczęście]

No dobra, czas zaczac dzialac raz jeszcze. Do legowiska starego czarnucha wszedl Spopielony Smok dzierzyl w lapie ostatni kamien szlachetny, jaki obecnie posiadal w swoich skladach: agat. Gdy dostrzegl smoka, u ktorego nie za bardzo lubil sie uczyc, ale nie mial wyboru polozyl po prostu kamien i stwierdzil.
-Chcialbym pouczyc sie ataku na poziom mistrzowski.

//z racji atutu: utalentowany

[Kaltarel]

Nauczyciel spojrzał na Białą Poświatę.
– Widzę tu tylko pięć kamieni – stwierdził, marszcząc nos. Poza tym smok wcale mu ich nie dał, a chcieć nie zawsze znaczy mieć. Zgarnął jednak kamienie przyniesione przez wodnego oraz kolejnego Ziemnego.
– Obaj na Półkę skalną – zarządził gderliwie.

[Bremor]

Poświata zamrugał z niezrozumieniem. Spojrzał w dół na trzymane kamienie, a potem znowu na Nauczyciela.
– No właśnie o tym mówię... – zaśmiał się i przywołał maddarą jeszcze jeden kamień szlachetny – turkus.
Następnie równe sześć kamieni poleciało pod łapy czarnego smoka.
– To co? Zaczynamy? – z jego pyska nie schodził delikatny uśmiech. Ogon niecierpliwie szurał po kamieniu, bo smok nie mógł się już się doczekać swojej pierwszej w życiu lekcji u Nauczyciela.

//Patrzyłem na swój podpis, a tam wkradł mi się błąd. Pożyczyłem kamień z zapasów Ziemi.

[Błędny Ognik]

// szafir, ametyst, akwamaryn, opal, rubin

Smok przybył znowu do nauczyciela, gdy tylko nazbierał nieco kamieni. To, nie miał być normalny trening. Przynajmniej po części. Chciał zdobyć kompana, bratnią duszę, która będzie z nim zawsze niczym cień.
– Witaj. Chciałbym podszkolić się w skradaniu na poziom mistrzowski. Oprócz tego poprosić cie o pomoc w założeniu więzi na pumę. – powiedział kładąc przed nauczycielem kamienie, które zdobył. Całe pięć. Chyba dobrze liczył.

[Kaltarel]

Nauczyciel zgarnął wszystkie kamienie z zachłannym wyrazem pyska, nie patrząc nawet na tych, którzy mu je dali.
– Skały Mądrości – powiedział w kierunku ziemnego.
– Półka Skalna, a potem Leśny Zakątek – dorzucił również w stronę cienistego, który ostatnio był tu dość częstym gościem.

[Mrucząca Łuska]

Wędrujący ponownie pojawił się w grocie Nauczyciela, ściskając w łapie woreczek z sześcioma kamieniami. Zbierał je dosyć długo, aż w końcu uzbierał tyle, aż mógł zdobyć wymarzonego kompana. Skinął łbem Nauczycielowi, po czym podszedł bliżej i wysypał mu pod łapy sześć błyskotek – dwa ametysty, dwa agaty, opal i szafir.
– Pomożesz mi założyć więź Cieniowi, Nauczycielu? – zapytał, patrząc spokojnie na czarnego smoka.

[Jad Duszy]

Wojownik ognia po raz kolejny przybył do jaskini Nauczyciela. Wszedł do środka, spoglądając na czarnołuskiego smoka i położył przed nim cytryn. Co prawda umiejętność, jaka chciał poprawić nie należała do powszechnie używanych, ale jak już się rozwijać, to konsekwentnie.
– Witaj, nauczycielu. przyszedłem prosić o naukę mediacji – powiedział swoim aksamitnie brzmiącym głosem, patrząc złotymi ślepiami na Nauczyciela. tego się zapewne nie spodziewał.