Smoki Wolnych Stad

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Shurikan pierwszy raz usłyszał wiadomość mentalną więc bardzo go to zaciekawiło. Może nie do końca znał otaczające go miejsca, to jakoś udało mu się tutaj trafić. Wokół znajdowało się już dość dużo smoków, nawet Kravsax, do którego właśnie poszedł i usiadł obok niego bez słowa. Zauważył również kątem oka Kruka, ale cóż, nieszczególnie miał ochotę na wielkie powitania teraz. Zaczął rozglądać się po okolicy stwierdzając, że nie miał pojęcia , iż w ogóle istnieje tyle smoków. Było to dość zabawne no ale cóż, co on mógł wiedzieć tak naprawdę. Spojrzał na jedną ze skał , na której siedział smok inny niż wszystkie inne. Emanowało z niego coś innego, nie tylko smoczego a właśnie boskiego. Malec przyjrzał mu się dokładnie , starając się zapamiętać każdy szczegół jego ciała. Cóż, w końcu nie często widuje się Boga. Wbił weń swoje spojrzenie i oczekiwał na jakiś wykład czy cokolwiek to miało być, w końcu przecież nie wiedział na co się pisze chociaż go to interesowało okrutnie. Jak było widać, nie tylko jego. Usiadł na zadzie i czekał na rozwój wydarzeń.

Jako ostatni przybył Subtleny Kolec, chociaż zrobił to trochę nie chętnie. Nie wyglądał za dobrze. Wydawał się lekko wychudzony, piękna sierść była zmierzwiona a atrakcyjny pysk, na którym zwykle gościł arogancki uśmiech, wyglądał bardzo ponuro. Było to spowodowane chorobą, która trawiła jego gardło. Te przebrzydłe zapalenie uniemożliwiało ulubioną czynność młodzieńca, którą było śpiewanie. Zastanawiał się, jak to się stało że właśnie ta przypadłość trawiło się jemu. Czyżby zdenerwował swoimi czynami bogów? Nie było go w świątynni od tak długiego czasu, że Nybta mogła poczuć by się zaniedbana. Chociaż, czy patronka piękna odebrała by coś tak pięknego jak głos? Szczerze w to wątpił. Poza tym, bogowie nie zmuszali swych podopiecznych do ciągłych modłów. A może to właśnie ciągłe męczenie gardła, podczas tej niestabilnej pogody spowodowało tą chorobę? Nie ważny jest czynnik, ważne jest by jak najszybciej się tego wszystkiego pozbyć! I właśnie w takim celu pudrogrzwy opuścił rodzinną grotę, by udać się do uzdrowiciela.
Właśnie kiedy był w połowie drogi, kiedy doszedł go znajomym szept. Doprawdy, nie miał lepszego momentu by zorganizować te nauki. Oczywiście, Subtelniak nie miał zamiaru odmówić okazji do nauki. Tylko jak będzie komunikował się z bogiem, kiedy ma problemy z mówieniem? Ach, przecież jest przekaz mentalny.
Nie marnował czasu na przywitanie się z kimkolwiek, usiadł na ziemie w pewnej odległość od reszty zgromadzonych, i tych głośnych piskląt. Co prawda dopiero przyszedł, i nie wiedział nic o zachowaniu tych dzieci, ale przez ból wszystko wydawało mu się irytujące.

Usłyszawszy głos i wezwanie na skały pokoju Suntrux rozejrzał sie. Nie wiedział gdzie znajdowały się skały pokoju, dlatego też długo błądził. Po wielu godzinach dotarł na miejsce . Był zdyszany. Gdy tylko był na miejscu ujrzał krajobraz jak każdy inny. Niczego, ani nikogo wyjątkowego nie dostrzegł. Położył się więc i zasnął by odzyskać siły. Jego mięśnie nóg drżały ze zmęczenia a humor pisklaka szybko zniknął. Zasypiajac ostatnią rzeczą jaką widział był nastroszony ogon smoka, którylleżał owinięty wokół niego samego. Gdy spał, zaczął chrapać, a z jego dzioba zaczęła cieknąć ślina.

Spojrzał na Koszmarnego Kolca. Wstał z ziemi i rozstawił łapy. Nie wiedział co temu czarnemu smokowi chodzi po łbe, ale wolał nie dać się zaskoczyć. Wątpił też, że Koszmarny spróbuje czegoś głupiego w obecności Aterala.
Zwrócił wzrok na białęgo smoka i rzekł.
– Wybacz, że zawiedliśmy – opuścił łeb.