Skała

[Wirtuoz Szeptów]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Odpowiedzi nie było... A przynajmniej nie wtedy gdy się jej spodziewałem. Machanie ogonem ustało, stukanie pazurami także. Znów wróciłem do swojej typowej neutralnej formy. ~ Vot hein ahrk dii vul reid Vozuriim.~ Co? Coraz mniej go rozumiem. Mógłby chociaż mówić do mnie jaśniej zwłaszcza po tak długim okresie ciszy. ~ Hein hokzii ko sil los dilon.~ Czekaj, czekaj... Ale czy to ty nim nie jesteś? To miał być tylko zwykły spacer, a chwilowo mam w głowie sieczkę myśli. Naprostuj mi to!
Tym razem jednak odpowiedzi nie dostałem. W całym tym wewnętrznym zamieszaniu nawet nie usłyszałem, że ktoś zbliżył się do mnie i dopiero słysząc głos odwróciłem łeb. Pytanie... Musiałem skłamać. I tak wystarczy jeden smok poza mną która wie o Gaaf. Szczerze to sam żałuję, że jej o tym powiedziałem.
~ Nie ze mną wszystko w porządku. Przecież nie jestem zdenerwowany, skąd taki pomysł... ~ Zaśmiałem się sam w zasadzie nie wierząc w te słowa. ~ Jestem Rozdwojony Kolec. A ciebie jak zwą? ~ Zapytałem uporczywie chcąc zmienić temat. Hmm... Chyba ktoś musi nauczyć mnie kłamać.

[Ostatnie Ogniwo]

Smok przestał po chwili machać ogonem i stukać pazurami. No tak, zachować spokój, sklamać i zmienić temat. Nic się nie dzieje, a to co widziałeś ci się wydawało. No tak standardowo.
Samiec przedstawił się jako Rozdwojony Kolec. Adept.
– Jestem bratem Spokojnej Łuski, nazywam się Krwisty Kolec, ale z racji takiej, że wolę pisklęce imię możesz mówić mi Grzmot, ale to już jak chcesz. Cieszę się też, że wszystko w porządku. W sumie nigdy nie widziałem smoka, który tak po prostu sobie machał ogonem i stukał pazurami. Smoki tak robią jak się denerwują. A ty jesteś smokie? – ktoś tu nie potrafi kłamać. Ostatnio jakoś umiałem odróżnić kłamstwa od prawdy. Często zmienia się zachowanie, ton głosu, a nawet dziwne ruchy to już chyba nawet zależy od smoka. Ciekawe tylko dlaczego coś ukrywa. Wiedziałem jedno, będę musiał to sprawdzić.

[Wirtuoz Szeptów]

Brat Strzałki... Ciekawe... Coraz więcej dowiaduję się o jej rodzinie i chyba już mojej. To miłe. Nie miła jest jednak ciekawość tego Ziemnego i to, że umiejętność kłamania u mnie osiąga poziom kreta. Uśmiechnąłem się delikatnie chcąc ukryć zakłopotanie w jakie wpadłem. Nie, nie, nie! Nikt poza Spokojną nie będzie o tym wiedzieć. W końcu co o mnie pomyślą? Powiedzą, że jestem niespełna rozumu i wygnają, a to nie może się stać. Nie znowu. Wziąłem głębszy wdech fioletowymi ślepiami obserwując samca. Nie da za wygraną... Już było to po nim widać.
~ Nie wiem... Twoja siostra zwykła nazywać mnie inaczej.~ Powiedziałem spoglądając na Grzmota. Mam nadzieję, że nie mówiła rodzinie o naszej... znajomości. Wtedy przynajmniej zaciekawie go mam nadzieję i odpuścimy temat mojego zdenerwowania. Oby...

[Ostatnie Ogniwo]

Moja siostra zwykła nazywać go inaczej? Ciekawe jak na niego mówiła.
– Widziałem was razem na spotkaniu z Ateralem. Jesteś adeptem jak sądzę po imieniu, na kogo się szkolisz? – jedno pytanie nadal zostało bez odpowiedzi. Spojrzałem w oczy smoka jakby próbując wykraść te myśl lub to wspomnienie o tym co się stało, ale nie udawało się. Cóż albo sam mi powie, albo zapytam siostry.
– Jeszcze na jedno pytanie zapomniałeś mi odpowiedź, tak przypominam gdyby umknęła ci odpowiedź o tym ogonie – ciekawe czy znowu zmieni temat.

[Wirtuoz Szeptów]

Gdyby usłyszał pewnie pękł by ze śmiechu, albo wziął nas za smoki niespełna rozumu choć czasem jak patrzę na swoje odbicie w wodzie wydaje mi się, że taki jestem, że to wszystko co słyszę i co czuję jest tylko wytworem mojej wyobraźni.
~ Na łowcę, którym już dawno powinienem być...~ Odpowiedziałem spojrzeniem uciekając gdzieś w dal. Jednak od tego tematu nie ucieknę... Czasami trudno mi sobie wyobrazić jak niektórzy mogą być uparci. Miałem jednak plan na wykaraskanie się z tego, choć ten plan był chyba najgłupszym planem w moim życiu.
~ W mojej podświadomości, żyje duch martwego smoka, który zmarł pewnie setki księżyców temu. Czasem z nim rozmawiam i ty przychodząc zakłuciłeś właśnie taką rozmowę, która była dla mnie bardzo ważna. Stąd moje zdenerwowanie.~ Powiedziałem spokojnie zwieńczając swoje słowa wesołym uśmiechem. Może kłamać nie umiałem, ale wiedziałem jedno. Odpowiednio ubrana prawda jest najlepszym kłamstwem.

[Ostatnie Ogniwo]

A więc adept szkolił się na łowcę, to nieźle. Pewnie będzie jak większość dostarczał mięso innym ciekawe czy będzie dobrym łowcą.
– Ja się szkolę na wojownika – rzekłem i wyprostowałem się po czym z lekka zdumiony odpowiedzią przekrzywiłem łebek mając pytającą minę na twarzy. Martwy smok? Wiele pytań nasuwało się mi na język.
– Łooooo! Fajnie się z nim rozmawia? Co mówił? Kim był ten smok i ma to coś wspólnego z ogniem? Skąd pochodzisz, bo chyba ogniści nie rozmawiają z martwymi smokami. Wiesz kto to jest, możesz mi coś o nim powiedzieć? – fala pytań zalała adepta, chciałem wiedzieć jak najwięcej, kto wie kiedy to wszystko się przyda. Zawsze można tego jakoś użyć i więcej do opowiadania innym, ale jeśli będzie chciał to nikomu nie powiem, bo najwidoczniej unikał odpowiedzi.

[Wirtuoz Szeptów]

A więc wojownik... Gdybym miał oceniać jego rangę na podstawie wyglądu nie wiem czy ocenił bym ją dobrze. Przynajmniej nie jest tak charakterny jak powiedzmy Brutalna, bowiem to do tej pory był jedyny adept szkolący się na wojownika i szczerze wspomnienia z nią związane nie należą do miłych.
Prawdziwym szokiem za to okazała się dla mnie reakcja samca, zupełnie odwrotna niż ta, której się spodziewałem. Zdumienie wymalowało się na moim pysku gdy zostałem zalany potokiem pytań. To było zupełnie nie to czego się spodziewałem. Domniemaną wrogość zastąpiła ciekawość... Czy każdy by tak zareagował? Do tej pory widziałem tylko dwie reakcję w tym tą teraźniejszą, więc trudno byłoby mi odpowiedzieć na to pytanie. Musiałem za to odpowiedzieć na pytania Grzmota... Hmm... Jakiego zgniłego mięsa, żem sobie właśnie naszykował.
~ Zapewne nie zrozumiał byś nic z naszej rozmowy... Co mówi? Trudno powiedzieć. Czasami po prostu rozmawiamy, czasami daje mi wskazówki, czasami to ja mówię do niego.~ Odpowiedziałem spokojnie na dwa pierwsze pytania wewnątrz głowy słysząc gromki śmiech. Tak... Pewnie ma teraz ze mnie spory ubaw. ~ Nie, nie ma... Wydaję mi się, że żył gdzieś tutaj. Albo mówiąc dokładniej gdzieś gdzie teraz ty żyjesz. Podczas mojej rozmowy z twoją siostrą nazwał ją samicą Życia. Wie też o pewnej równinie na waszych granicach z Cieniem jednak to jedyne wskazówki jakie mam odnośnie jego...~ Słowa były wypowiadane spokojnie, a ślepia w tym czasie bacznie obserwowały ruchy samca. Jego mimikę, mowę ciała. ~ Tam skąd pochodzę też z nimi nie rozmawiają. ~ Szczątkowa odpowiedź na pytanie o moim pochodzeniu powinna dać samcowi do zrozumienia, że nie lubię tego tematu. Tych wszystkich złych wspomnień ukrytych gdzieś głęboko jednak kaleczących ciągle tak samo mocno.

[Ostatnie Ogniwo]

Siedziałem oczekując odpowiedzi. Na mojej twarzy malował się wulkan emocji. Szczęście, niedosyt, zachwyt, ciekawość. Wszystko co mogło być możliwe, żeby istniało jednocześnie. Wschłuchiwałem się w słowa ognistego analizując i zapamiętując jak najwięcej. To wszystko było takie ciekawe, mało powiedział o swojej przeszłości, ale skoro nie chce niech nie mówi.
– Ale masz jakieś przypuszczenia kto to jest? Musiałeś go kiedyś zapytać? Też mogę z nim jakiś porozmawiać? Skąd w ogóle mogę mieć pewność, że mówisz mi prawdę? – nigdy nie ufałem smokok, samemu sobie też bym nie zaufał, więc skąd mogłem mieć pewność, że mnie nie oszukuje?

[Wirtuoz Szeptów]

Widziałem emocje jakie okazywał teraz samiec. Może to dlatego, że był młody i pisklęca ciekawość czasem dalej brała u nie górę spychając na bok zdrowy rozsądek? Każda opcja mogła być prawdziwa, może to po prostu jego charakter? Nie mnie już to oceniać. Ja teraz po prostu mogę, albo raczej muszę odpowiadać na jego pytania. Zastanawiałem się czy nie lepiej byłoby po prostu odejść już wtedy gdy zaczynał się dopytywać o moje zachowanie. Nie pomyślałem... I teraz jestem za to karany. ~ Nie. Zapewne wpadłeś już na to, że znajomość historii wolnych stad zaczyna się u mnie wraz z moim przybyciem, a konczy się na dzisiejszym dniu i tym co oboje usłyszeliśmy na spotkaniu, lub spotkaniach młodych. On sam nie odpowiedział mi gdy pierwszy raz o to zapytałem, więc nie odpowie gdy zrobię to po raz drugi. ~ Odpowiedziałem spokojnie obserwując adepta. Ciekawiło mnie dlaczego wydaje mu się to takie ekscytujące... Gdyby sam musiał, żyć z czymś takim pewnie nie byłoby mu tak wesoło. ~ Wątpię. On ciebie słyszy, pewnie też rozumie, ale nie może wpłynąć ani na mój głos, ani na moje źródło, więc nie masz zbytnio opcji na komunikacje z nim.~ Kolejna wyczerpująca odpowiedź, która powinna ostudzić zapędy Krwistego. Za to kolejne jak i ostatnie chwilowo pytanie rozgniewało mnie. Nie tak, żeby było to w jakikolwiek sposób po mnie widać, ale jednak zawsze. Skoro mi nie wieżył to po co zadawał tyle pytań? Mógł zawsze uznać mnie za niespełna rozumu i odejść. ~ Nie masz. Ja nie mam jak ci udowodnić, że mówię prawdę, a ty nie masz jak mi udowodnić, że kłamię. To nie ja doszukiwałem się odpowiedzi, której prawdziwość jest dla wielu wątpliwa. ~

[Ostatnie Ogniwo]

Siedziałem słuchając opowieści o tym głosie. Czyli mnie słyszał, ale nie odpowiadał na pytania. Był coś ala pasożytem, tylko jaki konkretnie miał interes? Po coś musiał siedzieć mu w głowie nie robił tego tak o, tak po prostu. Tylko co?
– A wiesz może czemu siedzi ci w głowie? Bo w sumie jak ja bym był takim głosem to musiałbym mieć jakiś interes, żeby przyssać się komuś do mózgu? – zapytałem i obserwowałem samca dalej myśląc nad kolejnymi pytaniami. Ciekawe to wszystko było takie ciekawe, pewnie dlatego, że było nowe.
– Czyli mnie słyszy? A co jeśli powiem, że śmierdzi i jest głupi? To też słyszy? On nie chce czy nie może się ze mną skontaktować? A może po prostu tchórzy, boi się mnie? – powiedziałem uśmiechając się i czekając na reakcję tego czegoś. Może jednak postanowi coś zrobić, żeby ukazać swoją obecność?

[Wirtuoz Szeptów]

Nie żebym nie lubił pytań, jednak jak każdy nie lubiłem gdy ktoś zadawał ich zbyt dużo, a zwłaszcza tak problematycznych... Musiałem jednak zachować cierpliwość, póki co i spokojnie potwierdzać lub rozwiewać wątpliwości Krwistego. Do łatwych zadań to nie należało...
~ Nie wiem. Nigdy nie powiedział jak się znalazł w mojej głowie i jaki jest tego powód. ~ Powiedziałem szczerze. To prawda, że nie miałem zielonego pojęcia skąd, jak i dlaczego dzielę swoją świadomość z kimś kogo pewnie nigdy nie znałem, lecz musiałem z tym żyć. ~ Zu'u fen gesaag hei. Das...~ Po tylu księżycach powoli zaczynałem się przyzwyczajać do nagłych zdań słyszanych jakby blisko, lecz też jakby dochodziły z głębi jakiejś jaskini. Naprawdę było to dziwne zjawisko.
~ Wątpię, że dzięki takiej prowokacji magicznie stanie tu obok i wyzwie cię na pojedynek Grzmocie.~ Skwitowałem z uśmiechem słowa samca. Cóż... Taki tok myślenia często bywa błędny. Dzięki temu, że kogoś zwyzywamy nie zawsze ten ktoś zareaguje tak jakby wyzywający chciał.

[Ostatnie Ogniwo]

Trochę pytań leciało jak wystrzały z karabinu maszynowego w stronę Rozdwojonego Kolca, ale problem był w tym, że nie wiem co to są wystrzały i karabin maszynowy jak i skąd znam te słowa, ale tym zajmiemy się później. Rozdwojony odpowiedział na pytania po czym powstała cisza, to nie zdenerwowało jakoś tego głosu, ani tego czym on był. Ciekawe jak wyglądało takie życie z tym, pewnie budził go wcześnie rano i przeszkadzał na polowaniach, ale może był też miły?
– Czyli ten głos jest tchórzem? Ten smok martwy? Boi się ujawnić lub nie chce,
a to jest oznaką tchórzostwa? – zapytałem z lekkim naciskiem na pytanie retoryczne, zrobię to w końcu i uda mi się usłyszeć jego głos. Dam radę!
– Może i nie stanie tu obok, a nawet jeśli by chciał to jest martwy i pewnie zbyt słaby by mnie pokonać, więc po co miałby to robić? Tylko po to, żeby przegrać z kretesem? – zapytałem, a na moim pysku pojawił się szyderczy uśmiech skierowane w stronę Rozdwojonego, ale w większości do tego głosu jeśli to widział. "Mogę się z nim porozumieć telepatycznie?" zapytałem mentalnie ognistego.

[Wirtuoz Szeptów]

Nie odpowiedziałem na żadne z pytań nieciepliwego samca tylki spokojnie pomachiwałem ogonem zginając trawę za sobą niemal do równego poziomu. Pytania samca z resztą nie wymagały odpowiedzi, a przynajmniej nie ode mnie. Jednak z tego co czułem ktoś powoli zaczynał mieć dość pytań samca, lecz wątpię, że on podejmie jakiekolwiek kroki w tej sprawie.
Całość delikatnie zmieniła się gdy ziemny bez ostrzeżenia zawiązał wokół nas maddarową nić. Nie zdążyłem zareagować i odpowiednio się przygotować do kontaktu otwartym umysłem co nie wątpliwe było na korzyść samca. Gdy tylko wysłał do mnie przekaz mentalny mógł poczuć czyjąś obecność. Obecność, którą ja czuję od dawna i nie jest dla mnie to nic nowego lecz za pierwszym razem... To było dopiero coś dziwnego. Prócz obecności wyczuwalnej Grzmpt mógł wyczuć lub bardziej usłyszeć coś bardziej namacalnego. Oddech, syk? Trudno było mi określić ten dźwięk, jego pochodzenie, rodzaj, głośność. Trudno byłoby mi nawet powiedzieć czy nie jest to po prostu dźwięk słyszany gdzieś w oddali. Trwało to jednak tylko kilka uderzeń serca, bowiem momentalnie zerwałem połączenie i z delikatnym wyrzutem sporzałem na Krwistego. Choć... On nie miał prawa wiedzieć.

[Ostatnie Ogniwo]

Nawiązałem więź ze smokiem poprzez mowę telepatyczną. Nie trwała ona długo, bowiem Rozdwojony przerwał kontakt.
Podczas niego działo się coś dziwnego. Czułem czyjąś obecność, czegoś czego nigdy nie widziałem. Potem jakiś dziwny dźwięk, jakieś zwierzę? To wszystko działo się przecież w jego głowie, głowie ogmistego. Czy to było to co miał ten smok? Przecież to miał być ktoś zmarły z ich gatunku, a nie jakiś wąż.
Po skończeniu przekazu samiec spojrzał na mnie z lekkim wyrzutem.
– Ale ekstra! Mówiłeś, że to smok, a on był jakiś wężem lub kto wie czym. Dlaczego mnie okłamałeś?

[Wirtuoz Szeptów]

Westchnąłem głęboko słysząc słowa samca. Hmm... Jak by tu go w końcu przekonać co do prawdziwości i postaci tego co siedzi w moim łbie. Zastukałem pazurem w podłoże zastanawiając się jakby tu poprawić bieżącą sytuację. W końcu trzeba naprostować te niejasności.
~ Vis hei frey zey?~ Słowa oczywiście nie były skierowane do Krwistego. Były skierowane do niego.
~ Vir?~
Głupie pytania czasami zadajesz na prawdę... Odezwij się do niego czy co. Chyba, aż taki bierny nie jesteś?
Wraz z tą myślą poczułem jak coś manipulie moim źródłem. Nie samym nim tylko jakby skłaniając mnie do ponownego związania więzi z adeptem. Obym tylko tej prośby nie żałował...
~ Nie przypominam sobie bym wyglądał jak wąż.~
Tym razem głos nie odezwał się tylko w mojej, ale też w głowie Krwistego. I co teraz?

[Ostatnie Ogniwo]

Nagle zadziało się coś czego kompletnie się nie spodziewałem, była chwila ciszy, a potem jakiś głos, ktoś odezwał się do mnie, ale tylko w mojej głowie. Przez chwilę byłem lekko zaniepokojony, ale potem zorientowałem się, że był to głos tego czegoś, czymkolwiek to było.
– Łooooooo! Słyszałeś to, to, to.... to on!? Odezwał się do mnie, mogę mu odpowiedź? – nie czekając na pozwolenie zacząłem porozumiewać się z Rozdwojonym telepatycznie. Ciekawe może czegoś się dowiem.
~ Nie jesteś wężem to czym jesteś? Jak możesz mieć ciało skoro jesteś tylko w głowie Rozdwojonego?

[Wirtuoz Szeptów]

Och i do czego tu doszło? Miałem tylko nadzieję, że Krwisty nie jest taki jak myślę i potrafi dotrzymać tajemnicy. Westchnąłem cicho słysząc pytanie. Chyba nasza rozmowa już się zakończyła i zaczęła się rozmowa ich. Nie odpowiedziałem na pytanie. I tak pewnie nic nie dałoby moje zaprzeczenie. Sam jednak zdziwiłem się słysząc słowa jego w tetejszym języku. Dlaczego więc nie mówił do mnie po tutejszemu przez te wszystkie księżyce tylko trudził się moim językiem?
~ Gdyby nie to pewnie nie pielęgnowałbyś tradycji, jakie ci pozostały Vozuriimie. Pamięć o swoim pochodzeniu jest bardzo ważna. Bez niej pewnie byłbyś kimś zupełnie innym.~
Głos odpowiedział na moje pytanie jakby pomijając całkowicie pytanie adepta. Może rzeczywiście go nie słyszał. Albo po prostu nie chciał?
~ Poprawię cię... Miałem ciało. Było to jednak dawno temu i sam już nie pamiętam jak ono wyglądało. W tej chwili jestem czymś czego nie ma. Przynajmniej dla wszystkich innych niż wy.~
Po raz kolejny ochrypnięty głos rozbrzmiał w mojej głowie. Zawsze wydawało się to dziwne kiedy on do mnie mówił. Wydawało się, że słychać go z dala lecz czuło się głos przy samym uchu. Dziwne zjawisko i tak szczerze to nawet po tak długim czasie się nie przyzwyczaiłem. Cały czas obserwowałem Krwistego. Jeśli komuś się wygads osobiście wypruje mu flaki...

[Ostatnie Ogniwo]

Rozdwojony nic na razie nie mówił. Ciekawe czy słyszał naszą rozmowę. Tyle pytań nasuwało mi się na język, ale wiedziałem, że nie odpowie na wszystkie. Musiałem, więc zacząć dobierać pytania ostrożnie.
~ Czyli miałeś ciało, a byłeś smokiem tak jak my? Dlaczego w ogóle je straciłeś i czemu jesteś w głowie tego ognistego? Przepraszam, że tyle pytań, ale jestem ciekawy nowych rzeczy, intryguje mnie ta cała sytuacja! ~ głos wypełnił głowę Voza, więc tak jak i on to dziwne coś powinno usłyszeć moje słowa.
– Spokojna też o nim wie?

[Wirtuoz Szeptów]

Słyszałem pytania w swojej głowie i sam skrycie chciałem usłyszeć odpowiedź. Dlatego też nie zrywałem połączenia z Krwistym tylko wyczekiwałem z zamkniętymi ślepiami na "słowa" głosu. Tylko czy on będzie chciał na nie odpowiedzieć? Czy może tylko chciał zaznaczyć swoją obecność.
~ Logiczne prawda? Nie sądzisz chyba, że byłem kiedyś jakąś zagubioną kozą, która tkwi w umyśle smoka i jeszcze otrzymała dar mówienia.~ Odpowiedź na pierwsze z pytań ziemnego wywołała uśmiech na moim pysku. Potrafił być cięty... To mu trzeba przyznać.
~ A jak smoki tracą ciało? Na jakim etapie życia hmm?~
Szczerze mi też często odpowiadał pytaniem na pytanie. To było takie... Rozpoznawcze u niego.
~ Odpowiedź to historia nie na dziś... I przede wszystkim nie dla ciebie.~
Ostatnie słowo głosu zwiastowało nagłe zerwanie połączenia pomiędzy mną, a Krwistym jednak tak się dalej nie działo... Nie dostałem żadnego znaku by to zrobić...
~ Wie. Ale ona z nim nie rozmawiała.~
Odpowiedziałem tym razem ja dalej nie otwierając oczu. No dalej mów coś jeszcze!

[Ostatnie Ogniwo]

Słuchałem uważnie odpowiedzi na moje pytania, które same były pytaniami. Kiedy skończył połączenie zostało zerwane. Czyli będzie teraz się ukrywał? Ze mną nie ma tak łatwo!
~ Myślisz, że zerwiesz połączenie i się mnie pozbędziesz? Nadal nic się nie dowiedziałem, a nie będę ukrywał zaciekawiłeś mnie czymkolwiek jesteś. Odpowiadając na twoje pytania to myślę, że raczej mogłeś być kozą taką zmutowaną patrząc na rodzaj twoich wypowiedzi i smoki tracą ciało jak umierają, ale co się stało, że umarłeś. Może i to nie opowieść dla mnie i na dziś, ale dzień jest jeszcze długi, a mi się nie śpieszy. Możesz mieć moją obietnicę, że nikomu nie zdradzę okoliczności pojawienia się ciebie w głowie ognistego. To jak? – zapytałem, może i są małe szanse, że mi opowie, ale czemu by nie spróbować. Jak nie powie to zapytam Voza może on o tym wie przecież to coś jest w jego głowie.

[Wirtuoz Szeptów]

Nie wiem dlaczego adept myślał, że zerwałem połączenie. W końcu on cały czas do niego mówił więc? Hmm... Może jego mózg tak jak mój nie trawi zbytnio obecności czegoś nienamacalnego.
~ To ostatecznie rozwieje twoje wątpliwości... Byłem smokiem. Mało szczególnym i już nie pamiętanym. Jednak jeśli się upszesz możesz pewnie znaleźć nawet mój szkielet. Umarłem tak jak smoki powinny umierać... Byłem stary i mój czas po prostu się skończył. ~
Samemu trudno przyswajało się te informacje. W końcu były nowe i było ich dużo, a do tego niecodzienne dla zwykłych zjadaczy saren. Czasami żałowałem, że spotkał mnie taki los. Może gdyby on był powiedzmy u Krwistego miałby więcej okazji do rozmów? Albo nie odezwałby się w ogóle wiedząc z czym to się wiąże.
~ Nie chodzi mi o ciebie adepcie. To Vozuriim nie powinien wiedzieć i to do niego należy ostateczna decyzja. Prawda może okazać się bolesna i zmienić twoje życie Vozuriimie...~
Ale dlaczego? Czego mogłem teraz się spodziewać? I czy chcę to słyszeć? W końcu z tą wiedzą, którą posiadam, żyje mi się dobrze i nie chcę tego zmieniać.