Posąg Nytby

[Światokrążca]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

  Żer zmrużył ślepia i zamruczał pod nosem. Jakby musiał się skupić na tym co widział.
  – Wszystko jest ze skrawków wspomnień. Wszystko się miesza. Ale są też inni. Inne smoki. Nikogo więcej poza nami. Można dzielić tą przestrzeń wspomnień. Choć niektórzy się pogrążają w powtarzających koszmarach. Zakładam, że przez poczucie winy.

[Strażnik]

Mało konkretna odpowiedź ale rzadko otrzymywał coś co w zupełności go satysfakcjonowało. Właściwie czy był zadowolony kiedykolwiek?
Przyglądał się samcowi, pierw jego łbu, potem szyi i ranionej piersi. Wydawał się czekać na jakiś przełom inspiracji, ale żaden go nie nawiedził. Żer pozostawał jednym z ostatnich elementów przeszłości, ale to nie miało znaczenia, skoro i tak za chwilę miał znów zniknąć. Gorycz wykręcała go od środka
– Nie odpowiedziałeś w jakim celu wróciłeś – odparł szorstko, ponownie kierując wzrok ku widmowym ślepiom.

[Światokrążca]

  Żer się uśmiechnął. Jego żółte ślepia zaświeciły się, połowicznie przykryte czarnymi powiekami.
  – Może z nudów? Może zwyczajnie dlatego, że granica była na tyle cienka że mogłem to zrobić. A może liczyłeś że to specjalnie dla ciebie?

[Strażnik]

Drzewny prychnął nozdrzami.
– Wszystkie nasze dotychczasowe rozmowy wynikały z mojej potrzeby stania ci na drodze albo przypadku. – jak wszystkie jego istotniejsze relacje. Nie jego zatrzymywali, lecz on ich. Słusznie jednak płacił karę, już nawet nie za samego Kazesa, a to co uczynił swoim dzieciom. To co uczyni tym obecnym. Skrzywił się.
– Byłem ciekaw twojej postawy w odrębności od mojej osoby, ale teraz rozumiem że kierowanie się zrywami losowych emocji charakteryzuje cię nawet po śmierci – z tymi słowami odsunął się na bok, schodząc duchowi z drogi.
– Niemniej już nie czuj się przeze mnie zatrzymywany drogi kolego – Był cholernie ciekaw perspektyw tego popaprańca, ale nie mógł przestać myślami uciekać do podsumowania. Zawsze miał więcej założeń, niż mógł w praktyce zrealizować, więc tym razem postanowił dać sobie szansę na zrównanie oczekiwań z rzeczywistością.
Idiota. Dlaczego nie mógłby się z nim przynajmniej pokłócić? Dlaczego chciał się tego pozbawić?

[Światokrążca]

  Żer zaśmiał się mrukliwie.
  – Strażniku bo pytasz mnie o cel kiedy nie mam żadnego. Ty byś nie chciał się wyrwać z krainy snów, tak po prostu? By sprawdzić jak wygląda świat, który pozostawiłem za sobą?
Duch wstał ale tylko po to by podejść kilka kroków bliżej do Proroka i spojrzeć mu prosto w oczy.
  – Czy został mi na tej ziemi ktokolwiek inny? – smok przekrzywił łeb. – Możemy się przejść na spacer, nie przeszkadza mi twoje towarzystwo.

[Strażnik]

– Gdy ja, bądź inny dobrodziej losu zdecyduje się zwolnić mnie z oddychania, wolałbym nie torturować dłużej mojego ducha i odrodzić się na nowo – odpowiedział beznamiętnie, choć był co do tego stanowiska zdecydowany od wielu księżyców.
– Krajobraz nie zmienił się na tyle by było co oglądać – wzruszył barkami. Być może jednak lepiej jeśli się stąd wyrwą. Pewnych rzeczy nie wypadało mówić w świątyni. Wstał zatem, choć niespiesznie. Chciał coś dodać ale się zawahał

[Światokrążca]

  – Pomyślę gdy mi się znudzi obecna forma – wyszczerzył nonszalancko kły, w odpowiedzi na pośmiertne "plany" Strażnika.
Na słowa o krajobrazie tylko pokręcił głową i zaczął powoli iść w stronę wyjścia.
  – Nie byłem tu ponad 100 księżyców i chciałbym odwiedzić stare miejsca. W przeciwieństwie do ciebie kochałem te ziemie. – uśmiechnął się do niego złośliwie, wyzywająco patrząc mu w oczy. Jadowicie żółte ślepia samca lśniły wśród czerni łusek niczym kamienie szlachetne.

[Strażnik]

Prorok westchnął niechętnie. Coś było z nim w oczywisty sposób nie tak, skoro nawet nie miał ochoty na spacer. Chodzić jako tako oczywiście potrzebował, ale już w kościach czuł konsekwencje robienia tego w towarzystwie ducha.

"W przeciwieństwie do ciebie" rozbrzmiało mu w głowie, gdy dołączył do kolorowego samca. Miał rację, tego mu zazdrościł. Mimo bycia niereformowalnym potworem, Żer był także jednostką z jakimś celem, emocjami które go motywowały. Czy nazwałby to miłością, trudno ostatecznie ocenić, ale na pewno było silne.

Nie mówiłby przez chwilę, kiedy w końcu opuścili świątynię. Obejrzał się na nią raz, nim ponownie zwrócił spojrzenie ku duchowi.
– Dlaczego kiedy zabijałeś Beriusa wysłałeś mi ten krwawy obraz? Wiem, że zapewne byłeś zbyt rozkojarzony na zwyczajną rozmowę, ale czy kierowało tobą coś jeszcze? – zapytał chłodno, ale bez oskarżenia czy szczególnej iskry zaciekawienia w tonie. Chciał zaczepić o coś myśli, może zbadać sens całej tej jego "miłości" do Wolnych, żeby móc zapytać o własne sprawy.

[Światokrążca]

  Żer zatrzymał się w pół kroku i zastrzygł uszami. Pytanie Strażnika go bardzo zaskoczyło. Spojrzał na niego przechylając łeb.
  – Nie pamiętam. Nie byłeś zbyt ważną osobą w tamtym wydarzeniu. – smok wzruszył barkami – Na pewno byłem wtedy wściekły. Zakładam, że twoje wtrącenie mnie dodatkowo zirytowało.

[Strażnik]

Drzewny przymknął oczy na moment. Jasne że nie pamiętał. Kto kolekcjonował tak krótkie wspomnienia sprzed setek księżyców, jeśli tyczyły się postaci "z tła". Prorok nie był lepszy, mimo fizycznego ciała które mogło emocje gromadzić, wszystko mu się już mieszało. Przez moment nie potrafił nawet stwierdzić czy samica będąca świadkiem morderstwa, była dla Beriusa partnerką, siostrą, czy córką.
Pozostał przy ostatnim, na szczęście, bo miał w głowie szczątki jakiejś dyskusji z nią, zaraz po treningu.
– Hm. Co czułeś w takim razie w związku z jego córką, która musiała być tego świadkiem?

[Światokrążca]

  Spojrzał w górę... próbując sobie przypomnieć tamta sytuacje.
  – To zabrzmi okropnie ale... Sfrustrowany że mi psuje chwile triumfu swoim płaczem. – uśmiechnął się krzywo. – Z Chyba... byłem zirytowany, że dalej jej na nim zależy mimo tego ile krwi napsuł mi, Lepkiej, Chromie, mimo statusu zdrajcy. A równocześnie... nie mogłem jej później patrzeć w oczy – westchnął.
  – Z perspektywy czasu jestem z niej bardzo dumny, mimo że nigdy nie byłem z nią blisko. Zachowała się jak prawdziwa lojalna ziemista. Zresztą... chyba jej zaoferowałem, że może mi poderżnąć gardło jeśli ma na to ochotę. – zmrużył ślepia. Wszystko było mgliste

[Strażnik]

Na tym etapie nie sądził że Żer mógłby powiedzieć coś "okropnego", w proporcji której drzewny by się nie spodziewał. Właściwie to jak konsekwentny był w swoim charakterze odbierał jako pozytywne. Nie chciałby rozmawiać z kimś obcym, odmienionym, podczas gdy on sam żadnego rozwoju nie doświadczył.
– Oferowanie by poderżnęła ci gardło było żałosne, bo jej i tak nie posłużyłoby w żaden sposób. Być może jedynie podkreśliło bezsilność w sytuacji w której ją postawiłeś – odpowiedział. Podszył ton chłodną, wyważoną jadowitością, którą w normalnych okolicznościach spróbowałby powstrzymać. Teraz była mu na łapę.
– Czy spotkałeś ją wśród innych duchów?

[Światokrążca]

  Żer spojrzał w górę na sklepienie świątyni gdy Strażnik go skrytykował. Nim w końcu morski z powrotem spojrzał na drzewnego, odpowiedź zajęła mu trochę dłużej niż zwykle.
  – Zwykle odparłbym jakąś cięta ripostą, ale prawdopodobnie masz racje – uśmiechnął się półgębkiem.

  Ich łapy dotknęły trawy, gdy w końcu wyszli z kamiennych ścian świątyni.
Strażnik zapytał o Zirke. Duch zmarszczył brwi.
  – Nie.

[Strażnik]

Strażnik prychnął. Żadnej riposty? Żadnego zaangażowania? Tylko dlatego że miał "rację"?
– Czyli skutecznie swoimi akcjami wykluczyłeś ją z poczucia przynależności do własnej rodziny. Chyba że z innych przyczyn nie zdecydowała się poczekać. Kto wie jak wyglądały jej zmagania. Może zwyczajnie znudziło ją dławienie się we własnych wspomnieniach – kontynuował z wrogą powagą i mimo iż słowami był przy Zirce, myślami powędrował gdzieś dalej, do własnych dzieci.

[Światokrążca]

  Żera by pewnie bardzo rozbawiło gdyby wiedział, że Strażnikowi nie podobało się przyznanie mu racji. Tak to morski jedynie uniósł łuk brwiowy i przyglądał się reakcji Strażnika z lekkim zaciekawieniem.
Mimo, że prorok zdawał się emanować złowrogą auro, morski był całkowicie rozluźniony, a wręcz w dobrym nastroju. Słuchał go strzygąc jednym uchem, skierowanym w jego stronę, oraz zerkając na niego kątem ślepia. Co za przyjemny spacer.
  – Nigdy nie byłem z nią blisko, nie wiem czemu miała by czekać. – wzruszył barkami.
  – Zresztą Aderyn też tam nie spotkałem. – westchnął z żalem. Po chwili jednak zmrużył ślepia, zdając sobie sprawę, że prorok mógł nie pamiętać o kogo chodziło. – Aderyn to była moja druga partnerka – Lekkość Wiatru.

[Strażnik]

Spojrzał na niego wymownie, spod przymrużonych powiek. W kwestii Zirki chodziło więcej niż czekanie na Światokrążcę, ale ten temat już go nie interesował. Był jedynie fundamentem do tematu który chciał poruszyć.
– Większość smoków nie ma szczęścia do partnerów. Być może faktem jest, że jako gatunek nie potrafimy prawdziwie się przywiązywać, bo zasady albo własny zad zawsze będą stały wyżej nad resztą – Czy właściwie znał kogokolwiek, kto by tej narracji zaprzeczał? Może po prostu nie miał szczęścia. Gdy sądził, że Goździk jest w tym aspekcie wyjątkowa, oczywiście że musiała to zepsuć swoimi poglądami. To nie czyniło rozstania z Mahvran lżejszym, właściwie bardziej frustrowała go ta miotanina między oczekiwaniami i naturą.
– Czy sądzisz, że to realistyczna diagnoza wyjaśniająca dlaczego na ciebie nie poczekała?

[Światokrążca]

  Samiec zatrzymał się w pół kroku. Spiął "mięśnie"
Gratulacje. Strażnikowi w końcu udało się osiągnąć to czego chciał.
Co prawda była to po części wina morskiego. Nie powinien przy proroku wspominać wrażliwego dla niego tematu.
Żer spojrzał na Strażnika złowrogo mrużąc ślepia.
  – Czy ty naprawdę sugerujesz, że jedyne od czego jest zależne spotkanie kogoś w zaświatach to to jak bardzo dana osoba cię kochała? Nie mam pieprzonego pojęcia jak to działa, niektóre dusze nawet tam nie zawitają, albo od razu spadają z nieba.

[Strażnik]

Drzewny posłusznie wstrzymał swój marsz. Iskierka irytacji zaprezentowana przez Światokrążcę była satysfakcjonująca. Niedostateczna jednak, aby mógł cokolwiek z tego wyłuskać, zwłaszcza że samiec mógł w każdej chwili się wycofać.
– Nie znam wszystkich zasad funkcjonowania duszy – odparł zupełnie spokojnie, nagle jakby przesiąknięty obojętnością, choć taka postawa była daleka od prawdy.
– Ale skoro śmiertelnicy nadają wartość oczekiwaniu, głupim byłoby wykluczyć niechęć do takiego przedsięwzięcia jako jeden z potencjalnych faktorów popychających duszę do reinkarnacji. Biorąc pod uwagę, że nie odpowiedziałeś na moje pierwsze spostrzeżenie, wnioskuję że także jesteś zmuszony wziąć to pod uwagę – kompletnie nie znał jego relacji i szczerze mówiąc nie było mu to do niczego potrzebne, żeby wysnuwać wnioski.

[Światokrążca]

  Na ostatnie zdanie Proroka, morski gwałtownie uderzył łapą o ziemie i dumnie uniósł pysk spoglądając na skrzata z góry. Szkoda tylko, że łapa nie wydała przy tym żadnego dźwięku. Nawet nie zmierzwiła leżącej pod ich łapami ziemi.
Warknął gardłowo odsłaniając białe zębiska.
  –Ta rozmowa zaczęła się od tego, że moja pierwsza partnerka oczekiwała na mnie 200 księżyców, a teraz insynuujesz, że nie ma czegoś takiego jak miłość i smoki nie są zdolne do przywiązania? Bo co? Bo nigdy w życiu nie miałeś szczęśliwego związku? Albo nawet szczerego przyjaciela? Próbujesz mi powiedzieć, że ze wszystkich możliwości przez które mogłem jej nie spotkać po śmierci, przyczyną był brak przywiązania. Jako gatunek!? Dalej ją kocham. Kocham je obie. – Napuszył się klekocząc chrzęstną kryzą na głowie.

A co z tą trzecią? zaskrobało w jego umyśle. Zignorował to jak bzyczącą muchę. Jedynie trzepnął uchem jak zirytowany koń.

  – Zresztą... – odwrócił wzrok a jego uszy oklapły – musieliśmy się rozstać jeszcze za życia. Może znalazła sobie kogoś innego.

[Strażnik]

Iskierka żywotności błysnęła w błękitnym ślepiu drzewnego.
– Skoro smoki mogą rezygnować ze swojej duchowej formy z różnych przyczyn, ich uzasadnienie na wstrzymanie cyklu reinkarnacji również nie musi tyczyć się lojalności. Może być to na przykład, przywiązanie do własnej jaźni. Prawdziwy powód dla którego ty także jeszcze nie odszedłeś, nawet jeśli przy okazji skorzystała na tym także twoja rodzina. Kłamstwem byłoby jednak uznanie że oni byli twoim powodem – Nie lubił ideologii stawiających egoizm w centrum wszystkich akcji, ale nie był już w stanie walczyć przeciwko nim. Przegrał, przegrał znowu z chaotyczną jaźnią Mahvran. Mógł w duszy mówić sobie, że w coś nie wierzy, ale zamierzał życie prowadzić tak, jakby było inaczej.
Cyniczne, żałosne podejście. Chciał żeby ktoś był dość silny by udowodnić mu że się myli, ale nikt nie był. Nawet bogowie. Zapewne dlatego że żyjąc tak długo, stracili zdolność rozumienia śmiertelników. A może nigdy jej nie posiadali.
– Podsumowując, wygląda na to że zgadzasz się z myślą że Aderyn nie poczekała na ciebie bowiem jej nie zależało. To nie problem znaleźć sobie nowe zauroczenie, po prostu świadczy o naszej niezdolności do prawdziwego kochania – uparł się przy swoim, wpatrując się w Żer konfrontacyjnie. Drzewny mówił z niesamowitą, mimo surowości pewnością w głosie, może nawet z nutą przechwalnej pogardy wobec rozmówcy. Nie był jednak zadowolony ze swoich słów.

[Światokrążca]

  – Co do czarciej grypy pragniesz osiągnąć. Czy czujesz się nieadekwatny? Niepełny? Czy zwyczajnie nie jesteś w stanie zrozumieć, że inni potrafią kochać? Zawsze byłeś samo-umartwiającym się gburem nie potrafiącym nawiązywać pozytywnych relacji – warknął odsłaniając zębiska, a w jego ślepiach zalśnił dziki błysk. Prorokowi zdecydowanie udało się ożywić dyskusję.

Żer odwrócił się tak by stanąć konfrontacyjnie piersią w pierś z Strażnikiem.
  – Miłość nie musi być wieczna by być prawdziwa Strażniku. Może trwać sześć księżyców może i sześćdziesiąt. To może być płomień, który pali cię od środka bo tak bardzo pragniesz tej osoby, za równo jej ciała jak i duszy lub może być przyjaznym ciepłem wspólnie spędzonych księżyców, które zawsze się gdzieś tli.

  – Nawet zakładając, że Aderyn nie zależało, co nie było prawdą – warknął. – Dalej pomijasz Feerie. Więc zdecyduj się czy jest to dla ciebie ważny wyznacznik.
Jego nieistniejący oddech zrobił się cięższy, jakby rozjuszony do walki, a potężny ogon machał płetwą w wte i we wte jak wściekły kot.