Smoki Wolnych Stad

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

• Nie była świadoma tego, co faktycznie rozgrywa się we wnętrzu samca. Była w stanie dostrzec mniej lub bardziej subtelne niuanse w mowie jego ciała, ale nie podpowiadały jej niczego konkretnego. Uznała więc, że wypada pozostać po prostu czujną w obecności tego smoka, czysto profilaktycznie. Już sam fakt, że pachniał ewidentnie Ziemią był jedynym, co właściwie musiała wiedzieć, by zbudować fundamenty opinii. I może też dach i okna. I w sumie postawić też część mebli.
  
  Uniosła lekko łuki brwiowe. Ilekroć dowiadywała się, że ktoś o niej słyszał, nie mogła nie zastanawiać się – skąd. I w jakim świetle przedstawiano o niej informacje. Nie, nie informacje – jak już to raczej plotki.
  Ta, z którą wyskoczył Rejwach, była akurat dosyć trafna.
  – A któż ci o mnie opowiadał? – uśmiechnęła się oszczędnie półgębkiem. – Zawsze ciekawiło mnie, jakie historie na mój temat krążą pomiędzy Ziemnymi pyskami.
  Może jednak nie ciekawiło jej to aż tak bardzo, ale podpytać nie zaszkodzi. Kwestię duszka też postanowiła zbadać, ale w drugiej kolejności. Bo i kto mówił, że nie może pociągnąć w rozmowie po jednym sznurku na raz? Wszystko w swoim czasie.
  
  Rejwach Pyłu

• Błąkał się, jak gdyby był duchem którego ktoś sprowadził na ziemię. Poniekąd tak było, choć zacząłem lekko tracić poczucie kto tu jest tym sprowadzonym – Ja czy on? Ciężko było mi wyczuć w nim od tego czasu coś więcej niż zdezorientowanie.
  Ale.. Uspokoił się. Ostudził się w nim ten zwierzęcy, dziki i nieokrzesany zapał do rzucania się bez pytania na cokolwiek, kogokolwiek. Choć zdawał się być... Bardziej nieufny? Ciężko stwierdzić, bardzo ciężko.
  
  Cicho. Nic nie być.
  
  Bo nie było. Wyglądało na to że byliśmy tu sami. Na Wzgórzu zachodziło właśnie słońce a Bestia na siadła sobie na samym jego środku, wręcz szczycie i nawet za mocno nie rozglądała się po otoczeniu. Wdechy brała powolne i zrelaksowane, czasami tylko poruszając się lekko, by nie czuć uporczywego bólu krzyża. Nie to że zawsze mu dokuczał, jednak siedzenie w jednej pozycji czy pokonywanie dalszych dystansów po prostu.. bolało.
  
  Gdzie smoki?
  
  Z daleka od Ciebie, na szczęście.
  Bałem się spotkania z kimś innym, choć jeszcze nie wiedziałem czy bardziej boję się reakcji na kogoś, kogo już spotkał i w jakiś sposób.. Nie pamięta tego dokładnie, czy bardziej spotkania z kimś nowym gdzie może nas to zaprowadzić znów na złą dróżkę, niezbyt przyjemnych przygód.
  U Bestii wszystko zaczęło przypominać jeden bardzo skomplikowany ale monochromatyczny obraz a ja pamiętałem wszystkie zdarzenia jeszcze dokładniej, niż wcześniej.
  Okropne. Dziwne. Dziwnie okropne.

• Miał wrażenie że coś spada mu na pysk. Miał wrażenie że w środku Lata, gdy słońce grzało niemiłosiernie delikatnie otulają go jakieś małe, zimne płatki śniegu. Łaskotały go po zabliźnionym pysku. Nie wiedziałem czy powoli opuszczają naszą dwójkę również zmysły.
  Że obraz, widziany ślepiami zaczyna nie być prawdziwy.
  Że słyszymy coś, co nie miało prawa wydać dźwięku.
  Że czujemy kogoś, kto nigdy nie istniał.
  
  Znajome.
  
  To ostatnie, prawda?
  I zaraz po tym przyszedł głos, również znany za którym Bestia odwróciła łeb. Patrzyła się na nią z niezrozumieniem, kiedy to wypowiadała kolejne słowa. Wiedziałem że to Mirri, że nie może zobaczyć jego pustego wzroku a jednocześnie aż dziwnie mi było wiedzieć. Bo...
  
  Kto to być?
  
  Nie pamiętał. Wszyscy, których spotkał do tej pory zlewali mu się w jedno, miał wrażenie że wszystko przeżywał z jednym smokiem. Z jednym się pobił, z jednym sypiał, z jednym polował, ten jeden umarł i ten jeden go zabił. Mirri miała to nieszczęście spotkać go jako pierwsza z tych znajomych. Nowe smoki zapisywały w jego umyśle nowe historie.
  Ale ciekaw byłem co zrobi na jej pytanie, gdyż towarzyszyła jego obliczu po nim długa cisza.
  – Vedi-lumi znahhh Cihhee.. – hm. Nawet ładnie to powiedział.
  
  Sekcja Zwłok

• Jej żarcik był dla mnie tak nie na miejscu, był... okropny. Pazerna, OKROPNA smoczyca, która to wydaje się być zadowolona z tego że zerżnęła jakiegoś dzikusa dla samych piskląt. Z czego jedno z nich zostawiła z nim i jak to się skończyło??
  Na szczęście, Bestia nie zrozumiała jej żartu. Strzygła uszami na imię "Asu" i przez chwilę wydawała się jakaś taka nieobecna.. Asu w skołowanym umyśle była jakimś ważnym imieniem. Jednak Stwór nie potrafił sobie niestety przypasować tego do jakiejś konkretnej persony.
  
  Samica być czymś złym?
  
  Dla mnie? Owszem.
  Ale dla Ciebie zawsze była kimś... Dobrym. Dawała jedzenie, miała delikatne łapy i co najważniejsze w jakiś sposób próbowała Ci pomóc. Niestety, nie wymazuje to jej działań bowiem była pierwszą, która Cię wykorzystała. Ale dała Ci też coś na kształt.. Szansy.
  – Uhhhmyyyc? – Bestia zagaiła, warcząc w geście pytającym a mnie aż zmroziło i zemdliło. Nawet nie zareagował na badającą go maddarę ale mi to nie umknęło i jeszcze... Jeszcze śmiała zarzucać zaniedbanie??
  W sumie miała trochę racji, jednak bycie mytym i przystrzyżonym przez obcego smoka było dla mnie tak uwłaczające iż ja sam bym się nie zgodził. Ale... No właśnie. Ja sam pewnie bym to zrobił, Bestia nie była jednak aż tak zaradna, jak na dzikiego zwierza przystało. Czy może.. Ta okropnie poniżająca propozycja samicy, była czymś na kształt odkrycia drogi do cywilizacji?
  
  Czyli Samica nie zła?
  
  .....Eh. Nie.
  Chce dla Ciebie dobrze. Nazywa się Mirri.
  
  Mirri...
  
  Stwór kiwnął łbem, nie rozumiejąc że go nie widzi. Ale przy okazji wydał zadowolony pomruk, który to Ziemista mogła odebrać za zgodę.
  
  Sekcja Zwłok

• Uwłaczające to było. Ale z drugiej strony niewiele mogłem zrobić, skoro już Bestia się zgodziła. Samica położyła na jego barku łapę, choć nim to zrobiła on dość poważnie się do niej zniżył, wszak była przy nim malutka. Ogólnie spotykał na swojej drodze same drobne samice... No oprócz tej jednej, która pozbawiła go dwóch palców.
  ... To chyba jednak był jakiś znak, co? Głupi ma zawsze szczęście, choć czy szczęściem można nazwać sposób w jaki go wszystkie wykorzystują dla piskląt? Nie chciałem nawet zagłębiać się ile ich może teraz tu biegać choć.. Poza Mirri żadna nie próbowała potem odnaleźć Stwora, żeby przedstawić mu potomstwo. Wysoce prawdopodobne że nie chciały zdradzać im ojca, skryte jakimś wstydem swojego czynu, choć najbardziej pozytywnym scenariuszem dla mnie byłaby świadomość że po prostu nic się nie wykluło.
  Nadzieja matką głupich, prawda?
  – Thhakk.. – wycharczała Bestia gdy poczuła pierwsze krople wody na sobie. Maddara nieprzyjemnie łaskotała ją po skórze ale uczucie wody było.. Na jakiś sposób kojące. Leżał sobie więc grzecznie, pozwalając szorować. A Mirri nie miała łatwego zadania bo woda z futra była wręcz czarna od błota i liści. Nie możemy zapominać że Olbrzym nocował w Puszczy a opłukiwał się jedynie w rzece..
  
  Sekcja Zwłok

• Zamknij się głupia larwo – Jak chciałaś silne dzieci, jakoś Ci to nie przeszkadzało.
  Coraz to bardziej jej obecność wywoływała we mnie więcej negatywnych niż pozytywnych emocji, przeciwnie było z Bestią która zignorowała pytanie jednak zamruczała z zadowoleniem, czując jak go szoruje. Ot, lubiła taki dotyk który to ulżył jej w swędzeniu.. I czyste futro było.. Jakieś takie dla niego przyjemniejsze. A może dla mnie?
  Szkoda że się odsunęła, ponieważ salwa niesfornych kropel bardzo szybko zaszczyciła okolice. I nie otrzepywał się z wody krótko, to też po chwili okolica wyglądała jak jakiś stawik. Pełno brudnych, małych kałuż wokół a w trawie nie dało się nie rozjechać z tej wilgoci.. No dobra, może bardziej wysuszony staw albo jakieś małe bagno? Ciężko było mi stwierdzić, hm..
  – Ossshhyyygła? – zapytał, ja siebie też bo chyba się przesłyszałem. Chciałem bardzo z jednej strony a z drugiej wiedziałem, że mówi na serio gdy zaczęła wymieniać zalety tego zabiegu.
  Mam nadzieje że przewróci się kiedyś i spadnie tak niefortunnie że skręci sobie kark.
  Czy czerpała jakąś chorą satysfakcje z jego poniżania?
  Szczególnie że Bestia była zainteresowana tym, co to znaczy i pewnie nic jej nie zrobić, zważywszy na zaufanie jakim ją darzy.
  Zgiń, przepadnij, uh.
  
  Sekcja Zwłok

• Była okropną glizdą, która coraz bardziej utwierdzała mnie w przekonaniu że tak! Czerpie chorą satysfakcję ze z zabawiania się kosztem innych, którzy w jakiejś jej durnej hierarchii stoją niżej, tak?
  Aż szkoda że on Cię nie zagryzie, wielka szkoda.
  Sama Bestia pokiwała głową ochoczo, jak pies któremu w nagrodę za dobre zachowanie obieca się jakiś dobry smakołyk. Brakowało jeszcze żeby zaczął się turlać jak zacmoka, uhhh....
  Stwór zniżył się nawet jeszcze, by łatwiej jej było się dostać do tego futra.
  Zabijcie mnie. Jeszcze raz.
  
  Sekcja Zwłok

• A on dawał się jej, cicho siedząc i jakoś.. Chyba nie oczekując jakiś zniewalających efektów? Na samym początku nie wiedział po co to wszystko ale gdy poczuł się lżej i lekki wiatr dotarł do jego skóry, mruknął zaskoczony. A co to? Dawno nie czuł tak.. Intensywnego powiewu..
  Powinienem być jej wdzięczny za taką inicjatywę, bowiem Bestia w istocie te gorąca znosiła źle a teraz będzie jej trochę wygodniej, jednak dalej dopatrywałem się w tym jakiś chorych chęci na zaspokojenie jakiś swoich chorych, władczych żądz pastwienia się nad innymi. Ojej, ona taka dobra i pomogła biednemu, zdziczałemu samcowi! Uh..
  
  Mirri dobra..
  
  O ile się założymy że udaje?
  Stwór niezbyt się tym przejmował, naiwnie pochylając łeb i liżąc ją po policzku, tak jak to robił z Biesią. Ot, małe i nieme podziękowanie za ten miły gest. Za co Ty jej idioto dziękujesz...
  –..Mirri.. – rzucił nagle, bez zająknięcia. Ale nie dokończył zdania... Co w sumie chodziło mu po głowie? Co chciał przekazać?
  
  Sekcja Zwłok