Smoki Wolnych Stad

Ciepłe powietrze wypuszczone przez pysk samca w uspokajającym oddechu omiotło polik samicy, ogrzewając go jak powiew letniego wiatru. Skręcił swój ogon wokół własnej osi po usłyszeniu jej odpowiedzi. Tak się złożyło, że objął nim właśnie ten drugi, którym Fabia cały czas pobudzała prymitywne zmysły półpustynnego. Mogła wyraźnie poczuć, że z raczej zamierzonym skutkiem jej się to udawało. Ogon piastuna zaczął delikatnie zaciskać się i puszczać ten należący do czarodziejki.
– Świetnie. – ściszył swój głos, szeptając jej już do uszka z pyszczkiem przyłożonym do niego. Czule odwzajemniał otarcie się o pysk. – Jesteś w dobrych łapach. – dodał, przymykając ślepia i równocześnie z nią liżąc ją soczyście pod jej ślepiem, z drugiej strony łba. Kolejny głęboki i spokojny powiew pustynnego powietrza z płuc samca napotkał na swej drodze znów bok jej pyska gdy ponowił liźnięcie, tym razem czulsze i domagające się większej atencji.
Gdyby mógł pewnie chciałby się tak wylizywać jeszcze przez pewien czas, bo sprawiało mu to przyjemność, ale musiał się też przecież ze swojej obietnicy wywiązać... co nie znaczyło, że myśl na jaką wpadł, nie wywołałaby uśmiechu na jego pysku, gdyby takowy potrafił prezentować.
Przejechał swoim polikiem dalej, za oko, za szczękę, wsunąwszy się łbem na szczyt jej szyi. Podniósł się ponownie z ziemi i zrobił krok do przodu, umiejscawiając tak łeb samicy między jego dwiema przednimi łapami. Przed nią prezentował się nie lada widok konsekwencji akcji jej puchatej kity, to jest, o ile ośmieli się ją na moment odsunąć.
Podniósł prawą, przednią łapę płynnym ruchem w powietrze i położył ją na futrzasty grzbiet Fabii, zapewne gdzieś między łopatkami przednich łap z uwagi na jej długość i zaczął od pojedynczego przesunięcia łapy z dala, do siebie... z dala, do siebie... I zdawać by się mogło, że jego głaskanie było pomysłem istnie trywialnym i nudnym, gdy smoczyca mogła nagle poczuć na grzbiecie pierw spokojne drgania pacyfistycznej maddary, które potem przemieniły się w uczucie bycia głaskaną... dwoma prawymi łapami? Trzema? Z każdym pociągnięciem prawej, przedniej łapy samca pojawiała się jej kolejna, i kolejna kopia, wzdłuż całego grzbietu samicy. Mogłaby dać sobie przysiąc, że po grzbiecie nie pieści ją teraz nie jeden, lecz z dziesięć Rytmów, uważnie przeczesując futerko i w równym rytmie dając jej to, czego najbardziej chciała. Dużo... wstępnie niewinnego i pieszczotliwego dotyku.
Czy jednak spodoba jej się taki pomysł? A może spróbuje przeszkodzić samcowi i go rozproszyć, jakimś przewróceniem go albo innym trikiem? Nigdy nie wiadomo, co jej siedziało we łbie...
Spojrzał leniwie swoim łbem, którego bokiem też gładził futrzastą czuprynę samicy, na dłużące się na linii maddarowych łap piastuna ciało.
– Mmm. Jestem strasznie ciekaw, co potrafi twoje wężowe ciało. – wypowiedział, spokojnie, podekscytowany tym wszystkim dosłownie i w przenośni.

Nocne Niebo

Kiedy samiec zbliżył swoją głowę do jej głowy wpatrywała się w niego swoimi białymi ślepiami przypominającymi dwa księżyce. Na tle jej ciemnego pyska i usianego małymi gwiazdeczkami ciała, tworzyły niespotykaną kompozycję nocnego nieba. Nie od parady w końcu na czekającej ją ceremonii awansu na czarodziejkę właśnie tak brzmieć będzie jej następne imię. Patrzyła na smoka wzrokiem przepełnionym ufnością. Gdy ocierał się bokiem pyska o jej policzek przymrużyła powieki bowiem już od bardzo dawna nie czuła takiego dotyku. Miewała okresy w życiu, gdy jej rolą było rozpieszczanie, obezwładnianie i rozkochiwanie w sobie smoków, które podstępnie okradała. Zwykle nie pozwalała im na zbyt wiele. Zawsze kontrolowała to co się z nimi działo i nie dopuszczała do stosunku bowiem nie mogła ryzykować zapłodnieniem. Potrafiła zadowolić kochanków na wiele sposobów. Tym razem Rytmowi zamierzała dać to czego nie dała nikomu innemu. Choć odzywały się w jej głowie ciche protesty uciszała je natychmiast, pragnąc choć raz w życiu – i oby nie ostatni – poddać się zwierzęcej naturze.
Wydała z siebie pojedyncze mrugnięcie czując jak samiec przemierza przednimi łapami fale jej kręgosłupa. Mając przed sobą widok spodu samca wraz z pewnymi newralgicznymi częściami uśmiechnęła się kątem pyska odsłaniając kurtynę z puszystej kity jej własnego ogona pozwalając wyłonić się zza niej jego samczemu interesowi – rzecz jasna o ile był już dostatecznie podniecony, aby się jej już zaprezentować. A nawet jeśli nie i Rytm okazał się mistrzem w kontrolowaniu samczego popędu, to z zainteresowaniem wsunęła głowę głębiej pod jego spód i przekręciła głowę w bok, aby otrzeć się czubkiem nosa o miękką i intensywnie pachnącą skórę na jego podbrzuszu.
W tym czasie poczuła, że jej grzbiet masuje nie jedna, a kilka łapek. Wiedziała co prawda, że ich przeważająca większość jest tylko sprytnym magicznym czarem, ale uczucie głaskania w tylu miejscach na tułowiu było rozkoszne. I aż wyprężyła grzbiet w górę domagając się więcej. Mruczała, gdy grupa łapek cofała się do jej łopatek brnąc przez jej gęste futro pod włos. Była wniebowzięta. Aż wyobraźnia sama podsunęła jej obraz pieszczącej ją całej gromady Rytmów. Obrazek ten wywołał u niej lekki chichot.
Zbliżyła nos do miękkiej fałdy między udami samca słuchając słów które padły "z góry". Uśmiechnęła się do siebie, ale tego i tak nie mógł zobaczyć. Za to na pewno poczuł – bardzo ciepły dotyk na swoim przyrodzeniu, jakby mu ktoś go obłożył jakimś gorącym okładem.
~ Możliwe, że się o tym przekonasz – odparła mu mentalnie, gdyż z jakiegoś powodu miała zajęty język.

Rytm Słońca

Gdy poczuł, jak samica wślizguje mu się łbem głębiej pod podbrzusze, muskając je swoim delikatnym futrem jego serce zabiło mocniej, co mogła poczuć na grzbiecie swojej długiej szyi.
Mogła również już czuć bez problemu pod swoją kitą, nim ją odsunęła, że jej ciepły od emocji "samczy interes" leniwie wydostawał się na zewnątrz i z każdym uderzeniem serca rósł w jej ślepiach nie tylko z uwagi na to, że przybliżała doń swój własny pysk. Rytmicznie pulsował, nie mogąc się doczekać dalszej części tego gwieździstego wieczoru. Na tle słabego światła wieczornego nieba mogła jedynie stwierdzić, iż był ciemny, okazały (jak na aparycyjnego przystojniaka przystało!), i dziwnie... połyskujący? Zupełnie tak, jak czarne białka w jego ślepiach, którym przypatrywała się wcześniej tak namiętnie i dogłębnie. Dodatkowo mogła też zauważyć, a z uwagi na to, co zrobiła, zwłaszcza też i poczuć w pysku, że pokrywały go liczne wypustki, z dala wyglądające, jak najprawdziwszy kaktus pokryty ostrymi kolcami, jednak w dotyku okazały się być zupełnym przeciwieństwem; były dość miękkie i elastyczne, dodajace dodatkowej i unikalnej faktury wyczuwalnej wewnątrz długiego, smoczego, samiczego pyska.
Khamsin zamruczał namiętnie i położył przód swojego ciała bardziej na leżący, długi tors ciemnołuskiej. Aż jego maddara się zachwiała, a głaskające delikatnie i równo magiczne łapki prawie że znikły, jednak zdołał opanować tą że sytuację. Tylne łapy odruchowo rozstawił szerzej, stawiając ich brązowe szpony tuż przed przednimi łapkami Fabii, a końcówka jego błoniastego ogona zaczęła drżeć jakby z zimna, lecz tak na prawdę przy zupełnie odwrotnym odczuciu, jakiego doświadczał. Przekrzywił swój pysk na bok i nim również zaczął łagodzić grzbiet swojej samicy. Miał ją. W końcu.
Dał jej smoczego całusa (liz!) tuż obok włosia, w którego wtulał swój policzek i po każdym głaśnięciu sprawiał, że magiczne łapki pojedyńczo znikały, co jeden takt. Równie z nim kołysał się też biodrami na boki, jakby mimo całej tej sytuacji całe jego ciało nadal chciało tańczyć. Wyciągnął swą prawą, przednią łapę w dal, przesuwając ją nadal po futrze fabii i próbując dosięgnąć ją jak najdalej potrafił. W jego łebku zmaterializował się być może i przyjemny również dla niej pomysł, aczkolwiek żeby wprawić go w życie musiał sięgnąć jeszcze dalej... Nie przypuszczał, że tułowia u smoków z sylwetką wężową są aż tak długie, a pary łap tak daleko oddalone od siebie. Nie potrafił sięgnąć jej tylnych łap, a to było mu do szczęścia potrzebne...
Dlatego w życie wprowadził swój spontaniczny plan. Chwycił tors samicy i... zaczął go wpychać głębiej i dalej pod siebie. Jej futrzasty grzbiet miło ocierałby się tak pierw o jego klatkę piersiową, a potem dalej, za strefy za nią. Niosło to za sobą oczywisty skutek, na którym o dziwo półpustynny nie był najbardziej skupiony, czyli sprawiało to, że chcąc nie chcąc to, co Fabia wzięła w swój pysk nasuwało się do niego coraz bardziej i głębiej, podrygując przy tym przyjemnie i ze względu na ruchy bioder samca ocierając się o boki jej polików. Miała szczęście, że smocze pyski są długie, bo inaczej z pewnością byłoby znacznie trudniej.
– Ek... Chwila... Ah... nie dosięgam... jeszcze yyy... troszkę... – Mówił cicho gdy jeszcze troszkę, troszeczkę dalej próbował ją wepchać pod siebie, przerywając swoje słowa drapieżnymi pomrukami przyjemności, które sprawiała mu Fabia przy z pomocą pracy jej języka.
Jeśli nic mu nie przeszkodzi (i Fabia ułoży się tak, że faktycznie większość jej torsu wciśnie się pod niego), w końcu uda mu się sięgnąć tych upragnionych ud zarówno swoimi przednimi łapami, jak i napierającym intensywne zapachy martwym, w pół-otwartym pyskiem... ale czy wszystko po drodze pójdzie zgodnie z jego planem...?

Wyczuwając rosnące emocje smoka zrozumiała, że przekroczyła granicę za którą nie było już odwrotu. A nawet jeśli z jakiegoś bardzo mało prawdopodobnego powodu chciałaby się wycofać, wymagałoby to iście boskiej interwencji i to jeszcze na mistrzowskim poziomie. Na szczęście dla niej i dla niego, nie miała zamiaru przerywać tak magicznej chwili. Wiedziała jak samce reagują na odmowę na takim etapie. Co prawda, Rytmu nie znała aż tak dobrze, ale z jakiegoś powodu wiedziała, że nie zrobiłby jej nic złego i – z bólem fizycznym i psychicznym – pogodziłby się z jej odmową. Gdzieś tam w kąciku jej umysłu kołatała myśl lękliwa i ciekawska.
Łagodzona przez przymilającego się samca rozluźniała się pod jego czułym dotykiem. Lubiła być głaskana po grzbiecie. Lubiła gdy samce przeczesują łapami jej gęste, ciemne jak noc futro. Jej ogon przesuwał się po cichu za jej zad układając w nieregularny łuk na stygnącej po dniu miękkiej trawie.
Jej jęzor pracował wytrwale stymulując go podłużnymi ruchami wzdłuż całej długości jego przyrodzenia. Robiła to powoli i dokładnie, specjalnie starając się "bawić" w trącanie miękkich wypustków sterczących z jego powierzchni. Kiedy nagle samiec zaczął kołysać biodrami niechcący straciła kontakt języka z jego powierzchnią i próbowała jeszcze kontynuować poprzednią formę pieszczot, ale ostatecznie poddała się. Popatrzyła spod przymrużonych powiek na jego członka i myślami uśmiechnęła się do siebie, bo poczuła się jak na polowaniu. Gdyby wyjawiła mu na głos swoje skojarzenie, pewnie by się wystraszył, ale ostatecznie – co miał za chwilę poczuć – było to dobre rozwiązanie. Korzystając z okazji pewnego rodzaju przewidywalnego rytmu kołysania tyłem samca, obrała najlepszy moment i złapała jego przyrodzenie w pysk. Nagle, zupełnie się tego nie spodziewając została dopchnięta do przodu co spowodowało, że jego członek wsunął się głębiej do jej pyska. Rozszerzyła oczy, bowiem wystraszyła się, że mogłaby zahaczyć kłami o jego wrażliwą skórkę i niechcący ją rozciąć, ale nie poczuła w pysku posmaku krwi. Rytm też nie wzdrygnął się, czy zwolnił lub zawahał się w trakcie swojej ekspansji zmierzającej do jej bioder. Więc chyba nic się nie stało. Utwierdzona w tym przekonaniu pozwoliła by jego męskość ocierała się o jej język i podniebienie. Był olbrzymi i długi – tak jej się wydawało. Językiem dodatkowo drażniła jego skórne wypustki przekładając go z lewej do prawej i z powrotem.
W międzyczasie trochę ułatwiła rozochoconemu samcowi dostęp do swojego tyłu. Przysunęła grzbiet bardziej do przodu zginając do w eskę dzięki czemu jej lędźwia i nasadę ogona miał tuż pod swoją klatką piersiową. I choć miała taką możliwość nie skręciła tylnego odcinka wzdłuż aby ustawić go do góry łapami. Wciąż przylegała podbrzuszem do zielonego dywanu z traw, troszkę udając niedostępną. Chociaż wiedziała z doświadczenia, że dla samca to żadne utrudnienie. Powoli też zaczęła czuć ciepło uchodzącego z jej ukrytego pomiędzy udami skarbu, co zresztą Rytm powinien wyczuć pod postacią subtelnej, ale niezwykle podniecającej woni.


Rytm Słońca