Plac przed świątynią

[Ślepa Sprawiedliwość]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

~Sekcja Zwłok. Wychodzę ze Świątyni. Przywódczyni Plagi, ich uzdrowiciel i jeszcze jeden smok też nadchodzą z mojej strony.~ Wiadomość mentalna wróciła do Dziadka Światokrążcy od Sekcji, która wychodząc ze Świątyni przyspieszyła kroku, by dogonić opuszczających warsztat Nawałnicę i Pikującego. Za tym białym plagusem, który biegiem ją miną nawet nie chciała już gonić. – Dzień Dobry! Wy też na plac? – powiedziała z uśmiechem do Heboga i Frar, idąc razem z nimi żwawym krokiem na miejsce wezwania.

[Pasterz Kóz]

Zdrajczyni i kłamca? Nie brzmiało jak wartości, które przekazywali jako rodzice ani tym bardziej jako Ziemni. Zepsute jabłko najwidoczniej postanowiło gnić w innym stadzie. Poranek spodziewał się, że sytuacja była co najmniej napięta i odebrał mentalną wiadomość jako wezwania niż przekazanie informacji. W końcu Światokrążca pewnie nie odpuści sobie mordowania zdrajców, więc Astral chciał chociaż przy tym być.
Przerwał naukę i od razu skierował się w stronę Świątyni. Miał nadzieję, że nie zastanie tylko samotnego proroka na placu.

//Lecę stąd: https://smoki-wolnych-stad.pl/viewt ... 677#475677

[Słodycz Ziemi]

Pyszczek wygiął jej się w pogardliwym grymasie. Paskudna kłamczucha i zdrajczyni. Łowczyni nie wierzyła, że Iskra tym razem wyjdzie z tego cało. Ziemni w swoich postanowieniach bywali uparci, a rozkaz Rapsoda co do jej osoby był jednoznaczny.
Po wiadomości od Światokrążcy zostawiła pisklęta z całą zgrają kompanów swoich oraz Poranka i rozwinęła skrzydła, niezwłocznie kierując się do Świątyni. Miała tylko nadzieję, że Ziemni nie ucierpią zbyt mocno. Ciekawe czy Jutrzenka była z siebie dumna, o to smoki dwóch Stad stają naprzeciwko siebie z jej powodu. Narzekała kiedyś, że nikt się nią nie interesuje, no to teraz miała ich pełną uwagę. Żałosne.

// Lecę z obozu

[Niepokorny Hiacynt]

Ziemiści potrafili być chaotyczni, ale w sprawach takich jak ta, moc pozyskana z dzikości i indywidualności każdego z nich była niemożna do zignorowania.
Wiele umysłów, wiele ciał, jedna i najważniejsza – Ziemia.

Rapsod od razu zmobilizował się do pełnej trzeźwości. Tym razem nie miał zamiaru pozwolić sobie na zatopienie się w słodkim obłędzie. Jego maddara oraz związane z nią żądze nie mogły rządzić jego życiem i już nigdy nie będą.
Nawet nie kiwnął ojcu łbem na zgodę, przyjmując jego polecenie niczym żołnierz. Byłby naprawdę głupi unosząc się dumą i nie korzystając z doświadczenia swojego staruszka.

Przy pomocy maddary, włożył swój napar z melisy do sakwy Bojowego, wciąż chłodnym spojrzeniem przygladając się żałosnej chmurce czarodziejki Plagi.

– "Trzymaj. Powodzenia w łowach." – Zaczepił mentalnie woja. Jego ton był przesiąknięty taką samą intensywnością jak wtedy, gdy ogłaszał wyrok na byłą piastunkę.
Jej serce nie należało już do Ziemi, ale głowa jak najbardziej.

Nawet będąc świadomym, że Świat poinformował o styuacji Goździk, czarodziej przekazał jej wiadomość.
– "Spotkaliśmy Jutrzenkę Serc na świątynnym placu wśród Plagijczyków. Tak jak myślałem skłamała tylko po to, by cię wykorzystać."

Po tym już tylko prychnął skupiając się na obłoczku Kwiatu.
Przed samcem pojawiły się dwa, wyciosane z przeźroczystego kryształu smocze skrzydła, przeciętnej wielkości, złączone ze sobą całą powierzchnią. Wbiły się one w środek chmury i po chwili szybko rozwarły na boki przerywając ciągłość białej zasłony. W zasadzie już po jednym zdecydowanym machnięciu, czar Plagijki powinien się rozmyć.

[Twój Stary]

~ Cholernie daleko, lecę z Obozu, dokładnie spod Tdary więc niestety spóźnię się na przedstawienie – odpowiedział w locie Wujaszkowi, lecąc w stronę świątyni. Chociaż nie wydawał się być jakoś strasznie poruszony bo konflikty z Plagą nie należały do czegoś nowego, o sytuacji już od Rapsoda wcześniej już się dowiedział.. Był jedynie poirytowany tym że znów będzie trzeba będzie angażować się w konflikty i przepychanki z innym stadem lub (co gorsza) znów dojdzie do mdłych potyczek politycznych o niewiernego robaka w których będą kazali mu o czymś gadać. Dalej miał "traumę" po Lumim..
Choć ostatni aspekt który drażnił go najbardziej to Cynamon – Zastanawiał się czy taki trud jakim jest wąż wychodowany na własnym, kochającym sercu to coś na co była gotowa. Bo gdyby to któreś z jego dzieci tak postąpiło, rozumiałby. Był beznadziejnym Ojcem, idealnym do wychowywania takich zdrajców na pozór.. Prawda była jednak taka że obie jego córki wyrosły na wzorowe Ziemiste o twardych zadach.
No właśnie, więc czym on się na ten moment przejmuje?
~ Młode, uważajcie tam na siebie, dobra? – zagaił w locie Kaskadę oraz Mirri które być może były bliżej od niego. On.. trochę sobie poleci.

// Lecę stąd -> https://smoki-wolnych-stad.pl/viewt ... 700#475700

[Bogini Piękna]

Na słowa różowej Plagijki jedynie przechyliła lekko łeb w zadumie. Czy Plaga nie ceniła swojego życia? Cóż, jeśli według nich unikanie kary śmierci jest czymś złym to nie zamierzała przekonywać, że jest inaczej. W końcu w ten sposób dowiedzieli się o powrocie Jutrzenki na Wolne Stada, prawda? Ah, coś jeszcze mówiła? To już nie ważne.
Bardziej skupiła się na samej zdrajczyni, która momentalnie podkuliła ogon do ucieczki, a przecież tylko się z nią przyjaźnie witali. Czy ich grupka kolorowych smoków serio wygląda tak groźnie? Najwyraźniej tak, patrząc na reakcje pozostałych Plagusów.
Nagle przed Mango pojawiła się białofutra smoczyca, która po prostu… stanęła jej na drodze. Oh, nie! Teraz na pewno nie pobiegnie za kimś kto odleciał! Wielka tragedia. Spojrzała na nią rozbawionym wzrokiem, wyczuwając jak maddara wibruje z powodu mentalnych wiadomości. Zaraz się tu zrobi niezłe zbiorowisko.
Zerknął pobieżnie na dziadka i Rapsoda, zauważając przy okazji podrzucony eliksir siły. Zrozumiała z mentalki, że starszy i przywódca pozostaną na miejscu, więc to Łupieżca i Bojowy zajmą się pogonią.
W takim razie barwna wojowniczka cofnęła się zwyczajnie o trzy kroki do tyłu, po czym wzbiła się w powietrze, ignorując ustawioną na ziemi Plagijkę. Uderzając z całej siły skrzydłami, Mango skierowała się w pogoń za uciekającą Jutrzenką. Jak na razie jej celem nie było złapanie czy przeszkodzenie zdrajczyni w locie, a jedynie zbliżenie się. Można, więc rzecz, że Łupieżca chciała siedzieć jej na ogonie. Nie bawiła się w finezje, machając mocno skrzydłami dążyła uparcie i prosto do celu.

/chytry przeciwnik na ucieczkę Jutrzenki

[Bojowy Okrzyk]

Przywitanie Kwiatu sprawiło, że zachciało mu się śmiać. Nie wiedział, czy smoczyca naprawdę ma takie poczucie humoru i był to jedynie żart czy też naprawdę interesowało go jego życie prywatne. Tak czy owak, postanowił odpowiedzieć.
– Ma się dobrze. Z każdym dniem piękniejsza – powiedział niezbyt głośno – ot, byle Czarodziejka go usłyszała. Zastanawiał się, czy nie dodać czegoś o Erji, ale to byłaby głupota – nie ma co zdradzać swoich czułych punktów przed obcymi. Zwłaszcza w takiej sytuacji.
Wraz z otrzymanymi wiadomościami, jego pysk stracił wyraz rozbawienia. Pomarańczowofioletowe ślepia zwęziły się w skupieniu, tocząc od jednej postaci do drugiej. Jego uwaga zawęziła się do dwóch osób.
Eliksiry i kamienie wpadły do jego toreb zawieszonych na bokach – stylowego prezentu od dziadka Żera – i Okrzyk nie czekał już na nic więcej. Wyskoczył wysoko, prężnie wybijając się z tylnych łap i rozwijajac skrzące skrzydła. Machnął nimi mocno, wznosząc się nad plac. Umykająca zdrajczyni z pewnością była lepszą lotniczką, ale Okrzyk miał za to więcej tężyzny. Jeśli Immanor będzie łaskawy, uda mu się dogonić smoczycę dzięki statecznej sile mięśni, a nie kręceniu beczek czy manewrach. Z resztą, nie zamierzał jej atakować – jedynie siedzieć na karku, nie pozwalając umknęła z jego zasięgu.

[Narrator]

Pogoń za Jutrzenką trwała aż do południowego brzegu Zimnego Jeziora, skąd widać było Szklisty Zagajnik. W pewnym momencie była piastunka zauważyła, że nie zdołała zbiec przed kolorowym rodzeństwem. Mając przed sobą widok na odległe jeszcze tereny graniczne Plagi i nieco bliższy las, mogła jedynie spróbować się obronić przed atakiem, który niechybnie mógł zaraz nadejść. Walka w powietrzu była – z niewyjaśnionych powodów – rzadkością, a właśnie teraz losy Jutrzenki mogły się rozstrzygnąć w trakcie jednej z nich. Uderzenia trzech par skrzydeł i sapnięcia zmęczonych nagłym wysiłkiem oddechów przecinały powietrze, nadając całej scenie dodatkowej grozy.

Kolejność tur:
> Łupieżca Nektaru & Bojowy Okrzyk 48h od postu Narratora (mogą zaatakować Jutrzenkę)
> Jutrzenka Serc 48h od rozpoczęcia swojej kolejki (może się bronić przed dwoma atakami/kontratakować)

[Narrator]

Świątynia bardzo dawno nie widziała takiego zgromadzenia, a bogowie zapewne woleliby, żeby miało ono miejsce z zupełnie innych powodów. A to, co zaczęło się dziać przechodziło wszelkie pojęcie. Smoki zmobilizowały się do działania, jeden za drugim, powodując chaos dla potencjalnego obserwatora (czy Strażnik Gwiazd mógł być jeszcze bardziej skonfundowany?). Jedynie starszy Ziemi przysiadł w spokoju i zajadał się truskawkami, obserwując nie do końca skuteczną taktykę plagijczyków, którym nie udało się jakkolwiek pomóc ich towarzyszce. Wykonane manewry zdawały się nie wpływać na Ziemistych, począwszy od sypnięcia piachem, przez próbę zastawienia drogi niebiegnącej Mango, aż po starcie się dwóch tworów maddary, które w ostatecznym rozrachunku wzajemnie się zneutralizowały.

Jutrzenka nie miała łatwej przeprawy. Jej wybicie się z łap utrudnił harmider na placu świątyni, a do tego należało dołożyć stres zaistniałą sytuacją. Czarodziejka wzbiła się niezgrabnie w powietrze i pognała ile sił w skrzydłach, nie skupiając się tyle na technice lotu co na prędkości. Chciała wszak uciec jak najprędzej ze szponów dawnych, mściwych pobratymców, którzy, ku jej nieszczęściu, siedzieli jej teraz na ogonie. Łupieżca Nektaru i Bojowy Okrzyk wzbili się w powietrze bez zawahania, zaraz po przejęciu prezentów od Światokrążcy i Rozkwitu Ziemi. Brat z siostrą zdawali się wręcz kontrolować prędkość, z którą czmychała czarodziejka, nawet na chwilę nie pozwalając się jej oddalić, bardziej niż na to jej pozwalali. W końcu cała trójka zniknęła z oczu zebranych na placu, którzy mogli się jedynie domyślać, co działo się później.

Kolejność tur:
> Smoki Ziemi 48h od postu Narratora
> Smoki Plagi 48h od rozpoczęcia swojej kolejki

       =

W drodze:
Karmazynowy Świt (na miejscu za 4 tury, lub za 3 w temacie z Jutrzenką)
Czarnoskrzydły (na miejscu za 5 tur, lub za 4 w temacie z Jutrzenką)
Nawałnica Cieni, Pikujący Upiór, Dziedzictwo Wojny, Sekcja Zwłok (są na miejscu, brak akcji mechanicznych w tej turze – tura przybycia)
Gwieździsty Poranek (na miejscu, brak akcji mechanicznych w tej turze – tura przybycia lub będąc w drodze może zawrócić i być za 1 turę w temacie z Jutrzenką, bo poniekąd się z nimi częściowo minął)
Cynamonowe Zauroczenie (na miejscu za 4 tury lub za 5 w temacie z Jutrzenką)
Ścigająca Burzę (na miejscu za 1 turę lub za 2 w temacie z Jutrzenką)
Basior Lancetowaty (na miejscu za 4 tury lub za 5 w temacie z Jutrzenką)

Zmiana tematu:
Jutrzenka Serc, Bojowy Okrzyk, Łupieżca Nektaru > link

Link do mapki

[Strażnik Gwiazd]

Co zrobi?
A co niby miałby zrobić?
Nie był typem osoby działającej impulsywnie. A przynajmniej już nie.
Może inni potrafili rzucać się w wir walki, sądząc że waląc pazurami na oślep osiągną coś, z czego w przyszłości będą dumni, ale on nie zamierzał wyprzedzać żadnych zdarzeń, by się komuś przypodobać. Musiał zresztą zrozumieć co właściwie ma miejsce.
Jutrzenka zerwała się do ucieczki. A zatem przeoczył moment, w którym orzeczono ją zdrajcą. Żaden problem. Teraz już wiedział. Nie zaskoczyło go też, że zamiast wdawać się w dyskusję, postąpiła zgodnie z instynktem. Zwierzęca reakcja. Przegrała pod presją strachu. Nic dziwnego jednak, biorąc pod uwagę, że trafiła w paszczę nie byle drapieżnika, a reprezentację nie tylko najbardziej wyszkolonej, ale i zawistnej, reprezentacji Ziemi.
Wiedział jak prawdopodobnie postąpi Światokrążca, dlatego obawiał się wyłącznie reakcji Rozkwitu. Najwyraźniej znalazł swoje powody by nienawidzić Jutrzenki, co bardzo łatwo wyczytał z jego pyska. Mimo to liczył, iż nie pociągnąłby Ziemi na bitwę, wyłącznie żeby zatopić kły w jej mięsie. Nie takim go zapamiętał.
Dylemat wynikał zatem z subiektywnego stanowiska, a nie obowiązku który ciążył mu na szyi, jakby był kimś więcej, niż zaledwie tłem do ich życia.
Pytanie tylko czy chcieli, czy nie chcieli wojny. Jeśli obie strony gotowe byłyby się jej podjąć, nie miał najmniejszego powodu by otwierać mordę. Czy ktokolwiek w takich sytuacjach myślał o mediacji, której uczono ich za pisklęcia?
Nie odpowiedział nic Kwiatu, ale i tak jej uwaga powędrowała gdzie indziej, więc nie sądził że to konieczne. Niemniej sam fakt, że się do niego odezwała utkwił mu w głowie. Skąd w ogóle przeświadczenie, że mógłby w tej sprawie cokolwiek osiągnąć?
Żałosne stanowisko. Nie jej, a jego. Pierwszy raz gdy rzeczywiście czegoś od niego oczekiwano, nie wiedział co powinien zrobić. Nie miał autorytetu by jednego czy drugiego chwycić za łapę.

Scena wokół toczyła się swoim tempem, choć póki co Ziemiści nie użyli siły, żeby kogokolwiek zranić. Sama pogoń nie była tu jednak neutralna, bo to jasne że nie zamierzali po koleżeńsku dotrzymać jej towarzystwa.

Westchnął do samego siebie, cofając się o jeden krok od zgromadzenia. Nadal stał niepokokąco blisko, ale nie na tyle, żeby ktoś zdzielił go niechcący ogonem albo się o niego potknął.
Kolejna uwaga. Nawet jeśli ktoś dobrodusznie uznałby, że świątynia jest miejscem gdzie zabijanie zdrajców jest zakazane, sama ucieczka Jutrzenki postawiła ją w znacznie gorszej pozycji. Współczuł jej, ale miał już dość smoków w które się zaangażował, a mimo to w żaden pozytywny sposób nie wpłynął na ich los. Znów, przede wszystkim apatia.
– Nie wiem czy ufasz rozsądkowi przewodniczki Plagi, ale jeśli jesteście gotowi podjąć się konfliktu, równie dobrze możecie zaryzykować rozmowę, nim sprawy eskalują.
– Odezwał się do Rozkwitu, spoglądając na jego ślepia. Nie było w jego tonie prośby, rozkazu ani desperacji. Zabrzmiał w naturalny dla siebie, chłodny sposób, z naciskiem na informację, niż oczekiwanie. Kto wie jednak co planował przywódca i jak w emocjach odbierze tę wiadomość. To samo tyczyło się drugiej osoby, której umysł dotknął, dla oceny sytuacji.

//tldr komentarz krok do tyłu i mentalka

[Bojowy Okrzyk]

Wiatr dmuchał mu w pysk i ślepia, jednak nie przeszkadzało to Wojownikowi w obmyślaniu planu. Każde kolejne uderzenie skrzydeł pchało go bliżej Jutrzenki. Może gdyby nie byłby tak skupiony, pomyślałby o tym, jak boli go serce na widok młodej smoczycy. Smoczycy, która była przyjaciółką jego córki i – jak wtedy myślał – wzorem. Może pomyślałby o rozmowie z jej matką, i ile by dał by oszczędzić Zauroczeniu i Porankowi bólu który doznali. Bólu, którego przyjdzie im jeszcze przeżyć.
Może by o tym pomyślał, gdyby jego uwaga nie była tak skupiona na pościgu.
Szybki i prosty czar miał wyjąć eliksiry z toreb Okrzyku i odkorkować je, pozwalając by płyny wlały się do rozwartego w tym celu pyska. Utrzymywanie koncentracji wymagało trochę wysiłku i Okrzyk miał nadzieję, że Naranlea w tej chwili wiedzie jego maddarę.
Przełnięcie eliksirów nie było szczególnie przyjemne. Nie był zwolennikiem wzmacniaczy, jednak nie dało się zaprzeczyć, że przynosiły one zdumiewające efekty.
Zaczerpnął powietrza w płuca i przytrzymał je, co wcale nie było takie łatwe podczas lotu. Skorygował swoją pozycję, tak by lecieć od lewej strony Jutrzenki. Zamierzył się na jej lewe skrzydło, planująć wypluć z siebie strumień ognia. Płomienie miały strawić błonę oraz ramie skrzydła, uniemożliwiając smoczycy dalszą ucieczkę powietrzną i posyłając ją w dół, ku Jezioru.

//zużywam eliksir zwiększający siłę od Świata i napar z melisy od Rozkwitu

[Kuszenie Diabła]

Frar dotarła na plac, aby jej oczom ukazało się to niecodzienne zgromadzenie. Czemu Jutrzenka w ogóle wyszła do świątyni? Ledwo pozwolili jej poruszać się na terenach Plagi, nie spodziewała się, że tak szybko zechce je opuścić. Że w ogóle zechce, skoro ostatnie spotkanie z Ziemią skończyło się złą krwią i ranami. Frar zmarszczyła pysk. Widziała jak dwójka ziemnych odlatuje za smoczycą, a w jej głowie pojawiło się wiele sprzecznych myśli. A jeśli zaufała jej za wcześnie? Jeśli to był po prostu plan Ziemi, aby doprowadzić do konfliktu? Póki co żaden Plagijczyk nie został zraniony, dlatego nie wyglądała na wytrąconą z równowagi. Nie sądziła, że Ziemni w ogóle dbają o swoich zdrajców, ale wyglądali co najmniej na zdeterminowanych.
Po kolei, przede wszystkim musiała zadbać o bezpieczeństwo własnych smoków. Do jej głowy dotarł komunikat Strażnika, któremu zachciało się bawić w mediatora. Ciekawe czy wszyscy prorocy przed nim zareagowaliby tak na rozróbę przed świątynią? Wzrokiem odszukała Rozkwit i to na nim skupiła swoją uwagę.
~ Jeśli między naszymi smokami wywiąże się walka, nie skończy się na jednej śmierci. Konflikt stąd będzie tylko eskalował, szczególnie gdy tak wiele smoków gromadzi się w jednym miejscu, a niektóre zapewne zaraz dołączą się do pościgu. Póki mamy szansę to zatrzymać, proponuję, abyśmy rozwiązali go we dwójkę, spotykając się na granicy na rozmowę i nie narażali dla tej sprawy żyć naszych smoków. ~ Odezwała się spokojnie w jego głowie, ciekawa czy myśli podobnie do niej. Może wysłał swoje smoki w pościg i nie pomyślał nawet o konsekwencjach? Cóż, gdyby zaczęli tak gonić jakiegokolwiek innego Plagijczyka sprawa wyglądałaby zgoła inaczej, ale w tej sytuacji uznała, że mogą wypracować rozwiązanie, które w pewnym stopniu ich oboje usatysfakcjonuje. Była już za stara, aby dać się porywać emocjom i z tego powodu narażać całe swoje stado, skoro nie musiała. Mogła jednak być w tym przekonaniu osamotniona, co zapewne rozstrzygnie odpowiedź Przywódcy Ziemi.

[Pikujący Upiór]

Minęło kilka chwil, kiedy w pewnym momencie dostrzegł znajomą smoczycę. Od razu rozpoznał w niej Frar. Z jednej strony cieszył się, że tutaj była, gdyż oznaczało to, że była cała i zdrowa. Przynajmniej na razie. Z drugiej strony jednak żal mu było ją. Ciągle gdzieś musiała latać, jak szalona, żeby zdążyć załatwić tą czy ową sprawę. Zastanawiał się, kiedy w końcu znajdzie sobie zastępcę? Hebog był pewien, że to znacznie ułatwi życie przywódczyni.
Przyspieszył nieco tempo, żeby dogonić Frar i lecieć obok niej w jednej linii, aby przybyć mniej więcej w jednym czasie. Skinął łbem na jej powitanie.
– Cześć Frharh! – powitał ją krótko.
Lecz to jeszcze nie wszystko. Wkrótce wyczuł zbliżający się zapach charakterystyczny dla Ziemi oraz ziół. Kiedy obejrzał się, dostrzegł tą samą bojową uzdrowicielkę z Ziemi. W odpowiedzi na jej pytanie westchnął głęboko.
– Oj tak! W końcu ktoś musi poskładać parhę smoków! – odparł spokojnie, a na jego pysku także można było dostrzec uśmiech. Nie był to jednak uśmiech typowy dla miłego smoka, a raczej normalny dla niego uśmiech szyderstwa. – A ty? Biegniesz, żeby poleczyć, czy rhaczej, żeby skopać komuś tyłek? – spytał żartobliwie.
Leciał na łeb na szyję, starając się dotrzeć na miejsce najszybciej, jak to tylko możliwe. Po drodze w głębi duszy modlił się do Kruczego Pana o to, żeby nic się poważnego nie stało i skończyło to się jedynie na małym nieporozumieniu. Wiedział jednak, że to mało prawdopodobne. W końcu mieli do czynienia z Ziemią, która pewnie od razu nie odpuści. Oby tylko nie skończyło się na krwawej wojnie pomiędzy stadami. W Pladze i tak ostatnio bardzo dużo się dzieje i tylko zbędnego konfliktu brakowało.

Wreszcie dotarli na miejsce. Plagowy uzdrowiciel wylądował z impetem gdzieś na skraju placu, unosząc za sobą niewielką chmurę pyłu. Rozejrzał się dookoła. Widział dużo znajomych mord, no i do tego widział, że jakieś trzy punkty oddalały się od nich gdzieś w stronę Szranek. Nie to jednak go interesowało. O wiele bardziej przejmował się tym, co knuje była piastunka, której nigdzie nie było widać.
Szybko podbiegł do Veir, spoglądając na nią swoimi złocistymi, zaintrygowanymi ślepiami. Nie było w nich widać paniki czy jakiegokolwiek większego zmartwienia, tylko opanowane spojrzenie. Nic dziwnego, bowiem Hebog już nieraz miał styczność ze stresowymi sytuacjami i z czasem nauczył się panować nad swoimi emocjami. A może to po prostu starość?
– Gdzie jest Jutrzenka? – spytał stanowczo, ale bez agresji. Całe jego ciało wyglądało na dosyć wyluzowane, jakby zaistniała tutaj sytuacja była codziennością. Hebog martwił się o Plagę jedynie we wnętrzu, żeby uniknąć zbędnych wybuchów emocji, które by w tym przypadku tylko pogorszyły sprawę.

[Karmazynowy Świt]

Biały czarodziej starał się nie tracić kontaktu myślowego Jutrzenką. Czuł całym sobą narastające napięcie. Znał to uczucie, ale w zdecydowanie chłodniejszej odsłonie. Czyżby zaczęło mu zależeć? Czy związał się z losem świeżej Plagijki okaże się dopiero na miejscu. Gdy zdąży dolecieć na czas. Masywne skrzydła olbrzyma mieliły powietrze z hukiem w kierunku jeziora. Gotów na powrót do przeszłości.

[Ślepa Sprawiedliwość]

– I to i to, ale zobaczymy jak to wyjdzie – odpowiedziała Pikującemu, przyspieszając biegu, żeby nie zostać za nimi w tyle. W końcu udało jej się dotrzeć do placu przed świątynią, gdzie odbywał się ten "konflikt z Plagą o Jutrzenkę". Choć nie wyglądał zbyt konfliktowo i jutrzenkowo. Bardziej jak spotkanie rodzinne, na którym nikt nie chciał być.

Podchodząc do zebranych smoków, oddzieliła się od przywódczyni Plagi i poszła w stronę Strażnika, który wycofał się od tej całej akcji. Kiwnęła mu łbem na powitanie, nie chcąc go zagadywać, bo po ostatniej rozmowie rozumiała co mógł teraz odczuwać. Usiadła więc obok Proroka, by razem z nim przyglądać się jak dalej przebiegnie to spotkanie.

[Ślepa Sprawiedliwość]

Kilkadziesiąt dni później po tej dziwnej akcji pod świątynią, o której nikt teraz wolał nie myśleć, żeby nie zniszczyć czasoprzestrzeni, Sekcja przyszła w to samo miejsce, aby uzyskać błogosławieństwo na kolejną misję poszukiwania iskry.
– Dzień Dobry, Strażniku! – przywitała się z prorokiem i położyła przed nim stosik mięsa (4/4) i jeden rubin w ramach zapłaty. – Dzisiaj chyba odzyskamy iskrę Aterala, bo zostanie nam już ostatni fragment do odnalezienia. Albo może to będzie następnym razem. W każdym razie, już niedługo.

Dodano: 2021-09-25, 19:48[/i] ]
// za misję 27.09

Dodano: 2021-09-26, 21:59[/i] ]
Dołożyła też dodatkowe dwa nefryty na wypadek gdyby komuś zabrakło na błogosławieństwo.