Kiedyś nazywane Kryształowym, teraz jest Zimne. Wprawdzie smoki mogą się tu spotkać, by porozmawiać, nawiązać nieco cieplejsze stosunki z osobnikami z innych stad, ale nie jest już tak jak kiedyś.
Atuty: Pełny Brzuch, Trudny Cel, Twardy jak diament
OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:
//skoro możemy już nurkować, to pozwole sobie na czarowanie
Mała smoczyca nie musiała zbyt długo pracować, bo Destrukcyjna zaraz mogła wejść do wody. Smoczyca obserwowała ją krótko i uśmiechnęła się, gdy ta się wyłoniła.
– Dobrze, to ja zaczynam czarować tę lianę. – Kontynuowała pracę nad planem, który opracowały. Smoczyca wyobraziła sobie dość długą, elastyczną lianę. Miała być elastyczna, aby dała się rozciągnąć, długa na dwa ogony. Liana sama z siebie miała być odporna na wodę, ale też miała specjalną właściwość, ponieważ świeciła lekkim, błękitnym światłem, które miało pomóc w odnalezieniu liany i wyjścia na powierzchnię. Liana miała pojawić się obok Iskierki, a kiedy już smoczyca powtórzyła obraz obiektu w głowie, przelała maddarę. Powoli złapała w łapę jedną część, a drugą podała Destrukcyjnej. – Co myślisz o czymś takim?
Astralis po zanurzeniu przepłynęła kawałek, ale przed popłynięciem na dno zawróciła jeszcze raz do przerębli gdzie zauważyła iskierkę która właśnie wyczarowała omawianą wcześniej lianę. O coś takiego właśnie chodziło! Bardzo dobra robota. -uśmiechnęła się,obwiązała lianę o lewą łapę i zanurzyła się kolejny raz udając się do celu, przy takim zabezpieczeniu jak i pajęczej nici za którą się udała czuła się dość pewnie.
Atuty: Wytrzymały, Szczęściarz, Twardy jak diament, Utalentowany, Przezorny
Podczas gdy Trójkątna i Modraszka mniej więcej zdawały sobie sprawę z poświaty, Wodna postanowiła ruszyć nieco dalej, żeby popisać się przed pozostałymi. Nie było to złe zachowanie, zwłaszcza gdy od pracy poszczególnych smoków mógł zależeć sukces drużyny. Zapewne nie wiedziała też, czy jej wkład jest jakkolwiek potrzebna przy szczelinie.
Początkowo nic nie rzucało jej się w oczy, choć im dalej od centrum, tym słabszy wydawał się lód, jakby to sama boginka albo jakaś inna istota mieszkająca w jeziorze, wzmocniła całą pokrywę. Poza tym szczegółem nie zobaczyła jednak nic nowego, zwłaszcza że jeszcze chwila, a prawdopodobnie doleciałaby do proroczej wyspy będącej na środku jeziora.
Jeśli Mirri chciała podtrzymać swój twór bez wycieńczającego źródła wysiłku, poczuła że powinna obniżyć lot, przynajmniej na tyle, aby znajdywać się bliżej nurkujących smoków. Poza tym jej magia współpracowała całkiem sprawnie, więc szybko zobaczyła, jak pod lodem formuje się świecąca nić.
To właśnie za nią ostatecznie podążyła Destrukcyjna, której łapę dodatkowo zabezpieczyła Iskra. Z odpowiednią ilością światła, przestrzeń pod pokrywą lodową nie była tak przerażająca, choć Ognista miała ograniczony zasób powietrza i jeżeli miałaby uzupełniać zapas, w obecnej sytuacji musiałaby to robić, za każdym razem wracając się od swojego celu, aż do punktu startu.
Pierwsze badanie mogło być jednak krótkie. Wtedy miała okazję zapoznać się z tym, czy poświata jest rzeczywiście związana z ich celem.
Tutaj sprawy zaczęły się komplikować. W Wodzie światło nie rozchodziło się aż tak dobrze, mimo ciemności narzuconej przez lód, więc gdyby nie wsparcie Mirri, Ognista prawdopodobnie nie od razu trafiłaby na odpowiedni trop, gubiąc się w podwodnej nicości. Płynąc za linką zdołała pokonać półtora ogona i dostrzec, iż źródłem poświaty widzianej na powierzchni, jest podwodna jaskinia z wąską szczeliną u szczytu. Było to dość dziwne, że po uderzeniu w lód kula Sennah miałaby przedostać się właśnie do jej wnętrza, choć właśnie to sugerowałaby wzrastająca temperatura, jak i przytłumione światło. Zbadawszy sytuację z bliska, młoda zorientowałaby się, że wyrwa w skale jest zbyt wąska, aby mogła samodzielnie zbadać, co skrywała. A zatem tutaj kryła się złośliwość boginki.
Wejście było odpowiednie, ale wyłącznie dla Iskry, Modraszki albo Arkai. Szczyt groty znajdywał się na zaledwie pół ogona od samej tafli, choć aby się tam dostać, wgłąb jeziora i to pod wodą, należało pokonać półtora.
To jednak nie wszystko, co Destrukcyjna zdołała wyciągnąć z obecności pod lodem. Zdawało jej się, że w pobliżu kamiennych wrót dostrzegła ruch, chociaż żaden cień nie rzucił jej się w oczy. Obca maddara zawibrowała wokół niej, sugerując zagrożenie, niemal synchronicznie z płucami, które zaczęły domagać się powietrza. Na szczęście nie była zupełnie zagubiona, dzięki Iskrze wiedząc dokładnie, którędy wrócić na powierzchnię. Chyba że zaryzykuje, by od razu odnaleźć drapieżnika?
Będąc nad miejscem zdarzenia, dzięki utworzonemu przez siebie i Iskrze światłu, Mirri zdołała wyróżnić cień sylwetki Destrukcyjnej oraz drugi, w pierwszej chwili praktycznie niewidoczny, niedaleko przed nią.
Co do Zodda, który stał niepewnie na brzegu. Zaangażowanie zależało w prawdzie tylko od niego, ale gdy grupka robiła swoje, poczuł nawiewający w stronę grzbietu, ciepły (a zatem nienaturalny na obecną porę) powiew wiatru, który miał lekko popchnąć go w stronę pozostałych.
Smoczyca po zauważeniu że nie ma szans zmieścić się w szczelinie chciała już wracać na powierzchnię aby przekazać informację i zamienić się z iskierką albo innym mniejszym smokiem, ale nagle coś śmignęło jej przed oczami. Jakiś drapieżnik? Natychmiastowo chciała się rzucić w kierunku gdzie zobaczyła ruch, ale po chwili namysłu uznała że po co ma się fatygować po jakąś mała płotkę która nawet nie potrafi pierwsza zaatakować, a marnowanie czasu na pływanie w tą i z powrotem jej nie bawi, więc szybko udała się na powierzchnie podążając za lianą przywiązaną do łapki. Gdy już się wynurzyła, otrzepała się z wody i rzekła do Iskierki: -Dobrze, a więc najprawdopodobniej to co nas interesuje znajduje się w miejscu którym myślimy, ale jestem za duża aby przecisnąć się przez szczelinę w której się znajduje więc będziesz musiała zanurkować ty, modraszka lub arakai. Równie dobrze możemy zejść tam ponownie obie, ty zajmiesz się celem a ja będę cię ochraniać! – uśmiechnęła się do małej wesoło -Ah,i jeszcze jedno, zauważyłam pod wodą jakiś ruch, możliwe że to jakieś wrogie zwierzę ale jest na tyle tchórzliwe że nawet nie raczyło pierwsze zaatakować więc na razie je zostawiłam, możemy spróbować zrobić mu krzywdę gdy już wrócimy pod wodę. – rzekła dumnie wylizując swoje futro i czekając na odpowiedź.
Kalectwa: +4 ST do akcji fizycznych i magicznych [ślepota]
Obniżyła lot, żeby nie nadwyrężać niepotrzebnie sobie umysłu, obawiając się, że przy takim wysiłku maddara obróciłaby się przeciwko niej i strąciła ją z powietrza. Oj, tego to by nie chciała. ~Uważaj! Tam pod wodą coś jest!~ wysłała ostrzegawczą wiadomość do Destrukcyjnej Łuski, widząc prawie niewidoczny cień niedaleko przed adeptką. Zniżyła jeszcze lotu żeby mieć większą kontrolę nad swoim tworem i rezygnując ze świetlistej nici, skupiła się na utworzeniu pod lodem bardzo gorącej, świecącej kuli. Światło którym biła, miało świecić w stronę adeptek, aby nakierować je do siebie oraz w dół, żeby lepiej oświetlić okolice ich celu, może odkrywając czającą się tam kreaturę. Przy okazji ciepło kulki miało nadtopić znajdujący się pod nią lód, osłabiając go, by w razie potrzeby, smoczyca mogła zanurkować do wody, przebijając się przez niego i nie łamiąc się przy tym zanadto.
Wszystko działo się strasznie szybko, a ona sama ledwo zdołała poukładać sobie wszystko we łbie, a już reszta grupy miała plan działania. Jedni wznieśli się ponad tafle lodu, by z powietrza obserwować, zaś reszta miała dostać się pod lód. Należała do tych drugich, w końcu to w wodzie czuła się najlepiej. Gdy jedna ze smoczyc zdołała przebić się przez tafle, ona powoli podeszłą do nich. Ktoś coś zauważył, maddara poszła w ruch. Uważnie słuchała wszystkiego co mówią oraz wysyłają, a gdy Destrukcujna wynurzyła się odsunęła sie nieco by zrobić miejsce. – Mogę spróbować się tam wcisnąć, jestem całkiem mała. – wężowa krew płynąca w jej żyłach zdecydowanie wpłynęła na budowę jej ciałka. Długie oraz giętkie ułatwiało pokonanie właśnie takich przeszkód. – Przynajmniej tak pomogę, skoro nie umiem wiele więcej... Tylko ktoś musiał by popłynąć ze mną i obronić w razie czego. – jeśli nikt nie miał nic przeciwko wślizgnęła by się przez dziurę w lodzie. Oddech później jej łepek pojawił by się nad powierzchnią wody czekając.
pechowiec | po każdym niepowodzeniu -1 ST do następnej akcji
trudny cel | +1 ST do ataków fizycznych przeciwnika, drapieżniki atakujące fizycznie nigdy nie zadadzą kryta/śmiertelnej
twarda jak diament | stałe -1 ST do rzutów na Wytrzymałość
Póki co wszystko obserwował na uboczu. Dopiero jednak jak Kwitnąca się odezwała bardziej się zainteresował. Może dlatego, że łączy ich stado i już z samego tytułu tego czuje jakiś minimalny obowiązek by chociaż kiwnął palcem.
– No to prowadź – mruknął podnosząc zadek i podszedł bliżej samicy. On sam nie był dużych rozmiarów dlatego gabarytowo pasuje do niej i bez problemu za nią podąży do szczelin jak trzeba. Byle by dopilnować jej bezpieczeństwa kiedy ta zajmie się resztą. On tylko dopilnuje by wyszła z tego cała i zdrowa. Niezależnie co samiczka pomyśli on już był gotów za nią podążyć jak i zająć się tym podwodnym stworzeniem jeśli ich zaatakuje.
Pokrywa wydawała się bardzo solidna.. jednak nic więcej nie zdawało się bardziej rzucać w oczka Modraszki. Powróciła w okolicę ziemnej koleżanki, aby zając się badaniem tej dziwnej szczeliny.. Coś pod nią się ruszało, i mogło stanowić zagrożenie! Jednak Modraszka nie miała umiejętności, żeby jakoś specjalnie pomóc drużynie.. Jedyne co wchodziło w rachubę, to nurkowanie, no ale.. z jakiś irracjonalnych powodów bardzo bała się głębokiej toni wodnej. Na razie latała blisko ziemnej, aby ją nieco asekurować, bo wyglądała na bardzo zmęczoną.. Nie wiedziała, czy jest ją w stanie uratować w razie jakiegoś większego zagrożenia, ale nie mogła ją zostawić samą.. -Nic dodatkowego nie zauważyłam.., mogłabym ewentualnie zanurkować, jednak nie umiem się bronić, więc ktoś musiałby mi pomóc. – zaćwierkała do Trójkątnej. Musi mieć jakąś obstawę, w razie zagrożenia nie poradzi sobie za dobrze..
Atuty: Pełny Brzuch, Trudny Cel, Twardy jak diament
Iskra zamyśliła się na moment. To było trudniejsze, niż myślała. Czas leciał, a pomysłów nie przybywało.
– Hmm, ale wiecie co, jak walczyć jak nie możecie oddychać pod wodą? Świecąca liana was poprowadzi na powierzchnię, ale jeśli zanurkujecie głębiej, to nie ma jak oddychać. Przeciwnik też was pogryzie. Ktoś ma z was jakiś pomysł? Mogłabym spróbować wyczarować jakiś bąbel powietrza, ale nie wiem, czy byłabym w stanie go utrzymać głębiej. Proponowałabym, żeby dwa smoki czarowały? Mogę czarować ja, może Mirri? Potem na przykład wy – wskazała na Zodda i Astralis – osłanialibyście Arakai, a Ty Araki popłynęłabyś do środka? – Rzuciła pomysłem, licząc, że drużyna się wypowie. Lepsze to, niż stanie w miejscu jak kołek, prawda?
Kalectwa: +4 ST do akcji fizycznych i magicznych [ślepota]
~Nie sądzę żeby bańka powietrza wytrzymała pod naporem wody i lodu, nawet utrzymywana przez kilku czarodziejów~ przesłała do Iskry i reszty piskląt spodziewając się, że ten plan raczej nie wypali. Zniżyła lot i spróbowała wylądować na lodzie, mając nadzieję że nie załamie się pod jej ciężarem. A jeśli tak, to przynajmniej będzie już w wodzie. Jako miejsce wybrała sobie lód, który już zaczęła trochę osłabiać maddarą, żeby też miała trochę bliżej do samego celu i wiedziała gdzie się znajduje. – Mogę zanurkować z wami. Jestem w stanie wstrzymać oddech na tyle długo, że mogłabym wytrzymać dłuższą walkę z tym czymś, co się tam kryje. – Kopnęła przy okazji kilkukrotnie w lód nad grotą, żeby zrobić przerębel centralnie nad jej wejściem. – Jak uda mi się to rozwalić, to może nawet nie będzie takiego problemu z powietrzem.
Smoki z stada smoczycy wreszcie wzięły się do roboty – no w sumie dobrze – pomyślała. Wysłuchała wszystkich dookoła i przez chwilę się zamyśliła. -Tak jak wspomniała mirri, utrzymanie bąbla z powietrzem może być za trudne, ale skoro ona jest w stanie walczyć to możemy po prostu w większej ilości udać się pod wodę, osłaniać ją a w międzyczasie wysłać kogoś szybko po nasz cel. Dobrze byłoby też zostawić kogoś na warcie na górze aby nic nas przypadkiem nie zaskoczyło, co o tym myślicie? – spojrzała na wszystkich oczekując odpowiedzi. -Rozbicie lodu zaraz nad grotą to też bardzo dobry pomysł, w końcu to mniejszy dystans do pokonania! – napomknęła przy okazji do zielonej.
Atuty: Wytrzymały, Szczęściarz, Twardy jak diament, Utalentowany, Przezorny
Lód bezpośrednio nad grotą był gruby, lecz skoro smoki potrafiły wykopywać wilcze doły w zmarzniętej na kość ziemi, szpony Trójkątnej powinny prędzej czy później uszkodzić także kryształową powierzchnię – zwłaszcza jeżeli wcześniej odrobinę osłabiła ją magią. Współpraca ramion i technik zdałaby się w prawdzie nieco lepiej, bo jeżeli na tym etapie kleryczka zamierzała wyżłobić dziurę wyłącznie przy użyciu siły fizycznej, poszłoby jej to bardzo powoli.
Niezależnie od drużynowego wkładu (który wpływał tutaj wyłącznie na stopień zmęczenia Mirri) – pokrywa pękła, tworząc niewielką szczelinę, choć na tym etapie w miarę łatwą do poszerzenia, aby do wody mógł wskoczyć nawet najstarszy uczestnik grupy.
Zanurzając się w tym miejscu, zarówno Mirri jak i Modraszka wyczułyby łagodną interwencję maddary, cyrkulującej pod wodą.
Niestety, choć bańka z tlenem zasugerowana przez Iskrę rzeczywiście nie była wykonalna, całkiem możliwe że wyruszenie pod wodę z gotową twórczością mogłoby zapewnić im jakiś stopień przewagi.
Bez światła, pod wodą nie dało się nic dostrzec, nawet z poświatą kreowaną przez kamień Sennah, lecz ubezpieczywszy się w tej kwestii, badacze mogliby zbliżyć się do szczeliny, a z odpowiednią wielkością nawet wcisnąć do jej wnętrza. Teraz najważniejsze było określenie kolejności i ewentualnej asekuracji dla każdego z młodych. Arkai postanowiła zanurzyć się w otworze wykonanym bliżej brzegu, a wtedy tak samo jak Destrukcyjna przyjęła na siebie całkiem przyjazną temperaturę. Miała też wrażenie, że daleko przed sobą dostrzega niewyraźny ruch, ale o tym że coś tam mieszkało, również wiedziała już od swojej starszej towarzyszki.
Ryzykowne, ale ktoś musiał popłynąć pierwszy.
Trójkątna i Modraszka znajdywały się bezpośrednio nad jaskinią, podczas gdy pozostali gromadzili się przy większym otworze, półtora ogona bliżej brzegu.
Jeśli do szczeliny chce się dostać kilka osób, określcie kolejność, gdzie startujecie, a także kto i gdzie zostaje na czatach. Niech to już będzie ostateczna decyzja względem pozycji, bo nie mogę wykonywać akcji za was.
Kalectwa: +4 ST do akcji fizycznych i magicznych [ślepota]
– Dobrze, to ja już poczekam na was przy szczelinie – powiedziała, rozdrapując i poszerzając pęknięcie w lodzie, by zaraz móc się przez nie przecisnąć. Biorąc głęboki wdech i wślizgując się do wody, zasięgnęła do źródła mddary i utworzyła małą kulkę unoszącą się obok jej łba. Twór miał emanować silnym białym światłem, które miało choć po części rozświetlić ciemne dno jeziora. Podpłynęła pionowo w dół do, podwodnej szczeliny i zatrzymała się przy niej, obserwując uważnie otaczającą ją toń. Magiczne światło powinno pomóc jej z dostrzeżeniem niebezpieczeństwa, a ona sama trzymałą ostre zęby i pazury w pogotowiu.
//Mirri przypływa pierwsza do szczeliny, tworzy magiczne światło i stoi na czatach, szukając zagrożenia
Smoczyca na moment odpłynęła ale wróciła do siebie dość sprawnie. Podział obowiązków chyba mają już ustalony, więc hopsnęła ponownie do wody drugą dziurą. Jest za duża żeby wyjmować kulę toteż postanowiła uzupełnić szeregi podwodnej obrony. Nabrała w płuca dużą ilość powietrza i udała się do towarzyszki wpatrując tego tchórzliwego czegoś pod wodą.
Duży strach.. bardzo duży. Bała się z jakiegoś irracjonalnego powodu głębokiej toni wodnej, jednak, tak jak wcześniej założyła, nie może okazać słabości. Musi być odważna, dołożyć wszelkich starań, żeby misja się powiodła. Balastem nie będzie, ani kulą u nogi. Krążyła chwile nad szczeliną, wahając się co robić, po czym uznała, że czas działać. Przedostatnie się przez szczelinę w lodzie nie było trudne, gdyż buła mała. Wpierw jednak nabrała dużo powietrza w płuca, aby dać jakoś radę, no.. Dopłynęła do szczeliny, wyglądającej bardzo złowrogo.. Nie tworzyła dodatkowego źródła światła, gdyż Mirri już to dawno zrobiła. Dotarła tam po samiczce z ognia. Zatrzymała się przy dwójce skoczyć, w pobliżu szvzczeliny. Rozglądała się, aby wypatrzyć ewentualne zagrożenie.
/Modraszka podpływa do Mirri i Destrukcyjnej Łuski, i oczekuje na przybycie reszty.
Atuty: Pełny Brzuch, Trudny Cel, Twardy jak diament
W kupie siła, a przynajmniej w kupie większa szansa na to, że znajdą ich zwłoki, prawda? Iskra nie myślała o tym jednak, bo skoro nawet starsze smoczyce wskoczyły do wody, to i ona powoli wskoczyła do niej. Przez chwilkę trzymała się powierzchni, aby przygotować się mentalnie na zanurzenie. Wzięła głęboki wdech i zanurzyła się, ruszając za resztą.
Iskra nie płynęła, ani zbyt szybko, ani też nie kopała z całych sił. Starała się powoli, jednostajnym ruchem podpłynąć do reszty, próbując zachować rezerwy sił i tlenu. Kiedy zbliżyła się do nich, to powoli podpłynęła do szczeliny i widząc zawahanie reszty, spróbowała się w nią władować. Złapała się kamieni łapami i powoli odpychając nogami i ogonem próbowała wepchnąć do środka. Może tu i nie utknie.
