Bujne zarośla

[Muzyczna Łuska]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Smoczyca uśmiechnęła się, widząc komiczne przedstawienie czarodziejki. Wstała i również dumnie wypięła pierś, spoglądając lekceważąco na Ćmienie.
~ W takim razie niech nasz Przywódca zadecyduje, co się stanie z tym kamieniem. Jego decyzja jest niepodważalna, i to będzie najlepsze wyjście ~ powiedziała zdecydowanym tonem. Następnie wróciła do siebie, ale wciąż stojąc spojrzała na Ćmienie, jakby chciała się zapytać "i jak?". Krótkie przedstawienie mogło wydawać się przezabawne dla tego, kto by je oglądał... Ale w sumie aż tak zabawne nie było, bez przesady.

[Ćmienie Maddary]

Powróciła do pozycji siedzącej i delikatnie (odrobinkę!) struchlałej odciążającej prawą łapę. Uśmiechnęła się lekko do Muzycznej. – Zgadłaś. – Powiedziała spokojnie. Nawet ta suchość i powaga lekko się zmyły. Może bardziej odkryła swoje wnętrze? Można to jakoś tak ująć, ale gdy to sobie uświadomiła zrazu znów zamknęła się w sobie. Ach. Bolała ją rana. Mocno. To ją orzeźwiło i powróciła do swego "naturalnego stanu". – Kiedy dwa smoki są zacięte mogą skierować się do Przywódcy. On podejmie bardziej słuszną decyzję. Niestety nie ma tu rozwiązania, w którym oba smoki stałyby się równie zadowolone, chyba, że żaden z nich nie dostanie kamienia. – Powiedziała spokojnie, poważnie, sucho. Doszedł tu jeden ton do wcześniejszego. Mówiła doprawdy spokojnie. – To są podstawy mediacji. Mam nadzieję, że ją już rozumiesz. Potrzebujesz czegoś jeszcze? – Zapytała Muzyczną. Skrzydło jej drgnęło. A niee... To łapa. A nie, to też zawiedzie. Zerknęła w dół. Broda też nie przejdzie. Uniosła ogon, by z trudem dosięgnąć końcówką kitki barku przy piersi i delikatnie "pomasować" okrągłą bliznę. To nie przeszło. Mogłaby zrobić to brodą, ale... teraz chyba nie wypadało. A ból minie. W końcu minie...

/Raport: Mediacja I

[Muzyczna Łuska]

Również usiadła, z wyraźnym niepokojem i troską w ślepiach patrząc na zmaltretowaną Ćmienie. Pokręciła łbem.
~ To wszystko. Ale może ja mogę coś dla Ciebie zrobić? Pomóc, cokolwiek... ~ cóż, może nie mogła wyleczyć Ćmienia, ale zapytać się zawsze można. A możliwe, że jest jednak coś, co dla ognistej cienista mogła zrobić. Muzyczna obserwowała ją ze spokojem. Nie dało się ukryć iż czarodziejka nie wyglądała zbyt dobrze. Niestety.

[Ćmienie Maddary]

Czy można wyglądać dobrze po spotkaniu ze śmiercią? Ateral ocalił ją. A może nie... To zdolności i wola Zbawienia Słodyczy ją uratowały. Bóstwa skazały ją na ten ból? Nie miała pojęcia, ale chyba nie będzie się ich dopytywać. Ach! Co jej tam! Może pójdzie pomodlić się do Naranlei? To byłby dobry pomysł, ale teraz... Słysząc ten łagodny ton adeptki Ćmienie delikatnie się uśmiechnęła. Cóż, zbyt trudno było jej utrzymać przy tak młodym stworzeniu tę czarodziejską manipulacje swojej osoby. – Może opowiedz mi na kogo się szkolisz i czy dobrze ci idzie? – Zaproponowała łagodnym tonem. Muzyczna zobaczyła właśnie trzy skrajne odsłony czarodziejki. Mogła twierdzić spokojnie, że jest szalona. Póki co jednak Ćmienie pozwoliła sobie na tę drobną przyjemność. Zamknęła oczy, opuściła łeb i bardzo, bardzo delikatnie zbliżyła żuchwę do okrągłej rany. Ostrożnie pogłaskała ją brodą wydając z siebie westchnienie ulgi. Cała pierś ją bolała. Jednak delikatny przyjemny dotyk odwracał jej uwagę. Odciągnęła łeb od dawnej rany, ale nie podnosiła łba, ani nie otwierała oczu wczuwając się w swoje ciało. – Ból kiedyś zniknie... Przeszyta pierś zamyka się... – Mruknęła bardzo, bardzo cichutko. Być może kleryczka, a co jest bardzo prawdopodobne, wcale nie dosłyszała nic poza mruczeniem. Ćmienie czuła, że rana się zarasta, jednak nie zagłębiała się w swój umysł zanadto. Taki jakiś wyszedł tego wynik.

[Muzyczna Łuska]

Faktycznie, Ćmienie była zmienną istotą. Raz była agresywna, raz stoicka i spokojna a teraz nawet przyjazna. Cóż, kobieta zmienną jest.
~ Szkolę się na uzdrowicielkę. Idzie mi nawet dobrze, myślę że za trzy, cztery księżyce będę miała dorosłą rangę ~ może nieco przesadziła. Ale miała marzenie by uzyskać rangę przed dwunastym księżycem. To by było wspaniałe! Zwłaszcza, że ciągłe bycie adeptem czy klerykiem jest trochę... Nudne? Powiedzmy.
Widząc jak Ćmienie z ulgą poprawia swoją ranę cienista nie zareagowała. Wciąż kąciki jej pyska wykrzywiały się z łagodnym uśmiechu. Jej to w ogóle nie przeszkadzało, rozumiała w jakiej sytuacji była teraz ognista.

[Ćmienie Maddary]

Och... Wcale nie musiała rozumieć. Ćmienie uniosła pysk. Agresja spowodowany była zniecierpliwieniem i dokuczliwym kalectwem. A mała próbka swoich sił w aktorstwie pomogła się jej nieco otworzyć na adeptkę. Ot, cała ta szopka jest właśnie tym. Spojrzała na kleryczkę. Owa kleryczka mogła zobaczyć pewien cień w ognistych oczach czarodziejki i dużą, okrągłą bliznę obok piersi. Czy mogła spojrzeć w głąb jej ciała i zobaczyć jak rozległe były obrażenia? Połamane kości? Przerwane i spalone tętnice? Nie... Mogła dojrzeć tylko kalectwo, które uratowało życie Ćmieniu. – A więc świetnie. Jeżeli potrzebujesz pomocy w nauce jestem pewna, że pomoże ci Ognista Słodycz Zbawienia. – Powiedziała nieco zagłębiona w siebie, jeszcze nie do końca mogąc oderwać się od bólu pulsującego w piersi. Zbawienie musiała być wspaniała... Tylko Ćmienie głupia. Nadal nie umie przyjąć do wiadomości, że jest kaleką i krzywo chodzi. I kiedy wyczerpana z rzygowinami między zębami leżała na arenie też nie mogła pojąć kalectwa. I nie umiała pojąć, że jest słaba. Pojęła to. Ale była zbyt dumna by przyjąć to do wiadomości. Duma kazała jej wstać i iść. Gdyby nie improwizacja uzdrowicielki... Ciekawe czy doszłaby do obozu.

[Muzyczna Łuska]

Troska nie znikała z oczu cienistej. Nadal tliła się gdzieś głęboko w błękicie jej ślepi.
~ Znam Słodycz, już mnie uczyła skradania i śledzenia. Dziękuję za radę ~ powiedziała melodyjnym, radosnym tonem. Ale czy była szczęśliwa? Nie do końca. Jak w końcu można być szczęśliwym gdy widzisz kogoś, kto cierpi, i choćbyś nie wiadomo jak chciał, nie mógł mu pomóc? Jak się wtedy można czuć? Nie można być szczęśliwym. A przynajmniej nie Muzyczna. Ona czuła ból każdej istoty, wczuwała się w to. Czy chciała – czy nie.

//Wybacz że tak krótko, wena mi siada.

[Ćmienie Maddary]

/Mi też xD

Skinęła powoli. Pogłębiła swój oddech by spowolnić pracę serca, które pod wpływem bólu zaczęło bić szybciej. To nie było potrzebne. I ból nie pojawił się w oczach Ćmienia. Podniosła się na łapy. – Może zatem dotrzymasz mi towarzystwa do granicy? – Zapytała na początek Muzyczną. Odwróciła się powoli w stronę Ognia. – Słodycz jest świetną uzdrowicielką. Potrafi uleczyć smoka na granicy śmierci. Z pewnością mogłaby nauczyć cię jak się leczy i podzielić wiedzą o ziołach. – Powiedziała spokojnie, prawie apatycznie, kiedy stawiała krok na prawej łapie. Lewa szybko ją wyprzedziła, żeby prawa znów mogła gonić. I poruszała się tak powoli, że Muzyczna mogła zacząć się zastanawiać, czy jakiś tajfun jej nie spowalnia. Powolnym krokiem szła w stronę Ognia, ale zawsze można jeszcze trochę pogadać. – A może masz innego mistrza? – Zapytała spokojnie młodą kleryczkę.

[Muzyczna Łuska]

Słysząc propozycję Ćmienia młoda kleryczka nie zastanawiała się ani sekundy. Zrobiłaby wszystko, by pomóc rannej czarodziejce.
~ Oczywiście! ~ powiedziała, wstając i spokojnie równając się z Ćmieniem, nie śpiesząc się. Była młodsza, niższa, ale cieszyła się, że może coś zrobić w zamian dla ognistej... Nawet jeśli chodzi tylko o towarzystwo. A zresztą, gdyby Ćmienie zasłabła, cienista od razu mogłaby wezwać pomoc.
~ Nie mam mistrza. W Cieniu nie ma żadnych uzdrowicieli, a w ogóle ostatnio mamy problemy w stadzie jeśli chodzi o obecność na różnych ceremoniach i zebraniach. Niektórzy znikają na długi okres czasu i niestety ciężko jest z proszeniem kogoś o naukę ~ powiedziała powoli i spokojnie, dotrzymując ognistej kroku.

[Ćmienie Maddary]

Towarzystwo zawsze jest dobre. Chociaż Ćmienie była większa to kuśtykając sprawiała, że szła naprawdę wolnym tempem. Tak wolnym, że dla ośmioksiężycowej kleryczki był to wolny stęp. Niemal senny. No, ale Słodycz by ją zabiła, gdyby okazało się, że jakaś żyłka jej pękła pod blizną. Albo doszłoby do jakichś... powikłań. Na dłuższą metę Ćmienie i tak jest kaleką, która nie do końca czuje swoją łapę. Kiedyś wpadnie w sidła... I sama się jej pozbędzie. Co z dumą Ćmienia? Ach. Przypomniała sobie o dumie. Lepiej przeżyć kolejne spotkanie ze Zbawieniem niż teraz wykazywać się dumą. Uśmiechnęła się krzywo do kleryczki. – Z przychodzeniem na ceremonie chyba cały czas jest kłopot. Czasem Ogień wszystkich osobno musi zwołać mentalnym zaproszeniem. – Powiedziała cicho, westchnęła. – Wszystkie stada podnoszą się z powodu ostatnich wydarzeń. Mimo wszystko polecam ci Słodycz. Na pewno dobrze wyszkoliłaby cię fachu jeżeli nie znasz innego uzdrowiciela. Nie wiem czy jest jeszcze jakiś... Nie. Słodycz Zbawienia to na razie jedyna uzdrowicielka stad. – Powiedziała spokojnie. Cieszyła się, że jej przyjaciółka była uzdrowicielką. Gdyby nie to, że to Słodycz walczyła o jej życie Ćmienie poddałaby się i walczyła z uzdrowicielem. Czy odrodziłaby się jako bliska swojej przyjaciółki?

[Muzyczna Łuska]

Jej to powolne tempo wcale nie przeszkadzało. Przecież nie można się spodziewać sprintu po kimś tak poturbowanym – swoją drogą ciekawe, jak Ćmienie doprowadziła się do takiego stanu. Walka na arenie, a może coś ją zaatakowało na polowaniu? Ach, nieważne, lepiej nie poruszać tematu... Chociaż w pewnym sensie nadal w nim są.
~ Zgłoszę się do niej, zwłaszcza, że zależy mi na szybkim osiągnięciu rangi uzdrowiciela ~ i taka była święta prawda. Nie można być ciągle klerykiem bądź adeptem, prawda?

[Ćmienie Maddary]

Potaknęła kleryczce. Postawiła swą lewą łapę na ziemi dość daleko od prawej, tą wyciągnęła powoli. Postawiła ją pozornie na ziemi. Nie poczuła pod poduszką kamienia ani tego, że łapa jest nazbyt sztywna. Ciężar swojego ciała położyła na tej łapie, żeby móc zrobić krok. Łapa osunęła się i po krótkiej chwili czarodziejka znalazła się w pozycji "hej motylku! chcesz się pobawić?". Mruknęła niezadowolona. Kleryczka dostrzec mogła czemu to stworzenie było takie niezadowolone, kiedy je spotkało. Samica podniosła się na lewej łapie wstając niezbyt szczęśliwa i znów podjęła chód. Czy to było rozsądne, żeby wybywała ze swej groty w tym stanie? Powinna przeznaczyć ten czas na opiekę nad pisklętami, które raczej zaniedbała. Powinna pobawić się z Mokradłem, a nie tu zabawiać. – Byłam też u Nauczyciela z Górskich Jaskiń. Jednak to parszywy typ. Ciężko z nim wytrzymać. Dobrze, że masz ambicje. Będziesz dobrą Uzdrowicielką.[/color] – Powiedziała spokojnie, cicho. Trudno powiedzieć czy o czymś myślała, ale miała nieco zamyślony wyraz pyska. Po kilku chwilach przystanęła i usiadła na zadzie. Jej pierś pulsowała.
– Kula weszła tu. – Wskazała kitą ogona szeroką dziurę na barku. – I zatrzymała się w płucu. – Mruknęła po chwili. Potem uśmiechnęła się delikatnie. – Słodycz mnie zabije jak przesadzę. – Szepnęła cicho. Sięgnęła pamięcią do gór północnych, w których żyła. Nosząc na sobie taką ranę wiedziałaby, że za chwilę jakiś inny smok z litości rozszarpie jej gardło lub zmiażdży czaszkę, a potem zawlecze ku stadu, by miało co jeść w mroźną zimę... Teraz jednak była kluchą Wolnych Stad. I chyba się z tego cieszyła.

[Muzyczna Łuska]

Jej źrenice na chwilę się rozszerzyły, gdy Ćmienie się potknęła. Odetchnęła jednak z ulgą, że nic się ognistej nie stało i spojrzała na ranę na jej barku.
Po dłuższej chwili spuściła nieznacznie łeb i spojrzała nieco zdezorientowana na Ćmienie.
~ Wiesz... Wiem, że jest Ci ciężko z tymi ranami i tak dalej... Ale... M-mam pytanie... Mogłabyś mnie nauczyć podstaw ataku i obrony? Ale jakoś inaczej niż zwykle to się robi. Może stworzysz jakąś iluzję smoka, albo ja to zrobię, jak nie masz siły by użyć maddary... ~ powiedziała trochę się jąkając. Nie powinna o to prosić... Ale aktualnie Ćmienie była jedynym smokiem, który był w pobliżu.

[Ćmienie Maddary]

Może dobrze było jak się stało? Może nie? To nieważne. Nie teraz. Kiedy wróci do groty będzie mogła zacząć się zastanawiać. Teraz ważnym było, by doszła do granicy, a potem może kogoś zawoła? Lepiej, żeby nie byłą to Runa, Jad i Słodycz. Ach! Chyba nikt jej nie zostaje. Da radę. Słysząc prośbę Muzycznej wstała na powrót i zaczęła iść dalej. Odpoczynek szykował się za kilka chwil. – Popatrz na swoje ciało i powiedz mi, jak myślisz, które jego części są najbardziej podatne na atak, a które powinnaś najbardziej chronić? – Zapytała na sam początek. To, czy jej maddara była gotowa do działania czy nie niewiele zmieniało. Zawsze można posłużyć się... Naturą. A las był nieprzenikniony. Wiele było miejsc, w których mogłyby się zatrzymać, które Ćmienia mogłaby delikatnie nakłonić maddarą, by były bardziej przydatne. Dobrze, że żaden Ognisty tego nie widział.

[Muzyczna Łuska]

Smoczyca odetchnęła w duchu, że Ćmienie się zgodziła. O krok bliżej do celu, ceremonii znaczy się. Zerknęła na swoje ciało po czym odparła po chwili zamyślenia.
~ Myślę, że podatne na atak jest pysk, czyli ślepia i nozdrza, spód szyi, tam gdzie jest tętnica, brzuch, spód ogona oraz pachwiny, a także skrzydła – pazurami można bez trudności przerwać błonę lub wyrwać pióra. Te miejsca warto chronić, zwłaszcza, jeśli ma się miękkie futro, a nie twarde łuski ~ powiedziała, wzdychając cicho. Futro może i było ładne i lśniące, ale nie zapewniało potrzebnej ochrony, niestety, coś za coś.

//Atak i obronę razem może zróbmy, będzie szybciej? :D

[Ćmienie Maddary]

/Przecież robię... cierpliwości... xD

Nie mogła odmówić. Ta nauka i tak jej bardziej nie spowolni i jest coś winna tej kleryczce. Miejmy nadzieję, że będzie umiała się bronić na wyprawie, gdyby coś poszło nie tak. Inaczej Ćmienie prędko tam nie doleci. – Zgadza się. Również stawy. Powiedz mi czy znasz jakieś formy ataku i obrony? Dzieli się je na dwa. Może umiesz też wymienić jakieś przykłady? – Powiedziała spokojnie. Głos miała cały czas przyciszony ale dlatego, żeby nie słychać w nim było tego, co jest w jej piersi.