Posąg Nytby

[Światokrążca]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

  "Ta rozmowa to wyjątek, bo i tak znikniesz. I tak nie masz tutaj żadnego znaczenia."
Odwrócił wzrok, a jego uszy oklapły.
Zabolało.
Siedziały tak dwa stare smutne dziady i darły mordy bo nie miały nic lepszego do roboty.

  Żer spojrzał badawczo na Strażnika.
Westchnął.
  – Mogę ci zaoferować wysłuchanie, ale czy znowu będziesz gryźć za jakąkolwiek oznakę współczucia? – skrzywił się.

[Strażnik]

Westchnął. Jego ciało rozluźniło się odrobinę. Nie zasługiwał na możliwość rozmowy. Miał bogów do których mógłby się zwrócić. A jeśli nie ich, to sam powinien był sobie z tym poradzić, zwłaszcza po tym jak potraktował ducha. Ale czy nie próbował nastawić go przeciw sobie właśnie po to, żeby jego współczucie drażniło mniej? Żeby przyjęcie go było nieosiągalne? To jedno było zdecydowanie łatwiejsze niż rozmowa.

...
Spojrzał na własne łapy, trawiąc ciszę.
– Tęsknię za osobą wobec której nie byłem równy – wyznał w końcu, pełen oziębłego zrezygnowania.
– Nie wiem po co byliśmy razem, ani... – zamilkł znowu.
– Mogłem zabić te młode które mi zostawiła. Trzeba było to zrobić. Przynajmniej zdołałbym jej coś udowodnić, dopóki jeszcze patrzyła – zwrócił pysk ponownie do Żeru, przyglądając się mu poważnie
– Pytałeś co mnie tutaj trzyma, tak naprawdę już nic. Zmierzam ku końcowi

[Światokrążca]

  Światokrążca ułożył się na ziemi. Jego ciału nie robiło to różnicy, nie czuł już prawdziwego zmęczenia, jednakże nie potrafił się wyzbyć dawnych gestów i zwyczajów. Zmarszczył czoło, ze skupieniem przyglądając się Strażnikowi. W oczach morskiego mieszał się zmęczony smutek z ciężkim poczuciem zrozumienia. Nie znał szczegółów sytuacji Proroka, jednak "tęsknię za osobą wobec której nie byłem równy" uderzyło go tam gdzie nie powinno. Tylko którą stroną w tej relacji był Strażnik?
  – Ile teraz mają księżycy? – zapytał łagodniej niż wcześniej. Jego żółte ślepia badawczo lustrowały sylwetkę Strażnika.