Kalectwa: +4 ST do akcji fizycznych i magicznych [ślepota]
OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:
// komtynuacja, Erycal
Odchrząknęła, czując dziwne ukłucia w gardle. Na początku orzeźwiający posmak był całkiem przyjemny, ale chyba zjadła za dużo, bo zaczynało ją boleć gardło. Drapało, jakby była na coś chora.
– Khem. Hmm. Czy nie miałbyś nic przeciwko, żebym wzięła sobie trochę do słoika na później? Jest po nim takie przyjemne orzeźwienie w pysku. Tylko nie można przedawkować, bo potem kłuje gardło.
Wysoki dźwięk stuknięcia szkła o kamień, rozniósł się po świątyni. Smoczyca podłożyła słoik pod grzybem, pozwalając mazi ścieknąć do środka naczynia. Przytrzymała grzyba za kapelusz prawą łapą, a palcami lewej powoli ściągała śluz w dół i strzepywała go do środka słoika.
– Kiedyś znalazłam coś podobnego w Lesie Tdary. Sporej wielkości grzyby, z których ściekała ciemna ciecz, brudząca niczym atrament. Była smolista i bardzo łatwopalna. Czasem zastanawiam się, po co rośliny produkują takie dziwne rzeczy, które jedynie mogłyby je zranić. Jak tamte grzyby: wyciekło z nich tyle łatwopalnego atramentu, że zrobiła się z niego niemała kałuża. Jedna drobna iskierka i "puf", Alaleya szukałaby winowajcy.
Kto wie ile słów, które wypowiedziała rzeczywiście dotarło do Erycala. Niewątpliwie ją obserwował, smagając otoczenie swoją chłodną aurą, ale na ile słuchał?
Maź współpracowała dostatecznie, by wsączyć się do słoika, ześlizgując z jego szklanej powierzchni. Czerń nie zostawiła na nim żadnych zabrudzeń, jakby jej właściwości uniemożliwiały przyklejenie się do zbyt gładkiej płaszczyzny. Gęste krople łączyły się ze sobą, a następnie wspólnie dołączały do wchłaniającego światło basenu.
Sekcja mogła poczuć że wchłonięta przez nią ciecz, rozgaszcza się dalej w jej trzewiach, ale mimo kłucia, nie oferuje już żadnej świeżej sensacji. Kto wie jak prędko opuszczą ją nieprzyjemne objawy. Może wystarczy parę posiłków albo sen?
Na swój monolog nie otrzymała w każdym razie żadnej odpowiedzi.
Kalectwa: +4 ST do akcji fizycznych i magicznych [ślepota]
// Erycal, kontynuacja
Może był na nią obrażony za to, co zrobiła jego siostrze? Nie wiedziała w jakim stopniu się lubili, ale zranienie członka rodziny nie było niczym miłym. Oczywiście, żałowała tego co zrobiła, ale ciągłe przepraszanie nic by jej nie dało. Musiała jakoś to zadośćuczynić czynem nie słowem, a bogowie nie ułatwiali jej tego zadania. Wszakże nie musieli, bo to ona zawiniła, a nie na odwrót i tylko od nich zależała decyzja, czy zechcą jej wybaczyć.
Siedząc, położyła słoiczek obok siebie i zakręciła grzybem w łapie.
– Więzienie Tarrama leży daleko poza moimi możliwościami, ale na pewno jest jakiś sposób, w który mogłabym Ci pomóc. Jeśli jest coś, co dałoby Tobie choć odrobinę wytchnienia, to chętnie to zrobię.
A jeśli dalej będzie zachowywał milczenie, to będzie musiała zgadywać jak mu pomóc. Z drugiej strony, nie chciała też specjalnje naciskać i wciskać mu swoją pomoc.
Westchnęła i oderwała sobie kawałek kapelusza od trzymanego grzyba. Pomaczała go w mazi ze słoika i włożyła do pyska. Powoli przeżuła dokładnie kawałek kapelusza, czekając na odpowiedź. Po zjedzeniu cześci grzyba odchrząknęła i podrapała się pazurami po szyi. Nie podobało jej się to kłucie, ale może tylko tak dało się skontaktować z Erycalem.
Kalectwa: +4 ST do akcji fizycznych i magicznych [ślepota]
// czas odwiedzić Ateral Corp.
Ciemna grota była jednym z niewielu miejsc, które zdawały jej się pozostawać takie same, zanim została oślepiona. Było tu ciemno i będzie zawsze ciemno, przynajmniej dla niej.
Usiadła po środku jaskini i pochyliła łeb.
– Ateralu, czy jesteś na mnie zły?
Odchrząknęła, żeby pozbyć się chrypy.
Wielu bogów pałało wobec niej różnymi negatywnymi emocjami. Oczywiście, nie bez powodu. Zrobiła przecież co zrobiła.
– Kammanor powiedział, że nauczyłam się pokory. Staram się szanować decyzje bogów i ich uczucia, niezależnie od tego, jak mnie postrzegają. Wiem, że nie mogę oczekiwać, że mi wybaczycie. I że nie ważne co zrobię, to tylko od was zależy, jak mnie będziecie widzieć. W sensie... umm... że ja nie mogę na siłę, próbując wam pomagać, sprawić, że będziecie mnie bardziej lubić. Albo chociaż mniej nie lubić.
Potarła się metalową łapą po skroni.
– Co chcę przez to powiedzieć, to to, że chcę wiedzieć, jaka jest twoja opinia. Jaka jest twoja opinia o mnie. Jest wiele rzeczy, o które chciałabym poprosić, albo zapytać, albo które mogłabym zrobić jeśli byś chciał, ale um...
Spojrzała w bok w ciemnościach.
– Ale nie chcę tego robić na siłę. Znaczy... uch... Chciałabym móc to zrobić na siłę. Zrobić jakieś wielkie zadanie dla was, które sprawiłoby, że mi wybaczycie. Że będzie tak jak dawniej. Ale wiem, że to tak nie działa. Że już nie ma powrotu.
Spieprzyła sprawę po całości. Kiedyś się łudziła, że uda jej się to jakoś naprawić, ale to było tylko złudzenie. Spieprzyła, i musiała teraz żyć z konsekwencjami swoich czynów.
– Chciałabym wiedzieć, czy wogóle mogę z tobą rozmawiać. Czy... jak Sennah wolałbyś, żebym nigdy tutaj nie przychodziła.
Sekcja mówiła dużo. Mówiła i mówiła do chłodnej ciemności i rozgwieżdżonej tafli. Może po prostu lubiła słuchać dzwięku swojego głosu? Nie byłaby pierwszą, która przychodziła do Pana Śmierci by w otulającej ciszy świątyni wylać swoje życiowe żale. Śmierć była zawsze i zawsze słuchała, czy tego ktoś chciał czy nie.
Powietrze zamigotało a chmura zimnego oszronionego wiatru dmuchnęła w łapy smoczycy i zakłębiła się nad świetlistą taflą. Utrzymywała tak przez kilka oddechów nim opadła na wodę znikając całkowicie.
– Twoja istnienie jest mi obojętne. – bezbarwny cichy głos odbił się echem gdy maleńkie śnieżynki opadły na jej łuski, topiąc się natychmiastowo.
Szkoda, że ślepa nie mogła zobaczyć tego małego spektaklu, ale na pewno poczuła powiew chłodu.
Remember him! I have seen you murmur that you fear his madness but all the while you forget that every breath you breathe, every step you take, comes at his forbearance.
Robert Jordan, Wheel of Time.
Chęć odkrycia odpowiedzi przez Sekcję była doprawdy nadzwyczajna, biorąc pod uwagę defensywną reakcję jej organizmu. Odżywiała się zamoczonym w czerni grzybem, jak gdyby stanowił zwyczajną przekąskę między posiłkami. Być może rzeczywiście była przez to bliżej jakiejś prawdy?
Poczucie odrętwienia wypełniło jej łapy, ale nie na tyle żeby je sparaliżować, a zaledwie wywołać lekką irytację, jak gdyby mrówki wślizgnęły się jej pod łuski.
Wtem coś w gardle połaskotało ją, zabulgotało i...
Cokolwiek zjadła tego dnia, zmieszane z gęstą czernią, ale i plamkami jej własnej krwi siłą wydarło się z jej pyska, oblepiając kamień u jej łap, a także stojący nieopodal ołtarz. O ile istniała jakaś funkcja do wytwarzanej przez piedestał mazi, smocze ciało z pewnością nie przepadało za mieszanką jej i muchomorów.
Kalectwa: +4 ST do akcji fizycznych i magicznych [ślepota]
// Erycal
Zakaszlała i przetarła pysk.
– Oj, um...
Wyciągnęła kawałek skóry z torby, po czym przetarła kamień i pobrudzony kawałek ołtarza.
Odchrząknęła.
– Przepraszam, że jestem taka natrętna – powiedziała z lekką chrypą.
Nie była pewna jak interpretować działanie grzybów. Normalnie muchomory działały na smoki odtruwająco, więc to raczej nie ich wina. Najwyraźniej problem był z tą dziwną czarną cieczą, którą się zaraziła. Zresztą choroba też raczej nie była przypadkowa. Czarny Kaszel, przechodzący ostatecznie w Czarcią Grypę, był czasem powiązywany z dawnym bogiem śmierci.
– Mogę odejść, jeśli zechcesz. Widzisz jednak, w jakim jesteś stanie. Tracisz kontrolę i Tarram powoli wychodzi na wierzch.
Podrapała się po podbródku.
Tak szczerze to nie miała pojęcia jak na to zaradzić. W sumie, to nic nie zaszkodzi spytać się o to też innych bogów.
– Erycalu, rozmawiałeś może z Nenyą? Jest siostrą Tarrama, to może zna coś, co by ci pomogło.
Rozkaszlała się znowu. Mimo to starała się zachować po sobie względną czystość.
Mogła nie jeść tego grzyba, a z pewnością nie jeść tej mazi.
// Ateral
Och. Uff.
Odetchnęła z ulgą.
Znaczy... em... może to źle zabrzmiało. To nie tak, że ulgą dla niej było, ze nie obchodzi w żaden sposób Aterala. Po prostu ucieszyło ją, że nie jest do niej nastawiony negatywnie, jak niektórzy bogowie. Oczywiście, myśląc "niektórzy", chodziło jej o taką jedną boginię lata. Słusznie była wściekła na Sekcję, ale smoczyca nie zamierzała odwzajemniać tego uczucia. Szacunek, którym starała się darzyć boginię, stał się tym bardziej wartościowy, dzięki trudnością w jego okazywaniu.
W każdym razie...
– Chciałabym się ciebie zapytać o pewną rzecz, bezpośrednio powiązaną z okolicznościami twojego powstania. O Tarrama i o Erycala.
Odchrząknęła.
– Można by powiedzieć, że zawdzięczasz Bogu Uzdrowień swoją domenę Śmierci, no bo on więzi w sobie jej poprzedniego dzierżcę. Problem w tym, że ma z tym coraz większe trudności. Nenya zwróciła mi na to uwagę i też tego doświadczyłam na własnych łuskach.
Zaraziła się w końcu chorobą od tej dziwnej mazi, która spływała z muchomorów przy ołtarzu. To tylko kwestia czasu, aż Erycal osłabnie jeszcze bardziej, a Tarram zacznie mieć większe wpływy na smoki.
– Czy nie potrafiłbyś mu jakoś pomóc? Bo ja nie wiem, czy to coś, co byłby w stanie zrobić zwykły smok.
Podrapała się po podbródku.
– Nie wiem. Czy nie dałoby się jakoś podzielić więzienia Tarrama pomiędzy bogów? Wtedy pewnie łatwiej byłoby nad nim zapanować.
Sekcja nie otrzymała żadnej odpowiedzi. Gardło prawdopodobnie boleć będzie ją jeszcze przez długi czas, jako przypomnienie jej lekkomyślności. Nic dziwnego jednak że pozostała ciekawa. Być może czuła że zwłaszcza ze swoją przeszłością i uporem może dogrzebać się do jakichś odpowiedzi.
Nie była jednak najlepsza w sprzątaniu swoich wymiocin. Może ktoś inny włoży w to więcej pasji.
Kalectwa: +4 ST do akcji fizycznych i magicznych [ślepota]
// modlitwa do Aterala też czeka
// Nenya
Wbiegła zdyszana do środka świątyni. Czuła niewyobrażalną suchość w gardle i potrzebę napicia się, ale próbowała się powstrzymać. Zatrzymała się na zadzie, w głównej jaskini, przed pomnikiem Nenyi.
Odłożyła z pyska słoik na piedestał bogini, żeby stykał się z jej łapą. Był wypełniony czarną mazią, którą smoczyca kiedyś zebrała z grzybów, porastających piedestał Erycala.
– Nenyo, jest źle, tak jak mówiłaś.
Głos miała wyschnięty i ochrypły.
– Tarram przesiąka przez więzienie Erycala. Ta maź spływa z grzybów, porastających piedestał i może być jego sprawką.
Pokazała palcem w stronę odłożonego wcześniej słoika.
– Wpłynął też na mój sen. Nigdy nie czułam czegoś tak prawdziwego. On chce, żebym się napiła więcej tej mazi. Czuję okropne pragnienie, które zaspokoi tylko ta maź.
Zacisnęła kły.
– Ostatni raz, gdy się jej napiłam, byłam po niej chora. Czuć w niej było charakterystyczny chłód Erycala, ale nie wiem czy to nie sztuczka Tarrama.
Podniosła łeb w stronę pyska posągu Nenyi.
– Ty znasz swojego brata. Potrzebuję twojej rady. Czy to może być jego podstęp? Czy znowu was zawiodę, jak napiję się tej mazi? Ja... czuję, że może to jakoś pomóc Erycalowi, ale z drugiej strony, może to jeszcze bardziej pogorszyć wszystko.
Łapy jej drżały w niepokoju. Nie mogła odegnać myśli o piciu czarnej cieczy.
O, bogowie! Tak bardzo potrzebowała się jej napić.
Samica zaczęła mówić.
Już po drugiej wypowiedzi temperatura zapikowała w dół jak kamień zrzucony ze szczytu. Ściany Ciemnej Groty pokrył krystaliczny szron. Powierzchnia jeziorka zamarła, ziejąc chłodem w stronę Sekcji.
– Niczego nie zawdzięczam – lodowata odpowiedz Aterala była jedynym co smoczyca usłyszała, nim grota zaczęła powoli topnieć, pozbawiona obecności boga.
Remember him! I have seen you murmur that you fear his madness but all the while you forget that every breath you breathe, every step you take, comes at his forbearance.
Robert Jordan, Wheel of Time.
Pod pomnik dobrotliwej Bogini Zręczności, przybyła trapiona nienaturalnymi koszmarami smoczyca. Czarna maź kusiła ją do wypicia i w potrzebie rozwiania wątpliwości samica zwróciła się do Nenyi. Jednak Sekcja Zwłok nie otrzymała żadnej słownej odpowiedzi. Zamiast tego tuż pod jej łapami pojawiła się kamienna misa z krystalicznie czystą wodą.
Kalectwa: +4 ST do akcji fizycznych i magicznych [ślepota]
// Ateral
Przerażona nagłą zmianą w całej grocie, cofnęła się o kilka kroków.
– Umm... mój błąd. Niczego nie zawdzięczasz – powtórzyła po bogu śmierci. – Przepraszam.
Znowu była natrętna i zabrakło jej pokory.
Szybko wycofała się z groty, żeby nie męczyć Aterala swoją obecnością.
// Nenya
Drżącymi łapami uniosła misę do pyska.
– Dziękuję – powiedziała. – I przepraszam. Nie umiem pomóc Erycalowi. Poprosiłam Aterala, żeby przyjął jego brzemię, skoro dzięki niemu istnieje, ale nawet on nie chce mu pomóc z Tarramem.
Nie będąc już w stanie dłużej wytrzymać, wypiła łapczywie całą zawartość misy. Wierzyła, że ugasi ona jej nienaturalne pragnienie.
– Nie proś Śmierci by była wdzięczna za decyzje Życia – odezwał się łagodny głos Nenyi.
Po zaczerpnięciu źródlanej wody jakakolwiek magiczna zachęta ciągnąca jej ciało i podpuszczająca umysł do wypicia czarnej cieczy minęła. Teraz została tylko Sekcja i jej własna natrętna ciekawość. Cokolwiek postanowi, będzie jej wyborem.
Kalectwa: +4 ST do akcji fizycznych i magicznych [ślepota]
// Nenya
Odłożyła misę z powrotem przed pomnik.
– Nenyo, przemyślałam to, co mi kiedyś powiedziałaś. Niepotrzebnie chcę robić rzeczy dla was, skoro obiektywnie niczego nie potrzebujecie. Gdy do was przychodzę, to jedynie wzbudzam w was irytację albo zmęczenie moją obecnością. Albo nie wzbudzam nic, bo jestem jak natrętna mucha i czasem nie ma sensu mi nawet odpowiadać.
Nie sądziła, by była daleko od prawdy.
– To co robicie, robicie to dla naszego dobra, albo dla własnej przyjemności. Lepiej będzie, jeśli i ja zajmę się tym co mi wychodzi, dla dobra smoków. Pisaniem kronik, organizowaniem szranków i pomocą materialną dla biednych smoków, nawet jeśli sama nie mogę uzbierać wiele. Gdyby któryś z bogów chciał czegoś ode mnie, to by o tym powiedział, albo jakoś pokazał. Inaczej jedynie sprawiam dodatkowe problemy, albo biegam natrętnie od posągu do posągu.
W tym była dobra. W niepotrzebnym irytowaniu innych.
– Oraz... um... może zrobię też coś dla własnej przyjemności.
Po raz kolejny smoczyca nie usłyszała słownej odpowiedzi. Natomiast łagodna, ciepła obecność Bogini Zręczności, zdawała się emanować gdzieś w tle. Delikatny dotyk musnął łysą głowę Sekcji, a po kilku uderzeniach serca na posadzce rozległ się znajomy brzdęk. Niedługo później obecność Nenyi rozpłynęła się niczym we mgle.
Sekcja Zwłok
+ kwarcowy kryształ od Nenyi (+1 kostka do rzutu na Zręczność)* – użyj do 10.10.23
Kalectwa: +4 ST do akcji fizycznych i magicznych [ślepota]
// Naranlea
Zatrzymała się przed pomnikiem bogini magii i zdjęła kapelusz ze łba. Przytrzymała go metalową łapą przy piersi, po czym pochyliła łeb.
– Naranleo, wiedz, że bardzo żałuję za to, co zrobiłam Lahae. Krzywda pisklęcia to najgorsza rzecz, jaką może doświadczyć matka. Z twoich piskląt oboje są kalekimi, z czego do jednej krzywdy ja sama się przyczyniłam, za co cię przepraszam z całego mojego serca.
Czuła się zobowiązana do tych przeprosin, nawet jeśli przepraszała już wiele razy.
– Przyszłam w sprawie twojego syna. Od odzyskania iskry, Tarram coraz bardziej przecieka przez boga uzdrowień. Ma na niego zły wpływ, a przez to Erycal krzywdzi smoki, które chcą się do niego modlić. Ostatnio nawiedził mnie we śnie i nałożył pragnienie, którego nie mogłam zaspokoić niczym innym, niż piciem dziwnej czarnej mazi z jego piedestału, która wcześniej poraniła moje gardło i zainfekowała mnie chorobą. Nie wiem co by się ze mną stało, gdyby Nenya nie zdjęła ze mnie tego pragnienia.
Odchrząknęła i podrapała się nerwowo po szyi.
– Czy nie da się jakoś podzielić Tarramem, żeby cały ciężar więzienia nie spadał na barki jednego boga, który już nie daje rady? Albo czy nie dałoby się chociaż nim wymieniać, żeby nie mógł zbyt długo przegryzać się od środka przez swoje więzienie? Ateral powiedział, że nie jest Erycalowi nic winien, choć według mnie, to on powinien trzymać Tarrama, skoro dzięki temu w ogóle istnieje. Nenya też nic mi na ten temat nie powiedziała, prócz tego, że Ateral nigdy nie będzie wdzięczny za decyzje Immanora.
Pewnie był jakiś powód, czemu było tak, a nie inaczej, ale kompletnie go nie rozumiała. Jak tak dalej pójdzie, to będą musieli zniechęcić modlitw do Erycala, żeby Tarram nie miał negatywnego wpływu na smoki. Kto wie ile Erycala było w Erycalu. Na tym etapie, to Tarram mógł się podszywać pod boga uzdrowień, a wiążący stał się uwięzionym.
