Spotkanie II

[Ciernisty Kwiat]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Ciernisty obserwował spotkanie w milczeniu. Odwzajemnił jedynie porozumiewawcze spojrzenie Złudzenia. Nie, nie rozmyślił się. Był zdecydowany żeby chronić przywódcę, który sam go niegdyś wyszkolił i pomógł się odnaleźć w stadzie. Jednak nic nie mówił, nie sądził aby jego głos aktualnie mógł coś wnieść do spotkania, więc tylko obserwował i uważnie słuchał tego co mówił bóg śmierci. A więc przywódca może zażądać aby ten nie przylatywał. Zapewne nie tyczyłoby się to także honorowych pojedynków, no chyba że przeciwnik zamierzałby postąpić niehonorowo... Cóż, Tehenbi słuchał dalej.

[Spojrzenie Mroku]

Atramentowy skinął łbem dając sobie chwile na przemyślenie słów boga śmierci, jednocześnie ignorując owo wtrącenie według którego nie słuchał. Nie będzie się przecież wykłócał z bogiem, jak pisklę z rodzicem
-Cóż, rozumiem -odpowiedział młody smok dowiadując się nieco o pomyśle Aterala. Jednak nie jest od tego by formułować jakiekolwiek stanowisko swojego stada. Chciał zadać pytania, których raczej nie miał zamiaru zadać, tylko od razu się zgodzić- Przed czym konkretnie byłby ostrzegany gwardzista przywódcy? Każdym zagrożeniem? Na przykład chorobą czy tylko przed nagłym zagrożeniami? I kto konkretnie będzie zakładał tą więź? Ty, cały panteon czy patron stada? Wybacz mi pytania, lecz to ważna wiedza.
Adept czuł się nieco dziwnie wdając się w taką rozmowę z bogiem na oczach przywódców. Starał się jednak o tym nie myśleć. Trzymał się świadomości, że właśnie po to jest to zebranie: by smoki mogły dowiedzieć się co planują bogowie

[Ateral]

– Przed zagrożeniem, na które Brat Krwi mógłby zareagować – odpowiedział cicho i powoli Ateral. – Powiedz mi. Jakie ma znaczenie który bóg ofiaruje błogosławieństwo, jeśli będzie ono miało taki sam efekt w każdym przypadku? – bóg Śmierci wydawał się być niemal rozbawiony słowami Atramentowego Kolca.
Aczkolwiek jego jasny pysk nie zdradzał żadnych emocji.

[Nieśmiertelna Dusza]

Nieśmiertelna skrzywiła wargi w pełnym sarkazmu uśmieszku. Młody Cienisty przesadzał jej zdaniem, z tym tonem i nieodpowiednimi pytaniami. Gdyby to ona była Przywódcą tego adepta, szybko usadziłaby go na miejscu. Przeniosła spojrzenie na Uśmiech i delikatnie uniosła jedną brew. Następnie chrząknęła i przemówiła, teraz już skupiając całą uwagę na Bogu Śmierci.
– Ateralu.. Wydaje mi się to rozsądnym rozwiązaniem. Jednak nie licząc Krzyk oraz Jad, smoki mojego Stada są ode mnie znacznie młodsze.. – pozwoliła sobie lekkie westchnienie – Na pewno niebawem wyszkolą się, aby być mi pomocne.. Ale taki Brat Krwi zostaje na smocze życie. Co jeśli przyjdzie mi wejść w zimę mojego życia i odejść spokojnie we śnie, gdy przed moim Bratem wciąż będzie wiele lat szczęścia? Czy taka jest cena jego życia związanego z moim? – zmrużyła ślepia i jej ton stał się nieco mniej przyjemny, złowróżbny nawet – Albo jeśli smok taki okaże się słaby lub nieodpowiedni. Czy wiązanie można zerwać inaczej niż śmiercią?

[Ateral]

– Nieśmiertelny Ogniu, Brat Krwi nie może obronić przywódcy przed starością – powiedział cicho Pan Śmierci, patrząc na przywódczynię Ognia połyskliwym spojrzeniem. – Zatem starość przywódcy nie miałaby na niego wpływu. Ale jeśli... jeśli przywódca popełni błąd i wybierze kogoś nieodpowiedniego do braterstwa... – czarne ślepia stwardniały – Trzeba wyborowi poświęcić dużo czasu i być pewnym. Czasem pewnie bezpieczniej będzie nie korzystać z tej opcji.

[Uśmiech Szydercy.]

Szyderca spojrzał z ponurym rozbawieniem na Ognistą smoczycę i jedynie wyszczerzył wzgardliwie kły. Cóż, nie był nadzorcą niewolników. Jego smoki miały pełną wolność, również słowa. Skoro bratanek był ciekaw, miał pytania – mógł je zadać. W końcu po coś go wziął. Śmieszny był ten ogień. To, co powiedziała, było jeszcze durniejsze, niż pytania Antrasmera. Kogo obchodzi, że Ogień to słabiutkie stado? A pomyśleć, że tak się chełpili jeszcze niedawno.
Ziewnął rozdzierająco. Wątpił, by przystał na propozycję Aterala. Parszywa magia, parszywa więź, której nie znał, była mu obca, a zatem jej nie ufał. Poza tym, czy zaufałby komuś na tyle, by powierzyć mu niemalże własne życie?

[Krwiożerczy Obłęd]

To spotkanie zaczynało już go nudzić. Nie żeby spodziewał się jakiś fajerwerków, ale na Immanor'a, który smok zgodził by się na coś takiego? Przecież to było chore. Więzi z kompanami, jako tako mój zaakceptować – w końcu, nie jeden raz miał do czynienia z czyimiś zwierzakami – ale mieszając swoją krew z inną, brudną? Nie. To z pewnością nie dla niego. Chociaż nie? na pewno jakiś smok się znajdzie, który to zrobi. Może ktoś z Ognia, może ktoś z Ziemi? Na pewno Cień by się na to nie zgodził, zwłaszcza, że to nie żaden smok na to wpadł tylko Ci, którzy znajdowali się wyżej od nich. Niemniej jednak, spojrzał na Uśmiech Cienia, posyłając mu porozumiewawcze spojrzenie. Chłodne, i rozbawione, ale jednak.

[Ateral]

Oczy Aterala błysnęły groźnie.
– To, czy skorzystacie z tej opcji, to wyłącznie wasza sprawa. Nie będę wam zabierał więcej czasu – spojrzał na Uśmiech Cienia zimno. – Odpocznijcie, bo najwyraźniej potrzebujecie odpoczynku. Dziękuję za przybycie smoki Wolnych Stad. Wkrótce ponownie się spotkamy – w jego głosie pojawiło się nieco drwiące rozbawienie. – W taki czy inny sposób.
Został na skale, by obserwować odejście smoków. Lodowate spojrzenie czarnych ślepi rejestrowało i zapamiętywało każdy szczegół. I byc może nie było tego widać bo postawie boga, ale Ateral był szczerze ubawiony przebiegiem spotkania. Z jakiegoś powodu te smoki chciały okazywać, że pogardzały tą tradycją z całego serca. Bardzo popisowe, ale jednocześnie bardzo groźne zachowanie. A one mogły o tym nawet nie wiedzieć.

[Uskrzydlony Marzeniami]

Skrzydło jednak nie zamierzał od razu odchodzić. Kiwnął lekko łbem ku swoim smokom, by na niego zaczekały i podniósł się, aby zbliżyć się do Aterala. Przez chwilę stał naprzeciwko szarołuskiego Boga Śmierci.
– Chciałbym wiedzieć, gdzie przyjść, aby móc wraz z innym smokiem przejść ceremonię krwi. Do groty, w której ty urzędujesz, czy po prostu do świątyni? – zapytał, mrużąc lekko swoje żółte ślepia. Wiedział, kto będzie idealnie pasował do tego zadania. Udowodnił to, nie tylko wygranym pojedynkiem na arenie.