Smoki Wolnych Stad

Córka Łaknącego Przyjemności (dziedziczy moc) i smoczycy spoza Wolnych Stad.
Wynik krótkiej znajomości Culliego z Velhendrethraxys, zamieszkującą położone na wschodzie od Wolnych, tereny należące do skromnej, smoczej społeczności Tadren.
Tadren to w rzeczywistości nazwa odciętego od reszty świata przez pasmo górskie lasu, w którym od księżyców gromadziły się wygnane przez inne kultury smoki. Wskutek dużej różnorodności, kultura Tadrenczyków znacznie różni się od tej, panującej na Wolnych Stadach. Nie znają oni pojęcia stad, zamiast tego każdy mieszkaniec posiada swoje własne terytorium, na którym mieszka i może bez obaw przebywać. Silnie polegają na kulturze ludów humanoidalnych. Noszenie odzienia, dekoracja jaskiń czy rzemiosło jest dla nich codziennością. Posługują się oni również i swoim własnym językiem, chociaż spora część Tadrenczyków zna również i zwykły smoczy.
To właśnie z tej społeczności wywodzi się matka Keizen. Sporych rozmiarów mieszanka wyverny ze smokiem podziemnym pomimo swoich genów została obdarzona wyjątkową urodą i charakterem. Napędzała ją niemal pisklęca ciekawość na punkcie świata, która połączona z jej gracją była narzędziem nadwyraz niebezpiecznym. Nic więc dziwnego, że jej uwagę prędko przykuł nieznajomy zza gór. Ich znajomość była jednak wyjątkowo krótka, gdyż smoczyca pewnego dnia po prostu nie odważyła się mu ponownie pokazać. Może zaślepił ją wstyd, może strach? Cóż, nikt tego do końca nie wie.
Nawet pomimo zniesienia pojedynczego jajka, wiwerna nie odważyła się go ponownie szukać, zwłaszcza że ten po prostu pewnego dnia opuścił okolicę na dobre. Nie było zresztą nawet po co. Nowo upieczona matka była pewna tego, iż sama poradzi sobie z pojedynczym pisklęciem.
Tak więc Keizen pierwsze pięć księżyców spędziła pod jej okiem. Samica starała się być jak najlepszym rodzicem. Gdy tylko wracała z polowania, niemal momentalnie spędzała czas z córką, próbując uczyć jej historii i kultury jej przodków. Ten spokój nie mógł jednak trwać wiecznie.
Przerośnięte pisklę pożerało olbrzymie ilości pokarmu, którego niestety na skromnych terenach należących do wiwerny było niezwykle mało. Zwierzyna nie tylko omijała miejsca cuchnące od smoków, ale też zaczęła migrować pod wpływem nadciągającej zimy.
Ostatecznie była zmuszona do podjęcia najcięższej z decyzji.
Aby zagwarantować przetrwanie sobie i jej pisklęciu, samica zdecydowała pozostawić je tuż przy granicy Wolnych Stad. Było to przecież miejsce bezpieczne i niemal ociekające pożywieniem. Gdzieś tam był również i ojciec małej, który powinien się nią zająć, czyż nie?
Tak więc pewnego wieczora Velhen wzięła młodą samiczkę w swoje szpony i udała się wraz z nią na tereny Wolnych Stad. Wylądowała tuż przy granicy stada Ziemi, gdzie ostatecznie odstawiła Keizen na ziemię. Już w czasie lotu wytłumaczyła jej, kogo ma znaleźć i że pod żadnym pozorem nie może do niej wrócić. Zmuszona była również zabrać wcześniejszy ubiór pisklęcia, aby to lepiej wtapiało się w zwyczaje smoków z Wolnych Stad.
Z Keizen pozostawiła jedynie pojedyncze pióro jego ojca, które miało pomóc jej w poszukiwaniach.