Gorąca zatoczka

[Wybory Serca]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Pojawienie się taty przerwało ich rozmowę, ale może to i lepiej. Śnieżka zaczęła się robić zbyt ciekawska, a przecież nie leżało to w jej naturze. Za rzadko poznawała nowe smoki, aby przepuszczać takie okazje. Chrząknęła cicho na słowa Astrala. Oczywiście, że coś przekręcił! Standardowo!
– Taato... – jęknęła pod nosem, kiedy zapytał ją o tego całego Piuma. Na bogów! Chyba nie sądził, że przyzna na głos o co chodziło? "Tak naprawdę ugryzłam się w język zanim powiedziałam pięknego, zadowolony?!". Uhh!

Poruszyła uchem słuchając w ciszy wymiany zdań. Padły stwierdzenia, których zdecydowanie się nie spodziewała. Zrzucić siostrę w dół klifu...? Jasne, Śnieżce też przyszło to na myśl po tym co zrobiła Celeste, ale ostatecznie rajska nie była jej siostrą. Rodzice mogli ją wychować, jednak w oczach łowczyni był sobie całkowicie obce. Nie miała z nią żadnej więzi, jak to było w przypadku jej braci.

No ale zabić...? Może wroga, jak Klogg, chociaż to nie ona zadała ostatni cios. Gdyby się wtedy nie powstrzymała to pewnie nie dostarczyliby ojcu żywego okazu, a tylko jego głowę.
– Mógłby polować ze mną – wtrąciła się cichym, nieśmiałym wręcz głosem. Nigdy dotąd nie brała udziału w takich rozmowach, nawet jako obserwator, toteż nie wiedziała jak powinna się zachować. – Blisko granicy ze wspólnymi, znaczy się... – dodała naprędce.

[Pasterz Ziemi]

Opis może pozwoli ją odnaleźć, chociażby po to, żeby ją wypytać, skoro Urthemiel nie chciał zadośćuczynić za swoją rodzinę. Nie była to sprawa Astrala, nie był też w skórze Samotnika, żeby w pełni rozumieć ich relację. Mógł tylko spróbować to sobie wyobrazić.
– W porządku Urthemielu, możesz u nas polować pod nadzorem Wyborów. Pozostaje jeszcze kwestia zapłaty. Trzy kamienie szlachetne albo trzy żubry, bądź odpowiedniki w wielkości jeśli chodzi o mięso, będą wystarczające. Niech będzie też Dzika Puszcza jako teren łowów, jeśli byłoby tam za mało zwierzyny to pomyślimy o zmianie. Pytania? – spojrzał po smokach.

// Wybory Serca Urthemiel

[Spóźniony Debiut]

//inna czaso

Wybory ruszyła z Pasterzem za stadne granicę, więc cały dzień zostali sami. Chciał go jakoś urozmaicić, więc niewiele po tym jak Ikka wyciągnęła go z legowiska, ruszyli na dłuższą wycieczkę. Część pokonali pieszo, część z pomocą skrzydeł. W końcu jednak znaleźli się niedaleko jednego, ze zbiorników wodnych.
– Teraz jesteśmy na terenach, na których przebywać może każde stado. Nieraz tu ich spotkasz, póki co w towarzystwie moim lub mamy. – wyjaśnił, kierując swoje kroki ku wodzie.
– Dzisiaj nauczę Cię pływać, a później pobawimy się. – zaproponował z uśmiechem, wchodząc do wody, póki co niezbyt głęboko, kilku łusek brakowało by tafla sięgała wody.
– Chodź, zobacz jak poruszanie w wodzie różni się, od takiego poza nią. Woda będzie utrudniała Ci poruszanie łapkami i ogonem, ale to działa na twoją korzyść.
Zaczniemy sobie od tego, jak powinnaś trzymać łapki. Musisz ugiąć paluszki, tak by przypominały połówkę, skorupki orzecha, widzisz? – no i pokazał jej na prawej łapie, jak to powinno wyglądać. Ugięte palce, delikatnie ściśnięte do siebie, by nie znalazła się między nimi zbędna przestrzeń. Dał jej chwilę, by spróbowała.

Ikka

[Ostatnia Nadzieja]

Mała była zachwycona, bo tata zgodził się ją zabrać gdzieś poza stado. A to było coś! W końcu zwiedzili trochę obozu, zwiedzili trochę terenów Ziemi na polowaniu, a teraz, teraz miała poznać tereny wspólne, zwanymi miejscami pokoju, bo tu nie wolno było się bić. A przynajmniej tak jej się wydawało.
I tak jak wcześniej, lot był super! Trochę żałowała, że niedługo straci możliwość podziwiania widoków z góry, ale z drugiej strony, jakoś nie przeszkadzała jej ta myśl, że podróże powietrzne się skończą. W końcu miała przed sobą do odkrycia jeszcze podwodny świat!
Przelatywali właśnie nad ogromnym jeziorem, którego widok zapierał dech w piersiach i już miała prosić tatę, by lądował, gdy sam zaczął obniżać lot.
Kiedy byli już na ziemi, Ikka sprawnie zsunęła się z taty, niczym wąż z gałęzi drzewa, po czym podeszła zadowolona do wody, zaczynając nią chlapać na lewo i prawo. Jednym uchem słuchała tego, co mówi Spóźniony Debiut, ale jej uwaga dopiero w pełni się zwróciła na tatę, gdy powiedział magiczne słowo – "pływać".
Oczy Ikki zaświeciły się podniecone, a jej ogon wił się za nią niczym wąż. Gdy tylko tata wszedł do wody...ona wręcz do niej wbiegła, chlapiąc na wszystkie strony. I faktycznie, w wodzie trochę gorzej się poruszało, bo stawiała opór. Ale jednocześnie było w niej tak cudownie! Rześko i lekko!
Posłuchała tłumaczeń taty, po czym wyciągnęła nad wodę jedną ze swoich łapek, po czym rozczapierzyła ją z zainteresowaniem, a potem zamknęła i znów rozczapierzyła i zamknęła, jednocześnie patrząc się na swoją i taty łapkę.
– A czemu ty nie masz takich o, jak ja? – wskazała na błony pławne, a potem ścisnęła palce, ustawiając je w takie jakby małe skorupki orzecha. – Dobrze? – zapytała.

[Spóźniony Debiut]

Z uśmiechem na pysku obserwował jak wbiega do wody i cieszy chwilą, z której sam też czerpał niemałą przyjemność. Chyba zaczynał rozumieć postępowanie własnej matki, dlaczego tak o to wszystko walczyła i w końcu oddała życie. Z drugiej strony, dobitnie utwierdzało go to w słowach które nieraz wypominano mu po jej śmierci.

Z chwilowego rozmyślenia wyrwały go dopiero krople wody, które po rozchlapaniu wylądowały na nozdrzach i reszcie pyska. Po prawdzie, umknęła mu obecność błonek między palcami Ikki, musiał to skorygować.
– W mojej rodzinie nie było smoków morskich, a ty masz je po dziadku Pasterzu. Znacznie ułatwią Ci naukę, bo nie musisz, aż tak pilnować ułożenia łapek. – wyjaśnił, by następnie skinąć łbem na pytanie. Oczywiście twierdząco.
-Teraz spróbuj wyjść trochę do przodu, tak by woda sięgała nieco ponad twój brzuszek. Gdy poczujesz, że dno ucieka Ci spod łap, zacznij nimi poruszać na przemian. – mówiąc to oczywiście pokazywał jak powinno to wyglądać. Raz prawa, raz lewa, płynnie, bez nagłych zrywów. Cofnął się też kilka kroków, by zyskała przestrzeń do ćwiczeń, gotowy pomóc jej w razie potrzeby.
– Łepek trzymaj ponad wodą, a gdy będziesz dość daleko będziesz mogła pomóc sobie ogonem, delikatnie poruszając nim na boki. – zachęcił ją uśmiechem do pierwszej próby.

Ikka

[Ostatnia Nadzieja]

Uśmiechnęła się szeroko, gdy tata potwierdził, że dobrze ułożyła łapkę. Nie do końca jeszcze była świadoma tego, że bycie częściowo morskim daje jej mnóstwo przewagi w wodzie, ale jedno wiedziała na pewno – to było jej środowisko: woda. Czuła się tu dobrze i nie bała się wejść głębiej, gdy Spóźniony Debiut polecił jej to. Szła do momentu, gdy faktycznie straciła grunt pod łapami i...zaczęła nimi energicznie machać, pamiętając o ułożeniu łapek w "skorupki". Głowę trzymała wysoko nad powierzchnią wody, a jej kończyny uderzały w wodzie na początku chaotycznie, a potem poczuła jak jej długie ciało po prostu ściąga ją w dół. Nie minęło dużo czasu, jak po prostu zatonęła, ale...nie utonęła. Bo nie ważne czy nad, czy pod wodą, oddychało jej się...tak samo. W zasadzie mogła powiedzieć nawet, że pod wodą czuła się jeszcze lepiej. Najpierw znieruchomiała, zaskoczona tym odkryciem, a potem...potem dała się ponieść instynktowi.
Jej ciało zaczęło poruszać się wijąco, niczym wąż, ogon, który był jeszcze dłuższy niż ciało, był kompatybilną częścią tego ruchu. W zasadzie widziała łapy taty i to właśnie do nich płynęła.
Ikka zauważyła też, że pływanie nie różni się za bardzo od biegania, z tym, że pod wodą te łapy nie były aż tak bardzo jej potrzebne. Wykonała wężową ósemkę między łapami taty, po czym zaczepiła się pazurami o jego przednie łapy i wynurzyła pyszczek ponad taflę wody. Pewnie tata dostał małego zawału przez jej odkrycie morskiej natury.

[Spóźniony Debiut]

Ciężko o zawał, jeśli zdajesz sobie sprawę, że twoje dziecko ma wszelkie predyspozycje, by dłużej przebywać pod wodą. O ile nie wystraszyła go zbyt mocno, tak bardziej zaskoczyła tym, jak łatwo przyszła jej pierwsza próba. Już chciał powiedzieć, żeby zaczęli sobie spokojnie, gdy łepek zniknął pod wodą i mógł jedynie obserwować z góry, jak długie ciałko przemyka mu między łapami i laskocze je.
~ Bardzo dobrze. ~ przekazał jej mentalnie, kontynuując po chwili.
~ Utrzymując równe tempo, będziesz mogła przepłynąć dłuższy dystans. Nagłe zrywy szybko zmęczą mięśnie, które w końcu odmówią posłuszeństwa, a to w nieodpowiednim momencie może być problematyczne. ~ krótko mówiąc, nie warto było bezmyślnie szarżować i pędzić na złamanie karku.

Gdy tylko mógł, postąpił do tyłu, szukając znacznie głębszego miejsca.
~ Pływanie nie przydaje się jednak tylko do zabawy. W wodzie można również polować, a i zdarzy Ci się pewnie nieraz, uciekać przed drapieżnikiem.
Przy tym pierwszym, wygląda to nieco inaczej, niż na lądzie. Widoczność bardzo często nie należy do idealnych, przez co widzisz niewiele przed sobą. Jeśli już znajdziesz zwierzynę, może się zdarzyć, że ucieknie ona przed twoim atakiem z zaskoczenia. Czasami da się za taką podjąć pogoń.
Mama pewnie powiedział Ci jak to wygląda, tu jednak musisz polegać jedynie na swojej sile. Mocne, płynne ruchy pozwolą rozpędzić się w wodzie. Jeśli masz taką opcję, nie powinnaś gonić pod prąd. Omijanie każdej kępki glonów to strata czasu, możesz przez nie zwyczajnie przepłynąć, unikając przeszkód których nie jesteś w stanie pokonać. Pracuj całym ciałem, nie tylko łapami. ~ miał nadzieję, że nie mówi zbyt wiele.

Ale czas na praktykę.
~ Odejdę kawałek, a ty spróbuj dopłynąć do mnie jak najszybciej. Zobaczymy jak to wyjdzie, a jeśli wszystko będzie dobrze, zrobimy coś innego. ~ no i odszedł o dwie długości ogona, czekając.

Ikka

[Ostatnia Nadzieja]

Uśmiechnęła się pod wodą, gdy tata przesłał jej pochwałę. Chwilę, ale jak on to zrobił? Wybałuszyła oczy i gdy tylko wynurzyła się, oprócz o pływanie, pamiętała, by dopytać też i o gadanie w jej głowie.
– Jak ci się udało ze mną komunikować, gdy byłam pod wodą, a ty na górze? – wiedziała czym jest magia, oczywiście. Ale nie wiedziała, jakie konkretne są jej zastosowania. Że to właśnie dzięki niej można sobie przekazywać do głów wiadomości. A to było bardzo ciekawe.
Pokiwała głową na znak zrozumienia, gdy Spóźniony Debiut wytłumaczył jej co i jak z tym pływaniem chodzi. A więc musi być nie tylko zręczna, ale i silna, jeśli chce polować w wodzie. Musi to zapamiętać dobrze i trenować swoje mięśnie. Pewnie jak poprosi, to i tata i mama pomogą jej w tym procesie. Pokręciła głową w odpowiedzi na stwierdzenie taty.
– Jeszcze nie tłumaczyła, ale obiecała, że jak tylko przyjdzie czas, nauczy mnie odpowiednio polować – oznajmiła z lekkim uśmiechem.
A pozostałe słowa taty bardzo uważnie słuchała i zapamiętywała. Bo to były bardzo ważne rady, nie tylko względem pływania, ale i wykorzystania go w dalszym etapie życia – czyli łowiectwie.

Ostatnie stwierdzenie taty skwitowała zdeterminowanym skinięciem pyska, któremu towarzyszyło teraz skupienie w ślepiach. Gdy tylko tata przystanął, ona mocno machnęła wszystkimi łapami, zanurzając się pod wodę, a następnie energicznie wykręcając ciało na lewo i prawo, jednocześnie wspomagając cały proces silnymi uderzeniami ogona, by jak najszybciej dotrzeć do taty. Była zdeterminowana, no i przede wszystkim postawiła na równe, ale żwawe tempo, bo w końcu liczyła się szybkość. Gdy dotknęła taty łapką, wynurzyła się spokojnie, po czym spojrzała na niego wyczekująco. Jak jej poszło?

[Spóźniony Debiut]

Pisklęta zadawały pytania i poza obserwacją, tak właśnie poznawały otaczający je świat. Cieszyło go to, wręcz nie mógł doczekać się momentu, gdy Ikka będzie na tyle duża, by mogła poznać znacznie więcej. Do tego jednak, wymagane było jeszcze kilkanaście księżyców i niejedna rozmowa, jednej nie przeprowadził dość dobrze i długo tego żałował.
– Dzięki maddarze, pozwala smokom komunikować się bez użycia pyszczka. Gdy przyjdzie czas, nauczysz się i tego, będziemy mogli rozmawiać, gdy nie będzie mnie w grocie. W razie czego, zawołasz tak o pomoc. Ma wiele zastosowań. – nie rozdrabniał się, pamiętając po co tutaj przyszli.

Zajął swoje miejsce, a gdy ruszyła spokojnie obserwował z góry. Do wyśmienitego pływaka wiele mu brakowało, jednak podstawy znał niemal każdy. Bardzo dobrze wykorzystywała całe ciało, zamiast machać łapami.
– Brawo. – odezwał się dopiero gdy jej łepek, pokazał się nad taflą wody. Pazurem prawej łapy zgarnął mokre kosmki grzywy, przyklejonej do jej czoła.
– A teraz.... – uśmiechnął się szeroko, uginając przy tym wszystkie łapy na tyle mocno, by woda przykryła jego grzbiet. Poruszył na boki ogonem, wzburzając wodę jego końcówką.
– W wodzie pływają bardzo często drapieżniki i... Tata się w takiego teraz zmieni, chyba mam ochotę złapać tę mała smoczycę przede mną. – zapowiedział i jeśli zaczęła uciekać, ruszył za nią. Oczywiście niezbyt szybko, w końcu zabawa nie powinna kończyć się w pierwszych oddechach po jej rozpoczęciu. Napomknął szybko, że jedyną zasada, jest brak wychodzenia na brzeg.

Starał się poprowadzić to tak, by mogła przećwiczyć zakręty w prawo oraz lewo, tak samo nieco szybsze zawrócenie, gdy w pewnym momencie wyprzedził ja i zagrodził drogę. Miała pełną dowolność, mogła pozostawać pod wodą lub nie. Przy okazji przy pojedynczym przyśpieszeniu, ponownie spróbowała wodnego sprintu – o ile nie chciała dać się złapać.

Ikka

[Ostatnia Nadzieja]

Wybałuszyła oczy na odpowiedź taty. Po czym pokiwała głową na wzmiankę o kolejnej nauce.
– Ale super! – powiedziała podekscytowana, po czym skupiła się na powrót na nauce pływania. W końcu właśnie po to tutaj byli, a na inne przyjdzie jeszcze czas.

Uśmiechnęła się szeroko na pochwałę taty, po czym wysłuchała uważnie jego kolejnych słów. Znów otworzyła szerzej pyszczek, ale nie musiał jej dwa razy tego mówić! Czas na wodnego berka! I ona nie może dać się złapać! O co to, to nie! Ikka mocno wybiła się z zadnich kończyn, uginając je, a potem gwałtownie je prostując, jednocześnie mocno odbiła się długim ogonem od dna wody i wykonała skok na główkę w akcie odwrotu od taty. Spóźniony Debiut miał przewagę, ale nie zamierzała łatwo dać się złapać, więc zanurkowała natychmiast, by znaleźć się mniej więcej jak najbliżej dna i...zaczęła bardzo energicznie wyginać ciało na lewo i prawo, by wzburzyć dno i muł. Zrobiła sobie zasłonę dymną, która miała spowolnić pościg, a potem od razu wystrzeliła na swoją lewą stronę, wyginając ciało w łuk. Najpierw szła głowa, potem szyja, tułów, a na końcu ogon, który był jej napędem. Przy tym szybkim zwrocie w lewo nie omieszkała również użyć swoich łap. Rozczapierzyła mocno swoje palce i machnęła wszystkimi kończynami, zagarniając jak najwięcej wody za siebie, nadając sobie pędu. Błony pławne to było coś cudownego!
Gdy już tak płynęła przed siebie, jej ciało wykonywały esowate, wężowe ruchy. Dbała jednocześnie o to, by cały czas być szybką i zwinną. Jej ciało płynnie przechodziło z jednej fali w drugą, a jej ogon silnie uderzał za nią, nie tylko pilnując równowagi, ale również prędkości.
Kiedy była pewna, że może spróbować się wynurzyć, uniosła głowę, za którą podążyło całe ciało i zaczęła rytmicznie zagarniać wodę pod siebie, kolistym ruchem. W ten sposób nie tracąc na prędkości, wynurzała się na powierzchnię, by...prawie wpaść na tatę! Oj nie, nie, nie! Nie złapie jej tak prosto. Energicznie machnęła kończynami, chcąc mocno zagarnąć wodę w stronę taty, jednocześnie wyginając swoje ciało w U, dzięki czemu miała nadzieję zawrócić błyskawicznie. Stwierdziła, że pod wodą jednak jest najbezpieczniejsza i szybko ponownie zanurzyła się, wykonując serię szybkich zwrotów to w prawo, to w lewo. Pamiętając jednak przy każdym z manewrów o równowadze, rytmiczności ruchów i przede wszystkim kontroli każdego mięśnia. Uch, pływanie było faktycznie wyczerpujące, ale jakie przyjemne!

[Spóźniony Debiut]

Zaśmiał się, gdy celowo zmąciła wodę. Co prawda, przy okazji nabrał wody do pyska, co spowolniło go, gdy poświęcił chwilę na pozbycie się jej. Piasek przeleciał po zębach, nieprzyjemne uczucie, do którego dawno przywykł. Starał się płynnymi ruchami odpychać od dna, był zbyt duży by swobodnie tutaj pływać, więc musiało to wystarczyć.
Kilkukrotnie zbliżał się do niej i pozwalał umknąć, sygnalizował to traceniem jej ogona. Tak jak planował, przyspieszył zagradzając jej drogę, a gdy tak się stało, zaczepnie uszczypnął ją w grzbiet. Prychnął kilkukrotnie, gdy po zanurzeniu łba w wodzie, nozdrza zalała ciecz.

Wtedy umknęła mu dalej, a on dał jej wygrać.
~ Brawo, udało Ci się uciec przed drapieżnikiem. ~ przesłał jej, podchodząc bliżej brzegu, gdzie położył się w wodzie. Nie było tu głęboko, więc leżąc na brzuchu, zanurzony był do połowy barku.
Kontynuował, gdy już wypłynęła.
– Pamiętaj, że każdą umiejętność warto szlifować. Jeśli czemuś nie poświęcisz czasu, nie stanie się to lepsze, a błędy warto zwalczać w samym zarodku. – Bifur mówił mu coś podobnego. Oczywiście była to sama prawda, im dłużej powtarzało się błąd tym trudniej były się go oduczyć.

– Chwile odpoczniemy i trzeba będzie wracać, Kubcik szykuje już dla Ciebie coś dobrego.

//Możesz złożyć raport z pływania I
Ikka

[Ostatnia Nadzieja]

Westchnęła z ulgą, gdy usłyszała, że tata daje za wygraną. Szybko zorientowała się w terenie i zobaczyła, że Spóźniony Debiut idzie na płytszą wodę. Zaczęła wypływać i gdy już wystawiła pyszczek, uśmiechnęła się szeroko do taty.
– Ale prawie mnie capnąłeś kilka razy! – powiedziała z rozbawieniem, po czym owinęła się wokół brzucha taty, główkę układając mniej więcej między jego barkami. Jej nie przeszkadzało, że woda dostaje się w jej nozdrza, bo i tak przecież tlen najłatwiej pobierało się z wody.
Potem uważnie wysłuchała słów, które jej przekazał i pokiwała ze zrozumieniem głową.
– Pływanie przyda mi się w polowaniu, więc będę je bardzo mocno szlifować – stwierdziła, po czym wygodniej ułożyła się na grzbiecie taty i rozmarzyła już o kuchni Kubcika. Aż zaczęło jej burczeć w brzuszku!

[Spóźniony Debiut]

Oczywiście nie zdusił jej, więcej tylne łapy pozostawały w jakimś stopniu spięte.
– Jak tak dalej pójdzie, nikt Cię nie doścignie. – obrócił łeb ku niej, na ile mógł. Zastanowił się chwilę nad czymś.
– Za jakiś czas, możemy wybrać się nad znacznie większą wodę. Tata co prawda nie jest w stanie zbyt długo nurkować, ale dłuższą chwilę wytrzymam. – daleko mu było, do morskiego dziadka.

Po chwili dodał.
– Chciała być coś jeszcze wiedzieć?

Ikka

[Ostatnia Nadzieja]

Ikka lekko uniosła się na przednich łapkach.
– Naprawdę? Byłoby super! Chodźmy jak tylko będziesz mógł! – nie dało się ukryć entuzjazmu w jej głosie, przesunęła się bliżej głowy taty i cmoknęła go w policzek.
Jeśli będzie mogła poznać jeszcze głębsze wody niż zatoczki, czy jeziora, byłoby super! Chciała sprawdzić, jak głęboko może zejść i jak długo może wytrzymać pod wodą. Chociaż na to drugie pytanie znała już odpowiedź. Bo w sumie mogła siedzieć pod nią, ile chce.

Na pytanie taty zastanowiła się jeszcze chwilę.
– Za co lubisz najbardziej mamę? – to pytanie zadała Śnieżce, tylko na odwrót, gdy skończyły naukę biegu. Wersję taty też chciała znać!

Spóźniony Debiut

[Spóźniony Debiut]

Jej entuzjazm był na prawdę zaraźliwy, co widać było po jego uśmiechu. Pokiwał łbem, składając córce niemą obietnicę. Wybiorą się tam na pewno, może nie w tak upalny dzień, ale na pewno.
Zadając pytanie, spodziewał się czegoś z tematu pływania lub jakoś związanego z nim, dlatego też milczał chwilę, gdy w końcu je zadała.
– Bardzo długo, zajęło by mi wymienienie wszystkich rzeczy. – nie chciał jakoś zakrzywić postrzegania młodej, partnerstwo nie zawsze było piękne i kolorowe, o czym przekonali się z Wyborami. Były dobre chwile, ale i gorsze, dobitnie testujące wytrzymałość ich relacji.
– Partner jest też twoim najlepszym przyjacielem, to jemu ufasz i możesz na nim polegać. Wspieracie się nawzajem, dbacie o siebie. Bardzo trudno wskazać taką jedną, konkretną rzecz.
Nawet gdybym powiedział, że za bycie w ciężkich chwilach, to nie było by wszystko, a jedynie mały kawałek. – przechylił delikatnie łeb, czując na nim dotyk.

Ikka

[Ostra Jazda]

• Kiedy tak Spóźniony spędzał sobie czas ze swoją Córą, nagle mógł usłyszeć łopot jakiś skrzydeł w oddali. Normalnie nie byłoby nic dziwnego w tym, przecież spędzali czas na wspólnych, jednak łopot robił się coraz to głośniejszy i chyba.. Ktoś do nich zlatywał?
  ~ Uwaga, będzie fala! – chochliczy chichot rozbrzmiał w umyśle wojownika przez co wiedział już kto to się tak.. "czai". Hehe.
  Gheina akurat leciała do domu gdy zauważyła Ziemistego i postanowiła się – na swój brutalny sposób – przywitać. Zniżyła lot na tyle by powietrze, które ze sobą "przyniosła" wywołało małą falę. Nie na tyle by utopić ale na tyle by trochę dwójkę smoków podlać.
  – Dzień Dooobry! Pływamy? – zachichotała, gdy już ich minęła i zawisnęła w powietrzu przed dwójką smoków.
  
  [Ja tylko na dwa posty się przywitać xD]
  
  Spóźniony Debiut
  Ikka